ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ
XX ΤΘΜ - XXIV ΤΘΤ - ΧΧVI EMA

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Γιάννης Χρ. Γιαννάκενας, ένας Πατριώτης που επιμένει και αγωνίζεται…





















Με τον Γιάννη τον Γιαννάκενα γνωριστήκαμε το 2010, όταν προσπαθώντας να βρω Εκδοτικό Οίκο να δεχθεί να εκδόσει, έστω και με δική μου επένδυση, το πόνημα μου – αποτέλεσμα έρευνας 26 χρόνων τότε – για την Κυπριακή Προδοσία το 1974, τον επισκέφθηκα μετά από προτροπή του φίλου Σπύρου Βάιλα και αφού πρώτα είχα βρει ΟΛΕΣ τις πόρτες των Εκδοτικών Οίκων που απευθύνθηκα κλειστές.
Η μόνιμη ερώτηση ήταν: «
Aναφέρεις μέσα για ευθύνες Μακάριου και Καραμανλή;»
Και όταν απαντούσα καταφατικά όπως ήταν λογικό – λογικό για μένα μιας και Κυπριακό χωρίς Μακάριο και Καραμανλή δεν υφίσταται – μου απαντούσαν «Συγγνώμη, αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Ίσως συνεργαστούμε σε κάποια άλλη δουλειά σας»!
Βλέποντας με απογοητευμένο ο φίλος μου ο Σπύρος, με ρωτάει: «Στον “ΠΕΛΑΣΓΟ” πήγες;»
Του απάντησα αρνητικά και ταυτόχρονα είπα από μέσα μου «τι χαζός Θεέ μου, αυτόν που θα έπρεπε να σκεφτώ πρώτο, ούτε καν τον θυμήθηκα!»
Και η απαξιωτική για τον εαυτό μου αναφορά, γίνεται γιατί στην βιβλιοθήκη μου είχα τουλάχιστον 50 βιβλία διαφόρων θεμάτων, που εξέδωσε ο Γιάννης ο Γιαννάκενας και ο Εκδοτικός του Οίκος «ΠΕΛΑΣΓΟΣ»!
Πήγα λοιπόν στα Γραφεία του, που είναι δίπλα στο Βιβλιοπωλείο του «Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ» και του έθεσα υπ’ όψιν του το πόνημα μου.

Μου έκανε μια και μοναδική ερώτηση:
«Σίγουρα θα αναφέρεσαι όπως όλοι, στις ευθύνες της Χούντας του Ιωαννίδη. Για τις ευθύνες Μακαρίου και του δίδυμου Καραμανλή-Αβέρωφ γράφεις;»
Ωχ είπα από μέσα μου… Και εδώ τα ίδια με τους άλλους Εκδότες.
«Ναι» απάντησα, «όπου διαπίστωσα ευθύνες τις κατέγραψα και τις αιτιολόγησα επαρκώς. Οπότε ναι, αναφέρω τις ευθύνες που κατά την γνώμη μου έχουν και Καραμανλής και Μακάριος. Για μένα κε Γιαννάκενα δεν υπήρξαν “ιερές αγελάδες” στην έρευνά μου!»
Προς έκπληξή μου, μου απάντησε «Μια χαρά! Αυτό θέλω και γω. Άσε με να το διαβάσω το προσχέδιο σου και θα επικοινωνήσουμε!»
Όντως μετά από μια εβδομάδα μου τηλεφώνησε και μου είπε «το διάβασα. Προχωράμε»!
Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο βιβλίο μου «ΚΥΠΡΟΣ 1974 – Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» που έγινε η αιτία να δημιουργηθεί μια ισχυρώτατη φιλία, δύο ανθρώπων με την ίδια καθαρότητα σκέψης, την ίδια εντιμότητα, τις ίδιες Αρχές Ζωής, την ίδια Ιδεολογία και την ίδια μη μετρήσιμη Φιλοπατρία!
Το βιβλίο «ΚΥΠΡΟΣ 1974 – Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ» βρίσκεται πλέον μετά από 6 χρόνια κυκλοφορίας στην 4η Έκδοσή του (στην ουσία με την ειδική έκδοση για την εφημερίδα “
Kυριακάτικη Δημοκρατία” είναι η 5η έκδοση) με την ίδια αμείωτη ένταση ζήτησης από το αναγνωστικό κοινό.
Ακολούθως με τον Γιάννη εκδόσαμε το βιβλίο-μαρτυρία του Ταξχου ε.α. Π.Σταυρουλόπουλου «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 14-16/8/74» όπου εκεί ο αείμνηστος πλέον κ.Ταξίαρχος περιγράφει τον ΗΡΩΙΣΜΟ των ανδρών της ΕΛΔΥΚ κατά την υπεράσπιση του Στρατοπέδου της, μάχη στην οποία ήταν επικεφαλής ως Υποδιοικητής της Μονάδας και Στρατοπεδάρχης. Η έκδοση αυτού του βιβλίου έκανε πάταγο και προκάλεσε ισχυρούς σεισμούς στις τάξεις των «αφηγητών επί 43 χρόνια αυτής της Μάχης, οι οποίοι όπως αποδείχθηκε στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν πολέμησαν τότε». Προκάλεσε σάλο και στις τάξεις των Αξιωματικών γενικά διότι περιέγραψε με απλά λόγια την ΠΡΟΔΟΣΙΑ των προϊστάμενων κλιμακίων, απέναντι στους Υπερασπιστές του Στρατοπέδου. Αυτήν την στιγμή κυκλοφορεί η 3η Έκδοση (στην ουσία είναι 4η αν υπολογίσει κανείς και την ειδική έκδοση για την “Κυριακάτικη Δημοκρατία”), η οποία πλέον ονομάζεται «Συλλεκτική» λόγω του αδόκητου θανάτου του κ.Ταξιάρχου στις αρχές του Ιουνίου.

Τον τρέχοντα μήνα εκδώσαμε επίσης ένα Λεύκωμα για έναν αριθμό εκ μητρ.Ελλάδος Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών, οι οποίοι έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» κατά τον Αγώνα στο «Αττίλα Ι» και «Αττίλα ΙΙ» τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974. Αυτό το Λεύκωμα που ειρήσθω εν παρόδω χρηματοδοτήθηκε από την «Άρατος Τεχνολογίες» του Νίκου Μπογονικολού, ενός υιού Έλληνα Αξιωματικού, είναι φόρος τιμής στα παλληκάρια μας που προδομένα από ΟΛΟΥΣ …χάθηκαν! Ήδη κυκλοφορεί η 1η Έκδοση με τίτλο «ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ – ΚΥΠΡΟΣ 1974».
Τον Σεπτέμβριο αναμένεται να εκδοθεί το 4ο βιβλίου που είναι ένα Ιστορικό Μυθιστόρημα με τίτλο «ΤΟ ΟΝΕΙΡ
O ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΟΝ ΣΑΓΓΑΡΙΟ» που δια της μυθιστορηματικής πλοκής, ο αναγνώστης μπορεί να μάθει και να κατανοήσει ιστορικά τους λόγους και τις αιτίες και της “Mικρασιατικής Εκστρατείας” αλλά και της “Mικρασιατικής Καταστροφής”.
Τέλος στα τέλη του έτους αναμένεται να εκδοθεί ένα άλλο μυθιστόρημα που θα το χαρακτήριζα Αυτοβιογραφικό Ευθυμογράφημα, που αφορά σε χιουμοριστή απόδοση, την στρατιωτική μου θητεία, με όλες τις συγκινητικές στιγμές της, αλλά και τα ευτράπελά της. Ο τίτλος του; «Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΒΑΝΑΣ»
Ο Γιάννης Γιαννάκενας πάντα όρθιος, ακόμα και μετά τον για τρεις φορές ΕΜΠΡΗΣΜΟ του Βιβλιοπωλείου του, από τα άπλυτα αριστερόστροφα «ορφανά του Στάλιν» που συχνάζουν στην Πλατεία Εξαρχείων και έχουν έναν περίεργο τρόπο αντίληψης των λέξεων Δημοκρατία και Ελευθεροτυπία, πιστεύω ότι πλέον είναι ο ΦΑΡΟΣ στην Έκδοση Βιβλίων Ιστορικών και Εθνικής Αυτογνωσίας. Οι αναγνώστες που απευθύνονται τα βιβλία του, είναι περιορισμένοι σαν
target group. Το έργο όμως των εκδόσεων είναι ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΑ ΛΑΜΠΡΟ και ΦΩΤΕΙΝΟ!
ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ σε ευχαριστώ για την φιλία σου.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΛΕΞ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

αναρτήθηκε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΜΑΧΗ" της 23/7/17

Η συστηματική διαστρέβλωση της Ιστορίας από τα Μ.Μ.Ε.

