Που είναι η Οδός Ηρώων ΕΛΔΥΚ 74 κε Δήμαρχε;

Ο Δήμος Αγίου Δομετίου έχει μεγάλη ιστορία το καλοκαίρι του 1974...
Εκεί σταμάτησε ο Αττίλας στην πορεία του προς Λευκωσία.
Μια πορεία που έριξε όλο το βάρος του, με όλες τις δυνάμεις του, στα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας.
Το μεγαλύτερο μέρος του Δήμου Αγίου Δομετίου του 1974, σήμερα είναι κατεχόμενο από τους Τούρκους...

Εκεί που προχωράς στον δρόμο κοντά στην "νεκρή ζώνη" όλο και θα πέσεις πάνω σε κάποιο πολυβολείο από μπετόν....
Στην Οδό Πριάμου, οι κάτοικοι της μιας πλευράς του δρόμου μπαίνουν στο σπίτι τους από την αυλή, γιατί η κύρια είσοδος είναι στην "νεκρή ζώνη", ενώ στην απέναντι πλευρά τα ασυντήρητα 44 χρόνια σπίτια, είναι ακατοίκητα γιατί είναι μέσα στην "νεκρή ζώνη"...

Κι όμως το ξέρετε ότι είναι ο μόνος Δήμος που ενώ όφειλε, δεν έχει δώσει σε ένα δρόμο του, ή σε ένα αλσάκι του, το όνομα αυτού ή αυτών που τον διατήρησαν μεχρι σήμερα λεύτερο, έστω σε αυτά τα περιορισμένα όρια του;
Δεν υπάρχει ένας δρόμος με το όνομα πχ Ηρώων ΕΛΔΥΚ 74, Ηρώων 1/211 ΤΠ, Ηρώων 336 ΤΕ, Ανχη Π.Σταυρουλόπουλου (μιας και δεν ειναι πια στην ζωή) ή Λγου Ι.Χριστοδουλίδη... Ένα Αλσάκι με το όνομα του Ανθυπολοχαγού Καρρά μιας και δεν είναι πλέον στην ζωή ή των Σταμπουλή, Σταυριανάκου ή Τσώνου;;;;...
Και καλά να ήταν Δήμαρχος κάποιος του ΑΚΕΛ τα τελευταία χρόνια...
Θα έλεγα ο Δήμος βρίσκεται στα χέρια κάποιων που είναι αδιάφοροι για την ελληνοκεντρική ιστορία (την μάχονται αλλωστε), λογικό είναι....
Ο Δήμος όμως είναι στα χέρια υποτίθεται κάποιου που ανήκει στον πατριωτικό χώρο!

Λοιπόν ;;;

ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ;
ΜΕ ΑΥΤΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ;;;;
ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ 20.50€ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΚΥΛΟΥ!!!
Θα έλεγα κατι περί κάποιων "ρομαντικών νεαρών" που εδωσαν το 74 την ζωή τους, σε ένα τόπο μερικές χιλιαδες χιλιομετρα από το σπίτι τους, για να κάνουν κάποιοι σήμερα τους Δημαρχαίους και τους Δημοτικοσυμβούλους....

(*) το "ρομαντικών νεαρών" πάει σε όλους αυτούς τους Λεβέντες εξ Ελλάδος που προδωμένοι και εγκαταλελειμμένοι προσπάθησαν να κρατησουν Θερμοπύλες και να φυλάξουν "τας σημαίας" με τίμημα την ίδια τους την ζωή, την μια και μοναδική ζωή που είχαν να ζήσουν!

Γιατί δεν έγινε η Ένωση, το 1964…

Όλοι είχαν δεχτεί το Σχέδιο Μονομερούς Ενώσεως» Γαρουφαλιά, αλλά…

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ μήνας και καλό θα ήταν να πάμε και στον Αύγουστο του 1964, ο οποίος σηματοδοτείται ιστορικά, όχι μόνο με το έπος της Τηλλυρίας και τη διάλυση του τουρκικού προγεφυρώματος Μανσούρας-Κοκκίνων, αλλά και με τα «Σχέδια Άτσεσον» και «Mονομερούς Ενώσεως». Το δεύτερο ήταν δημιούργημα της τότε Ελληνικής Κυβερνήσεως του Γεωργίου Παπανδρέου, που, όπως θα δούμε, όμως, δεν υλοποιήθηκε, λόγω των παλινωδιών του Μακαρίου και της άρνησής του να μετουσιώσει σε πράξη τις από μικροφώνου και άμβωνα διακηρύξεις του για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, για την οποία είχε ορκιστεί στο Ευαγγέλιο το 1953.

Τουρκικός φανατισμός και εμμονές Μακαρίου

ΕΙΜΑΣΤΕ αρκετές μέρες μετά τις επιχειρήσεις της Τηλλυρίας, οι οποίες έδειξαν μεν την ανδρεία των Ελλήνων μαχητών, αλλά και απέδειξαν ότι η εσπευσμένη δημιουργία τους είχε πίσω της τον Μακάριο, ο οποίος απέβλεπε με αυτές – και το πέτυχε – να τορπιλίσει τις συζητήσεις που συνεχίζονταν την περίοδο εκείνη στη Γενεύη για το «Σχέδιο Άτσεσον» και να παραβιάσει κατάφωρα με τις επιχειρήσεις τη συμφωνία που είχε κάμει στην Αθήνα, αρχές Αυγούστου 1964, με την Κυβέρνηση Παπανδρέου, στην παρουσία και του στρατηγού Γρίβα-Διγενή, για την επικράτηση πλήρους ηρεμίας στην Κύπρο, υπό το φως των πολιτικών εξελίξεων. Γεγονός, που ανάγκασε τον Παπανδρέου να στείλει στον Κύπριο Πρόεδρο μια αυστηρή επιστολή, στην οποία του τόνιζε εμφαντικά ότι «άλλα συμφωνούμεν και άλλα πράττετε». Με αυτά τα δεδομένα, όμως, λόγος για «συμπεφωνημένη λύση του Κυπριακού» δεν μπορούσε να γίνεται πλέον αφού, εξ’ άλλου:

1. Η Τουρκία είχε ήδη υψώσει το θέμα της Κύπρου σαν λάβαρο στους εσωτερικούς κομματικούς αγώνες του λαού της, του οποίου είχε εξάψει κατακόρυφα τον φανατισμό, ώστε να επικρατεί πλέον πλειοδοσία αδιαλλαξίας στις τουρκικές θέσεις, με μόνη ανυποχώρητη επιδιωκόμενη λύση τη διχοτόμηση.

2. Η εμμονή του Μακαρίου στη θέση ότι η λύση του Κυπριακού θα έπρεπε να προέλθει μέσω του ΟΗΕ, εξαφάνιζε κάθε ελπίδα για λύσης Ενώσεως, αφού είναι διαχρονικά δεδομένη η αδυναμία του Διεθνούς Οργανισμού να επιβάλλει τις αποφάσεις του.

ΤΟ Σχέδιο του Έλληνα ΥΠΕΘΑ, Πέτρου Γαρουφαλιά

ΕΝΩΣΗ, λοιπόν, υπό τις κρατούσες συνθήκες αποκλειόταν, με ανοικτό το ενδεχόμενο πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Με την Ελλάδα, δεδομένου ότι ο Μακάριος αποφάσιζε από μόνος του ό,τι ήθελε και δεν υπήρχε θέμα να πειθαρχήσει στην από κοινού οριζόμενη τακτική, ουσιαστικά να σύρεται από την Κύπρο, η δε Λευκωσία να αδιαφορεί στις όποιες συμβουλές της. Και ήταν ακριβώς τότε, που ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πέτρος Γαρουφαλιάς προέκρινε ως μόνη λύση τη μονομερή Ένωση, παρά τους κινδύνους η Τουρκία να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας. Το ενδεχόμενο όμως αυτό αποκλειόταν από πλευράς του Υπουργού, αφού οι αρνητικές επιπτώσεις που θα υπήρχαν, κρίνονταν πολύ περισσότερες και πλέον επώδυνες για την Τουρκία. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων έκρινε αδύνατη, ως αποτυχημένη εκ προοιμίου τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αφού το νησί ήταν πραγματικό φρούριο αμυντικά με την παρουσία της ελληνικής μεραρχίας σ’ αυτό, αλλά θεωρούσε και ως δεδομένη την επέμβαση της Αμερικής, σε περίπτωση κήρυξης πολέμου. Της Αμερικής, στις οποίες τότε συνέφερε η Ένωση (την επεδίωκαν, μάλιστα, όπως φαίνεται και από τα έγγραφα που έχουν δημοσιοποιηθεί κατά καιρούς), αφού θα έδινε τέλος στην εκκρεμότητα για την αποκατάσταση της ενότητας των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ και θα  εξασφάλιζε για τη Δύση την Κύπρο από τυχόν έλεγχό της από πλευράς Σοβιετικής Ενώσεως. Ένωση, εξάλλου να θυμίσουμε, πρόβλεπε και το «Σχέδιο Άτσεσον», έναντι μίσθωσης μιας τουρκικής βάσης στην Κύπρο για 50 χρόνια.

ΤΙΣ σκέψεις του αυτές ανέπτυξε ο Γαρουφαλιάς στις 19.8.1964 στον Κύπριο Υπουργό Εξωτερικών Σπύρο Κυπριανού, ο οποίος, όπως γράφει και σε βιβλίο του ο Έλληνας ΥΠΕΘΑ, «τις υιοθέτησε με ενθουσιασμό». Ακολούθησε η ενημέρωση του Πρωθυπουργού από τον Γαρουφαλιά για το Σχέδιό του και για την αποδοχή του από τον Κυπριανού, και ο Γ. Παπανδρέου ενθουσιάστηκε. Κλήθηκε τότε και ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Κωστόπουλος, ο οποίος επίσης  συμφώνησε με το Σχέδιο. Την επομένη πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον βασιλιά Κωνσταντίνο  στην παρουσία και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Παναγιώτη Κανελλόπουλου, η οποία και  «κατέληξε σε ομόθυμη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του Σχεδίου». Αποφασίστηκε, επίσης, όπως ο Γαρουφαλιάς αναχωρήσει αμέσως για Λευκωσία, προκειμένου να ενημερώσει και τον Πρόεδρο Μακάριο επί του Σχεδίου του και, σε περίπτωση αποδοχής, να ρυθμίσουν μαζί τις λεπτομέρειες εφαρμογής του.

Αγγλικά άρματα και σκόπιμη διαρροή

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, την επομένη, 20ήν Αυγούστου, ο Γαρουφαλιάς κατέβηκε αεροπορικώς στη Λευκωσία, μαζί με τον Κυπριανού, για να επιθεωρήσει δήθεν την ΕΛΔΥΚ.Για παράδοξο όμως λόγο, το αεροδρόμιο Λευκωσίας είχε περικυκλωθεί από αγγλικά άρματα και πολυβόλα, γεγονός που δεν είχε αντιληφθεί ο Έλληνας υπουργός, όμως τον ενημέρωσε σχετικά ο παριστάμενος Κύπριος Υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης. (Οι Άγγλοι κατείχαν τότε το αεροδρόμιο Λευκωσίας ως Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ, μετά τις διακοινοτικές ταραχές).

Ο ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ εξέφρασε την έκπληξή του για την παρουσία αγγλικών δυνάμεων κατά την άφιξή του και ρώτησε «γιατί», για να πάρει την απάντηση από τον Γιωρκάτζη «έχουν την πληροφορία, πως κατερχόμενος του αεροσκάφους θα κηρύξετε την Ένωση με την Ελλάδα!» Μπήκαν τότε «ψύλλοι στ’ αφτιά» του Γαρουφαλιά, ότι κάποιος σκόπιμα ενημέρωσε τους Άγγλους και διέρρευσε το μυστικό για το Σχέδιο της μονομερούς Ενώσεως, το οποίο γνώριζαν μόνο μερικοί στην Ελλάδα και ο Σπ. Κυπριανού από κυπριακής πλευράς, ο οποίος, χωρίς αμφιβολία, είχε ενημερώσει και τον Μακάριο πριν από την άφιξη Γαρουφαλιά.

ΑΠΟ ΑΥΤΑ διαφαίνεται καθαρά διαρροή, την οποία επιβεβαίωσαν και πύρινα δημοσιεύματα, συκοφαντικά για τον Γαρουφαλιά, των μακαριακών εφημερίδων της Λευκωσίας, συν της κομμουνιστικής «Χαραυγής»! Οι επιθέσεις εναντίον του Έλληνα Υπουργού είχαν πάρει τη μορφή ομοβροντίας και έφταναν μέχρι χυδαιότητας. «Ήλθε στην Κύπρο», έγραφαν, «ως τοποτηρητής, ως όργανο του ΝΑΤΟ, για να πιέσει τον Αρχιεπίσκοπο μα δεχθεί το Σχέδιο Άτσεσον και, στην ανάγκη, να το επιβάλει με τη βία, αλλά και για να ματαιώσει την προσέγγιση Μακαρίου με τη Σοβιετική Ένωση»! Χαρακτηριστική των επιθέσεων κατά Γαρουφαλιά, που συνεχίστηκαν και πολύ μετά που είχε φύγει από την Κύπρο, είναι ενημερωτική επιστολή προς αυτόν του τότε πρέσβη της Ελλάδας στη Λευκωσία, Μενέλαου Αλεξανδράκη. Αναφερόταν σε ασύστολη συκοφαντία κατά του Έλληνα Υπουργού, που αναγράφηκε σε μακαριακή εφημερίδα (επρόκειτο για τον «Αγώνα» του Νίκου Κόσιη, στενού φίλου του Γιωρκάτζη).

