ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ
XX ΤΘΜ - XXIV ΤΘΤ - ΧΧVI EMA

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Η αλήθεια γιά την Προδοσία της Κύπρου το 1974 - από τα αρχεία του State Dpmt - Μέρος 4ο


Τηλεγράφημα του κ.Τάσκα προς τον H.Kissinger με ενημέρωση από την συνομιλία που είχε με τον Ιωαννίδη το απόγευμα της 16-7-1974
Foreign Relations of the United States, 1973-1976
Volume XXX, Greece; Cyprus; Turkey, 1973-1976, Document 88

88. Telegram From the Embassy in Greece to the Department of State11. Source: National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Files, Box 1312, Saunders Chron File, NSC Secretariat, Richard M. Nixon Cables/Contingency Plans 1974, Cyprus and Greek-Turkish Contingency Plans. Secret; Immediate; Exdis. Repeated to Nicosia, Ankara, and USNATO. A handwritten note by Clift, presumably to Scowcroft, reads, “Read this one in detail!”

4528. Subject: Cyprus Coup: Meeting with General Ioannides. Ref: State 152379.22. Document 82. For the Secretary.

1. I used secure reliable channel directly to General Ioannides to deliver message reftel. He began by explaining he had personal message from USG. After emissary had read two paragraphs, Ioannides commented message must be same as that Ambassador had given Kypreos, in which case emissary wasting his time since he would receive message anyway. Emissary explained his job was to finish reading message and hand it to him and would do so, to which General Ioannides said fine.

2. After emissary completed message, the General literally blew up, jumped up, backed up, knocked over a table, broke empty glass and uttered a strong obscenity. He continued that one day Kissinger makes public statements regarding non-interference in Greek internal affairs and a few weeks later the USG says “consistent with the above principles …” and threatens interference. “No matter what happened in Cyprus I (Ioannides) will be blamed. If I had pulled the troops out the former politicians would have blamed me for turning the island over to the Communists. Some day USG will realize that on 15 July 1974 Cyprus was saved from falling into the hands of the Communists”.

3. General then calmed down, came over to where emissary was sitting and said he knew he understood him: diplomatic talk is time-consuming but he would answer in as diplomatic fashion as possible because he had diplomatic mission.

4. General stated that Greece also believed in non-interference and in a free, independent, sovereign state of Cyprus; Greece would abide by the decision of the majority of the Greek Cypriots, most of whom were nationalists, and these nationalists were the ones who had moved against MAKARIOS. It was immaterial whether these Greek Cypriot nationalists moved with or without the prior blessing of Greece or whether Greek officers subsequently assisted them. At this point he went off on a tangent stating that neither Greece nor the Greek Cypriots had asked for enosis, that GOT had obviously accepted these developments in Cyprus, that Turks understood that the matter was an internal Greek Cypriot affair.

5. According to Ioannides only real resistance left on Cyprus were Communist supporters of MAKARIOS in Paphos; these supporters were even singing EAM/ELAS33. Reference is to the Greek Communist resistance movement of World War II. songs. Most of the rest of island was in nationalist hands. General Ioannides stated that everyone should forget that MAKARIOS was an international figure, that he was a national hero, that he had served several useful functions and that he was a man of the cloth; MAKARIOS had become a rotten priest homosexual; he was perverted, a torturer, a sexual deviate and the owner of half the hotels on the island. To preserve his position and to continue his activities, MAKARIOS was willing to sacrifice seventy per cent of the Greek Cypriot population (only thirty per cent were AKEL) and entire anti-Communist Turkish Cypriot population. Ioannides asserted Greek Cypriots in National Guard realized these facts and had begged motherland for chance to act against MAKARIOS; General claimed that he only assisted after being presented with a fait accompli.

6. At this point emissary interjected and told Ioannides point-blank that, with coup only twenty-four hours after his reporting to us regarding a possible overthrow of Makarios this was very difficult for anyone to believe. At this point the General again blew up with arms waving, knocked over the same table, broke a second glass and, between obscenities, stated that he did not plot and arrange the coup, initial plan and approach was from Greek Cypriot nationalists on 13 July, after latter learned that GOG intended to accede to MAKARIOS' demands to reduce number of Greek officers in National Guard. General stated he could not accept at least 85,000 Greek Cypriot refugees from MAKARIOS ' tyranny. This coupled with MAKARIOS' anti-regime efforts, made him decide to assist Greek Cypriot nationalists. The General stated that if Makarios succeeded in kicking Greeks out of Cyprus what could keep him from thinking he could not kick junta out of Greece. After deciding to assist Greek Cypriots, the General claimed that he did not tell the Armed Forces leadership nor any Greek official. He limited knowledge of his intentions to few select officers on 13/14 July; no one else knew and even after events unfolded on 15 July only a handful of people were aware of his role. Ioannides justified this action by asserting that if he had briefed numerous people they would have raised suggestions, advice, alternatives, and possible problems. He added that he acted on spur of the moment.

7. Ioannides declared that game was now over for MAKARIOS, that Greek Cypriots had booted him out, that National Guard and Greek officers had assisted nationalist Greek Cypriot brothers, and that only resistance now was in Paphos. In reply to emissary's direct question Ioannides stated that MAKARIOS was still alive “but who cares; he now has no power and no one, if he believes in principle of non-interference in internal affairs of sovereign nation will assist him—not even the Russians unless Turks ask them to do so and the Turks just don't care.”

8. In reply to question whether Greeks were in direct touch with Turks, General stated we have not bothered the Turks; we have not declared enosis. Turks agree that “the principal thorn” (i.e., MAKARIOS) is gone and, “I am not in touch with the Turks.” He expressed view that Greece and Turkey could now proceed at some future time to sit down, talk and solve their differences. Indeed, according to Ioannides Greeks might even be willing to share profits of petroleum finds in a joint exploration company; however, Greece would never surrender Aegean continental shelf because this would mean Turkish control of Greek islands. He also expressed belief that Greek and Turkish Cypriots could probably solve their difficulties peacefully, quietly and amicably. He even joked that in a year or perhaps more realistically ten, the Turks might want to sell their share of Cyprus for increased percentage of petroleum rights. Again in reply to direct question, General Ioannides stated that he was not in contact with any Turkish official; however, he added that Turks were “officially aware” that enosis was not the objective at this point and that Greek Cypriots did not intend any bloody action against Turk Cypriots.

9. When asked for specifics on MAKARIOS, Ioannides stated that according to Greek information, MAKARIOS was alive and in hands of British at Episkopi Base; he had gone there with assistance of Canadians and British on island.

10. At this point Ioannides summed up as follows:

A) He stressed that he too had a God; he was definitely not anti-American; “even a jackass needed a post to be tied to” and in his case it was the U.S.

B) His hasty decision on 13 July might have been stupid. Instead of abandoning Cyprus and letting U.S. worry about its fate and pour money down another rathole, he had allowed love of country, a moral obligation to the Greek Cypriot nationalists and his “philotimo” to overrule logic and to assist Greek Cypriots.

C) Greece would do whatever was necessary to preserve its national identity and to stay anti-Communist. If this meant keeping Yiaros open it would stay open as long as it was necessary and he would accept no static from anyone on this score. Indeed, he had instructed a Greek official to tell British officially that whenever the British let Irish political prisoners out of British jails, he would free the forty-two Greek political prisoners on Yiaros.

D) He personally didn't like Nikos Sampson, but that was Greek Cypriot nationalist decision. He knew Sampson personally and in his opinion Sampson was “crazy.” He jokingly remarked that new Cypriot Minister of Defense Dimitriou was very pro-American and that our Embassy there would soon realize this. He also knew Dimitriou personally.

E) While shaking hands at close of conversation Ioannides stated, “Remember we too believe in a free, independent and sovereign Cyprus, we too believe in non-interference, along with Turks and especially with Kissinger. We too believe that the Cypriots should be free to solve their own problems, be they Greek Cypriots, Turk Cypriots or both.”

Tasca

1 Source: National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Files, Box 1312, Saunders Chron File, NSC Secretariat, Richard M. Nixon Cables/Contingency Plans 1974, Cyprus and Greek-Turkish Contingency Plans. Secret; Immediate; Exdis. Repeated to Nicosia, Ankara, and USNATO. A handwritten note by Clift, presumably to Scowcroft, reads, “Read this one in detail!”

2 Document 82.

3 Reference is to the Greek Communist resistance movement of World War II.

Ειρήσθω 398 Τ.Π. & Τζιάος για πρώτη φορά (2)…


Π Α Ρ’ Ο Λ’ ΑΥΤΑ , 35 χρόνια από τότε, μόλις ΤΩΡΑ αποκαλύφθηκαν στα μαρτυρικά οστά των πέντε εκτελεσθέντων του 398 Τ.Π. τα τεκμήρια του Εγκλήματος Πολέμου που διέπραξε το τουρκικό ΚΡΑΤΟΣ, έσπευσε η ε/κ εφημερίδα «Πολίτης» να κατασκευάσει, να εφεύρει και να δημοσιεύσει ψευδώς, δήθεν μαρτυρία ότι, «έξι ώρες πριν το μαρτυρικό τέλος των πέντε αιχμαλώτων, εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο τέσσερις Τουρκοκύπριοι»!!!

Ειρήσθω 398 Τ.Π. & Τζιάος για πρώτη φορά (2)…
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Α Λ Λ’ ΟΤΑΝ ο τουρκικός στρατός εισβολής, το Σάββατο 20ή και την Κυριακή 21η Ιουλίου 1974 εκτελούσε εν ψυχρώ άοπλους, άμαχους και γυναικόπαιδα στο Πέντε Μίλι, στο Τριμύθι και στην Ελιά, όταν εξολόθρευε εκεί τους 12 της οικογένειας της Χαρίτας Μάντολες και των συγχωριανών της, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ η Τόχνη κι η Μαράθα, Αλόα, Σανταλάρης της 14ης και 15ης Αυγούστου 1974, για να… προφασιστεί κανείς λόγους… αντεκδίκησης! Ούτε καν για να μεταθέσει την ευθύνη στους αιμοβόρους Τουρκοκυπρίους «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ, που έδρασαν υπό διοίκηση των μονάδων του τουρκικού στρατού τις επόμενες μέρες. Όταν οι αξιωματικοί και οπλίτες της 39ης και της 28ης Μεραρχίας των ενόπλων δυνάμεων του τουρκικού ΚΡΑΤΟΥΣ διατάσσονταν και εκτελούσαν τις συστηματικές, μαζικές, εν ψυχρώ εκτελέσεις αιχμαλώτων, αμάχων και γυναικοπαίδων, στις περιοχές που καταλάμβαναν, που, από τις μαρτυρίες επωνύμων στρατιωτών του Αττίλα, κατέγραψε στο βιβλίο «Διαταγή: Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους» ο Κούρδος δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρόνυ Αλάσορ, ΟΥΔΕΝΑ έγκλημα Ελληνοκυπρίων σε βάρος Τουρκοκυπρίων υπήρξε προς… αντεκδίκηση!