γράφει ο Κώστας Δημητριάδης



Αυτές τις μέρες των θλιβερών επετείων, γινόμαστε πάντα θεατές, ενός θεάτρου σκιών από τα μεγάλα κανάλια, όπου ο κάθε «κολλημένος» πολιτικός, καλείται μόνο και μόνο επειδή είναι πολιτικός, να μας πει την γνώμη του, τις εμπειρίες του και τα βιώματά του από τότε.
Και αντί να ακούσουμε την αλήθεια με πραγματικά γεγονότα, ζούμε μια εικονική πραγματικότητα πολιτικής χροιάς, που την έχουν πιστέψει και κείνοι, ακούγοντας όλα αυτά τα χρόνια την ίδια κασσέτα από τους …προηγούμενους πολιτικούς!
Κατά κοινή ομολογία οι περισσότεροι Δημοσιογράφοι είναι ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ.
Και στην προσπάθειά τους να μην το εμφανίσουν προς τα έξω, προς το κοινό που τους παρακολουθεί, αρέσκονται «να γλύφουν» τον κάθε πικραμένο πολιτικάντη που νομίζει ότι με τις «εμμονικές παρόλες του» μας κάνει μαθήματα σύγχρονης Ιστορίας! Παράδειγμα:
- Εμφανίστηκε κάποιος Συλλικιώτης – έτσι ήταν το όνομα του – και με έκπληξη έμαθα από αυτόν, ότι οι μόνοι που αντιστάθηκαν στον Τούρκο ήταν οι «αριστεροί» Κύπριοι, γιατί οι Εοκαβητατζήδες ήταν λέει στο Τρόοδος και κάνανε …πλιάτσικο! Για τον εν λόγω «κύριο» που επέμενε ότι όλα αυτά γίνονταν μπροστά του, δεν του έγινε γνωστή ποτέ η φράση: «εσείς τους φέρατε, εσείς να τους πολεμήσετε» που έλεγαν κάποιοι, σίγουρα όχι «Ενωτικοί», οι οποίοι πετούσαν τα μαρτίνια τους και έφευγαν στα μετόπισθεν, αφήνοντας τα τάγματα τους με 30 ή 40 άνδρες.
- Εμφανίστηκε ο γνωστός «Παντογνώστης» και επίτιμος επιθεωρητής «Κλουζώ» σε Κυπριακή έκδοση, κ.Κουλίας και δήλωνε για τους «χουντικούς», τους «εοκαβητατζήδες», τους έτσι, τους αλλιώς, που έφεραν τους Τούρκους στο νησί, ξεχνώντας με άκομψο τρόπο να αναφερθεί «στην ιερή αγελάδα» του και την ομιλία της στο Σ.Α. του Ο.Η.Ε. την 19/7/74. Σαν αυτή η ομιλία να μην έγινε ποτέ κι αν έγινε την αγνοούμε σαν να μην έπαιξε κανένα ρόλο.
- Ακούσαμε τον κ.Σιζόπουλο να μιλάει για το Πραξικόπημα (συμφωνώ προδοτικό), που έφερε τους Τούρκους, οι οποίοι κατάλαβαν το 37% του νησιού!  Άλματα στον χρόνο και τα γεγονότα. Καμιά μνεία στα εδαφικά οφέλη των Τούρκων στον Αττίλα Ι, στην εκεχειρία (που πλέον δεν είχαμε χουντικούς) ή στον Αττίλα ΙΙ. Απλό γύρισμα μιας σελίδας και τα ξεπερνάμε με μια φράση όλα…
Κλείνω αυτή την μικρή παρέμβαση μου ζητώντας από τα κανάλια – ιδίως τα λεγόμενα μεγάλα – να πράξουν το πραγματικό έργο τους!
Το αυτονόητο έργο τους!
Την ενημέρωση!
Με αντικειμενικότητα και με σεβασμό στην Ιστορική Αλήθεια.
Κι όχι με αυτό το χάλι…

Αναρτήθηκε στην εφημερίδα Η ΜΑΧΗ την 23/7/17

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 15/7/74

Για να καθίσει κάποιος και να βγάλει συμπεράσματα για το πραξικόπημα, πρέπει πρώτα να κατεβάσει από τον τοίχο το κάδρο της «ιερής αγελάδας» του, είτε αυτή ονομάζεται Μακάριος ή οτιδήποτε άλλο, να αφήσει στο κομοδίνο τα «κομματικά του γυαλιά» και να ανατρέξει σε όλες τις πληροφορίες της εποχής, γραμμένες από όλους όσους έγραψαν για τα τότε γεγονότα.
Αμέσως μετά με δομημένη την σκέψη του, θα πρέπει να βάλει τα γεγονότα κάτω, να τεκμηριώσει ότι δύναται να τεκμηριωθεί και να βγάλει τα συμπεράσματα του, χωρίς εμπάθειες και φανατισμούς.
Τι σας λέω τώρα ε; Χωρίς εμπάθειες και φανατισμούς μετά από 43 χρόνια κομματικής παραπληροφόρησης σε μητρ.Ελλάδα και Κύπρο.
Πιο εύκολα φτάνεις στο φεγγάρι περπατώντας, παρά να πεις την αλήθεια στον Ελληνισμό της μεταπολίτευσης.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.