Ο «ΑΓΩΝΑΣ» συγκεκριμένα, είχε γράψει στις 22.10.64, ότι «το σχέδιον ψηφίσματος, το οποίον είχε υποβληθεί (κατά την περίοδο εκείνη) από την Τουρκία εις τα Ηνωμένα Έθνη, είναι αντιγραφή του κομισθέντος Σχεδίου  στην Λευκωσία από τον Π. Γαρουφαλιά, το παρελθόν θέρος»! Στην επιστολή του, ο Αλεξανδράκης έκαμε αναφορά και σε συνάντηση που είχε για το θέμα αυτό με τον Γιωρκάτζη. «Ο κ. Γιωρκάτζης, παρετήρησεν ότι ο κ. Γαρουφαλιάς εβοήθησε πολύ την Κύπρον», τονιζόταν στην επιστολή και ότι «ο κ. Γιωρκάτζης προσέθεσε: «Δεν διευθύνω εγώ την εφημερίδα «ΑΓΩΝ».

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ, όμως, στην εσπευσμένη κάθοδο του Π. Γαρουφαλιά στην Κύπρο, στις 20.8.64, για να αναφέρουμε πως από το αεροδρόμιο πήγε κατ’ ευθείαν στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου και είχε συνάντηση με τον Μακάριο. Στην παρουσία και των Σπ. Κυπριανού και Π. Γιωρκάτζη, οι οποίοι υποστήριξαν με θέρμη την αποδοχή του Σχεδίου μονομερούς Ενώσεως, ο Μακάριος αποδέχτηκε κατ’ αρχήν το Σχέδιο.

ΛΕΥΚΩΣΙΑ, Προεδρικό Μέγαρο, 20 Αυγούστου 1964 και στο γραφείο Μακαρίου συζητούν για το «Σχέδιο μονομερούς Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα» ο Κύπριος Πρόεδρος και ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης της Ελλάδας, Πέτρος Γαρουφαλιάς. Παρόντες και οι Κύπριοι Υπουργοί, Εξωτερικών, Σπύρος Κυπριανού και Εσωτερικών, Πολύκαρπος Γιωρκάτζης. Ο Γαρουφαλιάς αναλύει το Σχέδιο, Κυπριανού και Γιωρκάτζης υποστηρίζουν ένθερμα την αποδοχή του, ενώ ο Μακάριος το δέχεται κατ’ αρχήν. Ο Γαρουφαλιάς ενημερώνει ότι:

«Την ημέρα και ώρα που θα καθορισθεί, θα συνέλθουν ταυτόχρονα οι Βουλές Κύπρου και Ελλάδας, η μεν πρώτη θα αποφασίσει την Ένωση και η Βουλή των Ελλήνων θα την αποδεχθεί. Την ίδια ώρα, η Ελληνική Κυβέρνηση θα δηλώσει πως εγγυάται την προστασία της τουρκοκυπριακής κοινότητας πως είναι πρόθυμη, μαζί με την Τουρκική Κυβέρνηση, να καθορίσουν από κοινού την εξασφάλισή της. Καμιά στρατιωτική ενέργεια δεν θα γίνει είτε κατά της ΤΟΥΡΔΥΚ είτε κατά των θυλάκων των Τουρκοκυπρίων. Θα αναμείνουνε πρώτα την αντίδραση της Τουρκικής Κυβέρνησης και ανάλογα θα απαντήσουμε. Αμέσως, οι Κύπριοι βουλευτές θα μπουν στην Ελληνική Βουλή ως Έλληνες πλέον βουλευτές, οι Κύπριοι Υπουργοί θα μπουν ως Έλληνες Υπουργοί στην Ελληνική Κυβέρνηση και οι Κύπριοι διπλωμάτες θα καταλάβουν αντίστοιχες θέσεις στο ελληνικό διπλωματικό Σώμα. Θα ακολουθήσουν γενικές εκλογές σε όλη την ελληνική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου, για την ανάδειξη νέας Ενιαίας Βουλής.»

Ο ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ σχολίασε και τις υποβολιμαίες θεωρίες για οικονομικό πλήγμα της Κύπρου εξ’ αιτίας της Ενώσεως και διαβεβαίωσε ότι θα ληφθούν μέτρα ώστε να μην διαταραχθεί διόλου ο οικονομικός ρυθμός της νήσου. «Η Ένωση», τόνισε, «εκτός από την ικανοποίηση ενός επιτακτικού αιτήματος της Ιστορίας, θα αποτελέσει και σταθμό στην οικονομική και πολιτική εξέλιξη της Κύπρου, της μητέρας Ελλάδας και του Ελληνικού Έθνους.»

«Ούτε ανταλλάγματα στην Τουρκία, ούτε αγγλικές Βάσεις…»

Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ συμφώνησε και ζήτησε όπως ο Γαρουφαλιάς παρατείνει την παραμονή του στην Κύπρο, «για την πλήρη κατάστρωση των λεπτομερειών  της εφαρμογής του Σχεδίου.» Έκαμε όμως την παρατήρηση ο Κύπριος Πρόεδρος, πως στο κείμενο της απόφασης της κυπριακής Βουλής, έπρεπε να αναφέρεται ότι δεν θα παραχωρηθεί Βάση ή οποιαδήποτε άλλο αντάλλαγμα στην Τουρκία και πως θα καταργούνταν και οι αγγλικές Βάσεις. Ο Έλληνας ΥΠΕΘΑ αντέτεινε ότι θα ήταν σφάλμα η ανακίνηση θέματος αγγλικών Βάσεων και σ’ αυτό συμφώνησαν Μακάριος και Γιωρκάτζης. Ο Μακάριος είπε επίσης ότι θα είχε έτοιμη και επιστολή προς τον βασιλιά Κωνσταντίνο, την οποία παρακάλεσε τον Γαρουφαλιά να μεταφέρει. Κατάληξη της σύσκεψης ήταν, όπως την επομένη, μετά που Γαρουφαλιάς και Μακάριος θα επιθεωρούσαν με ελικόπτερο τις περιοχές όπου έγιναν οι μάχες της Τηλλυρίας, θα γίνονταν οι τελικές συνομιλίες για διακανονισμό όλων των λεπτομερειών.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ δείπνο των τεσσάρων, μετά από το οποίο Κυπριανού και Γιωρκάτζης αποχώρησαν, μετά από υπόδειξη του Μακαρίου. Μακαριος και Γαρουφαλιάς συνέχισαν μέχρι τη μια το πρωί τη συζήτησή τους, με τον Μακάριο θα θίγει θέμα πολέμου Ελλάδας και Τουρκίας και τον Γαρουφαλιά να απαντά ότι, με βάση και τις εκτιμήσεις του Συμβουλίου του Στέμματος στην Αθήνα, οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο ήταν κάτω του 10%. Ο Μακάριος προχώρησε τότε να πει πως, «όταν θα κηρυχθεί η Ένωση, ο βασιλιάς να έρθει για λίγες μέρες στην Κύπρο», αλλά κι ΄αυτό το αντέκρουσε ο Γαρουφαλιάς, προβάλλοντας θέμα μικρού έστω κινδύνου για τον Κωνσταντίνο. «Τότε να έρθετε εσείς», είπε ο Μακάριος. «Πολύ ευχαρίστως να έλθω», απάντησε ο Γαρουφαλιάς, αλλά και θα τεθώ επικεφαλής του Στρατού και θ’ αναλάβω προσωπικά και την ευθύνη για την εφαρμογή του Σχεδίου.»

ΜΑΚΑΡΙΟΣ: Θα ήθελα να ερωτήσω ακόμα κάτι. Θα μπορούσα να γίνω αντιβασιλεύς;

ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Δυστυχώς, το Σύνταγμα της Ελλάδας καθορίζει περιοριστικά τις περιπτώσεις αντιβασιλείας σε μόνη την ασθένεια ή την αποδημία του βασιλέως. Θεσμός, όπως ο αγγλικός της αντιβασιλείας των Ινδιών δεν υπάρχει σε μας. Υπάρχει μόνο ο θεσμός του Υπουργού-Γενικού Διοικητού.

Μ: Αυτό δεν μ’ ενδιαφέρει!..

(ΣΗΜ: Οι διάλογος αυτός, όπως και άλλοι που θ’ ακολουθήσουν, περιέχονται στο βιβλίο του Γαρουφαλιά «Ελλάς και Κύπρος-Τραγικά σφάλματα, ευκαιρίες που χάθηκαν (Φεβρουάριος 1964 – Ιούλιος 1965). Το βιβλίο εκδόθηκε το 1982, όταν ο Μακάριος ήταν νεκρός, όμως αυτούσιοι οι διάλογοι και όλα τα γεγονότα που περιέχονται στο βιβλίο, δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες με εξιστόρηση του Γαρουφαλιά, στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1966. Ζώντος του Μακαρίου, ο οποίος δεν είχε αμφισβητήσει ούτε «ν» από αυτά).

Την μεγάλη ευτυχία, ακολούθησε «βόμβα»!

ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ για την κατ’ αρχήν αποδοχή από τον Μακάριο του Σχεδίου της μονομερούς Ενώσεως, ο Γαρουφαλιάς έσπευσε το πρωί της επομένης να το αναγγείλει στον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τον Υπουργό Εξωτερικών Σταύρο Κωστόπουλο. Στη συνέχεια επιθεώρησε την ΕΛΔΥΚ και μονάδες της Εθνικής Φρουράς και, μαζί με τον Μακάριο, πήγαν στην Τηλλυρία. Το μεσημέρι παρακάθησε σε επίσημο γεύμα στο Προεδρικό, στην παρουσία και των στρατηγών Γρίβα Διγενή και Ηλία Πρόκου, Υπουργών της Κυπριακής Κυβέρνησης, του προέδρου τα Βουλής Γλαύκου Κληρίδη και μελών της Ελληνικής Πρεσβείας.

ΩΣ εδώ, μέλι-γάλα τα πράγματα. Όμως, γύρω στις 3.30 μ.μ., έπεσε η «βόμβα»: Ο Κωστόπουλος κάλεσε στο τηλέτυπο της Ελληνικής Πρεσβείας τον Γαρουφαλιά και του είπε: «Να απαγκιστρωθείς από τη συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο και να επανέλθεις το ταχύτερο στην Αθήνα. Άλλαξαν βασικά τα πράγματα. Ο Πρωθυπουργός μου είπε να σε ειδοποιήσω να απαγκιστρωθείς και να επιστρέψεις!..»

«Έμεινα εμβρόντητος», αναφέρει ο Γαρουφαλιάς. «Μου ήταν αδύνατο να εννοήσω τι είχε μεσολαβήσει στο ολιγόωρο διάστημα που διέρρευσε από την αναχώρησή μου από την Αθήνα ως το απόγευμα της επόμενης, στο διάστημα δηλαδή περίπου 20 ωρών, ώστε να αναγκασθεί ο Πρωθυπουργός να εγκαταλείψει το Σχέδιο της μονομερούς Ενώσεως και του οριστικού τερματισμού της κυπριακής εκκρεμότητος και να με ειδοποιήσει να απαγκιστρωθώ. Αλλά πώς να απαγκιστρωθώ, χωρίς να εξηγήσω στον Αρχιεπίσκοπο τους λόγους που εξανάγκασαν τον Πρωθυπουργό στην αιφνίδια υπαναχώρησή του, και που άλλωστε και δεν τους γνώριζα, ώστε να μην δημιουργηθεί η εντύπωση πως η Κυβέρνηση αποφασίζει και ενεργεί κατά μη σοβαρό τρόπο; Και ποιους πάλι λόγους να επιστρατεύσω, που εμφανίστηκαν τόσο αιφνίδια, ώστε, ώστε το προηγούμενο βράδυ να καταναλώσω όλη την πειστική μου δύναμη για την αποδοχή ενός Σχεδίου, το επόμενο απόγευμα να προσπαθώ να μεταπείσω τους ίδιους συνομιλητές για την εγκατάλειψη του Σχεδίου; Δεν θα έδινα την εντύπωση παραπαίοντος ανθρώπου; Και δεν θα ήταν επικίνδυνο να επικαλεσθώ φανταστικούς, άρα ψευδείς λόγους; Δεν ήξερα τι να κάνω.»

Όταν ο Μακάριος μιλούσε για…πόλεμο χωρίς αίμα!

ΠΑΡΑ την κλήση του από την Αθήνα να επιστρέψει αμέσως στην Ελλάδα, ο Πέτρος Γαρουφαλιάς συνέχισε τις συνεννοήσεις του με τον Κύπριο Πρόεδρο Μακάριο, για την εφαρμογή του Σχεδίου του για «μονομερή Ένωση». Ήταν απόγευμα της Παρασκευής 20 Αυγούστου 1964 και ο Έλληνας Υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντάτο για τρίτη φορά με τον Μακάριο, αλλά χωρίς την παρουσία των Κυπρίων Υπουργών Εξωτερικών Σπύρου Κυπριανού και Εσωτερικών Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. Αυτό ξένισε τον Γαρουφαλιά, αφού και οι δύο Υπουργοί ήσαν παρόντες στην πρώτη συνάντηση, αλλά όχι στη δεύτερη και, ειδικά στη τρίτη, που ήταν και η πιο καθοριστική, καθότι κατ’ αυτήν θα καθορίζονταν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής του Σχεδίου.