Τ Ο Ν ΜΥΘΟ περί «αντεκδικήσεων» από Τ/κ «μουτζαχίντ» σκαρφίστηκε ο Ραούφ Ντενκτάς, με σκοπό ν’ απαλύνει τις ευθύνες του τουρκικού στρατού (και ΚΡΑΤΟΥΣ) για τα διαπραχθέντα Εγκλήματα Πολέμου, το 1996 στην ιστορική (γι’ αυτό) συνέντευξή του στον Σταύρο Σιδερά της τηλεόρασης του «Σίγμα». Αποκρύπτοντας το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι, και οι «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ, αποτελούσαν συντεταγμένα στρατιωτικά τμήματα, πάντα υπό τας διαταγάς του τουρκικού στρατού (και ΚΡΑΤΟΥΣ).

Ε Π Ι 35 ΧΡΟΝΙΑ ήταν πασίγνωστη η φωτογραφία (ενσωματωμένου σε επιλαρχία του Αττίλα δημοσιογράφου) με τα στιγμιότυπα της αιχμαλώτισης των πολεμιστών του 398 Τ.Π. εφέδρων, Κορέλλη, Παπαγιάννη, Νικολάου, Σκορδή και Χατζηκυριάκου, στο Τζιάος. ΟΥΔΕΙΣ ποτέ, στα 35χρόνια, κατηγόρησε, για το παραμικρό, το 398 Τ.Π. και τους άνδρες της Ε.Φ. είτε στο Τζιάος είτε αλλού. Ούτε οι πολυγραφότατοι και στις ε/κ εφημερίδες Τ/κ δημοσιογράφοι, Σεβγκιούλ Ουλούνταγ και Σιενέρ Λεβέντ, που ερεύνησαν πλήθος μαρτυρίες (και για Τόχνη, Μαράθα κ.ο.κ.) έγραψαν το παραμικρό για το 398 Τ.Π. στο Τζιάος ή αλλού.

Π Α Ρ’ Ο Λ’ ΑΥΤΑ , 35 χρόνια από τότε, μόλις ΤΩΡΑ αποκαλύφθηκαν στα μαρτυρικά οστά των πέντε εκτελεσθέντων του 398 Τ.Π. τα τεκμήρια του Εγκλήματος Πολέμου που διέπραξε το τουρκικό ΚΡΑΤΟΣ, έσπευσε η ε/κ εφημερίδα «Πολίτης» να κατασκευάσει, να εφεύρει και να δημοσιεύσει ψευδώς, δήθεν μαρτυρία ότι, «έξι ώρες πριν το μαρτυρικό τέλος των πέντε αιχμαλώτων, εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο τέσσερις Τουρκοκύπριοι»!!!
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΡ 18.8.09
Αφού ατιμώρητη, ακόμα και όταν, με πράξεις απειλής πολέμου του πολεμικού της στόλου, προωθεί τον επεκτατισμό της σε βάρος και των θαλασσίων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών Κύπρου και Ελλάδος, επιβραβεύεται μάλιστα, Κατακτητής ούσα, με εκλογή της στο Σ.Α. του ΟΗΕ και με συνέχιση των ενταξιακών της στην ΕΕ, τι και ποιος θα την υποχρεώσει, την Τουρκία, «να απεκδυθεί τον επεκτατισμό της»; Μετά τον Ομπάμα και τον Πούτιν, ποιοι άλλοι, άραγε, διαγκωνίζονται στην πόρτα της;
Λάζ.Α.Μαύρος

infognomonpolitics.blogspot.com

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

Η αλήθεια γιά την Προδοσία της Κύπρου το 1974 - από τα αρχεία του State Dpmt - Μέρος 3ο


Καταγραφή τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ Dr.H.Kissinger (Υπ.Εξ. Η.Π.Α.) και K.Waldheim (Γ.Γ. του Ο.Η.Ε.) της 16-7-1974
Foreign Relations of the United States, 1973-1976
Volume XXX, Greece; Cyprus; Turkey, 1973-1976, Document 87

87. Transcript of Telephone Conversation Between Secretary of State Kissinger and United Nations Secretary General Waldheim11. Source: Library of Congress, Manuscript Division, Kissinger Papers, Box 384, Telephone Conversations, Chronological File. No classification marking. Kissinger was in Washington; Waldheim was in New York.

W: This is Waldheim speaking.

K: Yes, Mr. Secretary General.

W: Mr. Secretary, I am grateful for you returning my call. The reason is, you have probably heard from Buffum, that we have a serious development and I wanted to inform you of a cable that we have received. This would give a clear picture of the situation. I received from my special representative and Commander in Chief in Cyprus—I don't know if you have been informed by Buffum.

K: I think Sisco has told me about it.

W: MAKARIOS may request a meeting of the Security Council to discuss, what he terms, Greek military intervention in Cyprus. We know four members of the Greek Government are being treated for wounds received during the coup d'etat in the last two days, so there was some involvement. I want you to know that we have these indications that the Greek military contingent is involved. And he also asked me to convey to you and others to help keep Cyprus independent and sovereign. I sent a message to the government of Athens and Ankara stressing the importance of maintaining…

K: I notice the Greek Government has affirmed this.

W: Yes, the important thing is, well it is not so important, but that the Archbishop asked that the British send a helicopter to evacuate him to a British base on the island and the British High Commissioner accepted this on the condition that the Archbishop would accept evacuation to the United Kingdom and in the meantime, our commander in chief there has asked for protection, so MAKARIOS refused to evacuate the island and I have now authorized our commander in chief to grant protection. Of course, that will cause problems in the future. This will be a problem.

K: Yes.

W: This is most important information which I got this morning. I asked Rossides whether he will ask for a meeting of the Council. He did not…I consultated with the President of the Council and we decided there should be a meeting at 3:00 this afternoon. The situation is very confused and all kinds of rumors around the world and I think it is important that the Council be informed.

K: I appreciate this very much and your information is later than ours.

K: I talked with Callaghan who reports they were evacuating MAKARIOS and that didn't sound right to me.22. See Document 86 and footnote 3 thereto.

W: I agree. But for us it will be a problem if the new military government is in control and no President is sworn-in, then we have a problem of what to do with MAKARIOS.

K: How about you and I talking tomorrow and exchanging information then.

W: Yes. I think it is important to avoid intervention by the Turks. Our information is that the Turks… will report that they will not provide or do anything which could create deterioration of the situation, but this is the real danger.

K: We are dealing with the Turks today and I will keep you informed and I understand we are going to get together next week or soon.

W: Yes. I want to talk to you.

K: Very nice to talk to you and I appreciate your keeping me informed.

W: If I hear anything else I will let you know immediately.

1 Source: Library of Congress, Manuscript Division, Kissinger Papers, Box 384, Telephone Conversations, Chronological File. No classification marking. Kissinger was in Washington; Waldheim was in New York.

2 See Document 86 and footnote 3 thereto.

Η αλήθεια γιά την Προδοσία της Κύπρου το 1974 - από τα αρχεία του State Dpmt - Μέρος 2ο


Σύσκεψη του Συμβουλίου Ειδικών Ενεργειών των ΗΠΑ υπό την προεδρία του Dr.Henry Kissinger την 16-7-1974 (την επομένη του Πραξικοπήματος)

----------------------------------------------------------------------------------------------
Foreign Relations of the United States, 1973-1976
Volume XXX, Greece; Cyprus; Turkey, 1973-1976, Document 86

86. Minutes of Meeting of the Washington Special Actions Group11. Source: National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Institutional Files (H–Files), Box H–096, Meeting Files, WSAG Meetings. Top Secret; Codeword. The meeting took place in the Situation Room of the White House.
  • SUBJECT
  • Cyprus
  • PARTICIPANTS
  • Chairman—Henry A. Kissinger
  • State
  • Robert Ingersoll
  • Joseph Sisco
  • Robert McCloskey
  • Wells Stabler
  • Thomas D. Boyatt
  • Defense
  • William Clements
  • Robert Ellsworth
  • Harry Bergold
  • JCS
  • Lt. Gen. John W. Pauly
  • CIA
  • William Colby
  • George Lauder
  • NSC Staff
  • Richard T. Kennedy
  • Harold H. Saunders
  • Rosemary Niehuss
  • James Barnum

SUMMARY OF CONCLUSIONS

It was agreed that:

  • —that the two U.S. naval task forces now in the Mediterranean would remain out of ports, in a holding position;
  • —that Ambassador Tasca ask President Ioannides for an unambiguous statement on Greek intentions toward Cyprus;
  • —that the Turkish Government be asked what they want to prevent on Cyprus;
  • —that our assessment of the situation be sent to relevant diplomatic posts; and
  • —CIA would prepare a situation report on the status of forces on Cyprus.

Secretary Kissinger: Bill (Mr. Colby), do you have a briefing for us?

Mr. Colby began briefing from the attached text.22. Not attached and not found.

Secretary Kissinger: What time? (In reference to the scheduled meeting of the UN Security Council.)

Mr. Colby: Sometime this afternoon, I think 3:00 p.m.

Mr. Sisco: Before Bill goes on I would like to bring you up to date with some later information. I was just on the phone to Buffum in New York. USUN has been informed that Weckman (the Special UN Representative on Cyprus) saw MAKARIOS this morning—talked to him. MAKARIOS said that the British had offered him (MAKARIOS) protection and evacuation to any place he wanted to go. MAKARIOS refused, but asked for UN protection. Waldheim is planning to convene the UNSC this afternoon to deal with this request.