Το Πραξικόπημα οργανώθηκε από οκτώ άτομα και ήταν γνώστες περίπου δώδεκα. Στην Αθήνα αποφασίστηκε και οργανώθηκε κατά πρώτο λόγο από τους Ιωαννίδη, Γκιζίκη, Μπονάνο, Γαλατσάνο, Αραπάκη, Παπανικολάου, Ανδρουτσόπουλο και κατά δεύτερο λόγο από τους υπεύθυνους Αξιωματικούς της ΔΙΚ/ΓΕΣ της εποχής. Στην Κύπρο οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τον Γεωργίτση, τον Κομπόκη και τους Διοικητές των δύο Μονάδων ΤΘ, Λαμπρινό (23 ΕΜΑ) και Κορκόντζελο (21 ΕΑΝ). Το γνώριζε και ο Πρέσβης.
Η συμμετοχή της ΕΛ.ΔΥ.Κ. ήταν αμελητέα και μόνο γιά αστυνομικά καθήκοντα και μάλιστα κατόπιν εορτής, όπου πρωτοστάτησε ο Υποδιοικητής της, Κ.Παπαγιάννης. ΤΕΛΟΣ
Καμμιά ΕΟΚΑ Β’ και κανείς άλλος φορέας ή κίνηση, δεν έλαβαν μέρος ή προετοίμασαν αυτήν την ενέργεια. Η ΕΟΚΑ Β’ είχε ξεδοντιαστεί με τα σημαντικότερα στελέχη της στην φυλακή, βασανιζόμενα από τους ανθρωποφύλακες του καθεστώτος Μακαρίου. Το ίδιο συνέβη και με μετριοπαθή στελέχη «Γριβικών», διαφωνούντων όμως με την ΕΟΚΑ Β’. Οι περισσότεροι ήταν ή στις φυλακές ή στα Νοσοκομεία από τα βασανιστήρια. ΤΕΛΟΣ
Λίγες μέρες πριν την εκδήλωση του Πραξικοπήματος ο Μακάριος εξώθησε τα «πράγματα» στα άκρα, ζητώντας τον επαναπατρισμό του συνόλου σχεδόν των εκ μητροπολιτικής Ελλάδος, υπηρετούντων στην Ε.Φ., Αξιωματικών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μέσα στην λίστα αυτών που ζητούσε να επαναπατριστούν, ήταν και ο Τσιάκας ή ο Κουρούπης;  Ήταν ο Μουζάκης; Ήταν ο Καλμπουρτζής; Ήταν ο Χατζηδάκης; Ήταν ο Μπίκος ή ο Μουζάκης;  Ήταν ο Αλευρομάγειρος; Ήταν ο Γκότσης; Ήταν ο Κατούντας;  Ήταν ο Κατσάνης; Ήταν ο Τσομάκης; Ήταν ο Φώτης; Ήταν ο Ταβουλάρης; Ήταν ο Αργυρόπουλος;
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΠΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΩΣ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΟΣ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΝΟΜΑΤΙΣΕ ‘Η ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΝΝΟΟΥΣΕ! ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΝΟΟΥΣΕ «ΟΛΟΥΣ»!
Ερχόμαστε τώρα στο «πρόσωπο κλειδί» που ακούει στο όνομα ΚΟΜΠΟΚΗΣ.
Σχεδόν ποτέ και κανείς δεν ασχολήθηκε εις βάθος με την περίπτωσή του. Απλά κάτι ακριτομυθίες, για δήθεν ανικανότητα του στο σχεδιασμό της επίθεσης στο Προεδρικό και άλλα τέτοια φαιδρά.
Ξέρετε ποιος ήταν ο Κομπόκης; Ήταν ένας αξιωματικός εγνωσμένης αξίας και ικανοτήτων, Λοκατζής μέχρι το μεδούλι, που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης ανάμεσα στους Αξιωματικούς.
Όμως υπήρχε μια ιδιαιτερότητα στον Συνταγματάρχη του Ε.Σ. και δη των Καταδρομών Κων.Κομπόκη. Η καταγωγή της συζύγου του.
Κατ’ εξαίρεσιν λοιπόν των κανονισμών του Στρατεύματος όπου δεν επιτρεπόταν ο γάμος Αξιωματικού με αλλοδαπή, στον Κομπόκη επετράπη. Ναι η σύζυγός του δεν ήταν Ελληνίδα. Ήταν Δανή και μάλιστα ανήκε στις «κυρίες επί των τιμών» της τ.Βασίλισσας Άννας-Μαρίας, που ήταν επίσης Δανή. Της εκδιωχθείσας και αυτοεξόριστης με τον σύζυγό της τ.Βασιλέα Κωνσταντίνο, τ.Βασίλισσας Άννας Μαρίας (έχει σημασία).
Κουμπάρος τους ήταν ο Αρναούτης, ο Υπασπιστής του Βασιλέα.
Είναι γνωστόν τοις πάσι ότι ο τ.Βασιλέας είχε άριστες σχέσεις με τον Μακάριο.
Λοιπόν έρχονται οι «ιστορικοί» της Μεταπολίτευσης να μας πείσουν ότι, ήταν τυχαίο που ο Κομπόκης δεν φύλαξε  την πίσω πλευρά του Προεδρικού, από όπου φέρεται να έφυγε ο Μακάριος, αν όντως ήταν εκείνο το πρωΐ στην Λευκωσία.
Προσπαθούν να μας πείσουν θεωρώντας μας αφελείς, ότι ο Μακάριος δεν ήξερε για το Πραξικόπημα. Ένα Πραξικόπημα που το οργάνωσε κύρια ο Κομπόκης, του οποίου η σύζυγος ήταν στην Αυλή της τ.Βασίλισσας, της οποίας ο σύζυγος τ.Βασιλέας είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Μακάριο.
Αν υποθέσουμε ότι ο Κομπόκης δεν είπε τίποτα στην σύζυγό του (πολύ πιθανόν) τότε πως εξηγείται το γεγονός ότι η πίσω πλευρά του Προεδρικού έμεινε αφύλακτη, ώστε να διαφύγει ο Μακάριος, αν – λέω αν – ήταν τελικά στο Μέγαρο;
Τέτοια ανικανότητα ο Κομπόκης; Δεν νομίζω!
Μα ο Ιωαννίδης είχε ζητήσει από τον Α/ΓΕΕΦ Γεωργίτση, το κεφάλι του Μούσκου και αυτός από την μεριά του διέταξε να το εκτελέσει ο Κομπόκης. Περίεργα πράγματα! ΤΕΛΟΣ.
Άλλη περίεργη παράμετρος: Τα παιδάκια από την Αίγυπτο. Η Μεταπολιτευτική διήγηση των γεγονότων της 15/7/74 μας έχει επαρκώς ενημερώσει για τα Αιγυπτιόπουλα που επισκέφθηκαν πρωΐ-πρωΐ τον Μακάριο στο Προεδρικό. Ο ίδιος ο Μακάριος το βεβαιώνει αυτό στην ταινία-ντοκυμαντέρ του Μιχ.Κακογιάννη με τίτλο «ΑΤΤΙΛΑΣ». Από την έρευνα μου και από μαρτυρίες καταδρομέων που έλαβαν μέρος στην επίθεση στο Προεδρικό, είμαι πεπεισμένος ότι τα παιδάκια ήταν όντως στο Μέγαρο εκείνο το πρωϊνό.
Αυτό που δεν μπορεί να διευκρινιστεί, είναι αν όντως είδαν αυτά τα παιδάκια τον Μακάριο στο Προεδρικό εκείνο το πρωΐ ή όχι και αυτό διότι ΠΟΤΕ κανένα από αυτά τα παιδάκια, 43 χρόνια τώρα, δεν εμφανίσθηκε σε κανένα Μ.Μ.Ε., καμιάς χώρας για να βεβαιώσει ότι είδε τον Μακάριο εκείνο το πρωΐ. Που είναι αυτά τα παιδάκια; Τα κατάπιε η γη; Περίεργο έτσι; Αυτά σίγουρα ήταν στο Προεδρικό. Ο Μακάριος ήταν; ΤΕΛΟΣ
Άλλο ένα πολύ περίεργο γεγονός αφορά την όλη οργάνωση του εγχειρήματος. Για να γίνω πιο σαφής, σας αναφέρω ότι εννοώ όλον τον σχεδιασμό. Γιατί το λέω «περίεργο γεγονός;»
Γιατί χρειάστηκε να γίνει μια ολόκληρη στρατιωτική επιχείρηση, για να «σκοτώσουν» υποτίθεται τον Μακάριο, ενώ τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ πιο απλά. Δηλαδή από πού περνάει η διαδρομή του Μακαρίου από το Τρόοδος που απολάμβανε με φίλους, τα Σαββατοκύριακά του προς την Λευκωσία; Ποια Στρατιωτική Μονάδα είχε το Στρατόπεδό της πάνω σ’αυτόν τον δρόμο; Η 23 ΕΜΑ… η μονάδα των αρμάτων μάχης Τ-34/85 της Ε.Φ.  Διοικητής της, ο μυημένος Ανχης Λαμπρινός. Ποια η απορία μου;
Αν ήθελαν να σκοτώσουν τον Μακάριο και ταυτόχρονα να αποφευχθεί οποιαδήποτε εμφύλια αιματοχυσία, τι πιο απλό από το να τοποθετήσουν δύο-τρία άρματα στον δρόμο που περνάει από την Κοκκινοτριμυθιά, και μόλις πλησίαζε η πομπή του Αρχιεπισκόπου, καθ’οδόν προς Λευκωσία, να τον ανατινάξουν στον αέρα; Δεν έχει μια λογική αυτή η σκέψη; Θα είχαν αποφευχθεί όλες αυτές οι αιματηρές συγκρούσεις μέσα στην πόλη, αν καλούσαν ένα τηλεοπτικό δίκτυο – εν προκειμένω το ΡΙΚ – και να προβάλουν την λιμουζίνα του παλιοσίδερα και ενδεχόμενα και τον ίδιο με την συνοδεία του νεκρούς! Πως και δεν το σκέφθηκαν; Ή μήπως δεν θέλησαν να το σκεφθούν; ΤΕΛΟΣ
Και φτάνουμε στο κεφάλαιο «ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΨΩΝ». Πολλοί μπορούν να φανταστούν ότι επειδή αρθρογραφώ στην ΜΑΧΗ που είναι η εφημερίδα που ο ίδιος ίδρυσε και αγαπούσε όπως έλεγε, σαν τρίτο παιδί του, θα τον απαλλάξω ή θα του κάνω «αγιογραφία». Πλανάσθε πλάνην οικτράν, διότι δεν με ξέρετε ακόμα καλά. Είπαμε, έχουμε κατεβάσει από τους τοίχους τις φωτογραφίες με τις «ιερές αγελάδες». Λοιπόν ποια η γνώμη μου για τον Νίκο Σαμψών και τον ρόλο του στο Πραξικόπημα και μετέπειτα; Θα σας πω με κάθε ειλικρίνεια τι πιστεύω. Κατ’ εμέ ο Νίκος Σαμψών υπήρξε «εξιλαστήριο θύμα».
Για άλλους βέβαια υπήρξε ο ιθύνων νους του Πραξικοπήματος. Η διαφορά είναι ότι εγώ μπορώ να αποδείξω αυτά που λέω, αντίθετα όσοι τον θεωρούν «ιθύνοντα νου» του Πραξικοπήματος, δεν μπορούν να το αποδείξουν με σοβαρές μαρτυρίες ή ντοκουμέντα και αρκούνται να κατασκευάζουν μάρτυρες ή έγγραφα (σαν αυτά που παρουσίασε ο εμπαθής Κουλλίας, στην εξεταστική επιτροπή για το 1974 της Κυπριακής Βουλής).
Η δήθεν εμπλοκή του Νίκου Σαμψών στο Πραξικόπημα ήταν μια άγαρμπη προσπάθεια…  επιπλέον σπίλωσης του. Τον είδαν λέει στην μητρ.Ελλάδα και δη στον Πόρο, να συνομιλεί και να προετοιμάζει (αυθαίρετη υπόθεση) με τον Εκδότη των εφημερίδων ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ, κ.Λαμπράκη… το Πραξικόπημα.
Τι κι αν υπάρχουν δεκάδες μάρτυρες που μπορούν να πιστοποιήσουν ότι εκείνες τις μέρες στις οποίες αναφέρεται ο Κουλλίας, ο Νίκος Σαμψών ήταν στην Κύπρο και ετοίμαζε το γλέντι για την εορτή της συζύγου του, Βέρας. Το μεταπολιτευτικό «καθεστώς» των «βολεμένων» στο νησί δεν τους επέτρεψε να καταθέσουν. Θεωρήθηκαν …αναξιόπιστοι!
Τι κι αν οι σχέσεις του με τον Μακάριο δεν ήταν μίσους…
Τι κι αν δεν ήταν μέλος της ΕΟΚΑ Β’…
Τι κι αν ως βουλευτής είχε ζητήσει συζήτηση στην Βουλή εκείνες τις επίμαχες μέρες για την Τουρκία και λογικά δεν μπορούσε να είναι σε δύο μέρη ταυτοχρόνως!
Για τα «φερέφωνα» του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, αυτά ήταν «ψιλά γράμματα»!
Ας πω και εγώ την δική μου εκδοχή για τον ρόλο του Νίκου Σαμψών στο Πραξικόπημα. Είναι πρωΐ της 15/7/74 και ο Νίκος Σαμψών βρίσκεται στην φάρμα του στην Κ.Λακατάμεια.
Ακούει τα εμβατήρια και ενώ ντύθηκε να πάει στα γραφεία της εφημερίδας του, βγαίνει με το αυτοκίνητό του έξω, να δει τι γίνεται. Λίγο πιο κάτω συναντά τέσσερις άνδρες του 70 ΤΜΧ που τους έχει στείλει ο διοικητής τους να κόψουν ξύλα (από ότι γνωρίζω μόνο οι δύο ζουν ακόμα σήμερα. Ο ένας εκ των δύο δε, είναι φίλα προσκείμενος στο ΑΚΕΛ, οπότε η αναφορά του στο συμβάν και μάλιστα για ένα άτομο της απολύτου αντίθετης ιδεολογίας, έχει άλλη βαρύτητα).
Βλέποντας τους ο Σαμψών και προκειμένου να τους προστατεύσει από επιθέσεις αντιφρονούντων, τους επιβιβάζει και τους πάει να τους αφήσει στην Αεροπ.Βάση. Η Αεροπ.Βάση είναι κλειστή για είσοδο-έξοδο, λόγω του Πραξικοπήματος. Ζητάει τον Διοικητή. Ο Διοικητής αυτός αρνείται να δεχθεί τους 4 άνδρες του Μηχανικού στην Βάση.
Τότε ο Σαμψών ζητά να επικοινωνήσει με το ΓΕΕΦ, μιας και η Βάση διέθετε τηλέφωνο απευθείας επικοινωνίας με το Αρχηγείο. Αναφέρει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τον Διοικητή της Βάσης και αντί να λάβει την απάντηση «Δώστον μου να του μιλήσω», του ζητούν να φύγει και να τους πάει στο
BMH. Όπως και έγινε. Από το ΒΜΗ φεύγει να πάει στο ΓΕΕΦ, να δει τι γίνεται ενεργώντας ως δημοσιογράφος. Μπαίνοντας σε ένα διάδρομο του, πέφτει πάνω στον Ταξίαρχο Μιχ.Γεωργίτση («φυτευτό» Α/ΓΕΕΦ, μετά την έντεχνη απομάκρυνση από την Κύπρο του Στρατηγού Γ.Ντενίση, ο οποίος, όπως ήταν σίγουροι οι επιτελείς στην Αθήνα, θα αντιτίθετο σε μια επιχείρηση βίαιης ανατροπής του Μακαρίου). Μόλις βλέπει τον Σαμψών ο Γεωργίτσης του λέει: «φόρεσε γραβάτα και έλα μαζί μου». Ήταν αμέσως μετά την άρνηση δύο εξεχόντων μέλων της Πολιτικής ζωής της Κύπρου, να αναλάβουν την Προεδρία της Κ.Δ. Ο ένας μάλιστα, στην ουσία υπαναχώρησε ενώ αρχικά είχε δεχθεί. Και αυτό αποδείχθηκε σοφό για κείνον.
Τελείως αψυχολόγητα για μένα, ο Σαμψών υπάκουσε. Ήταν η στιγμή που του φόρτωσαν «τον σταυρό» του, που θα τον κουβαλούσε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ο ίδιος, αλλά και η οικογένειά του.
Μετά από λίγο, ο Σαμψών ορκίζεται ως Πρόεδρος της Κ.Δ, με βάση την κατάσταση που προέκυψε από το Πραξικόπημα.
Οι φυλακές άνοιξαν και οι πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώθηκαν. Οι περισσότεροι σε κακά χάλια από πλευράς υγείας. Παρόλα ταύτα η προσωπικότητα του Σαμψών, απέτρεψε πράξεις αντεκδίκησης εναντίον Μακαριακών.
Αυτό είναι κάτι που δεν το αναφέρει κανείς!
Αμέσως μετά βγαίνει και απευθύνει καθησυχαστικό διάγγελμα προς τον Κυπριακό Λαό.
Στις ΗΠΑ ο
Kissinger (όπως αναφέρουν τα αποδεσμευμένα αρχεία της εποχής του State Dpmt) ήταν έξαλλος με την είδηση της ανάληψης της εξουσίας από τον Σαμψών.
«Αυτός είναι ακραίος εθνικιστής» έλεγε και ξανάλεγε… Με το «ακραίος εθνικιστής» εννοούσε «δεν είναι του χεριού μας, ήτοι ανεξέλεγκτος».
Ο δε Ιωαννίδης στο Α/ΕΔ είπε: «Μα αυτός είναι σχιζοφρενής»!
Και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν του χεριού τους, με το πώς αντιτάχθηκε στις κινήσεις «εφησυχασμού» του ΓΕΕΦ, με την έναρξη της Τουρκικής Εισβολής.
Δυστυχώς τον πρόλαβε η εκεχειρία και η κυβερνητική μεταβολή. Την ιστορία από εκεί και πέρα την ξέρετε. Ο Σαμψών ήταν τελικά το «εξιλαστήριο θύμα», μιάς και ήταν ο μόνος που δικάστηκε, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε! Υπήρξε θύμα της δικής του αφελούς σκέψης ότι αναλαμβάνοντας όταν κανένας δεν δεχόταν να αναλάβει την διακυβέρνηση, προσέφερε Υπηρεσία προς την Πατρίδα, που πάντοτε υπηρέτησε. Το πλήρωσε ακριβά και αυτός αλλά κι η στιγματισμένη έκτοτε οικογένειά του. ΤΕΛΟΣ.