ΚΑΤΑ τη συνάντηση αυτή, ο Μακάριος είπε στον Έλληνα ΥΠΕΘΑ ότι δεν κοιμήθηκε την προηγούμενη νύχτα, «γιατί οι ευθύνες μου έναντι του κυπριακού λαού, που τυφλά με ακολουθεί, είναι τεράστιες και μια τυχόν αποτυχία, θα καταλογισθεί σε μένα από όλους τους Κυπρίους.» Ο Γαρουφαλιάς του επανάλαβε τότε ότι «αποκλείεται αποτυχία του Σχεδίου» και συνέχισε:

ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: «Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι Αμερική και Αγγλία θα μπορέσουν να σταματήσουν την Τουρκία γιατί, εκτός που αγωνιούν μήπως η Κύπρος μεταβληθεί μια μέρα σε Κούβα, θα επέμβουν και θα ασκήσουν όλη την επιρροή τους για να μην ανατιναχθεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Αλλά και αν τυχόν ήθελε εκραγεί πόλεμος, που όπως σας είπα δεν θα διαρκέσει παρά 2-3 ημέρες, το Σχέδιο δεν θα αποτύχει. Η Κύπρος, με τις συμπληρωματικές ενισχύσεις που θα στείλω το ίδιο βράδυ της μονομερούς Ενώσεως, και είναι υπεραρκετές αυτές που έχω στείλει, θα είναι απόλυτα εξασφαλισμένη. Συνεπώς, όχι μόνο αποτυχία δεν θα υπάρξει για να σας αποδοθούν ευθύνες από τον κυπριακό λαό, αλλ’ αντίθετα η Ένωση θα πραγματοποιηθεί και η Κύπρος θα συνδεθεί με την πολεμική νίκη, τη νίκη της αποκρούσεως της τουρκικής αποβάσεως. Άλλωστε, η Ελληνική Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, που φέρουν την ιστορική ευθύνη έναντι του Ελληνισμού, εστάθμισαν όλα τα ενδεχόμενα και κατέληξαν ομόφωνα στην αποδοχή του Σχεδίου. Και για τον λόγο αυτό με στείλανε στην Κύπρο. Αλλά και ο Βασιλεύς ενέκρινε το Σχέδιο. Και ο Βασιλεύς φέρει εξίσου ευθύνη έναντι του Ελληνικού Έθνους και ακόμα γνωρίζει, πως μια αποτυχία μοιραία θα κλονίσει τον θρόνο του και τη δυναστεία του.»

Η Κυπριακή Βουλή ανοικτή και μετά την Ένωση

ΜΑΚΑΡΙΟΣ: «Θα ήθελα όπως η Κυπριακή Βουλή και μετά την Ένωση να παραμείνει σε λειτουργία επί ένα εξάμηνο, για να πεισθεί απόλυτα ο κυπριακός λαός πως η Ελληνική Κυβέρνηση δεν θα δώσει μετά την Ένωση βάσεις στην Τουρκία ως αντάλλαγμα.»

Ο ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ διέβλεψε στο σημείο αυτό δυσπιστία του Μακαρίου προς την Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά και δέσμευσή της στην ελεύθερη αντιμετώπιση των τυχόν ζητημάτων που ήθελαν προκύψει. «Άρχισα να υποπτεύομαι», γράφει, «πως ο Αρχιεπίσκοπος τελούσε σε γνώση της πρωθυπουργικής εντολής να απαγκιστρωθώ και πως προσπαθούσε, επικαλούμενος διαδοχικές προτάσεις, να μου δώσει την ευκαιρία να εκμεταλλευθώ μιαν απ’ αυτές και να απαγκιστρωθώ. Έτσι, θα δινόταν η εντύπωση πως αυτός δεν θα υπαναχωρούσε, αλλά ενέμενε στην μονομερή Ένωση και πως η υπαναχώρηση βάρυνε την ελληνική πλευρά. Αποφασισμένος, όμως, να φθάσω σε πλήρη συμφωνία και να αφήσω την απαγκίστρωση στον Πρωθυπουργό, δεν έφερα αντιρρήσεις. Δέχθηκα το όρο. «Σύμφωνοι», είπα στον Αρχιεπίσκοπο, «θα προκηρύξουμε γενικές βουλευτικές εκλογές ένα εξάμηνο μετά την Ένωση».

ΜΕΤΑ από αυτά, ο Μακάριος βρέθηκε σε δύσκολη θέση και αναγκάστηκε να αποκαλύψει τις ευρύτερες προθέσεις του. Είπε:

ΜΑΚΑΡΙΟΣ: «Κύριε Υπουργέ, σας εκτιμώ βαθύτατα και έχω απόλυτη εμπιστοσύνη σε σας και στην κρίση σας. Δέχομαι τη διαβεβαίωσή σας πως το Σχέδιο δεν θα αποτύχει, αλλά είμαι και κληρικός. Δεν θέλω να χυθεί αίμα. Αν με διαβεβαιώνετε με τον λόγο της προσωπικής σας τιμής πως δεν θα χυθεί αίμα, τότε δεν έχω τον παραμικρό δισταγμό. Είμαι σύμφωνος να προχωρήσουμε. Αλλά, αν πρόκειται να χυθεί αίμα, τότε το πράγμα αλλάσσει.»

Υποψίες του Γαρουφαλιά

ΜΕ ΑΥΤΑ, ο Γαρουφαλιάς κατάλαβε καθαρά ότι ο Μακάριος προφασιζόταν και ότι η πρόφασή του ήταν στην ουσία η απόκρουση του συμφωνηθέντος ήδη Σχεδίου, το οποίο είχε κατ’ αρχήν αποδεχθεί και ο ίδιος. «Μιλούσε εκ των υστέρων για αίμα», αναφέρει, «όταν έγινε από πριν λόγος για τη μικρή πιθανότητα πολέμου και, επιπλέον, θυμήθηκε ξαφνικά και την ιδιότητα του κληρικού, σάμπως και δεν ήταν κληρικός όταν διέτασσε τις επιχειρήσεις στον Πενταδάκτυλο και στην Τηλλυρία, κατά τη διεξαγωγή των οποίων μοιραία θα χυνόταν και αίμα, όπως και έγινε. Αλλά, και ποια αξία είχε η προσωπική διαβεβαίωση του Έλληνα Υπουργού, που θα ήταν αρκετή για να παρακινήσει στην υιοθέτηση ενός τολμηρού πολιτικοστρατιωτικού Σχεδίου από τον Αρχηγό του κυπριακού κράτους και κεφαλή της Κυπριακής Εκκλησίας;»

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ Υπουργός κατάλαβε επίσης, ότι ο Μακάριος γνώριζε για την απαγκίστρωση και υπολόγιζε ότι θα την εκμεταλλευόταν (ο Γαρουφαλιάς) και θα συμμορφωνόταν με την εντολή του Πρωθυπουργού Παπανδρέου. Αντιλήφθηκε ακόμα, όπως αναφέρει ο ίδιος, «ότι ο Μακάριος ήθελε να συμμορφωθεί με την πρωθυπουργική εντολή, για να ματαιωθεί το Σχέδιο πριν γυρίσει στην Αθήνα, «γιατί η επιστροφή μου, με τυχόν συμφωνία του Αρχιεπισκόπου, θα καθιστούσε δυσχερέστερη την απαγκίστρωση του Πρωθυπουργού και την εξ’ αιτίας του ματαίωση της εφαρμογής της αποφάσεως του Συμβουλίου του Στέμματος. Γι’ αυτό ο Αρχιεπίσκοπος έφθασε μέχρι σημείου να προσφέρει μια διέξοδο τόσο εξόφθαλμα στερούμενη κάθε σοβαρότητος, για να με διευκολύνει οπωσδήποτε στην απαγκίστρωση, ώστε να εξασφαλισθεί οριστικά η ματαίωση του Σχεδίου. Και μου πρόσφερε τη διέξοδο αυτή, τυλιγμένη μέσα σ’ ένα εξαιρετικά κολακευτικό για το πρόσωπό μου περιτύλιγμα, σαν να’ θελε να με παρηγορήσει για την πικρία που θα δοκίμαζα από τον τορπιλισμό του Σχεδίου μου της μονομερούς Ενώσεως για το οποίο ήμουνα τόσο υπερήφανος Όλες αυτές οι σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το νου μου, αντιλήφθηκα όμως, ταυτόχρονα, πως δεν μπορούσα πια να κάνω τίποτα, παρά να συμμορφωθώ με την εντολή του Πρωθυπουργού.»

ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: «Μακαριότατε, με τιμά ιδιαίτερα και με συγκινεί βαθύτατα η εμπιστοσύνη που έχετε στο πρόσωπό μου. Όπως σας ανέπτυξα, οι πιθανότητες ενός πολέμου είναι μικρές, δεν παύουν όμως να υπάρχουν. Δεν μπορώ, επομένως, να σας διαβεβαιώσω με τον λόγο της προσωπικής μου τιμής, πως δεν θα χυθεί αίμα. Μπορώ μόνο να σας διαβεβαιώσω, πως δεν πρόκειται να χυθεί αίμα από πρόκληση ή πρωτοβουλία δική μας. Αλλά, πώς να σας διαβεβαιώσω πως σε καμιά περίπτωση δεν θα χυθεί αίμα, όταν δεν είμαι εκείνος που ελέγχει τις τουρκικές αντιδράσεις και πρωτοβουλίες. Πώς μπορώ, για παράδειγμα, να προεξοφλήσω πως η ΤΟΥΡΔΥΚ θα παραδοθεί χωρίς να αντισταθεί, χωρίς να ρίξει έστω και έναν πυροβολισμό; Ακριβώς, μάλιστα, η εμπιστοσύνη με την οποία με τιμάτε, μου επιβάλλει να είμαι ακόμα περισσότερο επιφυλακτικός. Λυπούμαι ειλικρινά, αλλά δεν μπορώ να σας δώσω τον λόγο της προσωπικής μου τιμής πως δεν θα χυθεί αίμα, αφού δεν είμαι σε θέση να εξασφαλίσω την τήρηση του λόγου μου.»

«ΜΑΚΑΡΙΟΣ: «Τότε, το πράγμα αλλάσσει τελείως. Για μένα, έχει πρωταρχική σημασία να μην χυθεί αίμα. Δεν επιθυμώ να χυθεί αίμα.»

ΜΕΤΑ από όλα αυτά τα ιλαροτραγικά -κωμικοτραγικά καλύτερα – ο Γαρουφαλιάς έκλεισε τον κύκλο των συζητήσεών του με το Μακάριο και αναχώρησε για την Αθήνα με τη νυχτερινή πτήση. Η συνέχεια δόθηκε στο γραφείο του Πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, στις 10.00 το πρωί της επομένης (Κυριακής), με επίκεντρο συζήτησης το «Σχέδιο Άτσεσον».

ΑΘΗΝΑ, Κυριακή 22 Αυγούστου 1964, κατοικία Πρωθυπουργού της Ελλάδας Γεώργιου Παπανδρέου, στο Καστρί. Συζητά με τον Παπανδρέου ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πέτρος Γαρουφαλιάς, για την αποτυχία του ΥΠΕΘΑ να πείσει τον Κύπριο Πρόεδρο Μακάριο να αποδεχθεί το Σχέδιό του, για μονομερή Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Παρών και ο Υπουργός Παιδείας και στενός φίλος του Πρωθυπουργού, Λουκής Ακρίτας, Κύπριος την καταγωγή.

ΠΡΩΤΟ ερώτημα Γαρουφαλιά στον Παπανδρέου, οι λόγοι που τον οδήγησαν στο να τον ειδοποιήσει να απαγκιστρωθεί από τη συμφωνία του με τον Μακάριο και να επιστρέψει στην Αθήνα.

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πέτρο, δέχτηκα το «Σχέδιο Άτσεσον» και γι’ αυτό σε ειδοποίησα. Σκέφθηκα πως αξίζει τον κόπο να δώσεις ένα διαμέρισμα, για να σου χαρίσουν μια πολυκατοικία.

ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Και βέβαια αξίζει. Επράξατε πολύ καλά να δεχθείτε το «Σχέδιο Άτσεσον». Και μάλιστα αφού το θέμα τελείωσε και οι Τούρκοι το δέχτηκαν, πολύ καλά κάνετε και με ειδοποιήσετε να απαγκιστρωθώ, αλλά γιατί ο Κωστόπουλος δεν μου το είπε για να ανακοινώσω και στον Μακάριο τη σύναψη συμφωνίας;

Π: Μα δεν έκλεισε η συμφωνία,  γιατί οι Τούρκοι δεν απάντησαν ακόμα. Εμείς που είχαμε απορρίψει πρώτοι το «Σχέδιο Άτσεσον», τώρα το δεχθήκαμε και περιμένουμε την απάντηση των Τούρκων.

