ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ
XX ΤΘΜ - XXIV ΤΘΤ - ΧΧVI EMA

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Ο ΝΕΟ-ΓΡΑΙΚΥΛΟΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ!!!








ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΧΟΛΙΑ....
(από το giaourti.wordpress.com)
Y.Γ. Κώστα Μαυροσκούφη: Μόνο ψυχίατρος μπορεί να εξηγήσει την παρακάτω παράνοια...



Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΚΥΠΡΟΣ 1974-Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ"


Το απόγευμα της Τετάρτης 2 Νοεμβρίου 2011, πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο ΠΡΕΖΙΝΤΕΝΤ, η παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Δημητριάδη, "ΚΥΠΡΟΣ 1974 - η μεγάλη προδοσία", το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.
Ο δημιουργός του ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ "ΠΕΛΑΣΓΟΣ", Ιωάννης Γιαννάκενας, αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για την παρουσία τους, ζήτησε από όλους να σηκωθούν όρθιοι και να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή για τους Πεσόντες της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974, αλλά και για τον ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΔΗΜΟΥ, ο οποίος λίγες ώρες πριν είχε ενταφιαστή στο ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΠΑΠΑΓΟΥ.
Μετά την συγκινητική αυτή πράξη τιμής, χαιρέτησαν την εκδήλωση: Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Βετεράνων Πολεμιστών Κύπρου 1974, κ. Νίκος Αργυρόπουλος.
Ο κ. Κώστας Ανεμάς, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Γονέων και Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας 1974, του οποίου ο αδελφός Δημήτρης, Στρατιώτης (ΔΒ) της ΕΛΔΥΚ αγνοείται από τις 16-8-74, μέχρι σήμερα.
Η Ελένη Γρίβα, γεν. γραμματέας του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Οικογενειών Αγνοουμένων και Πεσόντων Κυπριακής Τραγωδίας. Ο αδελφός της Χρήστος, Δεκανέας (ΕΜ) της ΕΛΔΥΚ αγνοείται από την 16-8-1974 μέχρι σήμερα.
Στην συνέχεια δόθηκε ο λόγος στον κεντρικό ομιλητή της παρουσίασης, τον γνωστό συγγραφέα και τ. Αντιπρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών κ. Ιωάννη Κακολύρη, ο οποίος συνεχάρη τον συγγραφέα για την πολύ καλή εργασία του, για την αντικειμενικότητα και το θάρρος του.
Ακολούθησε ο βετεράνος του 1974, κ. Αντώνης Δούλας, ο οποίος έχει προλογίσει το βιβλίο.
Πριν παραδώσει το βήμα στον συγγραφέα, ο κ. Δούλας κάλεσε τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Βετεράνων Πολεμιστών Κύπρου 1974, κ. Νίκο Αργυρόπουλο, ο οποίος παρέδωσε τιμητικά, εκ μέρους του Συνδέσμου, έναν ΜΑΥΡΟ ΜΠΕΡΕ στον συγγραφέα του βιβλίου Κώστα Δημητριάδη (ο οποίος είναι γνωστός διαδικτυακά ως ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ). H ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ όλων ήταν ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ.
Ο συγγραφέας στην ομιλία του ανέφερε τους λόγους που τον οδήγησαν στην έρευνα και συγγραφή του βιβλίου, αλλά και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Αναφέρθηκε με πολύ συγκίνηση στην ΕΠΟΠΟΙΙΑ της ΕΛΔΥΚ και των άλλων πολεμιστών του 1974. Είπε χαρακτηριστικά ότι το βιβλίο γράφτηκε για να ΤΙΜΗΣΕΙ αυτούς που έπεσαν αλλά και για αυτούς που ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ.
Στην συνέχεια ο εκδότης Ιωάννης Γιαννάκενας, αναφέρθηκε στο "μεταίχμιο" μεταξύ του πολεμιστή και του θανάτου, λέγοντας χαρακτηριστικά, σήμερα υπάρχει ανάμεσα μας ένας άνθρωπος ο οποίος βρέθηκε σε αυτήν την "εκκρεμότητα" για περίπου ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ, και κάλεσε στο βήμα τον έφεδρο ανθυπολοχαγό των Λ.Ο.Κ. Δημήτρη Κοκκίνη, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε το 1974 και ήταν κρατούμενος στις φυλακές "Σεράι" των Τουρκοκυπρίων για περίπου 6 μήνες. Στον κ. Δημήτρη Κοκκίνη προσφέρθηκε το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ.
Η Ελληνοπρεπή αυτή εκδήλωση έληξε με τα εξής λόγια από τον εκδότη Ιωάννη Γιαννάκενα:
"Πάντα να ονειρευόμαστε, να πιστεύουμε, να έχουμε την ΑΙΩΝΙΑ την φλόγα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ, γιατί καλύτερες ημέρες θα έρθουνε, για ένα λόγο, γιατί είμαστε ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, και πάντα έρχονται καλύτερες ημέρες. Αρκεί να μην χαθούμε όλοι από την ΠΙΣΤΗ."
Μηνύματα συμπαραστάσεως έστειλαν οι Στρατηγοί: Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος (Διοικητής ΕΛ.ΔΥ.Κ. στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ) και Σπυρίδων Δελής (Τχης, Υποδιοικητής ΕΛ.ΔΥ.Κ. στον ΑΤΤΙΛΑ Ι και ΙΙ).
Την εκδήλωση τίμησαν, ο παλαίμαχος ιερολοχίτης της δεκαετίας 1940-1950, στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας, οι βετεράνοι πολεμιστές Κύπρου, Υπλγοί (ΠΖ) Κόλλιας Ιωάννης και Σκούρας Δημήτριος, οι Στρατιώτες Ανδριόπουλος Σταύρος, Χόνδρος Ευάγγελος, Πανταζώνας Χρήστος, Μπαλογιάννης Γεώργιος, Πετρέλης Λάμπρος και Αργυρόπουλος Νικόλαος.
Η κυρία Αμαλία Χανδρινού, σύζυγος του Πλωτάρχη Ελευθερίου Χανδρινού, Κυβερνήτη του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ και αδελφή του Πλοιάρχου Βασίλη Γαβριήλ (Κυβερνήτη του υποβρυχίου «Γλαύκος»), η Μαρία, κόρη του Αγνοούμενου Ανχη (ΠΒ) Στυλιανού Καλμπουρτζή, η κυρία Βίκυ Τσιάκα, σύζυγος του Αγνοούμενου Τχη (ΠΖ) Κωνσταντίνου Τσιάκα, η Βικτωρία, αδελφή του Πεσόντα Στρατιώτου (ΠΖ) Πιπεριάν Περσέχ, η αδελφή του Αγνοούμενου Στρατιώτου (ΠΖ) Αναστασίου Κρατημένου, η σύζυγος και η κόρη του ενεργού βετεράνου Πολεμιστή της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Μιχάλη Χαζάπη, ο οποίος έφυγε από την ζωή πρόσφατα.
Καθώς και οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. Θανάσης Πλεύρης και Άδωνις Γεωργιάδης.

ΔΕΊΤΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ LINK/VIDEO

http://www.youtube.com/watch?v=cgxyrBpkJ1o



ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ !!!!


Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ της Συνθήκης των Σεβρών στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1920 σήµανε το τέλος της οθωµανικής αυτοκρατορίας και τον διαµελισµό της από τους Συµµάχους. Στη θέση όµως του παλαιού θεοκρατικού καθεστώτος γεννήθηκε µια νέα, ακόµη πιο επικίνδυνη, πραγµατικότητα που αποτέλεσε κατά µία έννοια τη νέα θρησκεία του κράτους: ο παντουρκισµός. οι διωγµοί σε βάρος των χριστιανικών πληθυσµών, προτού ακόµη προλάβει να στεγνώσει το µελάνι στις Σέβρες, θα έπαιρναν τον χαρακτήρα γενοκτονίας ακριβώς δύο χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1922, όταν η Σµύρνη παραδινόταν στις φλόγες. Η προδοσία όµως της Ελλάδας από τους τέως συµµάχους της είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.

Η καταιγιστική πληροφόρηση που ελάµβανε η ελληνική κυβέρνηση από την άνοιξη ήδη του 1921, πλην των προξενικών και διπλωµατικών της αρχών στη γείτονα, από όλες τις πρεσβείες της στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως αυτές περιλαµβάνονται σε τρεις ογκώδεις φακέλους του έτους 1921, γεννά εξακολουθητικά ερωτήµατα για το πού βάδιζε και πόσο αυτοκαταστροφική ήταν η πολιτική της χώρας όταν ο στρατός της διέσχιζε την άνυδρη πεδιάδα του Σαγγαρίου φθάνοντας µόλις λίγα χιλιόµετρα έξω από την Αγκυρα τον καυτό Αύγουστο του 1922.