Secretary Kissinger: I just talked to (British Foreign Minister) Callaghan on the phone five minutes ago.33. Kissinger phoned Callaghan at 10:15 a.m. (Transcript of telephone conversation; Library of Congress, Manuscript Division, Kissinger Papers, Box 384, Telephone Conversations, Chronological File) He says that MAKARIOS has accepted—wants British protection. From what I understand, the British are flying him to the aircraft carrier Hermes and then to Malta. He was asking whether we had any ideas on where MAKARIOS could be taken next. Everyone, at least now, agrees that MAKARIOS is alive.

Mr. Sisco: Well, our information seems to be conflicting. I would think that the Callaghan information is more reliable.

Secretary Kissinger: I told him (Mr. Callaghan) the line we were taking and he said go easy on the legitimate government issue because MAKARIOS is leaving the island.

Mr. Colby continued to brief.

Secretary Kissinger: What do you think they mean by this? (In reference to plans for a special Turk parliamentary meeting to be held July 18.)

Mr. Colby: It could mean that they intend to move their forces to Cyprus.

Secretary Kissinger: I just can't believe that. I just can't believe they want MAKARIOS back in power.

Mr. Sisco: The Turks would intervene to (a) protect the Turk Cypriot community and (b) to prevent enosis from taking place.

Secretary Kissinger: It just seems inconceivable to me that they would support him (MAKARIOS).

Mr. Colby continued to brief.

Secretary Kissinger: They are moving in an easterly direction away from Cyprus? (In reference to Mr. Colby's briefing on Soviet fleet movements.)

Mr. Colby: Yes.

Secretary Kissinger: What kind of forces do we have in the Eastern Mediterranean now?

Gen. Pauly: There are two main task forces. One has the aircraft carrier Forrestal with it and the other is an amphibious task force. That group is located south of Crete. The task force with the Forrestal in it is now somewhere between Crete and Athens. There are other small elements around, but those are the two main task forces. We've told them all to remain out of the ports, in a holding position and to be prepared for a 24 hour lead time in case they are needed.

Secretary Kissinger: I don't think we ought to do anything with them now, even if the Soviet ships are moving, am I right?

Mr. Sisco: Definitely. They are close enough anyway if we have to call on them. They are in a holding pattern and can be moved quickly. Besides, any movement might be seen as attempts to internationalize the situation. Holding is consistent with our policy.

Mr. Colby resumed his briefing which touched on the Greek-Turk Aegean dispute…

Secretary Kissinger: Let's finish with Cyprus first.

(to Mr. Clements) Bill, do you have any views?

Mr. Clements: Only that I think we ought to keep the forces where they are. No movement.

Gen. Pauly: I agree.

Mr. Sisco: I suggest we continue to maintain a low profile, remain cautious. Anything else at this time would be counterproductive. The situation is as murky today as yesterday. We just don't know what's going on. First, if the UK provides MAKARIOS protection, that changes the situation. Second, we need to provide some guidance for today's UN meeting. Also, Henry, we need some guidance on what to do about recognition.

Mr. Clements: Joe, (Mr. Sisco) I don't understand what you said earlier about the UN. What's happening at the UN?

Mr. Sisco: Well, in general, the way I understand it, the Secretary General will make this report to the Security Council. It's scheduled to meet at 3:00 p.m.

Secretary Kissinger: Is (Ambassador) Scali there?

Mr. Sisco: Yes. I believe it will be Rossides (the Cypriot UN representative), who represents MAKARIOS, who will raise the question. He will say that they will ask for the UN to support MAKARIOS consistent with UN resolutions. The Soviets will jump in.

Secretary Kissinger: It seems to me we have to have a firm understanding of the situation before we jump. We have to look at the possibility of (1) civil war and the role of MAKARIOS forces or (2) the Sampson regime establishes control with MAKARIOS off the island. I think we ought to be careful that we don't provide the Soviets the excuse to legitimatize the situation. I propose that in the noon briefing, if asked about recognition, we say that the issue has not arisen, or something like that. But, we do not want to be positive about who we do recognize. If MAKARIOS is off the island, this might raise the Soviet angle.

Mr. Clements: That sounds reasonable to me. This UN thing concerns me, however. I mean, it could be a stamp of endorsement that would be premature from our standpoint.

Mr. Sisco: I agree.

Secretary Kissinger: Our first objective is to prevent the situation from becoming internationalized. We need to put stronger pressure on Athens, and today. We must get our Ambassador in to see the President, or Prime Minister, or whoever it is, and get our views across forcibly. We've got to get somebody in there who will ask the Greeks for a statement of their intentions. [1 line not declassified] We want an unambiguous statement of Greek intentions towards Cyprus from him. We want to defuse the Turk angle. They mainly want to prevent enosis. If civil war develops then we'll have to assess the situation then. As far as the public line is concerned, we can say that the recognition issue just hasn't arisen. Tomorrow we can decide on the internal situation when we know just where MAKARIOS is. Callaghan can't be wrong.

Mr. Ellsworth: I might suggest that (Ambassador) Macomber also say something to the Turks. There has not been enough attention here to Turkey. It really fears the new Cypriot government.

Secretary Kissinger: O.K., but what should he say? Ask what they want to achieve.

Mr. Sisco: We need to make the point with Greece not to fool around with this troop rotation tomorrow.

Mr. Ellsworth: Something like, “don't do anything”, just play it cool.

Secretary Kissinger: [1 line not declassified]

Mr. Colby: I don't want to use it, but the Ambassador is insisting on it.

Mr. Lauder: [1 line not declassified]

Secretary Kissinger: Let's get the word to Ioannidis. I don't care which way, but do it.

Mr. Sisco: Ambassador Tasca should go see Ioannidis and tell him what we said yesterday.

Secretary Kissinger: Right.

Mr. Ingersoll: There is also a protocol problem of a reception for military attachés in Athens in a few hours. We should get a cable out to them for some guidance.

Mr. Clements: What's this you're talking about?

Mr. Stabler: It's the annual reception for military attachés that the Greek Government is holding this afternoon.

Mr. Sisco: The question is, should all of them go—I think there are 12—or only a few?

Secretary Kissinger: I think we should cut it down a bit. Tell the top man not to go. Second-level our attendance.

Mr. Clements: O.K.

Secretary Kissinger: We should also write an assessment of the situation and send it to the various posts. Ambassador Davies in particular, and cut the number of attachés to the reception to about four. What do you want to do at the UN?

Mr. Sisco: Providing the British information is correct, we ought to try to slow or deflect it. We should tell Scali to limit this round to what they want to say. Cyprus, Greece, and Turkey will certainly want to say something. We can be sure of that. They can go ahead and have their say, but we should say nothing. All we should say is that we support the territorial integrity of Cyprus.

Secretary Kissinger: Good. I agree.

Mr. Colby: There is a good chance that resistance will develop on the island if the Turks invade.

Secretary Kissinger: What, MAKARIOS and the Communists? But if he (MAKARIOS) is off the island, it seems to me resistance would collapse.

Mr. Sisco: If he remains on the island, there is a better chance, I agree. MAKARIOS in the past has had Communist support. He also has a broad-based popular support.

Ambassador McCloskey: That's right, in past elections MAKARIOS has received upwards of 95 percent of the vote—in honest elections.

Secretary Kissinger: At issue here is what is the balance of forces if a civil war develops. If the organized forces are Communist, it's an entirely different situation than if they are not.

Mr. Sisco: What are the political leanings of MAKARIOS' Tactical Reserve Forces?

Mr. Boyatt: They are basically pro-Makarios. They are certainly not Communist.

Secretary Kissinger: We don't have a basis on which to move until the situation clarifies. It's too complicated at this point. When talking to Callaghan, I could give him no ideas on what to do with MAKARIOS. I just don't think it is in his (MAKARIOS') interest to leave the island.

Mr. Clements: What is the size of the organized forces there, again?

Mr. Colby: There are 950 regular Greek forces, 650 Greek officers in the National Guard, and about 6,000 total forces on the island.

Mr. Sisco: Through the London-Turkish agreement the Greeks have a right to station officers on the island.

Secretary Kissinger: Our objectives as I see it are: (1) to prevent the internationalization of the situation, and (2) if civil war develops to conduct ourselves so that the Communists aren't encouraged to exploit the situation. The first thing we have got to do is decouple the Greeks, and do it today. We also have to get the Turks to stay out of it. If he (MAKARIOS) is indeed leaving, it seems to me that organized resistance will collapse. Callaghan told me it was at MAKARIOS' initiative to leave. Callaghan said that MAKARIOS asked to be moved to a British Sovereign Base and from there to Malta. I just don't understand his reasons for not staying.

Mr. Boyatt: I can't either. It's quite unlike him. He has guts, and this I don't understand.

Secretary Kissinger: One thing we cannot accurately assess is what paramilitary forces are going to do. History has proved this. We have to see what develops on the island before we can really do anything. I see no problem on the recognition thing. We don't want to recognize Sampson. He's just a figurehead anyway, isn't he?

Mr. Stabler: That's right. If asked, we should just say that the question of recognition just hasn't arisen.

Mr. Colby continued to brief on the implication of the Aegean dispute.

Secretary Kissinger: Do we have anybody who can talk to the Turks?

Mr. Ellsworth: I've got some contacts in New York. I would like to get their assessment of the situation.

Secretary Kissinger: Can Macomber see Ecevit?

Mr. Sisco: Sure.

(At this point the Secretary was handed a cable from which he read.)44. Telegram 8934 from London, July 16. (National Archives, RG 59, Central Foreign Policy Files, 1974)

Secretary Kissinger: Callaghan has just reported that MAKARIOS is now in a Sovereign Base Area. He is not off the island yet. I had better call Callaghan and get some clarification because we can't make a judgment until we know the status of MAKARIOS. We need to get a better view of the ground situation on the island. Can I get that from you (to Mr. Colby)?

Mr. Colby: You can have what we have, but it isn't much.

Secretary Kissinger: We have to find out what the situation on the ground is first, then we can decide who we will support.

Mr. Colby: We aren't getting much information. We are getting some traffic now on military moves, but it isn't much.

Secretary Kissinger: (to Mr. Colby) Give me a situation report by the end of the day. Today we will concentrate our moves on Athens and Turkey. We want a clear reading on what the Turks want. Tomorrow we can take up the internal situation.

Mr. Clements: What are the Greeks doing? What is their objective in this?

Mr. Colby: They want to take over the country. They think that MAKARIOS is nothing but a bloody Communist.

Secretary Kissinger: We have to keep the Turks and the Soviets out of this. We must see how the internal situation on Cyprus evolves.