Ίδια, πονηρή πάντα, η τακτική των Τούρκων

Γ: Νομίζω κύριε Πρόεδρε πως, εφόσον δεν είχαμε την αποδοχή των Τούρκων, θα έπρεπε να περιμένουμε να απαντήσουν πρώτα οι Τούρκοι και έπειτα να δώσουμε τη δική μας συγκατάθεση, γιατί η τακτική των Τούρκων, όπως πολύ σωστά μου έλεγε ο Μακάριος σε μιαν άλλη συζήτησή μας, είναι γνωστή και παλιά.  Δεν υποβάλλουν αυτοί ποτέ πρώτοι προτάσεις ή λύσεις. Περιμένουν να υποβάλουν οι άλλοι, για να τις απορρίψουν. Κάνουν τη σκέψη πως αυτά που τους δόθηκαν με τις προτάσεις είναι πια δεδομένα, τα έχουν στην τσέπη τους και, με την απόρριψη, περιμένουν νέες προτάσεις που, φυσικά, θα τους παραχωρούν περισσότερα. Έτσι συνεχίζουν τις απορρίψεις, για να εκμαιεύσουν νέες παραχωρήσεις. Αν οι Τούρκοι είχαν απαντήσει καταφατικά, τότε θα δεσμεύονταν άπαξ και δια παντός με την αναγνώριση της αρχής πως η Κύπρος θα ενωθεί με την Ελλάδα και μάλιστα ολόκληρη. Δεν θα μπορούσαν να μιλάνε πια για ανεξάρτητη Κύπρο ή για διαμελισμό της. Ενώ τώρα που δεχθήκαμε το «Σχέδιο Άτσεσον», έχουμε ήδη προσφέρει στους Τούρκους προς εκμίσθωση έκταση αναλογούσα με την αναλογία του τουρκοκυπριακού πληθυσμού σε σχέση με τον ελληνοκυπριακό και, επομένως, αν οι Τούρκοι αρνηθούν, δεν θα απομένει ως επόμενο βήμα αξιώσεως των Τούρκων, παρά η κυριαρχική εκχώρηση της εκτάσεως αυτής, η διανομή δηλαδή της νήσου,

ΣΤΟ σημείο αυτό επενέβη ο Ακρίτας, που ρώτησε τον Παπανδρέου αν το «Σχέδιο «Άτσεσον» που δέχθηκε ήταν καινούργιο ή το παλιό. Η απάντησή ήταν «δεν είναι καινούργιο, είναι το γνωστό», οπότε ο Ακρίτας παρατήρησε πως «το παλιό Σχέδιο το είχε απορρίψει ο Μακάριος» και ρώτησε: «Άλλαξε τώρα γνώμη ο Μακάριος και το δέχεται;»

Π (Με πολλή δυσανασχέτηση): Δεν γνωρίζω. Δεν επικοινώνησα μαζί του…

Α: Μα, ο Μακάριος δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη και να δεχθεί το «Σχέδιο Άτσεσον». Αυτό μπορείς να το θεωρείς βέβαιο.  Και τότε, αν οι Τούρκοι δεχθούν και ο Μακάριος αρνηθεί, όπως είναι βέβαιο, τι θα κάνεις; Πώς θα το εφαρμόσεις; Θα το επιβάλεις στον Μακάριο και στον κυπριακό λαό με τη βία; Είσαι αποφασισμένος να’ ρθεις σε σύγκρουση μαζί τους, σύγκρουση που μπορεί να είναι και αιματηρή; Θα φθάσεις ως εκεί;

Γ: Έχει δίκαιο ο Λουκής. Το «Σχέδιο Άτσεσον», όχι μόνο δεν το δέχεται ο Μακάριος, αλλά ούτε και ο Γρίβας. Αν, επομένως, οι Τούρκοι το δεχθούν, θα βρεθείτε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Και δεν θα υπάρχουν παρά δύο δρόμοι, αλλά όποιον κι αν διαλέξετε, το τέρμα θα είναι προσωπικά σε βάρος σας. Ή θα πρέπει να δηλώσετε πως βρίσκεστε σε αδυναμία να εφαρμόσετε τη συμφωνία γιατί οι Κύπριοι δεν συμφωνούν, ή να την εφαρμόσετε με τη βία. Στην πρώτη περίπτωση θα γίνετε καταγέλαστος και θα δώσετε την εντύπωση πως δεν είσαστε σοβαρός πολιτικός, αφού δεσμεύεστε διεθνώς χωρίς να είσαστε σε θέση να εκπληρώσετε τις υποχρεώσεις που αναλάβατε. Στη δεύτερη περίπτωση, θα πρέπει να διατάξετε τη σύλληψη Μακαρίου και Γρίβα και να κατασταλούν με τα όπλα οι εξεγέρσεις που θα σημειωθούν με πρωταγωνιστές τους κομμουνιστές και ανθενωτικούς. Θα πρέπει ο στρατός να κτυπήσει και να χυθεί, κατ’ ανάγκην, κυπριακό αίμα. Έτσι, οι μεν Έλληνες στρατιώτες θα μεταβληθούν αυτοστιγμεί από απελευθερωτές σε κατακτητές και ο ελληνικός λαός θα αντιδράσει, ζητώντας την παραίτησή σας. Και θα αναγκασθείτε να παραιτηθείτε υπό τας αράς του ελληνικού και κυπριακού λαού. Τέτοια, όμως διαταγή, είμαι βέβαιος δεν θα δώσετε.

Ανάκληση αποδοχής του «Σχεδίου Άτσεσον»

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ επικοινώνησε τότε τηλεφωνικώς με τον Ιωάννη Σωσσίδη, διευθυντή του διπλωματικού του γραφείου, και του είπε: «Δεν μπορούμε να δεχθούμε το «Σχέδιο Άτσεσον». Δεν μπορούμε να το εφαρμόσουμε. Ειδοποίησε αμέσως τον Νικολαρεΐζη, πως ανακαλώ την αποδοχή του «Σχεδίου». (ΣΗΜ: Ο Νικολαρεΐζης ήταν πρέσβης, εκπρόσωπος του Έλληνα Πρωθυπουργού στις διαπραγματεύσεις που έκανε στη Γενεύη  ο Σακάρι Τουομιόγια, αντιπρόσωπος του Γ.Γ. του ΟΗΕ Ου Θαντ στο Κυπριακό.)

ΠΡΙΝ καν φθάσει η ανάκληση από τη Γενεύη, έφθασε η απάντηση των Τούρκων, που απέρριπταν το «Σχέδιο Άτσεσον». Και ζητούσαν όπως η περιοχή Καρπασίας ενσωματωθεί στην Τουρκία και η υπόλοιπη Κύπρος με την Ελλάδα. Επέμεναν δηλαδή στη διπλή Ένωση, όπως πρόβλεπε το πρώτο «Σχέδιο Άτσεσον», που είχαν δεχθεί οι Τούρκοι και το είχε απορρίψει η Ελλάδα.

ΕΝΩ ο Λουκής Ακρίτας είχε αποχωρήσει, ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε από τον Γαρουφαλιά να τον ενημερώσει λεπτομερώς για τις συνομιλίες του με τον Μακάριο. Αυτό και έγινε, με γέλια Παπανδρέου όταν έγινε λόγος για την απαίτηση Μακαρίου να γίνει αντιβασιλιάς. Τελειώνοντας ο ΥΠΕΘΑ, ρώτησε τον Πρωθυπουργό «τι θα κάνουμε τώρα;», και «αφού οι Τούρκοι δεν δέχονται στο «Σχέδιο Άτσεσον», δεν θα προχωρήσουμε στη μονομερή Ένωση;» Ο Παπανδρέου δεν απάντησε και προέτρεψε τον Γαρουφαλιά να… πάει να ξεκουραστεί, γιατί ήταν άυπνος. Ήταν φανερό, ότι δεν ήθελε να συνεχίσουν.

«Σατανικότατο το σχέδιο»

ΜΕΤΑ από αυτό ο Γαρουφαλιάς αποχώρησε, με την απορία πώς ο Παπανδρέου εγκατέλειψε αστραπιαία την εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου του Στέμματος για μονομερή Ένωση, όπως  και τη σπουδή του να αποδεχθεί το «Σχέδιο Άτσεσον», που είχε πριν απορρίψει χωρίς να περιμένει την απάντηση των Τούρκων και χωρίς προηγουμένως να εξασφαλίσει την έγκριση του Μακαρίου. Ο Γαρουφαλιάς υποψιαζόταν ότι κάποιος παρέσυρε τον Παπανδρέου, γι’ αυτό και το απόγευμα της ίδιας ημέρας φρόντισε να συναντηθεί με τον Υπουργό Εξωτερικών Σταύρο Κωστόπουλο, ίσως μάθει ακριβώς τι συνέβη.  Τίποτε, όμως, δεν πέτυχε. Ο Κωστόπουλος του είπε πως δεν ήξερε το παραμικρό και ότι «όλα έγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα». Ο Γαρουφαλιάς του τόνισε πως «πρόκειται για σατανικό σχέδιο που ενέπλεξε και παρέσυρε τον Πρωθυπουργό για να τορπιλισθεί η Ένωση», για να προσθέσει: «Δεν μπορούσαν με άλλο τρόπο να τον παρασύρουν, παρά μόνον να το να τον πείσουν να αποδεχθεί το «Σχέδιο Άτσεσον». Τον άφησαν να πιστέψει πως θα συμφωνούσε εκ των υστέρων ο Μακάριος. Έτσι, ενώ τορπίλιζαν αμέσως την επικείμενη Ένωση, που αποφάσισε το Συμβούλιο του Στέμματος και που βρισκόταν ήδη στην αρχή της πραγματοποιήσεώς της, ήταν απόλυτα βέβαιοι για το ναυάγιο του «Σχεδίου «Άτσεσον» που θα επακολουθούσε, γιατί δύο κατ’ ανάγκην θα συνέβαιναν: Ή οι Τούρκοι δεν θα το δέχονταν, θα το απέρριπταν, όπως άλλωστε και έγινε, ή, και στην ολιγότερο πιθανή περίπτωση, οι Τούρκοι θα το δέχονταν και θα το απέρριπτε ο Μακάριος, ο οποίος θα ενέμενε στην προηγούμενη απόρριψή του. Με τον τρόπο αυτό τορπίλιζαν κάθε ελληνική προσπάθεια, άμεση ή έμμεση, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.»

Καταστρώθηκε στη Λευκωσία

Ο ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ συμφώνησε πως «το σχέδιο ήταν σατανικότατο», οπότε και ρώτησε τον Γαρουφαλιά ποιους υποπτευόταν «για την κατάστρωση και την εκτέλεσή του;»,  για να προσθέσει: « Το μόνο που θεωρώ βέβαιο, είναι πως το μεν σχέδιο καταστρώθηκε στη Λευκωσία με την ευλογία του Μακαρίου και πως, με την εκτέλεσή του, ανάλαβε στην Αθήνα πρόσωπο που συνεργάζεται στενά με τον Μακάριο, που όμως, και το κυριότερο, να μπορεί να ασκήσει αποφασιστική αντίδραση επί του Πρωθυπουργού.»

ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Συμφωνώ μαζί σου, πως το σχέδιο καταστρώθηκε στη Λευκωσία από τους ανθενωτικούς κύκλους, οι οποίοι πληροφορήθηκαν την απόφαση του Συμβουλίου του Στέμματος, δεδομένου άλλωστε πως ο Κυπριανού τελούσε σε πλήρη γνώση του Σχεδίου και ήταν φυσικό να ενημερωθεί ο Αρχιεπίσκοπος και οι περί αυτόν κύκλοι. Αποκλείω να είναι σχέδιο ξένης δυνάμεως, γιατί ουδεμία διπλωματική επέμβαση εκδηλώθηκε. Την εκτέλεση του σχεδίου θα πρέπει προφανώς να ανέλαβε πρόσωπο στην Αθήνα, που να δύναται να ασκήσει ισχυρότατη επιρροή επί του Πρωθυπουργού, ώστε να τον ωθήσει να αλλάξει απόφαση απότομα και μέσα σε τόσο μικρό διάστημα. Πρόσωπο με τέτοια επιρροή στην Αθήνα δεν βλέπω άλλον από τον Ανδρέα (Παπανδρέου). Υποπτεύομαι πως χρησιμοποιήθηκε ο Ανδρέας, που και θα ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο για την εντολή απαγκίστρωσης που σου δόθηκε. Νομίζω, μάλιστα, πως η ενημέρωση δεν έγινε μέσω της κυπριακής Πρεσβείας, αλλά μέσω του Λυσσαρίδη, γιατί οι σχέσεις Ανδρέα και Λυσσαρίδη είναι στενότατες. (ΣΗΜ: Ο Βάσος Λυσσαρίδης ήταν ο προσωπικός γιατρός και φίλος του Μακαρίου).

ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ: Αυτό το γνωρίζω. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μου είπε πως δέχθηκε τον Λυσσαρίδη σε δίωρη συνομιλία στο Καστρί, με υπόδειξη του Ανδρέα. Μου πρόσθεσε μάλιστα, ότι προκειται για αξιόλογο άνθρωπο κι ότι θα πρέπει να τον γνωρίσω. Δεν καταλαβαίνω όμως, πώς παράπεισαν τον Πρωθυπουργό ότι είναι δυνατή η εφαρμογή του «Σχεδίου Άτσεσον», αφού ουδεμία διαβεβαίωση είχε, είτε εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου, είτε εκ μέρους του Γρίβα πως άλλαξαν γνώμη και πως δέχονταν το «Σχέδιο Άτσεσον». Και δεν είχε παρόμοια διαβεβαίωση ο Πρωθυπουργός ούτε και προσωπική επαφή μαζί τους, γιατί αν είχε, θα την επεκαλείτο κατά τη συνομιλία μας και δεν θα έσπευσε να ανακαλέσει την αποδοχή. Προφανώς, θα διαβεβαίωσαν τον Πρωθυπουργό πως και ο Μακάριος θα δεχθεί το «Σχέδιο Άτσεσον» όταν βρεθεί προ τετελεσμένου γεγονότος, όταν δηλαδή το δεχθεί επισήμως η Ελληνική Κυβέρνηση. Έτσι τον παρέπεισαν.

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ είχε για το πολύ σοβαρό αυτό θέμα και συνάντηση με τον βασιλιά Κωνσταντίνο, στον οποίο αφηγήθηκε τις συνομιλίες του με τον Μακάριο και ρώτησε τον βασιλιά αν γνώριζε τι μεσολάβησε για να εγκαταλείψει ο Πρωθυπουργός την εκτέλεση της απόφασης του Συμβουλίου του Στέμματος. Ο Κωνσταντίνος απάντησε πως δεν ήξερε. Και πρόσθεσε; «Ο Πρωθυπουργός μού ανήγγειλε τηλεφωνικώς πως άλλαξε γνώμη, πως δέχθηκε το «Σχέδιο Άτσεσον» και πως σου παρήγγειλε να απαγκιστρωθείς και να γυρίσεις. Ούτε με συμβουλεύθηκε όταν άλλαξε γνώμη και δέχθηκε το «Σχέδιο Άτσεσον», ούτε όταν άλλαξε πάλι γνώμη και ανακάλεσε αποδοχή του. Μου ανήγγειλε τις αλλεπάλληλες αλλαγές των αποφάσεών του ως τετελεσμένα γεγονότα.»