Η άνευ προσχηµάτων, εξαρχής, πολιτική της γείτονος για αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών από την υπογραφή της ήδη στο διάσηµο για τις πορσελάνες του προάστιο των Παρισίων κέρδισε, µε δέλεαρ την εξασφάλιση προνοµιακών όρων διµερούς οικονοµικής συνεργασίας, πολύ έγκαιρα τον γερµανοϊταλικό άξονα, στο άρµα του οποίου για ευνόητους λόγους προσδέθηκε ο γαλλικός παράγων και τελευταίος, πλην καθ’ όλα µη υστερών σε πάθος και πλήθος πρωτοβουλιών για στήριξη του Κεµάλ που ολοένα κέρδιζε έδαφος στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας, αδιαµφισβήτητου πρωταγωνιστή των γεγονότων που έµελλαν να αλλάξουν άρδην τη µοίρα της χώρας, ο µπολσεβικικός. Μάλιστα, όπως αναφερόταν σε κρυπτοτηλεγράφηµα από την Κωνσταντινούπολη που υπέγραφε κατά την αποκρυπτογράφησή του ο στρατηγός Κούτσης από το γραφείο του υπουργού των Στρατιωτικών, «οι κοµιτατικοί κύκλοι Κωνσταντινουπόλεως τρέφουσιν ελπίδας ότι µία Ελληνο-Μπολσεβικική σύρραξις θα επιφέρη την Ελληνικήν καταστροφήν», συµπληρώνοντας πως «σοβαροί τουρκικοί κύκλοι χαρακτηρίζουσιν ανωτέρω διαδόσεις ως µέσον αναπτερώσεως Τουρκικού ηθικού» (ΕΠ 1424, 15 Ιουλίου 1921).

Τα βρετανικά συµφέροντα
Σταθερός ο αγγλοσαξονικός άξων, µε τις Ηνωµένες Πολιτείες να σαρώνονται από συλλαλητήρια υπέρ των χριστιανικών πληθυσµών της Μικράς Ασίας, Ελλήνων και Αρµενίων, και πύρινους λόγους όπως του γερουσιαστή William King, κεντρικού οµιλητή στο συλλαλητήριο της Φιλαδέλφειας, που µιλούσε για τα κατορθώµατα και τις νίκες «του γενναίου ελληνικού στρατού εναντίον του Κεµάλ, µαχόµενος όπως και οι προπάτορές του υπέρ της χριστιανοσύνης», και τον βρετανό πρωθυπουργό να χαρακτηρίζει τον Τούρκο «τον χειρότερο εγκληµατία ανάµεσα στους εχθρούς της χώρας του», δεν εστερείτο, πλην ειλικρινών υπέρ της Ελλάδος, και ιδιοτελών αισθηµάτων και εκτιµήσεων: Αν η Αγκυρα κέρδιζε στην κρίσιµη εκείνη ώρα το παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας µε τη βοήθεια της Ρωσίας, τότε, για την τελευταία, άνοιγε ο δρόµος καθόδου της στις θερµές θάλασσες της Μεσογείου µέσω των Στενών- πλήρως ασυµβίβαστη µε τα βρετανικά συµφέροντα στον χώρο της Μέσης Ανατολής!

∆εν ήταν γι’ αυτό υπερβολικός για όσα ενηµέρωνε ο διευθύνων το Γενικό Προξενείο Γενεύης: «Η Αγγλική Κυβέρνησις (διά της Intelligence Service) ωργάνωσεν εν Ελβετία δίκτυον κατασκοπείας της τουρκικής και πανισλαµικής οργανώσεως και των ενεργειών των». Προσέθετε δε ότι «ο εκ των κυριοτέρων πρακτόρων αυτής, µεθ’ ου συνδέοµαι, εδέχθη να θέση εις την διάθεσίν µου αντίγραφον των εκθέσεών του». Επρόκειτο για κατασκοπεία «περί της ιταλογερµανο-πανισλαµικής δράσεως περί την γενοµένην εν Γενεύη την 24ην Μαΐου Συνδιάσκεψιν εξεχόντων εν Ελβετία Τούρκων πρακτόρων, η κίνησις των οποίων επροκάλεσε το ενδιαφέρον της Αγγλικής Κυβερνήσεως» (ΑΠ 591, Γενεύη 28/10 Ιουνίου 1921).
Ωστόσο ο εφοδιασµός του κεµαλικού στρατού είχε ήδη ξεκινήσει. Ιδού πώς µεθοδευόταν, άλλοτε µυστικά και άλλοτε χωρίς προκάλυψη, η έξωθεν βοήθεια:
Από τον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας ο υποπρόξενος Φρυδάς ενηµέρωνε: «Τουρκικά ιστιοφόρα µεγάλης χωρητικότητος φορτώνουσιν σχετικώς µεγάλας ποσότητας σίτου και άλλων δηµητριακών, υπάρχει δε πιθανότης ότι υπό τα φορτία ταύτα κρύπτονται τα εκάστοτε αποστελλόµενα εις τον Κεµαλικόν στρατόν όπλα και πυροµαχικά» (ΑΠ 798, 17 Οκτωβρίου 1921).

Απεσταλμένοι του Λένιν με τον Κεμάλ.

Φορτία µε πυροµαχικά
Από τη Σόφια ο πρεσβευτής Πανουργιάς ειδοποιούσε την Αθήνα για εκεί άφιξη απεσταλµένου του Κεµάλ, του Αχµέτ Νετζέτ, για να παραλάβει «πυροµαχικά φθάσαντα εξ Αυστρίας». Συµπλήρωνε δε: «Ταύτα, ως και δυναµίτις και χειροβοµβίδες, παρεδόθησαν εις Ποµάκους ελθόντας ενταύθα εκ Ροδόπης υπό πρόσχηµα αγοράς εµπορευµάτων. Αποκρυβέντα δε εντός δεµάτων υφασµάτων µετηνέχθησαν εις Κιρτζαλί και σύνορα. Τούρκος πράκτωρ λέγει ότι δράσις αποβλέπουσα κυρίως ανατινάξεις σηράγγων και γεφυρών άρχεται κατ’ αυτάς» (ΑΠ 7249, 4 Νοεµβρίου 1921). Σε «Εκτακτον ∆ελτίον Πληροφοριών»
Πέντε ηµέρες νωρίτερα από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού η ελληνική κυβέρνηση επληροφορείτο εµπιστευτικώς ότι «εν Ευξείνω Πόντω ταξιδεύουσι δύο υποβρύχια υπό Σοβιετικήν σηµαίαν τα οποία πρόκειται να πωληθώσιν ή ίσως επωλήθησαν ήδη εις τον Κεµάλ» (ΑΠ 430).
Ο στρατηγός Παπούλας στις 6 Οκτωβρίου 1921 ενηµέρωνε από τη Σµύρνη ότι απεσταλµένοι του Κεµάλ « ανεχώρησαν δι’ Αδανα προς παραλαβήν Γαλλικών όπλων και τηλεβόλων» (ΕΠ 21519 / 7678).
Στις 15 Οκτωβρίου 1921 η Υπάτη Αρµοστεία Σµύρνης κοινοποιούσε στην κυβέρνηση την πληροφορία ότι ο ειδικός απεσταλµένος των εθνικιστών στη Μόσχα, ο γιατρός Τεβερήκ Ρουσδή, επέστρεφε στην Άγκυρα µε ενισχύσεις ενός εκατομμυρίου τουρκικών λιρών σε χρυσό, εν είδει δώρου στον Κεµάλ (ΑΠ 145). Το αυτό µαρτυρούσε και ο Παπούλας, σύµφωνα µε µαρτυρία του ταγµατάρχη Μελά από τη Βηρυτό: «Πληροφορούµαι ότι µέγα ποσόν χρυσού αποστέλλεται διά Ιταλικών πλοίων εκ Κωνσταντινουπόλεως µέσω Ατταλείας εις Κεµαλικούς» (ΑΠ 11411, 4 Οκτωβρίου 1921). Οι πρέσβεις Μεταξάς και ∆ιαµαντόπουλος, από Ρώµη και Βελιγράδι, τον Οκτώβριο του ιδίου έτους πληροφορούσαν για ενισχύσεις που έφθαναν από το Τουρίνο µε ανταλλακτικά της Fiat και σφαίρες, και από τη Βιέννη µέσω Ιταλίας και Βουλγαρίας (η Ρουµανία είχε αρνηθεί τη χρήση του εδάφους της για τη διέλευσή τους) 40.000 όπλων και 30 εκατοµµυρίων φυσιγγίων (ΑΠ 1510 και ΑΠ 1184). Η βοήθεια της Ιταλίας όµως δεν περιοριζόταν σε αποστολή πολεµοφοδίων. Ο µεν Βλαχόπουλος από τη Σµύρνη ανέφερε ότι, πλην «της συνθέσεως, εξοπλισµού, διατροφής και ανεφοδιασµού των Τούρκων παρά των επισήµων Ιταλικών Αρχών, µη τηρούντων πλέον ουδέ τα προσχήµατα έναντι ηµών» (ΑΠ 1899/1016, 8 Σεπτεµβρίου 1921), τούρκοι πράκτορες µε ιταλικό ιµατισµό και ιταλικές ταυτότητες περιφέρονταν στη Σµύρνη συλλέγοντας πληροφορίες για τις θέσεις και τις δυνάµεις του ελληνικού στρατού. Επιπλέον, γνήσιοι Ρώσοι και Τάταροι από το Καζάν, καθώς και τεχνίτες, διετέθησαν υπό των Μπολσεβίκων στις υπηρεσίες του Κεµάλ (ΑΠ 102, Βότσης από Υπάτη Αρµοστεία Σµύρνης, 16 Σεπτεµβρίου 1921), ενώ 20 ρώσοι αξιωµατικοί και 600 ρώσοι µουσουλµάνοι ιππείς κατετάγησαν εθελοντικά στον κεµαλικό στρατό.

Και ο Πάπας στο πλευρό των Τούρκων
Εράνους υπέρ του Κεμάλ διεξήγαγε η Αιγυπτιακή Βιβλιοθήκη (ΑΠ 264, Βότσης, 17 Νοεμβρίου 1921), ενώ αλγεινή εντύπωση προκαλούσε η είδηση ότι αλάτι για τον στρατό του Κεμάλ έστελνε η κυπριακή κυβέρνηση(!) (1.000 τόνοι από την περιοχή της Λάρνακας, ΑΠ 315, πρόξενος Χατζηβασιλείου, 12 Οκτωβρίου 1921).
Ακόμη και ο Πάπας, «δήθεν εξ ενδιαφέροντος υπέρ της ζωής των εν Μικρασία χριστιανών», ετάχθη υπέρ του Κεμάλ. (πρεσβευτής Σ. Πεζάς από Ρίο Ιανέιρο, ΑΠ 779, 22 Απριλίου 1921). «Δεν γνωρίζω ποίαι θα είναι περαιτέρω αι εξωτερικαί συνέπειαι... καλόν όμως είναι να ίδωμεν ποίοι είναι οι φίλοι και ποίοι οι εχθροί του έθνους μετά το οριστικώς καταπίπτον προσωπείον της μισελληνικής πολιτικής των Γάλλων, των Ιταλών και της Καθολικής Εκκλησίας» (όπ. π)

Πηγή

sitalkisking.blogspot.com

www.tovima.gr
(ΥΓ. ΣΕ ΑΛΛΟ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΑΝΑΔΕΙΞΩ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. - ΣΤΑ ΠΡΩΙΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ - ΠΟΥ ΥΠΑΚΟΥΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ , ΔΙΑΒΡΩΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΑΞΙΟΜΑΧΟ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 1922)

Στο όνομα του παππού μου, που στα 18 του έμεινε χωρίς πόδια στον πόλεμο!


Γράφει η Φωτεινή Αναστασίου

"Εχθές το πρωί ξανάρχισε η εκδίκαση της μήνυσης που κατέθεσαν έξι δικηγόροι εναντίον του γερμανικού περιοδικού «Focus» για τη γελοιοποίηση των Ελλήνων. Η ομάδα των δικηγόρων είναι ο Θεόδωρος Φραγκάκης, η Αικατερίνη Φραγκάκη, η Αικατερίνη Πουλάκη, ο Σταύρος Ανδρουτσόπουλος και ο Χρήστος Χρυσανθακόπουλος.

Η μήνυση κατατέθηκε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών στις 19 Μαρτίου 2010 κατά παντός υπευθύνου εκδότη, διευθυντή σύνταξης, δημοσιογράφου και αρθογράφου του περιοδικού για τα αδικήματα της εξύβρισης, της συκοφαντικής δυσφήμησης διά του Τύπου και της προσβολής εθνικού συμβόλου, όπως προβλέπονται από τους γενικούς και ειδικούς ποινικούς νόμους.

Πρόκειται για το τεύχος που εκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2010 με το γνωστό πια σε όλους μας εξώφυλλο που παρουσίαζε την Αφροδίτη της Μήλου σε άσεμνη χειρονομία, ενώ το πίσω μέρος του αγάλματος ήταν καλυμμένο με την ελληνική σημαία.

Μετά την Κατοχή, μετά το Δίστομο, μετά το Κομμένο και μετά τα Καλάβρυτα.
Μετά τις αρπαγές αρχαιολογικών θησαυρών.
Μετά τη γενοκτονία με τη λιμοκτονία παιδιών. Οι εικόνες σκελετωμένων παιδιών ακόμα στοιχειώνουν το μυαλό μας.
Μετά τον πόλεμο.
Μετά το Ολοκαύτωμα. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το τατουάζ. Στο χέρι του παππού της καλύτερής μου φίλης, που επέζησε από το Άουσβιτς. Ο θείος της, νήπιο τότε, δεν βρέθηκε ποτέ.
Μετά το Κατοχικό δάνειο. Που δεν επέστρεψαν ποτέ. Και που δε ζητήσαμε ποτέ.
Μετά τους ανάπηρους πολέμου.
Μετά τους νεκρούς που θρηνήσαμε, που έπεσαν στο μέτωπο προασπίζοντας την Ελευθερία μας. Πολεμώντας για την Ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης.
Μετά.
Μετά.
Μετά.

Όταν προβλήθηκε η ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» στη Γερμανία, κάμερες περίμεναν έξω από τους κινηματογράφους. Οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους Γερμανούς που έβγαιναν από την αίθουσα για την ταινία. Οι θεατές ήταν σοκαρισμένοι γιατί έλεγαν ότι δεν ήξεραν πως είχαν συμβεί τόσο απάνθρωπα γεγονότα από τους προγόνους τους. Αλλά ακόμα και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το ίδιο επικαλέστηκαν. Ότι δεν ήξεραν.

Ε, λοιπόν, όλα αυτά και άλλα τόσα είναι ιστορικά γεγονότα. Έγιναν από τον λαό σας. Από τον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους σας

Δε μπορεί να τελειώσει αυτός ο «κατάλογος». Η φόρτιση είναι μεγάλη. Η μήνυση κατά του γερμανικού περιοδικού είναι μια περήφανη, επιτέλους, απάντηση Ελλήνων Πολιτών στις χυδαιότητες και στο θράσος Γερμανών δημοσιογράφων. Την ίδια εποχή που εκδόθηκε το συγκεκριμένο τεύχος, οι Γερμανοί μας υποδείκνυαν ότι θα μπορούσαμε να πουλήσουμε την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουμε. Ακόμη και Γερμανοί πολίτες που τους σταματούσαν με την κάμερα στον δρόμο για να τους ρωτήσουν για την ελληνική οικονομική κρίση. Λες και η δική μας οικονομία δεν στήριζε τόσα χρόνια τη δική τους αγοράζοντας προϊόντα τους!

Πρέπει να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ηθικής δικαίωσης και να είμαστε παρόντες στη δίκη. Πρέπει να προβληθεί αυτή η δίκη και από τα ΜΜΕ, αλλά το κυριότερο είναι να είμαστε όλοι μας ηθικοί συμπαραστάτες σε αυτούς τους έξι συμπολίτες μας. Ένας από τους δικηγόρους που κατέθεσαν την εν λόγω μήνυση, ο κ. Ανδρουτσόπουλος, είπε: «Εμείς κρατάμε την μοίρα μας στα χέρια μας».

Γιατί δεν έχει προβληθεί αυτή η τόσο σημαντική κίνηση συμπολιτών μας από τον Τύπο; Πώς χάθηκε αυτή η είδηση ανάμεσα στις κατά τα άλλα «χρήσιμες» πληροφορίες που μαθαίνουμε κάθε μέρα;

Αφήνω στην κρίση σας τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την εν λόγω επιθετική συμπεριφορά γερμανικών ΜΜΕ.

Ευχαριστώ τους συμπολίτες μου για τη μήνυση που κατέθεσαν. Εκ μέρους του παππού μου, που ήταν ανάπηρος πολέμου και είχε κομμένα πόδια μετά από πολλαπλές γάγγραινες. Μετά το αλβανικό μέτωπο, σε ηλικία 18 χρονών."

Από το kafeneio-gr

(Σημείωση Κώστα Μαυροσκούφη: ο δικός μου παππούς ο οποίος πολέμησε το 1941 ως υπερασπιστής στο Οχυρό Ιστίμπεη, ήταν τυχερός, δεν έχασε τα πόδια του! Αλλά σίγουρα θα είχε την ίδια οργή μέσα του όπως και ο παππούς της συγγραφέως του άρθρου!!!)