Κλείνω αυτήν ΤΗΝ αναδρομή μου στο «θλιβερό Πραξικόπημα» που έφερε τον Μακάριο στο Σ.Α. του Ο.Η.Ε. να καλεί τους Τούρκους να …επέμβουν στο νησί, με μια νουθεσία προς το ΑΚΕΛ και τους οπαδούς του: MHN ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ Ε.Φ. - Όλοι αυτοί ουδεμία σχέση είχαν με την απόφαση της ανατροπής του Μακαρίου. Διετάχθησαν να την εκτελέσουν. Και όσοι έπεσαν, ΕΠΕΣΑΝ ΕΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΕΚΑ ΤΑΥΤΗΣ. Μην κρίνετε κάτι που έγινε πριν 43 χρόνια με δεδομένα του σήμερα. ΑΥΤΟΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙΣΤΕ! ΤΕΛΟΣ


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΕΞ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Ιστορικός Ερευνητής - Συγγραφέας
αρθρο του στην εφημερίδα "Η ΜΑΧΗ" της Κύπρου της 16/7/2017 - σελ. 20-21



Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

H «ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ» ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ 1974

H διαστρέβλωση της Ιστορίας από τους «αυτόπτες μάρτυρες» του 1974... τους επιλεγόμενους και "βετεράνους του καφενέ" !!!