Ο συνωμοτικός ρόλος του Ανδρέα Παπανδρέου

ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ, μάλλον υποψίες, του Γαρουφαλιά δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν, όχι από την Αθήνα αλλά από τη Λευκωσία. Γραφεί επί λέξει ο ίδιος στο βιβλίο του.

«Ο τορπιλισμός της μονομερούς Ενώσεως, σατανικός στη σύλληψη και αριστοτεχνικός στην εκτέλεση, θεωρήθηκε από τους πρωτεργάτες του σαν προσφορά ύψιστης εθνικής υπηρεσίας!
Γαυριώντες για το κατόρθωμά τους, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 14.2.1966 στην εφημερίδα της Λευκωσίας «Τελευταία Ώρα», δημοσιογραφικό όργανο προσκείμενο στον Βάσο Λυσσαρίδη και τον Αρχιεπίσκοπο, με τίτλο «Πώς εσώθη η Κύπρος», δεν δίστασαν να θριαμβολογήσουν και να αυτοαποκαλυφθούν.
Είναι χαρακτηριστική η κατωτέρω περικοπή του άρθρου: «Ο κ. Ανδρέας Παπανδρέου επληροφόρησεν εγκαίρως τον Πρόεδρον Μακάριον δι’ επείγοντος σήματος, ότι συνωμόται των Αθηνών, εν συνεργασία μετά ανθρώπων των ενταύθα, είχον αποφασίσει να ανακηρύξουν την Ένωσιν πραξικοπηματικώς».
«Έτσι, συνεχίζει ο Γαρουφαλιάς, το μεν Σχέδιο της μονομερούς Ενώσεως στιγματίσθηκε από τους ανθενωτικούς κύκλους της Λευκωσίας, με στόμφο της αυτοϋπερηφάνεια, σαν «συνωμοσία στρεφόμενη κατά της Κύπρου», ενώ ο υποφαινόμενος δεχόταν καταιωνισμό από ύβρεις και κατηγορίες, προερχόμενες ακόμα και από φιλοκυβερνητικές πηγές της Λευκωσίας. Ήμουνα, κατά την άποψή τους, ο αρχισυνωμότης που, για να πραγματοποιήσω την Ένωση, εξύφανα ολόκληρη συνωμοσία, που θα ανετίναζε και θα κατέστρεφε την Κύπρο και τον κυπριακό λαό!»

Και σαν να μην αρκούσε η αποκάλυψη από τη Λευκωσία των υπευθύνων της ματαιώσεως της Ενώσεως, ήρθε αργότερα και η ομολογία από την πλευρά του Ανδρέα Παπανδρέου, για τις κοινές ιδεολογικές σχέσεις με τον Μακάριο. Η σύζυγός του κυρία Μάργκαρετ, στη σελ. 108 του βιβλίου της «NIGHTMARE IN ATHENS», που κυκλοφόρησε το 1970, γράφει: «Το όνειρο που Μακαρίου ήταν μια ανεξάρτητη Κύπρος. Του Γρίβα ήταν η Ένωση με την Ελλάδα. Ο Ανδρέας τα πήγε σε όλο το διάστημα με τον Μακάριο και τιμήθηκε από τον Μακάριο σαν ένα σπουδαίο πρόσωπο (VIP)».

ΤΕΛΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

Για το ρόλο του  Μακαρίου στην προσπάθεια να μην εφαρμοσθεί το «Σχέδιο μονομερούς Ενώσεως» δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να προστεθεί οτιδήποτε. Τα γεγονότα όπως τα εξέθεσε ο Γαρουφαλιάς, είναι αρκούντως πειστικά. Άλλωστε, όπως έχουμε αναφέρει και πριν, τα γεγονότα αυτά τα είχε παραθέσει επακριβώς ο Γαρουφαλιάς και  σε χρονικό διαρκείας που δημοσιεύτηκε το 1966 στην εφημερίδα «Ακρόπολις» των Αθηνών και ο Μακάριος σιώπησε. Δεν τα σχολίασε καν.

Η έντονη παρουσία αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων στο αεροδρόμιο Λευκωσίας κατά την άφιξη Γαρουφαλιά και η αποκάλυψη του πραγματικού σκοπού της αποστολής του (Σχέδιο μονομερούς Ενώσεως), δεν αφήνει αμφιβολία από πού πληροφορήθηκαν οι Άγγλοι την έλευση Γαρουφαλιά. Από το γεγονός αυτό και μόνο, αποδεικνύεται καθαρά ότι η συνωμοσία για τορπιλισμό της Ένωσης είχε εκπόρευσή της τη Λευκωσία, το Προεδρικό Μέγαρο και την Αρχιεπισκοπή.

Οι άριστες σχέσεις Μακαρίου και Ανδρέα Παπανδρέου είναι γνωστές. Για τη συγκεκριμένη περίοδο του 1964, είναι αναγκαίο να τονισθεί ότι ο Μακάριος, για να ευχαριστήσει προφανώς τον Ανδρέα για τον τορπιλισμό της Ενώσεως, τον προσκάλεσε και επίσημα στην Κύπρο, παρόλο που ο Ανδρέας δεν είχε καμιά επίσημη ιδιότητα, τον φιλοξένησε και τον τίμησε παντοιοτρόπως. Η παρουσία τότε στην Κύπρο του Ανδρέα Παπανδρέου συνδυάστηκε, δυστυχώς, και με προσπάθειά του να οργανώσει στον ελληνικό στρατό την παραστρατιωτική Οργάνωση «ΑΣΠΙΔΑ». Για τη συνωμοσία αυτή ακολούθησε δίκη, κατά την οποία έγινε πλήρως γνωστός ο ρόλος του Ανδρέα. Ενώ, δηλαδή, ο ελληνικός στρατός κατέβηκε στην Κύπρο και τη θωράκισε για την απόκρουση τουρκικής εισβολής, ο Ανδρέας συνδύασε – τη χρησιμοποίησε ως ευκαιρία μάλλον – την πρόσκληση Μακαρίου για να κάνει συνωμοτικές επαφές με αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς και της ελληνικής μεραρχίας για τη δημιουργία παραστρατιωτικού σώματος – δούρειου ίππου – μέσα στον ελληνικό στρατό. Το ρόλο του Ανδρέα και τις ύποπτες επαφές του στην Κύπρο, αποκάλυψε, ως γνωστόν, στη δίκη που έγινε ενώπιον στρατοδικείου στην Αθήνα  ο στρατηγός Γρίβας Διγενής, Αρχηγός τότε της ΑΣΔΑΚ (Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοικήσεως Αμύνης Κύπρου) .

Η «Τελευταία Ώρα» ήταν ένα από τα έντυπα (απογευματινό), το οποίο  χρηματοδοτούσε ο Μακάριος (ο κυπριακός λαός, στην ουσία), για να επιτίθενται εναντίον του στρατηγού Γρίβα και της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο, όπως και πολιτικών και Κυβερνήσεων στην Ελλάδα, για προσωπικούς του λόγους. Πολλές ήσαν οι προσκείμενες στον Μακάριο κυπριακές εφημερίδες που εκτελούσαν τον ίδιο ρόλο.

(του Νίκου Παπαναστασίου)

Γραπτώς ολόκληρη η συνέντευξη του Τ/κ δολοφόνου Ε/κ αμάχων

Ολόκληρη την συνέντευξη του τ/κ δολοφόνου ε/κ αιχμαλώτων που κατέβασαν οι Τούρκοι αλλά διασώθηκε από το Sigmalive μετέφρασε η ερευνήτρια Φανούλλα Αργυρού την οποίa και παρουσίασε στην Πρώτη Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο. Η συνέντευξη όπως λέχθηκε πάρθηκε πριν περίπου ένα χρόνο αλλά την επανέφερε στην επιφάνεια η εφημερίδα «Αφρίκα» του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ. 

Καθώς, όμως, μόνο απομονωμένα και αποσπασματικά βρήκαμε ότι μεταδόθηκαν δηλώσεις του Τουρκούτ Γεναγλαρί και επειδή ομολόγησε παράλληλα πάρα πολλά άλλα που επιβεβαιώνουν ιστορικά γεγονότα, την μεταφράσαμε στην ολότητά της για ευρύτερη γνώση και μελέτη.

Ακολουθεί αυτούσια η συγκλονιστική κυνική ομολογία και διάλογος με τον δημοσιογράφο. Τα Γέναγρα είναι χωριό της κατεχόμενης περιοχής Αμμοχώστου πέντε μίλια νοτιοδυτικά του Λευκονοίκου.Το Πρώτο Μέρος Α’  καλύπτει όσα είπε για τη ζωή του ο 84χρονος Turgut Yenaglari,  από τα παιδικά του χρόνια.  Η συνέντευξη πάρθηκε  στο σπίτι του, (στο χωριό της μητέρας του Τσεμαλιές - το  χωριό Γέναγρα της Μεσαορίας),   με σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους  και με φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ. Το επίθετο του Yenaglari, Γεναγρίτης, προφανώς από το όνομα του χωριού της μητέρας του. Ο πατέρας του καταγόταν από το χωριό Βατυλή.Ο δημοσιογράφος ζήτησε να του μιλήσει για την ιστορία.Ο Τουρκούτ Γεναγλαρί,    ξεκίνησε τονίζοντας  υπερήφανα ότι  προτού πεθάνει η επιθυμία του είναι  να δει τη Κύπρο, που είναι των Τούρκων, που τους έμεινε από τον καιρό των Οθωμανών να γίνεται τουρκική για να ζήσουν σ΄αυτή οι Τούρκοι.

«Είμαι εθνικιστής και αυτό σημαίνει ότι είμαι ένας άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του και βοηθά το λαό του  και αν ο θεός θα πάρει τη ψυχή μου να την πάρει μέσα στη στρατιωτική στολή, υπηρέτησα,  πολύ το στρατό», δήλωσε.
«Γκιαούρηδες»Γεννήθηκε το 1934 στη περιοχή Γιεγκί Τσαμί στο δρόμο που πάει προς το Σαράι  στη Λευκωσία, ήταν έξι αδέλφια, ο πατέρας του ήταν σκαρπάρης,   Θυμάται πολύ καλά τα παιδικά του χρόνια  καθώς και το δάσκαλο του… «Στις  παρακείμενες περιοχές -όπως τον Άγιο Λουκά»,  διέκοψε  ο δημοσιογράφος,  «όπου υπήρχαν και Έλληνες».  Τότε ο τουρκοκύπριος γέλασε και είπε « καλά ας πούμε ΄Ελληνες».«Καλά, τι άλλο θα τους ονόμαζες;» ρώτησε ο Δημοσιογράφος.  «Γκιαούρηδες θα τους ονόμαζα τι άλλο» για να ξαναρωτήσει  ο δημοσιογράφος : «Μα γιατί εσύ με τόση εχθρότητα, μανία επιμένεις να τους ονομάζεις  γκιαούρηδες»;«Είδα πολλά κακά τους, δεν μπορείς να έχεις φιλία μαζί τους,  συνεργάστηκα πολύ  μαζί τους, εργάστηκα στα χωριά τους κτλ, όμως ο καλύτερος σου φίλος σε πατά στο πόδι» ήταν η απάντησή του. Μίλησε για τους μπακάληδες της περιοχής και την περιοχή της Τσετίν Γκαγιά, και τις γειτονιές μέχρι τα τείχη, και ότι ήταν ένα κακό παιδί, ιδιότροπο, στη γειτονιά. Κάθε βράδυ περίμενε να επιστρέψει ο πατέρας του γνωρίζοντας ότι θα έτρωγε ξύλο, ήταν εγγυημένο το ξύλο,  δεν έχασε καμία μέρα να μην φάει ξύλο και αυτό γιατί δεν περνούσε μέρα δίχως  να δείρει κάποιο παιδί της γειτονιάς, αν δεν έδερνε κάποιο έσπασε τη λάμπα του ηλεκτρικού της γειτονιάς. «Από τότε έχω αυτή την αρρώστια» είπε. «84 χρονών και συνεχίζετε, ο Θεός να μην σας το στερήσει», πρόσθεσε ο δημοσιογράφος. Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για να  αποφύγουν τυχόν βομβαρδισμούς από τους Γερμανούς, και σύμφωνα με τις οδηγίες των Βρετανών,  η οικογένεια του πήγε στο χωριό της μητέρας του Τσεμαλιές στα  Γέναγρα όπου τέλειωσε το δημοτικό και ο πατέρας του  Αλί Καλφά άνοιξε κατάστημα και εργάστηκε σκαρπάρης και εκεί. «Στο σχολείο δεν ήμουν πρώτος αλλά ήμουν δεύτερος», πρόσθεσε. «Μόλις ήλθαμε στο χωριό, ο πατέρας μου με προειδοποίησε, κοίταξε εδώ δεν είσαι στη Λευκωσία, πρόσεξε να μην πειράξεις να μην δέρνεις κανένα.  Αλλά δεν άντεξα και το ξύλο το έτρωγα», είπε.  Μετά πήγα για ανώτερο στη Λευκωσία.  Εκεί είχα τους συγγενείς από την πλευρά του πατέρα μου, θείες, θείους και παππούδες».  Εκεί και πάλιν έδερνε όποιο νόμιζε ότι τον ενοχλούσε και ακόμα και να μην μας ενοχλούσε κανένας είπε, «δέρναμε παιδιά για να ικανοποιούμαστε με τους φίλους μου». Στο δημοτικό είπε τράβηξε μαχαίρι στο δάσκαλο του. Πάντα κρατούσε μαχαίρι μέχρι σήμερα είναι οπλισμένος με μαχαίρι. Δεν μπόρεσε να μείνει στο χωριό δεν θέλησε να δουλέψει με τον  πατέρα του και επέστρεψε στη Λευκωσία και έπιασε δουλειά στο  κουτσοσιέρα. (Δεν διευκρινίζεται εδώ αν  αυτός ήταν ΄Ελληνας της Κύπρου ή Τούρκος με παρατσούκλι).--------------------------------------------------------------ΜΕΡΟΣ Β’Συνεχίζεται η συνέντευξη.  «Βρισκόμαστε στη Λευκωσία το 1955 ξεκίνησε η ΕΟΚΑ εσείς πως ξεκινήσατε», ρώτησε ο δημοσιογράφος.