1 Source: National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Institutional Files (H–Files), Box H–096, Meeting Files, WSAG Meetings. Top Secret; Codeword. The meeting took place in the Situation Room of the White House.

2 Not attached and not found.

3 Kissinger phoned Callaghan at 10:15 a.m. (Transcript of telephone conversation; Library of Congress, Manuscript Division, Kissinger Papers, Box 384, Telephone Conversations, Chronological File)

4 Telegram 8934 from London, July 16. (National Archives, RG 59, Central Foreign Policy Files, 1974)

Η αλήθεια γιά την Προδοσία της Κύπρου το 1974 - από τα αρχεία του State Dpmt - Μέρος A'

Όπως έχω γράψει και στην πολύ αναλυτική Έρευνα μου, που εφανίζεται στο παρόν Ιστολόγιό μου, πάνω στην ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ από Ελλαδίτες επίορκους και Ελληνοκύπριους ανεγκέφαλους, οι Αμερικάνοι είχαν κάθε τρόπο και την δύναμη να σταματήσουν τους Τούρκους, καθ' όσον γνώριζαν εκ των προτέρων τις προθέσεις τους.

Δεν το έκαναν (και βέβαια δεν το έκαναν γιατί δεν ήθελαν να το κάνουν)

Αντίθετα έπαιξαν σαν το "ποντίκι με την γάτα" με την Ελληνική διπλωματία, αποποιούμενοι κάθε συμμετοχή, και βέβαια κάθε δυνατότητα παρέμβασής τους προς τους Τούρκους (sic) !

Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Σαντάτ είχε εκμυστηρευτεί μετά το Πραξικόπημα και την πρώτη φάση της Εισβολής στον Μακάριο τον Γ' : το κλειδί γιά την λύση της κρίσης είναι στην Ουάσιγκτων και είναι στα χέρια του Dr.Kissinger !

Από τα αρχεία του State Department που βγήκαν στην δημοσιότητα φαίνεται καθαρά ο ρόλος του Αμερικανικού επικεφαλής του Dr.Henry Kissinger και του Αμερικανικού Πενταγώνου σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε "τετελεσμένα στην Κύπρο"!

Επειδή ακόμα και έγκριτοι Συγγραφείς και Αναλυτές έχουν μιά συγκεχυμένη άποψη γιά τον ρόλο του Αμερικανικού παράγοντα στις τότε εξελίξεις, αποφάσισα από σήμερα να βγάζω στο blog μου ένα original κείμενο (δυστυχώς είναι στην Αγγλική) , από τα αρχεία του State Department (τα οποία είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ακριβή - και αυτό φαίνεται ότι σε μερικά σημεία δεν έχει γίνει η αποδεσμευση του επίσημου κειμένου - όπου όποιος έχει την δυνατότητα να το διαβάσει, αντιλαμβάνεται πολλά πράγματα από αυτά που έγιναν τότε (αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα πράγματα από τις "κραυγές" του ενός και του άλλου που αγωνίζονται να αποδείξουν ότι ο προδότης είναι ο ...¨άλλος" ).

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟΠΟ ΑΥΤΗ Η ΝΕΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Το πρώτο κείμενο είναι το τηλεγράφημα που έλαβε ο Κίσσινγκερ από την Πρεσβεία του στην Άγκυρα στις 15-7-1974.

Foreign Relations of the United States, 1973-1976
Volume XXX, Greece; Cyprus; Turkey, 1973-1976, Document 85

5589. Ref: Athens 4493, 4494.22. In telegram 4493 from Athens, July 15, especially paragraphs 6–10, Tasca urged reiterating the U.S. interest in maintaining peace between Greece and Turkey and finding a long-term settlement for Cyprus. To that end, Tasca suggested promoting the return to the democratic structure just overthrown in Cyprus by concluding the intercommunal talks and arranging early elections, and he also envisioned a continuing role for the UN. Tasca thought that the United States should reiterate its opposition to violence as a solution, enlist the assistance of NATO allies and Secretary General Luns, and consult with the British regarding their reaction to the events. (Ibid., RG 59, Central Foreign Policy Files, 1974) Telegram 4494 is printed as Document 81.

1. Turkish policy on the Cyprus coup is still evolving. Yet two judgments which will be important as USG moves to prevent spread of conflict and protect its own interests can now be suggested with some confidence:

(A) GOT will move strongly, directly, and unitedly to prevent enosis by all means, including use of force, when and if it is convinced enosis is imminent. This is not only nationalist and emotional reaction but part of accepted Turkish grand strategy.

(B) Until so convinced, GOT likely attempt lay responsibility for action on Geneva signatories, UN, NATO, and US—unless Turk Cypriots come to suffer substantially, in which case direct action of some kind would again be likely.

2. Other, more subtle, choices and actions will probably for time being seem less important to Turks than to Greeks, Cypriots themselves, NATO, UN, and even Russians: e.g. comparative virtues MAKARIOS (if he is still alive) and Clerides, reinforcement or not of the Turkish contingent, role of UNFICYP, etc. At same time, GOT will continue deeply suspicious of Ioannides government and Ankara is already clearly very fearful that any government led by Sampson is an enosis government. For these reasons and because of its own political necessity, the GOT can be expected to undertake military alerts and troop movements within Turkey which will inevitably increase tension even while it awaits international action.

3. In this situation, we see first sine qua non for the prevention of intra-NATO fighting as the blocking by all means available to the US of enosis or anything that looks like it. Second is the prevention of significant hurt to Turkish Cypriots. In terms of avoiding Greek-Turk clash, these two, we think, are even more important than stopping a civil war between Greeks on Cyprus. After achievement these two objectives comes series of goals set forth paras 6–10 Athens 4493, with which we wholeheartedly concur. We will refine our thoughts on these and other ideas in Athens 4493 and submit ASAP.33. In telegram 5609 from Ankara, July 16, Macomber urged a concentrated effort to diffuse the Cyprus situation for fear of an armed Turkish intervention. Turkey viewed the coup as a major step toward enosis, a violation of the 1960 agreements, and a product of Hellenic (not Greek Cypriot) officers. (National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Files, Box 1312, NSC Secretariat, Richard M. Nixon Cables/Contingency Plans 1974, Cyprus and Greek-Turkish Contingency Plans)

Spain

1 Source: National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Files, Box 634, Country Files, Middle East, Turkey, Vol. IV. Secret; Niact; Immediate; Exdis. Repeated to Nicosia, Athens, London, USNATO, USUN, USNMRSHAPE, USDOCOSOUTH, CINCUSAFE, COMSIXTHFLT, and USCINCEUR.

2 In telegram 4493 from Athens, July 15, especially paragraphs 6–10, Tasca urged reiterating the U.S. interest in maintaining peace between Greece and Turkey and finding a long-term settlement for Cyprus. To that end, Tasca suggested promoting the return to the democratic structure just overthrown in Cyprus by concluding the intercommunal talks and arranging early elections, and he also envisioned a continuing role for the UN. Tasca thought that the United States should reiterate its opposition to violence as a solution, enlist the assistance of NATO allies and Secretary General Luns, and consult with the British regarding their reaction to the events. (Ibid., RG 59, Central Foreign Policy Files, 1974) Telegram 4494 is printed as Document 81.

3 In telegram 5609 from Ankara, July 16, Macomber urged a concentrated effort to diffuse the Cyprus situation for fear of an armed Turkish intervention. Turkey viewed the coup as a major step toward enosis, a violation of the 1960 agreements, and a product of Hellenic (not Greek Cypriot) officers. (National Archives, Nixon Presidential Materials, NSC Files, Box 1312, NSC Secretariat, Richard M. Nixon Cables/Contingency Plans 1974, Cyprus and Greek-Turkish Contingency Plans)

(*) GOT = Government of Turkey

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Για το 398 ΤΠ και το Τζιάος: Ενσυνειδήτως* και επωνύμως**