Όταν το 1984 ξεκίνησα με έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό την έρευνά μου για το 1974, μετά την ανάγνωση όλων των βιβλίων που είχαν γραφεί μέχρι τότε για την ιταμή Τουρκική εισβολή στο νησί της Αφροδίτης, αποφάσισα να διασταυρώσω όλες τις πληροφορίες που βρήκα τότε στα βιβλία και με την μαρτυρία αυτών που τα έζησαν ως γεγονότα.
Με μια απονήρευτη ορμή – δικαιολογημένη από το ανώριμο της ηλικίας των 21 ετών – ξεκίνησα να βρίσκω βετεράνους του 1974 και να καταγράφω τις μαρτυρίες τους…
Σήμερα μετά από 33 πλέον χρόνια έρευνας, συνεχούς και επίμονης, μπορώ χωρίς καμμιά επιφύλαξη να πω, ότι κατάλαβα την αιτία που δημιούργησε την «γάγγραινα» της διαστρεβλωμένης ιστορίας του 1974.  Ποια είναι αυτή;
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΠΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ’74…
Εδώ πρέπει να κάνω έναν δικής μου ορολογίας, διαχωρισμό. Τον διαχωρισμό μεταξύ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗΣ και ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ.
Σαν έννοιες φαίνονται ταυτόσημες αλλά ουσιαστικά έχουν μια μικρή διαφορά.
ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ της Ιστορίας κάνουν πχ στα Περβόλια, στις κατασκηνώσεις της ΕΔΟΝ…
ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ της Ιστορίας κάνει ο κ. «τάδε» που επειδή δείλιασε το 1974 μπροστά στον εχθρό, επινοεί μια δική του εκδοχή αυτού του γεγονότος για να αποκρύψει αυτήν την δειλία του.
Μικρή η διαφορά των εννοιών αλλά συνάμα σημαντική!
Η «παραχάραξη» είναι πολύ πιο μεγάλη σαν ενότητα, διότι περιλαμβάνεται σε πολιτικούς σχεδιασμούς και επιδιώξεις και εμφανίζεται με πιο καταστροφικά αποτελέσματα, οπότε θα ασχοληθώ μια άλλη φορά.
Η «διαστρέβλωση» μπορεί να είναι από μια αθώα ενέργεια κάποιου μυθομανούς, μέχρι την συλλογική και βέβαια προσυνεννοημένη περιγραφή γεγονότων που είτε δεν έλαβαν χώρα ποτέ, είτε έγιναν αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες ή με διαφορετικά αποτελέσματα.
Ας πάρουμε κάποια παραδείγματα από την εμπειρία μου.
Μιλώντας με φερόμενο ως «βετεράνο» μιας Μοίρας Καταδρομών του 1974 διαπίστωσα  όχι μόνο «κενά» στις αφηγήσεις του, αλλά και «χοντράδες» (χονδροειδή ψέματα). Μιλούσε για προδότες διοικητές Μοίρας, προδότες διοικητές Λόχων Κρούσεως, προδότες διμοιρίτες, που τους έστειλαν ως πρόβατα στην σφαγή, στην Κερύνεια στις 22/7/74.
Επειδή στα θέματα «προδοσίας» έχω ιδιαιτέρα ευαισθησία – άλλωστε και το πρώτο βιβλίο μου έχει τίτλο «Κύπρος 1974 - Η μεγάλη Προδοσία» - άρχισα να παρακολουθώ τα άρθρα και τις αναρτήσεις του στα Μπλόγκς και στα διάφορα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Γρήγορα διαπίστωσα μια εμπάθεια απέναντι στους εκ μητρ. Ελλάδος Αξιωματικούς.
Ακόμα έβλεπα να καταγράφει περιστατικά και αναφορές σε στιχομυθίες μεταξύ στρατιωτικών που δεν αναφέρονται πουθενά αλλού και από κανέναν άλλο. Θα πει κάποιος «μα καλά, αν ήταν μόνο αυτός παρών πως θα το ανέφερε και κάποιος άλλος;» Σωστό, αλλά ούτε ο βαθμός του, ούτε το γεγονός ότι το 1974 ήταν επίστρατος (έφεδρος), δικαιολογούσε μια τέτοια αιτιολόγηση.
Και έρχεται η αποκάλυψη!
Αυτοπροσδιοριζόμενος ως Ιστορικός Ερευνητής, έδειξε να μην γνωρίζει τις δύο βασικές παραμέτρους της Ιστορικής Έρευνας: την αναλυτική καταγραφή και την διασταύρωση στοιχείων, που  μέχρι να πραγματοποιηθεί θα πρέπει να έχει τον ερευνητή σε μια διαρκή «αμφιβολία»!
Ανάφερε κάπου λοιπόν : “…και μας έστειλε τότε ο Δαμασκηνός (Διοικητής 32ηςΜοίρας Καταδρομών το ’74) και ο Μαντζουράτος (Υποδιοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών) να αντιμετωπίσουμε «ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΜΕΝΑ» …400 περίπου Τουρκικά άρματα !!!
Πρώτον, αυτός που τα καταμέτρησε δεν πρέπει να είχε καλό βαθμό στην Αριθμητική στο Δημοτικό, διότι καθ’ όλον τον Πόλεμο με βάση τα αρχεία μου, που έχουν κατατεθεί και μέσω του βιβλίου μου αλλά και μέσω φορέων, οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν περίπου 180-190 άρματα Μ-47 και Μ-48 (και στον Αττίλα Ι αλλά και στον Αττίλα ΙΙ) και 220 περίπου τεθωρακισμένα «ΤΟΜΠ Μ-113»…
Δεύτερον η χρονική στιγμή στην οποία αναφέρεται είναι η 22α Ιουλίου 1974, ημέρα κατά την οποία οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να αποβιβάσουν ΜΟΝΟ μια επιλαρχία μέσων αρμάτων Μ-47 ήτοι 50 περίπου άρματα (με την σύνθεση μονάδων ΤΘ του ΝΑΤΟ εκείνης της εποχής)!
Πως φτάσαμε στον αριθμό 400; Απλά κάποιος άλλος – παρόμοιου τύπου αυτόπτης μάρτυς… εκ του μακρόθεν κι αυτός - άκουσε να μιλάνε για 50-60 άρματα που διέσχισαν την 3η μέρα της εισβολής την διαδρομή Αγ.Γεώργιος-Κερύνεια, σου λέει «λίγα είναι»…
Τα έκανε στην δική του αφήγηση 100… Η αφήγηση του έγινε – νόμιζε – άμεσα πιο «ηρωϊκή»! Κάποιος άλλος πιο γενναιόδωρος είπε «τι 100 άρματα μωρέ; Εδώ είχε γεμίσει όλη η περιοχή από το Πεντεμίλι μέχρι την Γλυκιώτισσα και από την παραλία μέχρι τον Πενταδάχτυλο με άρματα»… Οπότε στην διήγησή του τα έκανε 200! Κάποια στιγμή βρέθηκε κάποιος και τα έκανε 300 – για να δείξει την ανδρεία των αμυνόμενων λοκατζήδων – και φτάσαμε στον περί ού ο λόγος που πλειοδότησε με 400 άρματα…!!!
Άλλη περίπτωση πάλι με άρματα… από το στόμα βετεράνου ΕΛΔΥΚάριου του ’74 αυτην την φορά. Ο εν λόγω ήταν οδηγός στον Λόχο Διοικήσεως Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ και δη στην Διμοιρία Μηχανικού. Με την έναρξη του «Αττίλα ΙΙ», «εγκλωβίστηκε» (!!!) όπως ο ίδιος αναφέρει στα Υψώματα Καϊσή – εκτός Στρατοπέδου – και όλο το 3ημερο της Μάχης της ΕΛΔΥΚ έμεινε εκεί (απορίας άξιον γιατί, αναλογιζόμενοι ότι το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, αλλά και το ‘Υψωμα Β’ που ήταν εγκατεστημένοι και ο Λόχος, αλλά και η Διμοιρία στην οποία ανήκε, δεν ήταν περικυκλωμένα από τους Τούρκους, έχοντας ελεύθερη πρόσβαση και από πίσω και από αριστερά της παράταξης) καταμετρώντας (κατ’εντολή ποιού άραγε) τα Τουρκικά άρματα που έκαναν επιθέσεις κατά των Ελλήνων.
Διατυμπάνιζε λοιπόν αυτός ο τύπος ότι μέτρησε 240 άρματα (!!!) να επιτίθενται στην ΕΛΔΥΚ… ενώ αποδεδειγμένα ήταν μόνο 3-4 ίλες αρμάτων (ήτοι περί τα 60 άρματα) και 40-50 ΤΟΜΠ Μ-113!
Αυτή η «μαρτυρία» του όμως, αυτόματα τον εμφάνισε σε κάποιους ως … «πολεμιστή», πράγμα που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για την συνδικαλιστική του καριέρα μέσα στους Συνδέσμους και Συλλόγους των Βετεράνων…
Όμως ως Ιστορική Μαρτυρία του (!!!) πέραν από ψευδής ήταν και για κάποιους σοβαρά σκεπτόμενους, θλιβερή. Διότι με την ξεκάθαρα ψευδή αναφοράς του, κατέστησε υπό αμφιβολία αυτόματα, όλες τις αναφορές που έγιναν και από άλλους για αυτήν την Μάχη.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι ένας «βετεράνος» της ΕΦ ο οποίος αποδεδειγμένα με μαρτυρίες ανδρών του τάγματός του, μετέφερε ως οδηγός στο
Land Rover τον Διοικητή του Λόχου του στην Λεμεσό να επαναπατριστεί, λόγω μεταθέσεως, την 19η Ιουλίου 1974 και έκτοτε κηρύχθηκε σε …άγνοια! Κάτι σαν λιποταξία δηλαδή… Έκτοτε σχεδόν κανείς από τους συναδέλφους του στο Τάγμα του δεν του ξαναμίλησε…
Βέβαια αν τον διαβάσει κανείς στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, θα νομίζει ότι διαβάζει τα απομνημονεύματα του «Έλληνα Ράμπο».
Τι ότι έβαψε κόκκινα με το αίμα Τούρκων τα νερά της Κερύνειας, τι ότι έσφαξε Τούρκους βατραχανθρώπους το βράδυ προ της Εισβολής στο Πεντεμίλι, τι ότι αυτός με τον γαμπρό του, σταμάτησαν με κουβέρτες στην ερπύστρια, τα δύο Μ-47 και τα δύο Μ-113 των Τούρκων στην κορυφογραμμή του Κυπαρισσόβουνου…
Άσε που οι μισοί αγνοούμενοι του Τάγματός του …ξεψύχησαν στα χέρια του…
Και οι αδαείς τον παρακολουθούν τι γράφει με το στόμα ανοιχτό.
Εκείνη την στιγμή, αυτός ο τύπος «χλευάζει» στην ουσία τον Ανθλγό ΜΧ Κ.Λαμπασκή του 70 ΤΜΧ που παγίδευσε με νάρκες αυτό το πέρασμα και έπεσαν μέσα τα άρματα των Τούρκων και τα Α/Τ ή του 281 (πιθανώτατα) ή του 231 ΤΠ που τα εγκλώβισαν με βολή.
«Φτύνει» δε τον τάφο του νεαρού 18χρονου Στρτη του ΜΧ Παν. Αβραάμ που σκοτώθηκε τόσο άδικα, από λάθος των συμπολεμιστών του, αμέσως μετά από αυτήν την εμπλοκή!
Και φθάνουμε τέλος σε Ταξχους ε.α., Υπτγους ε.α., που ενώ το 1974 δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα το σημαντικό ως πολεμική δράση – όπως αυτοί και οι «υφ’ υμών» στρατιώτες, έλεγαν τότε στις μονάδες τους, που υπηρέτησαν μετά τον πόλεμο του ’74 – στα «γεροντοκορήματα» τους «ανακάλυψαν» ανδραγαθήματα τους, που και ίδιοι μέχρι εκείνη την στιγμή …αγνοούσαν (
sic) !!!
Kλείνοντας αυτό το άρθρο, θέλω να επιστήσω την προσοχή όλων όσων θέλουν να μάθουν την Ιστορική Αλήθεια, ότι πρέπει να αναζητούν την τεκμηρίωση όσων ακούν από αυτούς που ομιλούν για το 1974 και ιδίως με προσωπικό τόνο. Είναι αδιανόητο η Ιστορία να «δημιουργείται» με τέτοιες αφηγήσεις θλιβερών «ντουφεκαλεύρηδων» και απογόνων του «Βαρώνου Μυνχάουζεν»!!!
ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΔΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΙΧΑΝ:
THN ΖΩΗ ΤΟΥΣ !!! 
Και οι συνέπειές των «παραμυθιών» τους καθίστανται απόλυτα καταστροφικές για όσους θέλουν να μάθουν την μια και μοναδική Ιστορική Αλήθεια για το ’74!
ο Ανθλγος ΜΧ Κ.Λαμπασκής (με κράνος και μουστάκι) μπροστά στο
ακινητοποιημένο άρμα που έπεσε στο ναρκοπέδιο. Αριστερά ο ατυχος
18χρονος εθνοφρουρος Π.Αβρααμ που σκοτώθηκε κατά λάθος όταν
εκπυρσοκρότησε το πυροβολο του άρματος κατα την εκκενωση του από
τα πυρομαχικά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Ιστορικός Ερευνητής - Συγγραφέας
αρθρο του στην εφημερίδα "Η ΜΑΧΗ" της Κύπρου της 9/7/2017 - σελ. 20