Τουφέκιζαν Έλληνες  το 1955…«Εμείς ξεκινήσαμε πριν το 1955 είπε, έλεγαν για  Βολκάν, αλλά εμείς είμαστε ομάδα του Τοπάλ Μαχμούτ , είμαστε κοντά και στον Κουτσιούκ και τον Ντενκτάς» . «Ποίος ήταν ο ηγέτης σας στην ομάδα Τοπάλ Μαχμούτ», ρώτησε ο δημοσιογράφος . Ο Ισμαήλ Σατίκογλου  ήταν ο ηγέτης τους  και πάνω από εκείνον ήταν  ο Πουρχάτ Απλάτογλου  πιο πάνω δεν υπήρχε κανένας, είπε και συμπλήρωσε: «Εμείς γίναμε ομάδα, όλοι γνωριζόμασταν και αρχηγός μας ήταν ο Σατίκογλου.  Το αρχηγείο μας ήταν εκεί που ήταν κάποτε νοσοκομείο στη Λευκωσία και η δουλειά μας ήταν να γυρίζουμε την Κύπρο και όπου υπήρχε επιθετικότητα ή οτιδήποτε εναντίον Τούρκων  είτε δέρναμε είτε τουφεκίζαμε.  Εκείνα που ακούεις ότι γίνονταν τον τότε καιρό εμείς τα κάναμε», αποκάλυψε ο Yenaglari.Δημοσιογράφος – «Πέρασαν πολλά χρόνια πρέπει να λέγονται αυτά».

Για τον «Τουρκισμό»Τ/κ – «Δεν πρέπει να τα μιλάμε αυτά τα πράγματα βέβαια. Π.χ. ερχόταν  η πληροφορία ότι ένας ύβριζε το Ντενκτάς στο καφενέ του χωριού του. Μαθαίναμε αμέσως  σε ποιο χωριό, σε ποιο καφενείο, σε ποια μεριά του καφενείου καθόταν και πηγαίναμε καθόμασταν στις δύο πλευρές του τραπεζιού και τον βαρούσαμε.  Πληροφορίες μας ερχόντουσαν  από παντού, σε κάθε χωριό είχαμε τον άνθρωπό μας  αλλά μας ερχόντουσαν πληροφορίες και από πάνω .  Είχαμε πέντε όπλα και μας έφερναν σφαίρες είτε από την αστυνομία είτε από εδώ είτε από εκεί τις εξασφαλίζαμε.  Είμασταν 15 άτομα αλλά και οι 15 τσακούθκια. Το κάναμε  για τον Τουρκισμό»  είπε. Είπε ότι και  οι ίδιοι σκόρπιζαν φυλλάδια όπως η ΕΟΚΑ, είχαν , είπε,  ένα αυτοκίνητο το οποίο είχαν κανονίσει όπως τρέχει να εκτοξεύει φυλλάδια από κάτω… Είπε επίσης ότι «αν σκοτώναμε κάποιον (σε κάποιο χωριό) ο άνθρωπός μας εκεί  φύλαγε το όπλο μας και μετά είτε πηγαίναμε την επομένη και το παίρναμε είτε μας το έφερνε…»

Διασκέδαζαν τις δολοφονίεςΕρωτά εδώ ο δημοσιογράφος « Μα καλά πως νοιώθατε όταν σκοτώνατε άνθρωπο, είναι εύκολο πράγμα αυτό; »Τ/κ –« Πολύ εύκολο,  πιο ευχάριστο πράγμα δεν υπάρχει».Δ – «Μα να σκοτώσεις δηλαδή ένα άνθρωπο δηλαδή πως γίνεται αυτό; »Τ/κ- «Μα εκείνος προσπαθεί να μας σκοτώσει όλους…»Δ – «Δηλαδή δολοφονίες Ελλήνων δολοφονίες Τούρκων…»Τ/κ – «Δεν έχει σημασία, δεν κάνει διαφορά έτσι ήμασταν»…Δ- «Δηλαδή όταν σκοτώνατε κάποιον μετά…»Τ/κ – «Διασκεδάζαμε μετά, το απολαμβάναμε, και όταν δεν σκοτώναμε κτυπούσαμε ο ένας τον άλλο»!!!Δ- «Πάντως μου φαίνεται πολύ περίεργο αυτό τόση ηρεμία για δολοφονίες... δίχως κανένα φόβο;»Τ/κ- «Τι φόβο ρε παιδί μου εμείς στα χέρια μας σφάζαμε λιοντάρι…»Δ- «Μέχρι πού,  πηγαίνατε για να τιμωρήσετε κάποιον»Τ/κ – «Μέχρι τη Πάφο πηγαίναμε. Στο Καρπάσι πηγαίναμε είχαμε τον άνθρωπό μας το Καρανίκι, το πλούσιο του χωριού, στη Καντού είχαμε τον Χουσείν Εφέντι …»Δ – «Ποιος έλεγε ποιος έπρεπε να τιμωρηθεί;»Τ/κ – «Ερχόταν είδηση από το χωριό, αυτός είναι ο άνθρωπος…»Δ – «Δηλαδή ένας Έλληνας  έπαιξε έναν Τούρκο…»Τ/κ – «Την επομένη βγαίναμε στους δρόμους.»Δ-  «Δηλαδή αν έφταιγε ή όχι δεν έκανε διαφορά;»Τ/κ –«Τι και αν έφταιγε ή όχι, φτάνει που είναι γκιαούρης,  τι γυρεύεις το αν έφταιγε εφόσον είναι από το ίδιο σόι του σκύλου (κιοπέκ). Τίποτα για μας δεν έκανε διαφορά».

Ο Τ/κ πρόσθεσε ότι για βοηθούς είχαν και δύο γυναίκες που ήσαν νοσοκόμες και τους βοηθούσαν πολύ με την κάλυψη του επαγγέλματός τους και τους κουβαλούσαν όπλα… Ο Τ/κ συνεχίζει και ονομάζει άλλους της ομάδας του…Δημ – « Μου είπαν ότι φτιάχνατε και βόμβες, ο Τουρκούτ» (ένας άλλος δικός τους που δούλευε  στο δημαρχείο) «μου είπε ότι 12, 13 βόμβες στους Έλληνες αυτός τις πέταξε(εννοώντας τον Γεναγρίτη».Τ/κ – «Βέβαια , μάλιστα, εμείς τις κάναμε τις βόμβες.»Δημ.  «Θα ρωτήσω και κάτι και μην με παρεξηγήσεις. Τότε πίνατε και ναρκωτικά, τότε έπιναν…;»Τ/κ -  «Τότε δεν υπήρχαν ναρκωτικά, κανναβούρι ήταν».Δημ – « Έπιναν όλοι;» T/k – «΄Όχι,  δεν έπιναν όλοι. Εγώ δε στη ζωή μου ποτέ  δεν ήπια, αλλά και ποτέ  δεν μου πρότειναν να πιώ...»Δημ -  «Αυτά βέβαια πριν δημιουργηθεί η ΤΜΤ, όταν  δημιουργήθηκε η ΤΜΤ τι γινόταν, ποίος σας έλεγχε, ορκιστήκατε;»Τ/κ – «  Μετά την ίδρυση της ΤΜΤ δεν γινόντουσαν αυτά, ούτε ορκιστήκαμε αλλά όλοι μας γνωριζόμαστε, ξέραμε ο ένας τον άλλο.  Με την ίδρυση της ΤΜΤ εγώ επέστρεψα στο χωριό μεν αλλά πηγαινοερχόμουν στην Λευκωσία αλλά είχα εγκατασταθεί πλέον στο χωριό.  Να σας εξηγήσω και την υπόθεση με τις δύο νοσοκόμες. Π.χ. πηγαίναμε να παίξουμε ένα γκιαούρη, αλλά στο δρόμο υπήρχαν Βρετανοί στρατιώτες. Έστω και μια σφαίρα να έβρισκαν πάνω σου είχες τιμωρία. Εμείς παίρναμε το όπλο και το βάζαμε στο στήθος της νοσοκόμας, και κανένας δεν το έπαιρνε χαμπάρι και έτσι περνούσαμε το όπλο. Οι δύο αυτές κοπέλες συνεχώς μας βοηθούσαν και μας κουβαλούσαν όπλα...»Δημ -  «Οι Έλληνες δεν σας γνώριζαν, η ΕΟΚΑ… περνάς στην άλλη πλευρά;» (Εννοεί στα ελεύθερα μέρη της ΚΔ).Τ/κ -  Μας γνώριζαν βέβαια, εγώ ήμουν πρώτος μεταξύ των καταζητούμενων.  Όχι δεν περνώ, δεν θέλω να περάσω,  δεν έχω διάθεση.Δημ – « Εδώ στο χωριό δεν είχε Έλληνες;»Τ/κ – « Είχε, αλλά τι θα μου έκαναν, αστειεύεσαι, εγώ οπλισμένος τι θα μου έκαναν.  Εκείνοι φοβόντουσαν από εμένα».

 ΤΜΤ – Ντενκτάς και Κουτσιούκ ευχαριστιούνταν με τη  «δράση» - Μουσουλμανισμός και ΚοράνιΔημ – « Ιδρύθηκε η ΤΜΤ υπήρξε πλέον πειθαρχία.  Ο Δρ. Κουτσιούκ και ο Ντενκτάς δεν σας υπέδειξαν ποτέ μην κάνετε τέτοια;»Τ/κ – «Όχι, και εκείνοι ευχαριστιούνταν. Ειδικά ο Ντενκτάς. Ο γιατρός ήταν κάπως συγκαταβατικός αλλά δεν έβγαινε η φωνή του».Δημ – «Μην κάνετε δεν σας έλεγε».Τ/κ –« Πώς να πει ρε παιδί μου, σε άοπλο άνθρωπο άμα επιτίθενται σε ένα χωριό σε ένα δικό σου ή οπουδήποτε, εσύ θα κουνάς τα χέρια σου και δεν θα κάνεις τίποτα;  Τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν στον μουσουλμανισμό, άμα κοιτάξεις το Κοράνι ούτε εκεί υπάρχουν» (δηλαδή να μην κάνεις τίποτα). 

Παραδοχή κρυψώνων οπλισμού – προετοιμασίας για το 1963/64Δημ – «Τελικά ιδρύθηκε η Δημοκρατία, γίνατε συνέταιροι , ο Γιωρκάτζης, ο Παπαδόπουλος έγιναν υπουργοί, τι κάνατε;»Τ/κ – « Μα εμείς είχαμε κρύψει τα όπλα μας.  Μετά την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας εμείς ξεκινήσαμε να μαζεύουμε όπλα από την Τουρκία.  Τα οποία όταν ερχόντουσαν τα διανέμαμε στα χωριά και τα κρύβαμε, τα θάβαμε και κανένας κρυψώνας μας δεν αποκαλύφθηκε. Τα γρασαρίζαμε, τα βάζαμε σε νάιλον και τα θάβαμε.  Σε κάθε χωριό είχαμε κρυψώνα. .. Και εδώ στο χωριό είχαμε και πήγα και τα πήρα μια μέρα να μην καταστραφούν και πάλιν τους σκοτώσανε τους ανθρώπους».Δημ – « Το 1963 ήσασταν συνέταιροι…»Τ/κ – «  Για μας και την ομάδα μας δεν υπήρξε συνεταιρισμός.  Συνεχίστηκε η αποστολή οπλισμού από την Τουρκία αλλά ξεκινήσαμε να στέλλουμε και ομάδες  π.χ. των 50, 50 ανθρώπων στην Τουρκία για εκπαίδευση.  Εγώ πήγα και το 1958 για εκπαίδευση.  Και δίναμε και 5 λίρες στο καθένα, ειδικά αν δεν ήσαν εύποροι να ζήσουν τις οικογένειες τους, εγώ πήγα δύο φορές…» είπε και μίλησε για την συνεργασία τους με την ΜΙΤ και συνέχισε « Το 1963 εγώ κατάλαβα   τι θα γινόταν και έβγαλα τα όπλα έξω από τους κρυψώνες και τα χωριά ήσαν έτοιμα… Τα χωριά που εμείς ελέγχαμε ήταν μέχρι την Αγία Χαρίτα. Αυτός όλος ο διάδρομος ήταν στα χέρια μας».

Συνεργασία με ανθρώπους του ΟΗΕΔημ – « Ήταν εύκολο να σκοτώνετε, να παίρνετε αιχμαλώτους; Δεν σας επιτέθηκαν οι Έλληνες… Τότε έγιναν τα καντόνια να πούμε».Τ/κ – «Από ένα χωριό πιο κάτω δεν μπορούσαμε να περάσουμε , οι δρόμοι είχαν αποκοπεί. Ο Γρίβας είχε δώσει διαταγή να μας καθαρίσουν… Εγώ έβλεπα το Γρίβα που περνούσε μέσα σε αυτοκίνητο, γιατί ένας των Ηνωμένων Εθνών μου είχε ράψει στολή  των Ηνωμένων Εθνών, και με γυρνούσε σε αυτοκίνητο των Ηνωμένων Εθνών και έβλεπα.  Ήμασταν τόσο πολύ φίλοι  που μου έραψε στολή και μου έδιδε και το σοφέρ του, αυτός πήγαινε μπροστά με αυτοκίνητό του και εγώ πίσω να με έβλεπες, κόρδωνα με τη φορεσιά του ΟΗΕ και το καπέλο. Αλλά , εγώ κάθε εβδομάδα τους έστελνα ένα αρνί και φαγητά να διασκεδάζουν. Μέχρι που ένα βράδυ σε αυτό το σπίτι,  τους έφερα και δύο γυναίκες από το Βαρώσι, ζήτησα μία μου έστειλαν δύο…  Με τους γκιαούρηδες έτσι τα βγάζεις πέρα» ομολόγησε δίχως κανένα δισταγμό.

Διηγήθηκε στη συνέχεια πως ένα βράδυ ξεκίνησαν μάχη σε όλη την περιοχή. « Ήμασταν , όμως και κλέφτες, κλέφταμε και τα τηλέφωνα και από τους Βρετανούς και από τους γκιαούρηδες και από μουσουλμάνους…», είπε.Δημ – «Λέγεται ότι συλλάβατε και 60  Έλληνες…»Τ/κ – Τι 60,  δεν ήταν τόσοι. Μου ήλθε η πληροφορία ότι σε κάποιο σημείο το βράδυ εισχωρούσαν στρατιώτες γκιαούρηδες  για να κατασκοπεύουν. Πήγα εκεί ένα βράδυ και βρήκα αποτσίγαρα κτλ και το επιβεβαίωσα. 450 Έλληνες τους μάζεψα και τους εγκλώβισα... Πήρα τρείς από τους γκιαούρηδες και τους έστειλα να ειδοποιήσουν ότι τους έχουμε στο χέρι.  Οι γκιαούρηδες  πετροβόλησαν την αστυνομία και τους είπαν εσείς φταίτε που μας συνέλαβαν. Έγινε το σώσε, ήλθαν όλοι, Κληρίδης, Ντενκτάς, ο Τσάντ (ΟΗΕ) και άλλοι και τους πήραν. Τους αφήσαμε…

Στη συνέχεια εξιστόρησε πως εξασφάλισε ηλεκτρικό ρεύμα από την κυπριακή δημοκρατία με απειλή ότι θα ανατίνασσε τις εγκαταστάσεις… Είπε ότι δεν δέχθηκε τιμές και θέσεις για να είναι ελεύθερος να μιλά…Δημ – «Εντάξει το 1974 τι έγινε» ρώτησε.Τ/κ –… Έδωσα εντολή να μην πυροβολούν για να κάνουμε οικονομία στις σφαίρες μας, «αν θα κτυπήσετε  κάποιο τότε να πυροβολήσετε στα σίγουρα» τους είπα.. ‘Όταν ο στρατός (τουρκικός) ήλθε στο προηγούμενο χωριό, με ειδοποίησαν να πάω αμέσως εκεί. Και πήγα. Δημ – « Οι Έλληνες είχαν ήδη φύγει βέβαια».Τ/κ – «Ναι  είχαν φύγει.  Μέχρι τη μύτη  της Καρπασίας πήγα μαζί τους να τους δείξω το δρόμο.  Στο Καρπάσι όταν φθάσαμε, τι να δώ, γεμάτο  νεαρούς,  σαν το ρόδι, αιχμαλώτους. Τι ευτυχία είπα.  Μεγάλη υπόθεση αυτή είπα, απόψε θα κάνουμε μεγάλη δουλειά».Δημ – « Δηλαδή θα τους σκοτώνατε;»Τ/κ – « Μα βέβαια,  αυτή είναι η δουλειά μου. Το επάγγελμα μου.»Δημ – «  Δηλαδή τους περισσότερους δεν είναι οι Τούρκοι στρατιώτες που τους δολοφόνησαν αλλά οι Τούρκοι της Κύπρου».Τ/κ – « Έτσι φαίνεται»,  λέγει μισογελώντας. Και προσθέτει ότι «ένας Μεχμετσίκ πήγε και είπε στον αξιωματικό τον Μπορατάς  ότι εγώ είχα πρόθεση να τους καθαρίσω». Με φώναξε ο Τούρκος αξιωματικός  και μου είπε « έστω και ένα βήμα να κάνεις από κοντά μου θα σε τουφεκίσω εγώ. Γιατί εγώ γυρνούσα και αυτές τις δουλειές έκανα» είπε,  υπονοώντας ότι δολοφονούσε Έλληνες. «Οπόταν δεν κατάφερα να κάνω τίποτα γι΄αυτό καίγεται η καρδιά μου».Δημ – « Ευτυχώς που δεν το έκανες».Τ/κ – «Έλα καλέ και εσύ.  Και εκείνοι είναι αγνοούμενοι».Δημ – «Μα είναι εύκολο να σκοτώνεις, όταν σε κοιτάζει ο άλλος στα μάτια πως γίνεται είναι εύκολη υπόθεση;»Τ/κ- « Εκείνος έκανε σε μένα. Εκείνος κάνει σε μένα.»Δημ – «Κάνε σε εκείνο που σου έκανε».Τ/κ – « Και που να τον βρω εκείνο που μου έκανε. Είναι από το ίδιο σόι του σκύλου».Δημ – «Ερχόμαστε στο σήμερα, αυτή η πατρίδα μπορεί να κυβερνηθεί;»Τ/κ – «Όχι. Για να κυβερνηθεί  η πατρίδα πρέπει να είσαι καλός εθνικιστής. Και να αγαπάς την πατρίδα σου…»Δημ – «Εδώ είδα ότι έχεις πολλούς γάτους,(15 του λέγει ο Τ/κ), δηλαδή από τη μια σκοτώνεις κόσμο και από την άλλη  τόσους γάτους όπου φτάσεις τους ταΐζεις, όποιο γάτο βρεις τον κοιτάζεις, αυτό δεν είναι οξύμορο;»Τ/κ – «΄Όχι δεν είναι. Είναι για άφεση αμαρτιών». 
Και ολοκληρώνεται η συνέντευξη με τον Γεναγρίτη να δηλώνει ότι όταν πέθανε η γυναίκα του τέλειωσε ο κόσμος του, ήταν ένας άνθρωπος που ποτέ στη ζωή του δεν είχε κάνει χουβαρταλίκια, δεν αγάπησε άλλη γυναίκα εκτός εκείνη ούτε ξαναπαντρεύτηκε. 

Έκλεισε τη συνέντευξη ο δημοσιογράφος ευχαριστώντας τον και  λέγοντας ότι πέρασαν χρόνια έκτοτε και ότι όλοι όσοι γνωρίζουν κάτι πρέπει να τα λένε και του ζήτησε να ονομάσει τρία άτομα που θεωρεί ως δυνατούς άνδρες που προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες.

σημ. 1) Ο Πουχράν, 2) ο Ντενκτάς ,  εκείνος που μας άνοιξε τα μάτια και που αφιέρωσε τη ζωή του και 3) ο Ισμέτ Κοτάκ» είπε ο Γεναγρίτης. 

Σημειώσεις – 1) Πολύ πιθανόν ο Γεναγρίτης, ως τον συνεργάτη  του αξιωματικό του ΟΗΕ,  να εννοούσε τον  Βρετανό Ταγματάρχη Ted  Macey. Ο οποίος  ήταν των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, υπηρετούσε τότε ως «Συμφιλιωτής- Conciliator » (αλλά πληρωνόταν από την κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας)  με τα Ηνωμένα Έθνη (μετά την ίδρυση της Ειρηνευτικής Δύναμης) διορισμένος στο γραφείο του Δρ. Φ. Κουτσιούκ,  αλλά πρακτόρευε και υπέρ των Τούρκων. Γνώριζε ελληνικά και τουρκικά, δολοφονήθηκε μαζί με τον οδηγό του (L. Platt) από Ελληνοκύπριους αρχές Ιουνίου 1964, ακριβώς γιατί οι τελευταίοι είχαν πληροφορίες για τη συνεργασία του με τους Τούρκους. Την περίοδο εκείνη είχαν αποκαλυφθεί και συλληφθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία, και άλλοι Βρετανοί στρατιωτικοί για συνεργασία με τους Τούρκους, έγραψε ο κυπριακός Τύπος της εποχής… (Βλέπε δίγλωσσο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια – Bloody Truth» σελ. 161-163 στο ελληνικό μέρος και 339-340 στο αγγλικό).

2) Ο Δημοσιογράφος  Hasan Hasturer σύμφωνα με το BBC 1.4.2004 υποστήριζε το «Σχέδιο Ανάν»  και καλούσε τον Ραούφ Ντενκτάς να το δεχθεί και την «ελληνική κυπριακή πλευρά» να ετοιμαστεί για το δημοψήφισμα.  http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/3589739.stm

3) Για τις τουρκικές προετοιμασίες, εκπαιδεύσεις, λαθραίες μεταφορές στην Κύπρο οπλισμού  από την Τουρκία κτλ βλέπε και πάλιν δίγλωσσο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια – BloodyTruth».

4) Να σημειώσω επίσης ότι ακόμα να απαντήσουν ο Πρόεδρος  Νίκος Αναστασιάδης και ο Έλληνας Υπ. Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στις 10 ερωτήσεις που τους υπέβαλε σε επιστολές του ο  Δρ. Κλέαρχος Α. Κυριακίδης  και δημοσιεύθηκαν και στην ιστοσελίδα www.agora-dialogue.com στις 2, 5 Ιανουαρίου και 17 Ιουνίου 2017 αντίστοιχα μεταξύ των οποίων ορισμένες σχετίζονται με την ατιμωρησία εγκλημάτων και όλες με την 4 Σύμβαση της Γενεύης του 1949, τίτλος  ‘The Search for Security via Answers to Questions onLaw, Criminal Justice and Impunity'(published at http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2017/06/K.-A.-Kyriakides-Working-Paper-for-Agora-Dialogue-as-at-17.06.17-as-amended-on-19.06.2017.pdf).

Μετάφραση:
Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/Δημοσιογράφος/Συγγραφέας, Λονδίνο 4.6.2018

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ http://www.sigmalive.com/news/local/

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΛΥΣΗ ΜΙΛΑΜΕ; ΤΙ ΛΥΣΗ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Προχθές έκανα πάλι μια παρέμβαση στο κανάλι Capital στην εκπομπή του εξαιρετικού και αδέσμευτου Πατριώτη Δημοσιογράφου Δημήτρη Σούγλη με τίτλο «Η αλήθεια καίει».
Το θέμα της εκπομπής ήταν η διαφαινόμενη ή όχι επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ Ακιντζί (στα ελληνικά «Επιδρομέα») και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδη, στο πλαίσιο που καθορίζει ο παντελώς «ανεύθυνος» Ο.Η.Ε., διά του Πορτογάλου νέου Γενικού Γραμματέα του, Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες.

Προσκεκλημένοι ήταν τρία στελέχη πολιτικών κομμάτων της Κυπριακής πολιτικής σκηνής (την προηγούμενη είχε καλέσει άλλους τρεις), των Οικολόγων, της Αλληλεγγύης και του ΕΛΑΜ.

Άναψα τσιγάρο και κάθισα να την παρακολουθήσω. Στα 20 λεπτά που είχαν κάνει μια πρώτη τοποθέτηση όλοι, ήθελα επειγόντως πιεσόμετρο…
Γιατί τότε ξαναεπιβεβαιώθηκαν ορισμένα πράγματα, που είναι γνωστά, αλλά μας διαφεύγουν λόγω κεκτημένης «οξείας κομματοσκυλίτιδας».
Εμείς «οι καλαμαράδες» όπως έχω ξαναπεί, έχουμε λόγο για το «τι μέλλει γενέσθαι» στο νησί και λόγω ενοχών και λόγω εθνικών συμφερόντων, αλλά πάνω και πρώτα από όλα, λόγω των «ποταμών αίματος» που έχυσαν παλληκάρια από την μητροπολιτική Ελλάδα για την Ελευθερία της Κύπρου…
Με βάση αυτήν την αυθαίρετη δική μου παραδοχή, γράφω αυτό το άρθρο που διαβάζετε ή που θα αγνοήσετε.

Λοιπόν, ξαναγυρνώντας στο πάνελ της εκπομπής κατάλαβα μερικά πράγματα που θα σας τα αναφέρω, αλλά που σε αυτά η κεντρική ιδέα είναι: «…πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!»

Και εξηγούμαι: Πάμε να ξεκινήσουμε πάλι μια «λανθασμένη» - κατά την γνώμη μου – διαπραγμάτευση, χωρίς να ξέρουμε από πού ξεκινάμε, που θα προχωρήσουμε και που θέλουμε να καταλήξουμε. Πάμε να ξεκινήσουμε μια διαπραγμάτευση, χωρίς να έχουμε καταλήξει στο εσωτερικό μας, ποιο είναι το επιθυμητό για εμάς. Ποιος είναι ο στόχος μας… (εκτός αν στόχος θεωρείται το να βρεθεί λύση, που «λύση νάναι κι ότι νάναι»!