Για το 398 Τ.Π. και το Τζιάος: Ενσυνειδήτως* και επωνύμως**

Τις τελευταίες μέρες, λόγω της ταυτοποίησης των οστών των πέντε Ε/Κ που εκτελέστηκαν στο Τζιάος, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας συζητήσεις για τα τότε γεγονότα. Θεωρώ χρέος μου να καταθέσω, συνοπτικά και σημειολογικά, τα ακόλουθα:
1. Η ανωνυμία δεν πρέπει να καταστεί «μόδα» και να καθορίσει ώς ένα βαθμό την ιστορία του 1974. Οι απόψεις πρέπει να κατατίθενται επώνυμα, αφού ανωνύμως ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Για παράδειγμα, στο «Φιλελεύθερο» δημοσιεύτηκε στις 12/8 μαρτυρία ανωνύμου λοχία, από την ανάγνωση της οποίας δεν αντλείται καθαρό νόημα, αλλά υπάρχουν και ανακρίβειες, όπως: «Στην περιοχή υπήρχε και στρατόπεδο κοντά. Δεν υπήρχε ούτε ένας αξιωματικός. Ήταν απού φύγει ? φύγει, για να γλιτώσει ο καθένας το τομάρι του». Η κατηγορία είναι βαρύτατη, γενική και αόριστη. Είναι πάνω από όλα λανθασμένη. Οι ε/κ δυνάμεις δεν είχαμε στρατόπεδο, ούτε η διοίκηση έκανε χρήση του στρατοπέδου που είχαν οι Τούρκοι στο Τζιάος. Το κυριότερο: Κανένας αξιωματικός δεν έφυγε «για να γλιτώσει το τομάρι του». Όλοι βιώσαμε με τον ίδιο τρόπο τα γεγονότα και τους κινδύνους. Υπάρχει μία τάση να επιρρίπτονται αόριστα και ατεκμηρίωτα όλες οι ευθύνες στους αξιωματικούς, κυρίως στους εξ Ελλάδος. Αισθάνομαι χρέος, παρόλο ότι κανένας δεν του έχει καταλογίσει οτιδήποτε, να υπερασπιστώ ευθαρσώς τον τότε διοικητή μας, αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Μπριτζολάκη.
2. Ο Μπριτζολάκης είχε μέσα του ατόφια την κρητική λεβεντιά. Διακινδύνευσε τη ζωή του εξίσου ή και περισσότερο από εμάς. Στις επιχειρήσεις που έγιναν από τις 20 ? 22 Ιουλίου διοίκησε το τάγμα από την πρώτη γραμμή, όχι από τα μετόπισθεν. Τον θυμάμαι στα υψώματα του Τζιάους, κάποια στιγμή, να βρίσκεται 15-20 μέτρα μπροστά από όλους μας και να δίδει οδηγίες όρθιος. Του φώναξα: «Πέσε κάτω κ. Διοικητικά, θα σε σκοτώσουν οι Τούρκοι». Κι αυτός: «Εμένα δε με πιάνουν οι σφαίρες».
3. Στις 14 Αυγούστου, το 398 ΤΠ βρισκόταν κυρίως μέσα στο Τζιάος, το μισό του οποίου είχαμε καταλάβει τον πρώτο γύρο. Ήμουν, μάλλον, ο τελευταίος με τον οποίο ο Μπριτζολάκης επικοινώνησε με το ενσύρματο τηλέφωνο για να μου δώσει την εντολή υποχώρησης. Είχαμε την εξής συνομιλία: «Κύριε Γρουτίδη ? συνήθης προσφώνησή του - είμαι ο διοικητής σου. Να συμπτυχθούμε αμέσως προς το Μαραθόβουνο. Στείλε ένα φαντάρο να ειδοποιήσει και τον Γιαννή μπροστά». «Κύριε διοικητά, περιμένω εντολή για επίθεση και εσείς μου λέτε οπισθοχώρηση;» «Αυτά που σου λέω, Γρουτίδη παιδί μου, και κοίταξε μην καταστεί η σύμπτυξη άτακτος φυγή. Κόβω το τηλέφωνο». Με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, έδωσε τις οδηγίες οπισθοχώρησης σε όλα τα τμήματα του τάγματος. Εάν σε κάποιους αυτές δεν έφτασαν, δεν ευθύνεται ο ίδιος. Το μεγάλο πρόβλημά μας, όμως, ήταν αλλού. Στον, μάλλον, λανθασμένο σχεδιασμό από το ΓΕΕΦ για το ρόλο του 398 ΤΠ στο δεύτερο γύρο και στην απουσία έγκαιρης πληροφόρησης για το τι συνέβαινε στην περιοχή της Μιας Μηλιάς. Το πρώτο στοιχείο μας εγκλώβισε στο Τζιάος, το δεύτερο κατέστησε την οπισθοχώρηση επείγουσα και ανοργάνωτη.
4. Σε άρθρο του στον «Π» το Σάββατο 15 Αυγούστου, ο Μ. Δρουσιώτης αναφέρεται σε ανώνυμη μαρτυρία, με βάση την οποία «έξι ώρες πριν το μαρτυρικό τέλος των πέντε αιχμαλώτων, εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο τέσσερις Τ/Κ». Η μαρτυρία ανήκει σε αυτόπτη μάρτυρα. Η δική μου εκδοχή για τα γεγονότα είναι εντελώς διαφορετική. Στις 14 Αυγούστου το τάγμα υποχώρησε «άρον- άρον». Κανένας Τ/Κ δε συνελήφθη αιχμάλωτος, πόσω μάλλον να εκτελέστηκαν τέσσερις. Όπως μου λέχθηκε από τον κ. Δρουσιώτη πρόκειται για λάθος και η μαρτυρία αναφέρεται στις 22 Ιουλίου. Όλες οι τότε διαθέσιμες πληροφορίες και συζητήσεις συνέκλιναν στο ακόλουθο γεγονός: Κατά τη διάρκεια της επίθεσής μας στο Τζιάος στις 22 Ιουλίου, τέσσερις Τ/Κ - σε άλλο σημείο από αυτό που επιχειρούσε η διμοιρία μου - παρέμειναν πάνω στα υψώματα. Ενώ δεχόντουσαν επίθεση, σηκώθηκαν και πυροβόλησαν, τραυματίζοντας στην παλάμη έναν Ε/Κ στρατιώτη. Αμέσως παράτησαν τα όπλα τους και ανασήκωσαν τα χέρια. Μέσα σε εκείνες τις συνθήκες πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν όλοι.
5. Προσφέρθηκα και προσφέρομαι να συνομιλήσω με τον ανθυπολοχαγό που έδωσε εκείνη τη μαρτυρία. Να καταλήξουμε σε κοινό συμπέρασμα για τα γεγονότα και στη συνέχεια ας δώσει ο καθένας τη δική του ερμηνεία.
6. Στη δική μου ερμηνεία είμαι κατηγορηματικός. Η περίπτωση των Τ/Κ στους οποίους εγώ αναφέρομαι, ούτε παραλληλίζεται ούτε προσομοιάζει με την εκτέλεση των πέντε Ε/Κ. Η περίπτωσή τους αφορά εκτέλεση σε ώρα μάχης υπό εξέλιξη και αφού προηγήθηκαν πυροβολισμοί και τραυματισμός Ε/Κ στρατιώτη. Αντίθετα με όλα όσα συνέβηκαν με τους πέντε Ε/Κ, κανένας ανώτερος αξιωματικός δεν παρέλαβε τους Τ/Κ σαν αιχμαλώτους, κανένας δεν τους παρέδωσε παρακάτω για φύλαξη και κανένας δεν τους εκτέλεσε εν ψυχρώ.
7. Και εάν ακόμη κάποιος θεωρεί ότι ο θάνατος των τεσσάρων Τ/Κ μπορούσε ή έπρεπε να αποφευχθεί, οποιοσδήποτε παραλληλισμός με την περίπτωση των πέντε Ε/Κ είναι λανθασμένος, αχρείαστος και επιζήμιος.

* Η συνείδησή μου από μέρες με οδήγησε στην απόφαση να καταθέσω δημοσίως και τη δική μου εκδοχή για κάποια από τα γεγονότα του Τζιάους. Υπηρέτησα - ως δόκιμος και ως έφεδρος ανθυπολοχαγός - στο 398 ΤΠ για 18 ολόκληρους μήνες, από το Μάρτιο του 1974 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1975. Συμμετείχα, ως διμοιρίτης, στις πολεμικές επιχειρήσεις του τάγματος στην Επηχώ και στο Τζιάος. Γνωρίζω πρόσωπα και γεγονότα και έχω μια σφαιρική αντίληψη για τα όσα συνέβηκαν τότε. Αυτό δε σημαίνει ότι ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σε όλα.
** Τονίζω τη λέξη επωνύμως για λόγους αρχής: Πιστεύω ότι απόψεις για ζητήματα τόσο σοβαρά, με πολλές και ανεξέλεγκτες προεκτάσεις, πρέπει να κατατίθενται επωνύμως. Επίσης, επειδή σχετικό απόσπασμα από το χτεσινό άρθρο του Μ. Δρουσιώτη («Π» 18/8) δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Το Σάββατο 15 Αυγούστου, μόλις διάβασα το επίμαχο απόσπασμα στο άρθρο του, επικοινώνησα μαζί του και του έδωσα τη δική μου εκδοχή. Μιλήσαμε ξανά στις17/8, οπόταν και του είπα ότι μπορεί να κάμει χρήση του ονόματός μου. Αντί αυτού, ίσως επειδή δεν κατάλαβε ότι δεν είχα καμιά αντίρρηση, έγραψε: «Όμως, ούτε αυτός επιθυμεί να δημοσιευτεί το όνομά του. Διότι ζούμε σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ο φόβος και ο νόμος της σιωπής». Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον, δεν έχω υποταχτεί στο «φόβο και το νόμο της σιωπής». Αυτό μαρτυρείται, άλλωστε, και από τη σωρεία των δημοσίων τοποθετήσεων και άρθρων που υπάρχουν στο ενεργητικό μου. Τέλος, κάτι ανάλογο συνέβηκε και με τον κ. Λ. Μαύρο. Το Σάββατο 15 Αυγούστου μιλήσαμε, κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας, και του έδωσα την ίδια εκδοχή για τα γεγονότα, λέγοντάς του ότι δεν έχω πρόβλημα να χρησιμοποιήσει το όνομά μου. Αντί αυτού, ο κ. Μαύρος στη στήλη του στις 17/8 στη Σημερινή με «εγκαλεί» εμμέσως να μιλήσω, σάμπως και κρύβομαι. Το πράττω αυτοβούλως και όχι σαν αποτέλεσμα οποιουδήποτε «κλητηρίου σαλπίσματος».


Του Χριστόδουλου Γρουτίδη*
Κωδικός άρθρου: 891077
ΠΟΛΙΤΗΣ - 19/08/2009, Σελίδα: 11

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Το όνειδος στο Τζιάος - Η αποτυχία των διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων


-Το αρχικτήνος, ο χασάπης Ντενκτάς, το είχε δηλώσει κατ' επανάληψη ανενδοίαστα και απροκάλυπτα. Τον ρώτησαν για τους 1.619 και αυτός είπε: «Τώρααα, αυτούς τους έχουμε θάψει σε ομαδικούς τάφους στη βόρεια Κύπρο»
-Η Ρεπούση και οι συν αυτή νεωτερικοί ιστορικοί και τοις πράγμασι νεο-οθωμανοί δίνανε διαλέξεις στην Κύπρο και καλούσαν τα παιδιά της Κύπρου σε μια εκστρατεία για να ξαναγραφτεί η ιστορία με αλήθειες… Για να μάθουν τα εγκλήματα των πατεράδων τους Ελληνοκυπρίων κατά των Τουρκοκυπρίων το 1974.
Από ποιους να φυλαχτούμε; Από τους Τούρκους Τουρκιάς ή τους ημεδαπούς Τούρκους; Είθε να διασωθούμε.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΟΥ*

Ομαδικοί τάφοι τον 21o αιώνα, όχι στην Αφρική, αλλά σε κράτος της ΕΕ, το αίσχος και η αποτυχία όλων των διεθνών οργανισμών προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αν ο τάφος των δεκαεννέα εκτελεσθέντων Ελληνοκυπρίων δεν αποτελεί όνειδος για την πολιτισμένη ανθρωπότητα, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους και γι' αυτό οι βάρβαροι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, και δη κομπάζοντες για την επιχείρηση «ειρήνης» που εξαπέλυσαν κατά της Κύπρου και του λαού της. Τα κτήνη εκτελούσαν αδιακρίτως και χωρίς αιτία άοπλους αιχμαλώτους, αθώους πολίτες, για να ικανοποιήσουν τα βάρβαρα ένστικτά τους.