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

"ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΡΕ ΤΟΝ ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ! ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΜΕ;"

.
Το έχω πεί εκατοντάδες φορές. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο πιά! ...Τίποτα!
Έχουμε μπερδέψει την σοβαρότητα, την ευγένεια, την πολιτική ορθότητα, τον καθωσπρεπισμό, με τον ραγιαδισμό...
Αλλά τι εστί Ραγιαδισμός;
Η λέξη ραγιάς είναι αραβική (r-a-ya) και ακολούθως χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους.
Το να έχει κάποιος ραγιαδίστικη νοοτροπία, αποδέχεται την μοίρα του ραγιά και τη δουλεία. 
Με λίγα λόγια ο Ραγιαδισμός ως όρος είναι συνώνυμος της υποτέλειας και της δουλοπρέπειας ή δουλοφροσύνης.
Και μιάς και φτάσαμε στο σημείο να ξέρουμε τι σημαίνει "Ραγιαδισμός" ως όρος, καλό θα ήταν ανατρέχοντας στην σημερινή πραγματικότητα, να δούμε πως εκφράζεται αυτός σήμερα. 
Ο ραγιαδισμός λοιπόν σήμερα δεν επιβάλλεται με την ωμή βία όπως παλαιά. 

Σήμερα ο ραγιαδισμός είναι αποτέλεσμα ψυχολογικών αιτιών, ψυχολογικής βίας αν θέλετε (και το αίσθημα της απώλειας της ευμάρειας, του ευδαιμονισμού και της καλοζωίας, είναι ένα είδος ψυχολογικής βίας) και ο ραγιάς, έχει αποφασίσει μόνος του κάτω από αυτήν την πίεση, ότι θα είναι ραγιάς.
Ο ραγιάς σήμερα, είναι αυτός που ντρέπεται που είναι Έλληνας. Πολλώ δε μάλλον που προσπαθεί να αποποιηθεί το γεγονός ότι είναι Έλληνας. 
Είναι αυτός, που είδε τα γυαλιστερά στολίδια της Δύσης και πείστηκε ότι αυτά είναι ανώτερα της παράδοσης και του πολιτισμού μας. 
Είναι αυτός, που αν βρισκόταν στο εξωτερικό, θα προτιμούσε λόγω ντροπής να μην αναφέρει ότι είναι Έλληνας
.



 
Είναι αυτός, που αν αναγκαστεί να πει ότι είναι Έλληνας,.... θα προσπαθήσει να συμπληρώσει με λόγια και με πράξεις, ότι δεν είναι "σαν τους άλλους" Έλληνες. 