Ξέρετε γιατί μιλάμε πάντα για το «Βαθύ Κράτος των Τούρκων» και τι εννοούμε με αυτό;
Βάζω ότι θέλετε στοίχημα φίλοι μου, ότι οι περισσότεροι Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, δεν ξέρουν τι σημαίνουν οι δύο λέξεις «Βαθύ Κράτος»!
«Βαθύ Κράτος» κυρίες και κύριοι, είναι η απαρέγκλιτη Στρατηγική και Πολιτική που παρά την εναλλαγή προσώπων στην εξουσία, παραμένει η ίδια και απαράλλαχτη ως προς την φιλοσοφία της, τις βασικές αρχές της και τους στόχους της…
Είναι κάτι για το οποίο – ίσως το μόνο – θαυμάζω τους Τούρκους!

Και ερχόμαστε στον αντίποδα, την δική μας πλευρά, σε Αθήνα και Λευκωσία. Καλά η Αθήνα ευρισκόμενη πάντα τραγικά εγκλωβισμένη σε μια λογική κατευνασμού προς την Τουρκία από το 1974 και μετά, με μία μόνο αναλαμπή το 1987, παραμένει πάντα στο περιθώριο των εξελίξεων, τηρώντας αμυντική στάση. Είναι δεδομένο όμως, κατά την άποψή μου, ότι η Ελλάδα είναι ειλικρινής όταν λέει ότι πλέον αν υπάρξει άλλη φορά, η Κύπρος δεν θα «κείται μακράν»!
Όμως αφήνει – και σωστά – την πρωτοβουλία στην Κύπρο και την πολιτική της ηγεσία.

Η Λευκωσία όμως που ζει άμεσα το πρόβλημα της παράνομης Στρατιωτικής Εισβολής και παράνομης Κατοχής του εδάφους της πως αντιδρά;

Η Λευκωσία προχωρεί από το 1977 και μετά, διαχρονικά σε λάθος προσέγγιση στο όλο πρόβλημα, με το να έχει «άτυπα» αποδεχθεί τα δεδομένα που δημιούργησε η Εισβολή του 1974, αποδεχόμενη  δικοινοτικές διαπραγματεύσεις προτού λυθεί το θέμα της Κατοχής. Είναι σαν να αποδέχεται – άτυπα πάντα - ότι υπάρχει και δεύτερο Κράτος στην Κύπρο, το οποίο είναι αποκλειστικά και μόνο δημιούργημα παράνομης στρατιωτικής Εισβολής.

Άλλο λάθος της Λευκωσίας είναι το γεγονός ότι δέχθηκε – αν και Κυρίαρχο Κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, να υποβιβάζει την υπόστασή της σε «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση» και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της σε επικεφαλής της «ελληνοκυπριακής διοίκησης». Εξισώθηκε δηλαδή ο θύτης με το θύμα και κάθονται ισότιμα στο ίδιο τραπέζι να δουν «πόσα από τα κλοπιμαία θα κρατήσει ο κλέφτης»!

Μέγα λάθος είναι η υιοθέτηση μιάς πολιτειακής φόρμουλας με τον τίτλο «Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία» χωρίς να έχουν διασφαλιστεί τα παρακάτω:
- ότι Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι γνωρίζουν τι σημαίνει κατά πρώτον ο όρος «Ομοσπονδία».
- ότι Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι έχουν ίδια αντίληψη περί των αρμοδιοτήτων και των συναρμοδιοτήτων της Κρατικής Αρχής και Υπόστασης (το λένε και «κράτος-γέφυρα») αυτού του Ομόσπονδου Κράτους.
- ότι Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι έχουν ίδια αντίληψη περί των αρμοδιοτήτων και των συναρμοδιοτήτων των συνιστώντων ομοσπονδιακών κρατιδίων που την αποτελούν.

Συζητάμε ενώ μείς θεωρούμε, ότι πρέπει να γίνει ένα Ομόσπονδο Κράτος κατά τα πρότυπα της Γερμανίας ή των ΗΠΑ και οι τουρκοκύπριοι (ή μάλλον καλύτερα η Τουρκία, γιατί στην ουσία – ας μην γελιόμαστε - με το βαθύ κράτος της Τουρκίας διαπραγματευόμαστε) έχουν στο μυαλό τους κάτι που είναι όχι Ομοσπονδία, αλλά Συνομοσπονδία. Οι Τούρκοι μάλιστα κατά το «καλαμαρίστικο» ρητό «η π…. θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει», πρόσφατα διά του Πρωθυπουργού της το δήλωσαν ξεκάθαρα ότι επιθυμούν Συνομοσπονδία.

Με όλα αυτά που σας ανάφερα τι εννοώ;

Εννοώ ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει Εθνικό Σχέδιο Λύσης.
Κανείς δεν μπορεί να πει ξεκάθαρα τι λύση ζητάμε!
Αρκούμαστε σε κινήσεις τακτικής και μάλιστα όταν το πρόβλημα είναι μπροστά μας… Λύσης απελπισίας…

Έχει ξεκαθαρίσει ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου, τι είδους λύση ζητάει;
Έχει ξεκαθαρίσει ο πολιτικός μας κόσμος σε ποιο σημείο είμαστε μετά από 44 χρόνια κατοχής και που θέλουμε να φτάσουμε με αυτήν την διαπραγμάτευση;
Έχουμε καθορίσει ποια είναι τα ατού μας που σε αυτά μπορούμε να ποντάρουμε;
Έχει καθορίσει ο πολιτικός κόσμος ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» σε αυτήν την διαπραγμάτευση;
Έχει δεσμευτεί όλος ο πολιτικός κόσμος να μην προχωρεί σε δηλώσεις και κραυγές έξω από το Εθνικό Συμβούλιο, πολλές φορές για μικροκομματικά οφέλη και όχι για την ουσία, που το μόνο που προσφέρουν είναι να μας εμφανίζουν διχασμένους και να μας αποδυναμώνουν σε αυτήν την διαπραγμάτευση;

Θα σας πω εγώ: ΟΧΙ. Τίποτα από όλα αυτά.

Βαδίζουμε σε μια πορεία, μακρά θα έλεγα, προς την εξεύρεση μιάς λύσης, στην βάση ενός πολιτειακού συστήματος που κανένας δεν έχει αναλύσει τι πραγματικά σημαίνει και που σε αυτήν την διαπραγμάτευση θα πρέπει να σταματάμε να λέμε ΝΑΙ και να ξεκινήσουμε τα μεγάλα ΟΧΙ…

- Ρωτάς τους πολιτικούς του ΔΗ.ΣΥ. και σου λένε ΝΑΙ στην Δ.Δ.Ο., αλλά καταλαβαίνεις ότι κανείς τους δεν ξέρει που πρέπει να σταματήσουμε να δίνουμε προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία!
- Ρωτάς τους πολιτικούς του Α.Κ.Ε.Λ. και είναι σαν να μιλάς με …Συμβούλους του Ακιντζί και του Ερντογάν!
- Ρωτάς τους πολιτικούς του ΔΗ.ΚΟ. και σου λένε ΝΑΙ στην Δ.Δ.Ο. αλλά με άλλο περιεχόμενο, χωρίς να σου λένε τι σημαίνει για αυτούς ΔΔΟ και βέβαια χωρίς να σου αναλύουν ποιο είναι αυτό το «άλλο περιεχόμενο»!
- Ρωτάς τους πολιτικούς της Αλληλεγγύης και σου απαντούν ότι είναι ΚΑΤΑ της Δ.Δ.Ο., αλλά υποστήριξαν στις Προεδρικές Εκλογές κάποιον που ήταν …υπέρ!
- Ρωτάς τους πολιτικούς της Ε.Δ.Ε.Κ. και σου απαντούν ότι είναι ΚΑΤΑ, αλλά δεν προτείνουν τίποτα εφικτό!
- Ρωτάς τους πολιτικούς της Συμμαχίας Πολιτών και σου λένε ότι είναι ΚΑΤΑ, χωρίς να εξηγούν γιατί στο παρελθόν ο Πρόεδρος τους φέρεται να αρθρογραφούσε ΥΠΕΡ και τι άλλαξε από τότε!
- Καλά τους Οικολόγους δεν τους ρωτάς… Έχουν μείνει στην εποχή των Χίππυς, με τα πολύ όμορφα συνθήματα «Peace – Love – Music» και «μην μου πειράζετε την Καρρέτα-Καρρέτα»!
- Και φθάνοντας στο Ε.ΛΑ.Μ. ρωτάς και βλέπεις μια σταθερή, παντελώς αρνητική στάση απέναντι στην διαπραγμάτευση, είτε για την Δ.Δ.Ο. είτε για οτιδήποτε άλλο, που κατ’ εμέ είναι υπό τις περιστάσεις και η πιο σωστή και συνεπής. Όμως δεν οδηγεί σε λύση!

Αυτή είναι η Πολιτική κατάσταση στην Κυπριακή Πολιτική σκηνή και κατά συνέπεια στην Κυπριακή Κοινωνία που τόσο πολύ η πολιτική και ο κομματισμός την επηρεάζει.

Ξέρω, ξέρω, τι θα μου πείτε: «Καλά τα λες ρε καλαμαρά, αλλά δεν μας λες τι μας προτείνεις!»

Σωστό. Θα σας πω γιατί δεν έχει ουσία μόνο να καταγγέλω και να κριτικάρω, χωρίς να προτείνω τι πρέπει να γίνει.

·       Κατ’ αρχάς, να μαζευτούν ΟΛΟΙ οι πολιτικοί αρχηγοί στο Προεδρικό σε μια σύσκεψη όπου θα παρθούν οι οριστικές αποφάσεις, αφού πρώτα ακουστούν οι γνώμες από ειδικούς σε θέματα Στρατηγικής όπως ο Νίκος Λυγερός, ο Στρατηγός ο Κλόκκαρης, ο Δρ. Ανδρέας Θεοφάνους, ειδικούς Τουρκολόγους, ειδικούς στις Διεθνείς Σχέσεις όπως ο Δρ. Κώστας Κέντας, η Διοίκηση της Ε.Φ., Διπλωμάτες κ.α.
Οι οριστικές αποφάσεις θα αφορούν τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε πρακτικά να διαπραγματευτούμε σε ένα τραπέζι συνομιλιών που θα μας επιβληθεί, σε θέματα εδαφικού, εγγυήσεων, αποζημιώσεων, ποσοστώσεων, διακυβέρνησης, θεσμών και αρμοδιοτήτων τους κλπ.

·       Θα ξεκαθαριστούν ΜΙΑΣ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ οι «κόκκινες γραμμές» της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε αν φτάσουμε να πιεστούμε να τις παραβιάσουμε, να προτιμήσουμε να αποχωρίσουμε από τις συζητήσεις.

·       Ποιά θα είναι η συμπεριφορά των κομμάτων κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης.

·       Να διερευνηθούν αν υπάρχουν πέραν της Ελλάδος κι άλλοι Στρατηγικοί Σύμμαχοι για την Κύπρο και μέχρι που μπορεί να φτάσει η υποστήριξή τους.

·       Να ζητήσουμε να ενημερωθεί το Ευρωκοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι η Κύπρος πλέον – ανεξάρτητα αν θα την ακολουθήσει και η Ελλάδα – είναι διατεθειμένη να μπλοκάρει με ΒΕΤΟ κάθε χρηματοδότηση και κάθε ενταξιακή συνομιλία με την Τουρκία, αν αυτή δείξει την συνήθη αλαζονεία της ως κατακτητής και την αδιαλλαξία της σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Από εκεί και πέρα ΠΡΑΚΤΙΚΑ για να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα πρέπει πρώτα να γίνουν αποδεκτά και να επιλυθούν τα παρακάτω:

·       Να γίνει αποδεκτό από τον Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα Εισβολής και Κατοχής και ότι η επίλυση θα πρέπει να βασίζεται στο πνεύμα που καθορίζουν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού, αλλιώς δεν αναγνωρίζουμε κανένα μεσολαβητή.

·       Να λυθεί από πλευράς της Τουρκίας το ανοιχτό θέμα-πληγή των Αγνοουμένων του ’74. Με το θέμα «Αγνοούμενοι» ανοικτό καμιά συζήτηση δεν μπορεί να ξεκινήσει. Τέλος.

Ξέρω, ξέρω… Θα μου πείτε «τι λες ρε πελλοκαλαμαρά;»
Σας φαίνονται αδιανόητα όλα αυτά και σουρεαλιστικά εεε; Συμφωνώ. Μου φαίνονται το ίδιο και μένα, παρότι τα γράφω εγώ ο ίδιος. Όμως σας ερωτώ: ΤΑ ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ;;;;

ΠΟΤΕ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΙΜΑ ΜΕ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΚΥΦΤΟΙ…
ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ… ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ…
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙ…

Και σαν «κερασάκι στην τούρτα», προτείνω «Κλείσιμο των Οδοφραγμάτων» για όσο καιρό θα υφίστανται οι διαπραγματεύσεις και αναλόγως της πορείας που θα έχουν, αυτό το κλείσιμο να μπορεί να γίνει και μόνιμο (και ας στενοχωρηθούν οι εκδρομείς του Κατακλυσμού, που έτρεξαν να περάσουν το τριήμερό τους υπό την σκιά των αγαλμάτων του Κεμάλ Ατατούρκ.
Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί και το μέτρο της αφαίρεσης των Διαβατηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας, από όλους όσους από τους Τουρκοκύπριους δεν υπογράφουν Δήλωση Αναγνώρισής της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως του μόνου επίσημου Κράτους και Αρχής στο νησί. Τέλος.

ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΥΛΑΩ ΦΕΣΙΑ…

Κωνσταντίνος "Μαυροσκούφης" Δημητριάδης

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΑΧΗ FREE PRESS και στο ιστολόγιο MAXH DEFENCE της 3/6/2018