Απορίες
Το αρχικτήνος, ο χασάπης Ντενκτάς, το είχε δηλώσει κατ' επανάληψη ανενδοίαστα και απροκάλυπτα. Τον ρώτησαν για τους 1.619 και αυτός είπε: «Τώρααα, αυτούς τους έχουμε θάψει σε ομαδικούς τάφους στη βόρεια Κύπρο». Ο ομαδικός τάφος που βρέθηκε στην περιοχή Τζιάος των κατεχομένων ήρθε να επαληθεύσει για μία ακόμη φορά τις δηλώσεις Ντενκτάς και την απανθρωπιά αυτής της οικουμένης. Θέλω να ξέρω, η Ελλάδα στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα παρουσιάσει αυτό το συγκλονιστικό ανθρωπιστικό θέμα, με τρόπο που να προκαλέσει σοκ στους Ευρωπαίους πολιτισμένους; Ήθελα να 'ξερα αν θα υπάρξει έστω και ένας ευρωβουλευτής Ελλάδος ή Κύπρου, με κότσια, να αρπάξει τον προεδρεύοντα πρωθυπουργό αλλά και εκείνον τον φιλότουρκο υπουργό Εξωτερικών της Σουηδίας, που αγκαλιάζουν τους δολοφόνους του «Αττίλα» και τους οδηγούν μέσα στην Ένωση, και να τους τα πει από την καλή και την ανάποδη. Αυτήν τη συγκλονιστική φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγο πριν από την απεχθή πράξη της εκτέλεσης θα την προβάλουμε στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Θα την προβάλουμε στην Αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας; Θα τη δείξει ο πρωθυπουργός μας στο μουσουλμάνο Πρόεδρο Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο τον Οκτώβρη; Ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα περιφέρει τη φωτογραφία-ντοκουμέντο στις ξένες κυβερνήσεις; Θα εγκαταλείψει αμέσως τη γελοιότητα των δήθεν διαπραγματεύσεων και θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων; Αλλά, θα μου πεις, ποιο ύψος όταν σε έχουν κοντύνει οι ιμπεριαλιστές υποστηρικτές σου για να σε κάνουν Πρόεδρο; Τελικά, τίποτε από όλα αυτά δεν θα γίνει. Η ελληνική αντιπροσωπία θα πάει στη Σύνοδο Κορυφής ενδεδυμένη το κοστούμι της αξιοπρεπούς σοβαροφάνειας, θα κάνει την πολυάσχολη και την επειγόμενη. Θα μιλάνε πίσω από κάποιον φάκελο δίκην δικαστών, για να μην ακουσθούνε τα απόρρητά τους, και θα περιοριστούν στις γνωστές γλυκανάλατες αναφορές για κάποιες παρεκτροπές των Τούρκων το 1974.
Είναι ψυχροί και ανίεροι και το δράμα των αγνοουμένων δεν τους αγγίζει. Και δεν τους αγγίζει πραγματικά, όπως το έχουν αποδείξει κατ' επανάληψη στην πράξη: Στην περίπτωση Σολωμού και Ισαάκ, στην περίπτωση των αφανισθέντων 16.800 εγκλωβισμένων, στην καταγγελία της σφαγής των Ποντίων, και των Λαζών, στην περίπτωση των εκτοπισμένων-προσφύγων, στην περίπτωση των αγνοουμένων και, ακόμη χειρότερα, στην περίπτωση των αιχμαλώτων που βασανίζονταν στα Άδανα.

Οι νεωτερικοί ιστορικοί
Τι περίεργοι άνθρωποι οι εκπρόσωποί μας στο εξωτερικό, που χειρίζονται τις καυτές υποθέσεις του Ελληνισμού σαν να πρόκειται περί μιας τρίτης χώρας. Θα ήταν σκόπιμο να βλέπαμε σε ένα βιντεάκι τις αντιδράσεις μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο της κυρίας Γιαννάκου, επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ. Αυτής που είχε πάρει προσωπικά το θέμα της προστασίας του βιβλίου της Ρεπούση. Η Ρεπούση και οι συν αυτή νεωτερικοί ιστορικοί και τοις πράγμασι νεο-οθωμανοί δίνανε διαλέξεις στην Κύπρο και καλούσαν τα παιδιά της Κύπρου σε μια εκστρατεία για να ξαναγραφτεί η ιστορία με αλήθειες… Για να μάθουν τα εγκλήματα των πατεράδων τους Ελληνοκυπρίων κατά των Τουρκοκυπρίων το 1974. Είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο αναίδειας, που μιλούσε για εθνοκάθαρση. Λέω τώρα εγώ ο αφελής: Άραγε η Ρεπούση έχει κάποια ανακλαστικά που να την οδηγήσουν να σκεφθεί μήπως η μέχρι τώρα πολιτεία της ήταν λάθος; Μήπως αδικεί τα θύματα μιας απερίγραπτης εθνικής τραγωδίας ο «συνωστισμός»; Υπάρχει κάποιο ελληνικό φίλτρο στα γραφτά της, στις κουβέντες και στις πράξεις της; Ζητάς πολλά, μου σφυρίζει ο εαυτός μου. Και όμως, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ημέτεροι οσφυοκάμπτες, δεν θα είχε πάρει συγχωροχάρτι η Τουρκία για τα εγκλήματα του 1974. Αυτοί και κάτι άλλοι βοήθησαν την Τουρκία να βγει από τη δύσκολη θέση του ειδεχθούς εγκληματία. Άραγε η ευρωβουλευτής μας θα καταλάβει, έστω και αυτή την ύστερη ώρα, ότι οι ομαδικοί τάφοι στην Κύπρο είναι μόνο Ελληνοκυπρίων; Θα παραδεχθεί ποτέ το λάθος του εθνικού αποπροσανατολισμού των Ελληνοπαίδων με εκείνο το κατάπτυστο βιβλίο που υποστήριζε με τόση θέρμη; «Για ανατριχιαστική επιβεβαίωση της όψης του Τούρκου εισβολέα στην Κύπρο το 1974» έκανε λόγο ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ο παιδιόθεν καθηγητής Ανδρέας Λοβέρδος, και πολύ σωστά. Όμως πού ήσουν, κύριε Λοβέρδο, όταν το κόμμα σου κρατούσε τη σημαία του Σχεδίου Ανάν και αλλοφρόνως πανηγύριζε; Πού ήσουν όταν ο νυν αρχηγός σου και τότε υπουργός Εξωτερικών της χώρας απεδέχετο μέσα σε μισή ώρα από της αναγγελίας του το εξ εννέα χιλιάδων σελίδων δολοφονικό Σχέδιο Ανάν; Το είχε διαβάσει, κύριε Λοβέρδο; Θα μου πεις, δεν χρειαζότανε γιατί αυτός τα ξέρει όλα. Βγήκε και ο ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει τους Τούρκους. Αυτό πια κι αν είναι. Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ που ελέγχει τους νεωτερικούς καθηγητάδες, να τους πείσει και αυτούς να κάνουν κάποια δήλωση τώρα που θέλει ψήφους. Μωρέ, πνευματική ηγεσία που την έχουμε!

Το καλόπιασμα των δολοφόνων
Όλοι τώρα πέφτουν σαν τα κοράκια να αρπάξουν κάτι από την πατριωτική συνείδηση του ελληνικού λαού. Δεν έχουν ιερό και όσιο τα αρπακτικά όταν θέλουν ψήφους. Απορώ, ειλικρινά, όλοι αυτοί μέσα στα ελληνικά κόμματα δεν θα καθηλωθούν από το βλέμμα θανάτου των πέντε γονατιστών νεαρών Ελληνοκυπρίων; Βλέμμα θανάτου που από μόνο του μιλάει για τις μαζικές εκτελέσεις που είδαν μέχρι να έρθει και η δική τους σειρά να τους ρίξουν στο λάκκο. Δεν θα συγκινηθούν επιτέλους εκεί στη Βουλή, για να πάρουν έστω και μία αξιοπρεπώς εθνική απόφαση; Δεν βλέπουν το νέο Βατερλό που έρχεται από τις συνομιλίες Χριστόφια; Δεν σκέπτονται ότι το μεγαλύτερο όνειδος είναι της Ελλάδος, που συνομιλεί και καλοπιάνει τους δολοφόνους των παιδιών της; Είναι απαράδεκτοι, γιατί τριάντα πέντε χρόνια τώρα ήξεραν τα εγκλήματα του τουρκικού στρατού και δεν μιλούσαν, για να καλοπιάνουν τους Τούρκους.

Η νέα προδοσία
Δεν είναι όνειδος να μιλάμε για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με αυτούς που αρπάξανε το βιος μας, όταν ξέρουμε ότι αυτή είναι η χειρότερη μορφή διχοτόμησης; Δεν είναι όνειδος τα εγκλήματα αυτά να μη διδάσκονται στα παιδιά μας στα σχολεία για να προλάβουμε παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον; Δεν θα είναι όνειδος οι κενοί λόγοι που θα εκφωνηθούν από κάποιους στις κηδείες των πέντε; Θα τολμήσει να πάει στις κηδείες ο ΔΗΣΥ μετά το «ΝΑΙ» στο Ανάν; Δεν είναι όνειδος να επαινούνται και να παρασημοφορούνται στρατιωτικοί σε μια εθνική τραγωδία; Δεν είναι όνειδος το μαρτύριο των μαυροφορεμένων γυναικών στο οδόφραγμα με τις φωτογραφίες των αγνοουμένων, που σε λίγο θα θεωρείται τυχερή η μητέρα του Παπαγιάννη που βρήκε και έθαψε το παιδί της; Δεν είναι όνειδος για την Ελλάδα να την απειλεί η Τουρκία με νέο γύρο σφαγών και εκτελέσεων και να μην αντιδρά; Ο Νταβούτογλου λέει ότι και στο Αιγαίο η Τουρκία θα εφαρμόσει λύση όπως και στην Κύπρο. Οι δικοί μας χαζογελούν και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι θα μπουν στα νησιά μας για να σφάξουν και να κλέψουν, κατά τις παραδόσεις και τις συνήθειές τους. Δυστυχώς, από τα εγκλήματα της Τουρκίας του 1974 η ηγεσία της Ελλάδος όχι μόνο δεν φρονηματίστηκε, αλλά απεναντίας φρόντισε για τη διάλυση των Ενόπλων μας Δυνάμεων, για την υποβάθμιση του πατριωτικού φρονήματος του λαού και για τη συστηματική ανθελληνική προπαγάνδα στα σχολεία. Η παιδεία μας έχει καταστεί κέντρο ηθικής, πνευματικής και εθνικής διαστροφής. Η παρακμή μας οφείλεται στην παιδεία μας και στους ανάξιους λειτουργούς της. Από ποιους να φυλαχτούμε; Από τους Τούρκους Τουρκιάς ή τους ημεδαπούς Τούρκους; Είθε να διασωθούμε.

* Αντγου ε.α., Επίτιμου Διοικητή Στρατιάς και Αρχηγού ΓΕΕΦ

αναρτήθηκε από sub92 & infognomonpolitics

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - ΠΩΣ ΠΡΟΔΩΘΗΚΕ Η ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ

15 Αυγούστου 1974…
Η Αμμόχωστος, προδομένη από τους ΟΗΕδες, τους Άγγλους και τους Ελλαδίτες αξιωματικούς, παραδόθηκε αμαχητί στους Τούρκους εισβολείς, οι οποίοι μπήκαν ανενόχλητοι, κάνοντας περίπατο, στην πόλη του Ευαγόρα, που έμοιαζε πόλη-φάντασμα από την εγκατάλειψη.
Είχε προηγηθεί ένας αγώνας εναντίον των Τούρκων της πόλης στον Αττίλα Ι, που είχε σαν συνέπεια τον θάνατο του Ανχη (ΠΖ) Μουζάκη Αντρέα (φωτο αριστερά)

Το ξένο Σχέδιο στον Αττίλα ΙΙ, που αφορούσε την πόλη της Αμμοχώστου, τοποθετούσε τα τουρκικά στρατεύματα μέχρι την περιοχή Σαβόϊ, αλλά οι επικεφαλής των Οηέδων μάταια αναζητούσαν Έλληνα αξιωματικό να διαπραγματευθεί την τύχη της πόλης με τους Τούρκους αξιωματικούς. Όλοι ήσαν στο Δημοτικό Σχολείο Φρενάρους!

Η πτώση της Αμμοχώστου ήταν αποτέλεσμα τεσσάρων παραγόντων: α) Το σπάσιμο της «γραμμής» της Εθνικής Φρουράς στη Μια Μηλιά, μετά από προδοσία των Οηέδων. β) Ο θάνατος του επικεφαλής των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Αμμόχωστο, Αντισυνταγματάρχη Εμμανουήλ Χατζηδάκη, διοικητή της 173 ΜΑ/ΤΠ (Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού), στην οποία υπηρετούσε τότε ο γράφων, μετά από προδοσία των Οηέδων. γ) Η προδοσία από τις στρατιωτικές αρχές των αγγλικών βάσεων στο «2 ½ μίλι», και δ) η προδοσία από τους Ελλαδίτες αξιωματικούς της Α΄ Στρατιωτικής Ανωτέρας της Αμμοχώστου.

Η προδοσία στη Μια Μηλιά

Τι συνέβη στη Μια Μηλιά και τα τουρκικά τανκς αποδεκάτισαν τον στρατό μας;

Σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών της 173 ΜΑ/ΤΠ, που επέστρεψαν από το πεδίο της μάχης, η Εθνική Φρουρά είχε παραταχθεί στη «γραμμή» της Μιάς Μηλιάς, με πυροβολικό, τεθωρακισμένα, πεζικό και αντιαεροπορικά, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα τουρκικά τανκς που κατευθύνονταν προς την Αμμόχωστο.

Κατά μήκος της «γραμμής» και μπροστά από το στρατό της Ε.Φ., η περιοχή είχε ναρκοθετηθεί. Ήταν σίγουρο, ότι τα τουρκικά τανκς θα έπεφταν μέσα στο ναρκοπέδιο και τότε τα πράγματα θα ήσαν πιο εύκολα για το στρατό μας. Προς μεγάλη όμως έκπληξη των στρατιωτών μας, τα τουρκικά τανκς έκαναν την εμφάνισή τους στα πλάγια της «γραμμής» παρατάξεως της Ε.Φ., αποφεύγοντας έτσι το ναρκοπέδιο. Τι είχε συμβεί;

Στα πλάγια της «γραμμής», όπου είχε παραταχθεί ο στρατός της Ε.Φ., υπήρχε ένας στενός χωματόδρομος που δεν ναρκοθετήθηκε και έμεινε ακάλυπτος από τους στρατιώτες μας, επειδή τον χρησιμοποιούσαν τα τεθωρακισμένα των ΟΗΕδων.
Οι κυανόκρανοι, που ακολουθούσαν παντού την Ε.Φ. και γνώριζαν τις κινήσεις της, οδήγησαν τα τουρκικά τανκς από τον χωματόδρομο, σαν άλλος Εφιάλτης, με αποτέλεσμα να αποφύγουν το ναρκοπέδιο και να βρεθούν στα πλάγια και στα μετόπισθεν των στρατιωτών μας.

Έτσι, με μια «πισώπλατη μαχαιριά» των Οηέδων, τα τουρκικά τανκς αποδεκάτισαν τους ανήμπορους να αντιδράσουν στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς.

Ο θάνατος του Εμ. Χατζηδάκη

Υπεύθυνος για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Αμμόχωστο ήταν ο διοικητής της 173 ΜΑ/ΤΠ, Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού, Εμμανουήλ Χατζηδάκης, ο οποίος, με μια μεγάλη ραφή στην πλάτη από τραύμα στον πόλεμο της Κορέας, ήταν ένας γενναίος και έμπειρος αξιωματικός, που εμψύχωνε και καθοδηγούσε στους στρατιώτες του κατά την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής.

Με άλλα λόγια, ήταν ένας μεγάλος αρχηγός! Αλλά προπαντός, όπως διαπιστώθηκε από την όλη στάση του, δεν συμμετείχε στο χουντικό παιχνίδι της προδοσίας…

Γι΄ αυτό, τα όργανα της προδοσίας βάλανε στόχο τον άξιο «τιμονιέρη», που οδηγούσε με επιτυχία το στρατιωτικό «σκάφος» στην πόλη της Αμμοχώστου.

Το αρχηγείο του Εμμανουήλ Χατζηδάκη είχε στηθεί στο υπόγειο μιάς ατέλειωτης οικοδομής, στην κατοικήσιμη περιοχή που βρισκόταν στην αρχή του δρόμου, που οδηγούσε στο στρατόπεδο της 173 ΜΑ/ΤΠ, του Καραόλου. Είναι βέβαιο, ότι οι Τούρκοι όχι μόνο δεν γνώριζαν τη θέση του αρχηγείου, αλλά ούτε καν μπορούσαν να τη διανοηθούν. Αυτοί, που γνώριζαν τη «βάση» του Χατζηδάκη, ήταν οι ΟΗΕδες, που το στρατόπεδό τους ήταν σχεδόν απέναντι από την ατέλειωτη οικοδομή. Κανένας, τότε, δν μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξη αυτής της «γνωριμίας»…

Κι ενώ, στις 22 Ιουλίου 1974 είχε συμφωνηθεί, κατ΄ αρχάς, κατάπαυση του πυρός στις 4.00 το απόγευμα της Δευτέρας, την ίδια ακριβώς ώρα, ένα αεροπλάνο πέταξε πάνω από το στρατόπεδο του Καραόλου, με συγκεκριμένη κατεύθυνση (!) το αρχηγείο του Αντισυνταγματάρχη Χατζηδάκη. Το αεροπλάνο, όταν πλησίασε σε απόσταση βολής από τον στόχο, έρριψε μία ρουκέτα στο υπόγειο (!) της ατέλειωτης οικοδομής.

Η βολή ήταν εύστοχη, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο, ο γενναίος Αντισυνταγματάρχης, ένας Κύπριος δόκιμος αξιωματικός και ένας Ελλαδίτης μόνιμος αρχιλοχίας.

Έτσι, με τον θάνατο του Αντισυνταγματάρχη Χατζηδάκη, το «καράβι» της Ε.Φ. στην Αμμόχωστο έχασε τον άξιο τιμονιέρη του και έμεινε ακυβέρνητο μέχρι την πτώση της πόλης του Ευαγόρα. Κι όταν ένα σκάφος χάσει τον κυβερνήτη του, τότε είναι βέβαιο, ότι θα βουλιάξει σε μια μεγάλη θαλασσοταραχή. Αυτό, επεδίωξαν οι εμπνευστές του σχεδίου για την πτώση της Αμμοχώστου. Και, το πέτυχαν!

Δυστυχώς, ο αντικαταστάτης του, ο Υποδιοικητής της 173 ΜΑ/ΤΠ, Ταγματάρχης Νικόλαος Κυριαζής, από τον φόβο του ήταν «εκτός τόπου και χρόνου»!!! Οι εντολές που «έπαιρνε» από το ΓΕΕΦ και τις εκτελούσε αμέσως, αναφέρονταν μόνο σε οπισθοχώρηση των στρατιωτών μας! Από το Τρίκωμο διέταξε τους στρατιώτες να οπισθοχωρήσουν στην Ιδιωτική Σχολή ΚΑΣΑ της Αμμοχώστου και απ΄ εκεί στο Δημοτικό Σχολείο του Φρενάρους.

Ο πρώτος παρών στα σημεία οπισθοχώρησης ήταν, βεβαίως, ο ίδιος!

Η προδοσία στο «2 ½ μίλι»

Αλλά και οι Άγγλοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών για την κατάληψη της Αμμοχώστου από τον Αττίλα, στις 15 Αυγούστου 1974, χωρίς καμμιά ουσιαστική, στην πραγματικότητα, αντίσταση από τη δική μας πλευρά.

Όπως οι Οηέδες «εξουδετέρωσαν» την αντίσταση της Ε.Φ. στη Μια Μηλιά, οδηγώντας τα τουρκικά τανκς από ασφαλή δρόμο στα μετόπισθεν των στρατιωτών μας, το ίδιο έπραξαν και οι στρατιωτικές αρχές των αγγλικών βάσεων στο «2 ½ μίλι».

Οι στρατιώτες του Καραόλου –αυτοί που έμειναν και δεν έφυγαν-, του Πυροβολικού, του Πεζικού, τεθωρακισμένα και αντιαεροπορικά, είχαν σχηματίσει αμυντική «γραμμή» κοντά στην Ιδιωτική Σχολή ΚΑΣΑ του κ. Σαβεριάδη, από τη λίμνη του Αγίου Λουκά μέχρι τον κύριο δρόμο Αμμοχώστου-Λευκωσίας και κτυπούσαν με επιτυχία τα τουρκικά τανκς, που είχαν φθάσει από τη Μια Μηλιά.

Αν ενισχυόταν η «γραμμή» αυτή με περισσότερους στρατιώτες, αντί να δοθεί και πάλιν η εντολή για οπισθοχώρηση στο Δημοτικό Σχολείο Φρενάρους, και δεν εμφανιζόταν ο νέος «Εφιάλτης», οι Τούρκοι θα εδυσκολεύοντο να μπουν στην Αμμόχωστο.

Αλλά, η προδοσία ήταν μόνιμος συνοδός μας… Οι αξιωματικοί των αγγλικών βάσεων στο «2 ½ μίλι» οδήγησαν τα τουρκικά τανκς μέσα στο έδαφός τους –σε χώρο, όπου η Ε.Φ. δεν μπορούσε να παρατάξει στρατό-, με αποτέλεσμα τα τουρκικά στρατεύματα να βρεθούν στα μετόπισθεν της Εθνικής Φρουράς.

Με αυτό τον τρόπο, «εξουδετερώθηκε» και η τελευταία αντίσταση της Εθνικής Φρουράς στην Αμμόχωστο. Ενώ, οι Τούρκοι δεν θα αργήσουν να μπουν ανενόχλητοι στην πόλη του Ευαγόρα…

Για την κατάληψη της Αμμοχώστου, που αφέθηκε «ανοχύρωτη πολιτεία», ευθύνη φέρουν και οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν τότε στην Α΄ Στρατιωτική Ανωτέρα της πόλης, οι οποίοι με τις προδοτικές παρεμβάσεις τους δεν επέτρεψαν στην Ε.Φ. να καταλάβει από την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής το Κάστρο, κοντά στο Σακχάρια, όπου εκρύβοντο Τουρκοκύπριοι και Τούρκοι στρατιώτες.

Υπενθυμίζουμε, την εντολή που έδωσαν στον διοικητή της 199 μοίρας πυροβολικού, Υπολοχαγό Ηλία Ταβουλάρη, να σταματήσει να ρίχνει με τα πυροβόλα του εναντίον του Κάστρου από το χωριό Γαϊδουράς, όπου βρισκόταν. Επίσης, την απομάκρυνση του Κυπρίου αξιωματικού, Τάκη Μιτσίδη, από τα τείχη του Κάστρου, ο οποίος είχε σταματήσει την υδροδότηση του Κάστρου και αναμενόταν μέσα σε ελάχιστο χρόνο να παραδοθούν όλοι οι «ένοικοί» του.

Βέβαια, η προδοσία ήταν διάχυτη στις τάξεις της Ε.Φ. και δεν ξέρουμε αν η κατάληψη του Κάστρου της Αμμοχώστου θα άλλασσε και τον ρουν της ιστορίας της πόλης του Ευαγόρα….

Άρθρο του Μ.Μιχαήλ στην Εφημερίδα της Ρωμηοσύνης (http://romiossini.com) την 14-8-09

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

"Μην το θυμίζετε αυτό στους μη μουσουλμάνους!"


Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardiç, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία, στηλιτεύεται ο τουρκικός τρόπος του εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης.

Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει μία σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεμαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει.

Αξίζει να παρατεθεί το πλήρες (τουρκικό ) κείμενο το οποίο βρίσκεται
ΕΔΩ

«Μην το θυμίζετε αυτό στους μη μουσουλμάνους!

ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη»…
ΑΝ έφτιαχναν μακέτα με τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες με τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη…



ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό μας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω…


ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης…


ΑΝ έφτιαχναν μια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά σταυρό…
ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα σας άρεσε;

Δεν θα μας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη μας. Τότε γιατί το κάνετε εσείς αυτό;

Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την άλωση) σαν να ήταν χθες;
Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή διακηρύσσετε σε όλο τον κόσμο: «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας, ήρθαμε εκ των υστέρων και τα πήραμε με τη βία».
Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη μνήμη μια υπόθεση 6 αιώνων;

Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω;

Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατομμυρίων και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν. Αυτό το όνειρο το βλέπουν μια χούφτα βλάκες μόνο. Κι οι δικοί μας που γιορτάζουν την Άλωση είναι μια χούφτα φανατικοί μόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.

Ρε σεις, αν μας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις μέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε;
Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς;
Αντί να περηφανευόμαστε με τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε με αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν.
Αλλά δεν υπάρχουν.
Όλη η Ανατολή είναι περιοχή κατακτημένη.

Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=μανα, dolu=γεμάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή.
Ακόμα και η ονομασία της Ισταμπούλ δεν είναι όπως μας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάμ» τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαμε μόνιμη εγκατάσταση, τέλος η νομαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε πέντε τα διαμερίσματα.
Κανείς δεν μπορεί να μας κουνήσει, ηρεμήστε πια…
Οι χωριάτες μας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς πολλές φανφάρες…».

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Εν ψυχρώ δολοφονία υπό τοv διοικητή της εισβολής (1974)

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΤΖΙΑΟΣ

Νέα στοιχεία έρχονται στο φως σε σχέση με το έγκλημα στο τουρκικό χωριό Τζιάος, κοντά στην Κυθρέα στις 14 Αυγούστου 1974 και την εν ψυχρώ δολοφονία των πέντε Ελληνοκυπρίων φαντάρων των Αντώνη Κορέλλη 30 ετών από την Κυθρέα, Πανίκου Νικολάου 26 ετών από την Άσσια, Χριστόφορου Σκορδή 25 ετών από το Δάλι και Ιωάννη Παπαγιάννη 24 ετών από την Αγλαντζιά, (ο πέμπτος της φωτογραφίας δεν διακρίνεται καθαρά). Όπως αποκαλύφθηκε χθες η εν ψυχρώ δολοφονία έγινε στην παρουσία του Διοικητή των δυνάμεων εισβολής στην Αμμόχωστο στρατηγού Χακίμ Μπορατάκ.

Υπάρχουν κι άλλες φωτογραφίες
Σύμφωνα με πληροφορίες, πέρα από τη φωτογραφία - σύμβολο που δημοσιεύτηκε πρώτα από τη «Σ» και δείχνει τη σύλληψη των τεσσάρων φαντάρων και ενός ακόμη που δεν διακρίνεται καθαρά, η Λευκωσία κατέχει και άλλες φωτογραφίες, που διακρίνεται μαζί με τους αιχμαλώτους ο στρατηγός Χακίμ Μπορατάκ, ο οποίος ηγήθηκε της κατάληψης της Αμμοχώστου.

Ο εντοπισμός των οστών των πέντε αιχμαλώτων σε πηγάδι στο Τζιάος σε μικρή απόσταση από το σημείο σύλληψής τους και η ταυτοποίηση των οστών τους με τη μέθοδο του DNA ανοίγει το δρόμο για καταγγελία της Τουρκίας στο Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου.

Η ταυτοποίηση έβαλε τέλος στην αγωνία και το δράμα των πέντε οικογενειών, οι οποίες για τρεισήμισι δεκαετίες είχαν επενδύσει όλες τις ελπίδες στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην εφημερίδα «Μάχη» στις 20 Σεπτεμβρίου 1974.

Η Μαρία Παπαγιάννη

Η αδελφή του Ιωάννη Παπαγιάννη, Μαρία Παπαγιάννη, σε δηλώσεις της ανέφερε: «Ο αδελφός μου για 35 χρόνια ήταν αγνοούμενος, μια λέξη που για 35 χρόνια μας τρυπούσε τα σωθικά, ενώ στην πραγματικότητα είναι ήρωες. Η μάνα μου είναι 82 ετών και ζει, ενώ ήταν με την ελπίδα ότι θα δει κάποια στιγμή το γιο της ζωντανό. Δεν πίστευε ότι οι Τούρκοι θα παραβίαζαν τις συνθήκες για τους αιχμαλώτους και θα τους σκότωναν».


Η σύζυγος του Αντώνη Κορέλλη, Χρυστάλλα, δήλωσε:
«Όταν είδα τη φωτογραφία, ένιωσα μιαν ανακούφιση ότι ο άνδρας μου ήταν ζωντανός και θα επιστρέψει».

Έμεινε να υπερασπιστεί την πατρίδα
Η κ. Χρυστάλλα Κορέλλη θυμήθηκε την τελευταία φορά που συνάντησε το σύζυγό της στην πρώτη γραμμή στο Τζιάος, λίγες ημέρες πριν από τη δεύτερη εισβολή. Όπως είπε, «τον βρήκα στα υψώματα του Τζιάος τον πλησίασα, του είπα επανειλημμένα ότι όλα ήταν προδομένα, να επιστρέψει στο σπίτι και στην οικογένειά μας. Ο ίδιος αρνήθηκε και μου είπε ότι όταν έφευγε εκείνος θα έφευγαν και οι υπόλοιποι, γι’ αυτό μου είπε ότι θα παραμείνει για να κάνει το καθήκον του και να υπερασπιστεί την πατρίδα του».

Την τιμωρία των δολοφόνων του Αντώνη ζήτησε και ο αδελφός του Νίκος Κορέλλης, ο οποίος δήλωσε ότι «υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, φωτογραφίες ντοκουμέντα και πάρα πολύ υλικό για τους πέντε αιχμαλώτους που παρουσιάζονται γονατιστοί και με τα χέρια ψηλά. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι έχουν μιλήσει στο «Μπαϊράκ». Οι Τούρκοι τους συνέλαβαν ζωντανούς, υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες που τις έχουν ορισμένοι και δεν τις έδωσαν στη δημοσιότητα για κάποιους λόγους. Σύμφωνα με μαρτυρίες από τους συμπολεμιστές των πέντε ηρώων του Τάγματος 398 Πεζικού πιάστηκαν αιχμάλωτοι όταν έριξαν και την τελευταία τους σφαίρα. Οι οικογένειες των πέντε πεσόντων θα αρχίσουν από αυτή την εβδομάδα να παραλαμβάνουν τα οστά.

ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ ΑΠΌ www.sigmalive.com/simerini/news/