Αυτός, θα προσπαθήσει να κρύψει την ταυτότητά του, και προσπαθεί να πείσει, ότι είναι "δυτικός" ή κάτι άλλο και μόνο εξ αίματος Έλληνας, γιατί «έτσι το ‘φερε η κατάρα»! 
Και τέλος, ο ραγιάς αν δεν πιστεύει, θα ντραπεί να παρουσιάσει και να αποκαλύψει την σοφία των προγόνων μας, και θα υποκριθεί ότι οι "δυτικές" ιδέες που του παρουσιάζονται κάθε τόσο, είναι αυτούσιες και αυτόχθονες των "δυτικών".  Είναι αυτός που με πάθος θα παπαγαλίσει ρητά και γραπτά "δυτικών" αλλά δεν θα τολμούσε ποτέ να αναφέρει κάποια σοφά λόγια από το πρωτότυπο των προγόνων του...των πρώτων διδαξάντων.
Ο σημερινός ραγιαδισμός, είναι συνήθως ανάλογος με τον προσωπικό πλούτο που διαθέτει κανείς. 
Και είναι και συνήθως ανάλογος με την θέση στην κοινωνία που έχει κανείς. 
Όσο πιο πολλά λεφτά και οικονομική ευκολία έχει κανείς, ή όσο πιο ψηλά βρίσκεται στην κοινωνία, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες, να έχει γαλουχηθεί ως ραγιάς. 
Και αυτό γιατί πολύ απλά, οι πηγές του ραγιαδιστικού επηρεασμού, συγκεντρώνονται πολύ περισσότερο σε αυτούς τους χώρους. 
Η δυτική "παιδεία" ειδικά και πολύ σημαντικά στα αρχικά στάδια, είναι διαθέσιμη κυρίως σε αυτούς που έχουν χρήματα. 

Ο ραγιάς λοιπόν, δεν γεννιέται, ο ραγιάς γίνεται. 
Η "ραγιαδοποίηση" αρχίζει από το σπίτι. 
Οι πράξεις και τα λεγόμενα των γονιών, των φίλων και των συγγενών, γεννούν ένα αίσθημα ντροπής και αποφυγής προς οτιδήποτε Ελληνικό. 

Ο ραγιάς, μαθαίνει από μικρός, ότι ο Έλληνας σήμερα "βρωμάει". Και γι αυτό, αποφασίζει πολύ μικρός, ότι το Ελληνικό στοιχείο που έχει μέσα του, είναι κάτι που πρέπει να εξοντώσει, κάτι που αν δεν μπορεί να το εξοντώσει, τότε πρέπει να κρύψει, να το θάψει. Και η μετατροπή του Έλληνα σε ραγιά συνεχίζεται με τις διάφορες συναναστροφές, και "παιδεία". Αυτοί που είναι ήδη ραγιάδες, του διδάσκουν πράγματα, αποκρύπτοντας κάθε τι το ουσιαστικό που είναι Ελληνικό. 
Στην επαγγελματική τους ζωή, θα σπεύσουν να ασπασθούν τα "δυτικά ιδεώδη". Θα βάλουν την "εργασία" πάνω από όλες τις άλλες εκφράσεις της ζωής. Και θα χρησιμοποιήσουν όλες τις "τεχνικές", για να εφαρμόσουν αυτά τα ιδεώδη, χάνοντας την ουσία και σκοπό της ζωής.
Μόλις ο ραγιαδισμός αποκρυσταλλωθεί, τότε ο ραγιάς προχωρά να ζήσει την ζωή του. 
Σε κάθε περίπτωση που καλείται να "βοηθήσει" την Πατρίδα του, γι αυτόν ο στόχος είναι να γίνουν όλοι σαν και αυτόν. Να γίνουν όλοι οι Έλληνες ραγιάδες. Να ξεχάσουν ότι είναι Έλληνες, γιατί πολύ απλά το να είσαι Έλληνας, είναι ντροπή και δεν βοηθά σε τίποτα. Και για να υλοποιήσει όλα αυτά, θα συνεργαστεί με τους δυτικούς. Με πλήρη υποτέλεια, που έχει ως καύσιμο το βαθύ του αίσθημα κατωτερότητας, θα ακολουθήσει πιστά τις εντολές και συμβουλές αυτών που τόσο τον εμπνέουν.  

Βεβαίως, οι μέθοδοι και οι σκοποί του είναι τραγικοί. Και είναι τραγικοί γιατί ο "δυτικός", τον βλέπει ως ραγιά. Βλέπει την ντροπή του και βλέπει την συμβιβασμένη προσωπικότητα. Και γι αυτό, ο "δυτικός" θα τον εκμεταλλευτεί. Και δεν θα βοηθήσει, γιατί ο σκοπός του "δυτικού" δεν είναι να βοηθήσει. Είναι να εξαπλώσει τον έλεγχο του σε όποιον μπορεί και πόσο μάλλον σε αυτόν που εκλιπαρεί για αυτόν...
Κάποια στιγμή, ο σημερινός ραγιάς, θα εξελίξει την εθελοτυφλία του, σε πραγματική τύφλωση. 
Θα του είναι πλέον αδύνατον, να δει ότι αυτός που τόσο θαυμάζει, όχι μόνο δεν θέλει να τον βοηθήσει, αλλά θέλει να τον κάνει υποχείριό του. 
Και τότε, μόλις δηλαδή επέλθει η ολοκληρωτική του τύφλωση, ο ραγιάς θα προχωρήσει στο επόμενο στάδιο. 




Στο στάδιο της προδοσίας. Πεπεισμένος όπως είναι για τις "αγαθές προθέσεις" του αντικειμένου του θαυμασμού του, θα συνεχίσει την ψυχολογική κατρακύλα, και όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, θα γίνει και δωσίλογος. Θα ξεπουλήσει όλες τις αξίες του, υλικές, πνευματικές και ψυχικές, για να λάβει την  "βοήθεια" αυτού που θαυμάζει. Αν είναι μέρος του κράτους, τότε θα κάνει το ίδιο και με την ίδια την Πατρίδα μας. Στην λίστα των προτεραιοτήτων τους, οι επί μέρους ιδεολογίες που μπορεί να έχουν, δεν φτάνουν ούτε καν κοντά στην βαθειά ντροπή που έχουν για την Ελληνικότητά τους, και τον απόλυτο θαυμασμό για τους άλλους. 

Οι περισσότεροι πολιτικοί μας σήμερα, είναι τέτοιοι ραγιάδες. Ντρέπονται που είναι Έλληνες κι ας μην το λένε φωναχτά. Το νιώθουν μέσα τους. Και το αποτέλεσμα είναι στο τέλος η προδοσία. Γι αυτούς βέβαια, δεν είναι προδοσία. Είναι "Καθήκον". 
Άσχετα αν εξολοθρεύουν τον Λαό υποδουλώνουν το υπόλοιπο μέρος που θα επιβιώσει. Άσχετα αν ξεπουλάνε τα πάντα. Και άσχετα αν αυτό που κάνουν είναι προφανώς ανήθικο. Για αυτούς, είναι σωτηρία. Είναι "επιτέλους", η πολυπόθητη τους απαγκίστρωση από την σιχαμερή γι αυτούς "Ελληνικότητα".

Αντίθετα, ο Λαός βρίσκεται σε απόγνωση. 
Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. 
Δεν μπορεί να καταλάβει τι "σπρώχνει" τους δωσίλογους. 
Δεν μπορούν να καταλάβουν τι τους κάνει να ξεπουλούν τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές. 




Γιατί ο Λαός δεν είναι ραγιάς. Το μεγαλύτερο μέρος του Λαού είναι απελπισμένο, είναι σε κατάσταση σόκ. Και δεν μπορεί να σκεφθεί καθαρά. Ένα μικρότερο μέρος αυτού του Λαού είναι πεπεισμένο ότι οι πολιτικοί μας είναι ραγιάδες. 
Αλλά τι να κάνουμε εμείς για να μην γίνουμε ραγιάδες; 
Είναι προφανές. 
Πρέπει κάθε στιγμή, να αντιστρέφουμε τους λόγους που δημιουργούν τον ραγιά. 
Πρέπει να είμαστε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ και ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ που είμαστε Έλληνες! 
Να χαιρόμαστε που είμαστε Έλληνες! 
Πρέπει να βάλουμε σε κατώτερο επίπεδο στις προτεραιότητές μας τις ιδεολογίες, τις πολιτικές ή κομματικές μας πεποιθήσεις. 
Πρωταρχική Ιδεολογία είναι ΜΙΑ: Η ΠΑΤΡΙΔΑΠρέπει να μάθουμε και να διδάσκουμε στα παιδιά μας και τους συμπολίτες μας, ότι καλό έχει να μας προσφέρει η πολιτιστική και πνευματική παράδοσή μας, συνεχώς και με πάθος. Να διδάσκουμε την Ιστορία αυτού του Έθνους που άντεξε σε βάρβαρους κατακτητές, σε βαρβάρους λαούς που ήλθαν να μας εξανδραποδίσουν. 
Πρέπει να ξυπνήσουμε την ταυτότητά μας, όχι απλά ως αυτοσκοπό. Αλλά να καταλάβουμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε ανάξιοι, αλλά είμαστε εν δυνάμει ένα δυνατό φως για τον υπόλοιπο κόσμο. 
Να γίνουμε δηλαδή παράδειγμα στον κόσμο, πολύ περισσότερο από ότι παίρνουμε εμείς ως παράδειγμα τους άλλους. 
Γιατί χωρίς να στεκόμαστε στα πόδια μας με την αξιοπρέπεια που μας πρέπει, δεν μπορούμε να ωφεληθούμε ούτε και από ότι καλό θα μπορούσε να μας προσφέρει ο άλλος. 
Αν εμείς δεν έχουμε ψυχή, τότε καμιά άλλη ψυχή δεν θα μας βοηθήσει. 
Και αν εμείς δεν στηρίζουμε την Πατρίδα, τότε δεν μας αρμόζει και καμιά άλλη "πατρίδα".
Θα μου πει κάποιος ότι καλά όλα αυτά που μας λές αλλά θεωρητικά…Πολύ φρου φρου…Πως θα γίνουν όλα αυτά όταν ο τρόπος έκφρασης των νέο-Ελλήνων, δηλαδή των Κρητικών, Ροδίων, Κυπρίων, Πειραιωτών, Κοζανιτών, Θεσσαλονικέων, Συριανών, Καλαματιανών, κλπ είναι τα Κόμματα, όπου εκεί είναι φυτώριο ραγιαδισμού….
Που όλο αυτό το Μεταπολιτευτικό Πολιτικό Σύστημα προωθεί μόνο όσους έχουν τέτοιες συμπεριφορές;
«Σωφροσύνη» την ονομάζουν αγνοώντας το ρηθέν υπό του Θουκυδίδου «…
το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα…» δηλαδή η σωφροσύνη είναι η δικαιολογία του ΔΕΙΛΟΥ!
Και βέβαια ο Ραγιαδισμός εμφανίζεται σε πολλές εκφάνσεις:
κάποιος απόστρατος αξιωματικός, συναντιέται και χαιρετάει στρατιωτικά έναν επίσης απόστρατο εχθρό του και ακολούθως τα πίνει μαζί του, σε ένα πνεύμα στρατιωτικής αλληλεγγύης και ιπποσύνης, καθ΄ ην στιγμήν ακόμα είναι νωπό το αίμα των ανάνδρως εκτελεσθέντων αδήλωτων αιχμαλώτων, η κραυγές τους από τα κολαστήρια των Αδάνων και του Μπολού αργότερα. Αν αυτός δεν είναι ραγιαδισμός, δεν είναι δουλοπρέπεια, δεν είναι εξευτελισμός της ιδιότητας που φέρεις μέχρι τον θάνατό σου, τότε τι είναι ;;;ενώ ακόμα υπάρχουν μανάδες, αδελφοί και αδελφές, παιδιά και εγγόνια, που κλαίνε προσμένοντας να εμφανισθεί ο αγνοούμενος για 43 χρόνια λεβέντης τους, υπάρχουν κάποιοι που αγκαλιάζονται σήμερα με τον βασανιστή και δολοφόνο του. Όχι δεν είναι η λήθη που πάει να σβήσει την προσμονή. Είναι ο ραγιαδισμός που λέει «δεν έχεις να χωρίσεις τίποτα με τον πρώην εχθρό σου». Κι όμως έχεις. Σε χωρίζει ένας ποταμός αίμα, αίμα που δεν ξεραίνεται γιατί παραμένει νωπό μέσα στο ποτάμι… Πώς να συγχωρήσεις όταν δεν έχεις ακούσει μια «συγγνώμη», ή έναν παρηγορητικό λόγο. Αν συγχωρήσεις χωρίς αυτά είσαι ο ορισμός του «ραγιά»!
* πας στο κατεχόμενο χωριό σου. Θες να δεις το σπίτι που γεννήθηκες και μεγάλωσες, στο οποίο σήμερα κατοικούν χωρίς την θέλησή σου άλλοι… Άλλοι που δεν τους γνώρισες ποτέ. Και σε υποδέχονται ευχάριστα. Προθυμοποιούνται να σου φτιάξουν και καφέ. Και εσύ νιώθεις ευτυχισμένος… Λες από μέσα σου: «τι καλοί άνθρωποι». Μωρόπιστε ραγιά. Γιατί να μην είναι καλός μαζί σου; Δεν τον ικανοποιεί θαρρείς που σου έδωσε εκείνος την άδεια να κάτσεις στο καθιστικό ΣΟΥ, να περπατήσεις στην αυλή ΣΟΥ…;;; Και αποχωρείς πλημμυρισμένος από δουλοπρέπεια, λέγοντας «τι έχουμε να χωρίσουμε με αυτά τα πλάσματα;»
Θα σου πω εγώ. Έχεις να χωρίσεις την συμπεριφορά τους αν τους έλεγες την ώρα που έπινες τον καφέ, ότι το σπίτι είναι δικό σου και το διεκδικείς να το πάρεις πίσω. Εκεί να δεις κατανόηση… Που θα βγουν τα μαχαίρια από τα θηκάρια να σε σφάξουν που τόλμησες και να το σκεφθείς αυτό. Οπότε προς τι ο ραγιαδισμός;;;;
Είναι πλέον πασιφανές ότι όλο το Πολιτικό Σύστημα που στηρίζεται πάνω στα Κόμματα στην Κύπρο, όπως και σε όλον τον κόσμο, έχει αποτινάξει από πάνω του κάθε τι Πατριωτικό, προκειμένου να μπορέσει να προσεγγίσει με έναν άκρως δουλοπρεπή και ραγιαδίστικο τρόπο, τον ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ σου…Σου ζητούν να ξεχάσεις… Σου ζητούν να εξωραΐσεις… Σου ζητούν να συγχωρέσεις… Σου ζητούν να δείξεις ρεαλισμό…
Και το ερώτημα που γεννιέται είναι: 
Kαι με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσω να πάρω το σπίτι μου στα κατεχόμενα πίσω;;;
Η απάντηση είναι ΙΣΩΣ. Τι να το κάνεις όμως το σπίτι αν έχεις χάσει την ψυχή σου, τον πατριωτισμό σου, την προσήλωσή σου στο δίκιο;
Όταν έχεις χάσει την αξιοπρέπεια σου που θυσιάστηκε στον βωμό του να δεις 4 σκλαβωμένους τοίχους όπου μέσα από αυτούς έπαιζες αμέριμνο ως μικρό παιδί…. τι να το κάνεις το σπίτι;;; Τι να το κάνεις το σπίτι, το κτήμα;;;
Ε ΛΟΙΠΟΝ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ…
ΜΗΝ ΕΝΔΩΣΕΙΣ…
ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ ΛΥΓΙΣΕΣ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ…
Και προπάντων μην δεχθείς να ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ όπως σε καλούν τα τουρκοπροσκυνημένα κομματόσκυλα που μαζί με αργυρώνητους Δημοσιοκάφρους επιδοκιμάζουν ότι κάνουν Τουρκολάγνοι ιδιοτελείς ανθρώποι, εκεί στο ξεκίνημα της ελεύθερης Κύπρου στην οδό Λήδρας. Μην τους ακολουθήσεις στο ελεεινό παραλήρημά τους.
Άλλωστε εξέχοντα μέλη της κίνησης τους (
unite#cyprus#now) έχουν απερίφραστα δηλώσει ότι «ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ Η ΚΥΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΕΨΕΙ… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ, ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ….» 
Ένας ραγιάς ήταν και ο Δημήτριος Νενέκος …
Και ήταν η πιο χαρακτηριστική μορφή ΠΡΟΔΟΤΗ μέχρι που ο Κολοκοτρώνης διέταξε την εξόντωσή του.
ΘΑΡΡΟΣ… ΘΕΛΕΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ
ΘΑΡΡΟΣ… ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΚΑΙ ΑΠΟΠΟΜΠΗ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΜΑΓΑΡΙΖΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΑΙΜΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΓΗ.

Οπότε στην «Προσταγή» του κάθε τυχάρπαστου ΡΑΓΙΑ να ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ, για να τον εξευμενίσεις, να ενδώσεις, να ταπεινωθείς… η απάντηση πρέπει να είναι το «κελάηδισμα» του πολυβόλου με προορισμό τα «χαμένα» κορμιά των Νενέκων. 
ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΤΙΣΙΗ (ΑΛΙMΟΝΟ) ΜΑΣ!
Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης