ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ
XX ΤΘΜ - XXIV ΤΘΤ - ΧΧVI EMA

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Στο καλό κε Διοικητά της ΕΛΔΥΚ... Σε ευχαριστούμε!


Πέρασαν 20 μήνες, από την μέρα που την Διοίκηση της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, την ανέλαβε ένας Συνταγματάρχης προερχόμενος από τις Καταδρομές ονόματι Προκόπης Μαυραγάνης, ο οποίος έμελλε να βάλει την δική του σφραγίδα στην Ιστορία του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο έχει αναλάβει την προστασία του νησιού, για λογαριασμό του Ελλαδικού Κράτους, με βάση την Συνθήκη της Ανεξαρτησίας του.

Είκοσι ολόκληροι μήνες, τέσσερις λιγότεροι από όσοι προβλέπονται και αυτό λόγω της πρόσφατης προαγωγής
του κατ’εκλογήν στον βαθμό του Ταξιάρχου και την νέα τοποθέτησή του ως Διοικητή της 13ης Διεύθυνσης Ειδικών Επιχειρήσεων – «Ιερός Λόχος», του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Μια νευραλγική θέση, μιας υπηρεσίας ιδιαίτερα ευαίσθητης, που η Διοίκησή της προβλέπει Αξιωματικό στον βαθμό του Ταξιάρχου «πρώτης γραμμής», που να προέρχεται από τις Ειδικές Δυνάμεις και προϋποθέτει τέλεια επαγγελματική συνείδηση και γνώσεις πάνω σε αποστολές με διακλαδικό χαρακτήρα.

Αλλά ας γυρίσουμε 20 μήνες πριν. Όταν πρωτορώτησα ένα φίλο αξιωματικό του 2ου Ε.Γ. της ΕΛΔΥΚ τότε, τι ρόλο παίζει ο νέος διοικητής που έρχεται, η απάντηση που πήρα τότε ήταν: «Άλλο φρούτο. Διαφορετικό στυλ από τον Θεοδώρου. Ικανότατος. Δεν υπάρχει σχολείο των Ειδικών Δυνάμεων που να μην έχει αποφοιτήσει. Ότι πρέπει για την ΕΛ.ΔΥ.Κ., αν χρειαστεί η συνδρομή της στην άμυνα της Κύπρου».

Ήμουν παρών στην τελετή παράδοσης  της Διοίκησης, από τον τότε αποχωρούντα Διοικητή Συνταγματάρχη (ΠΖ) Εμμανουήλ Θεοδώρου, τον οποίο εκτιμούσα για τον σεβασμό με τον οποίο περιέβαλε τον αείμνηστο Ταξίαρχο ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, που υπήρξε ο τελευταίος Στρατοπεδάρχης του κατεχόμενου μέχρι σήμερα Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του, από 14-16/8/1974, στην Επική Μάχη υπεράσπισης αυτού του Στρατοπέδου στον χώρο μεταξύ Αγ.Δομετίου και Γερόλακκου.
Θυμάμαι ότι σε μία από τις πρώτες ομιλίες του ο νέος τότε Διοικητής είπε: «Πριν αναλάβω κάν, ο κ.Θεοδώρου μου έδωσε το βιβλίο-μαρτυρία του κ.Σταυρουλόπουλου, για την Επική Μάχη του Στρατοπέδου το 1974, λέγοντάς μου: 
- Διάβασε το για να ξέρεις τι Ιστορία έχει αυτή η μονάδα που θα διοικήσεις!»

Η πορεία του απέδειξε ότι όχι μόνο το διάβασε, αλλά τον επηρέασε σε τέτοιο βαθμό ώστε αποφάσισε η στολή του αείμνηστου κ.Ταξιάρχου με τα διακριτικά του Αντισυνταγματάρχη (βαθμό που έφερε το καλοκαίρι του 1974 κατά την Επική Μάχη) να τοποθετηθεί όχι στο Μουσείο του Ελληνικού Συντάγματος, αλλά στην αίθουσα των σημαιών της ΕΛΔΥΚ στο Διοικητήριο στην Μαλούντα, έξω ακριβώς από την πόρτα του γραφείου του εκάστοτε Διοικητή, μέσα σε πολυτελή βιτρίνα.

Πραγματικά ήταν κάτι εξαιρετικά τιμητικό προς ένα γηραιό Στρατιώτη που είχε μείνει πάντα στην καρδιά του χαραγμένο, το τριήμερο της Επικής Μάχης 14-16/8/74, όπου με αυτόν επικεφαλής, 317 Ελδυκάριοι κράτησαν επί 60 ώρες 6.900 Τούρκους πάνοπλους και με την υποστήριξη 50 και πλέον αρμάτων...

Όταν σε μια από τις πολλές επισκέψεις μου στην Μαλούντα, μου επέδειξε την βιτρίνα που δημιούργησε για τον αείμνηστο Ταξχο Παν.Σταυρουλόπουλο, με την στολή του, το βιβλίο του, την φωτογραφία του και το βιογραφικό του, μου είπε σεμνά και αντρίκια:

-
Kύριε Δημητριάδη, θεώρησα ότι είναι αδιανόητο μέσα σε αυτήν την αίθουσα να μπει η φωτογραφία μου, μαζί με τους άλλους διατελέσαντες διοικητές του Συντάγματος και να μην υπάρχει η φωτογραφία και η Στολή αυτού που τίμησε τόσο πολύ το ίδιο το Σύνταγμα και τον Ελληνικό Στρατό. Γιαυτό και αποφάσισα η βιτρίνα με την στολή του, το βιογραφικό του, τη φωτογραφία του και βέβαια τη γραπτή μαρτυρία του για την Μητέρα των Μαχών, να τοποθετηθεί εδώ, για να υπενθυμίζει στον εκάστοτε Διοικητή "ποιά ένδοξη Μονάδα διοικεί" !!!



Το ίδιο τίμησε και την Καλλιόπη Αβραάμ, την περίφημη «Γιαγιά της ΕΛΔΥΚ», την ηλικιωμένη Κύπρια που αγαπούσε τους Ελδυκάριους σαν παιδιά της και προτίμησε να μείνει κοντά τους το 3ημερο της Επικής Μάχης τον Αύγουστο του 1974, αρνούμενη να φύγει και να βρει κι αυτή τραγικό θάνατο κοντά τους σε μια τουρκική αεροπορική προσβολή, τοποθετώντας μια βιτρίνα με τα παραδοσιακά κυπριακά ρούχα της και την φωτογραφία της στην εισοδο του Μουσείου της ΕΛΔΥΚ (φωτο κάτω).

  



Ήταν απόδειξη το πόσο ο Διοικητής είχε ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευγνωμοσύνης στους Ήρωες και τις Ηρωΐδες που έγραψαν Ιστορία, στον άνισο αγώνα κατά των Τούρκων.

Τον Οκτώβριο του 2016, στα αποκαλυπτήρια των προτομών των τριών Λοχαγών της ΕΛΔΥΚ που έχασαν την ζωή τους μαχόμενοι το καλοκαίρι του ’74, του Σωτ.Σταυριανάκου, του Βασ.Σταμπουλή και του Σωτ.Τσώνου, στον περίβολο του Ι.Ν.Αγ.Παύλου και του Εθνικού Σωματείου «Μαυρομμάτης» στον Αγ.Δομέτιο, μερικές εκατοντάδες μέτρα από το κατεχόμενο παλαιό Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, είδα τον Διοικητή Προκόπη Μαυραγάνη, να έχει φέρει μεγάλο αριθμό Ελδυκάριων, στελέχη και οπλίτες, στον χώρο των αποκαλυπτηρίων, να αποτίσουν φόρο τιμής στους Ήρωες τους. Φέρθηκε με εξαιρετικό σεβασμό στον παριστάμενο αείμνηστο Ταξχο Παν. Σταυρουλόπουλο, προσκαλώντας τον να μιλήσει την επόμενη μέρα στους Ελδυκάριους για την Επική Μάχη στην οποία ήταν πρωταγωνιστής, στην έδρα του 2ου Τάγματος.




Μάλιστα είχε τοποθετήσει όλους τους παριστάμενους Αξιωματικούς στην είσοδο του τάγματος, οι οποίοι αναφέρθηκαν στρατιωτικά ένας-ένας, στον προσελθέντα «παλαιό πολεμιστή της μονάδας». Ήμουν δε παρών, που όταν ο τότε υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ του είπε: «Κύριε Διοικητά χάσαμε σήμερα την εκπαίδευση», ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ Προκόπης Μαυραγάνης του απάντησε: «Η σημερινή ομιλία του κυρίου Ταξιάρχου, ήταν η καλύτερη εκπαίδευση, γιατί οι μάχες κερδίζονται πρώτα μέσα στις καρδιές των στρατιωτών!»




Βρέθηκα κάποτε σε μια εορτή στην Μαλούντα όπου παρέστη και ο κ.Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου στην αντιφώνησή του, ο Διοικητής Μαυραγάνης του είπε: «Κύριε Πρόεδρε, φεύγοντας από εδώ, να πείτε στους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι οι Ελδυκάριοι και σήμερα είναι εδώ, έτοιμοι και αποφασισμένοι να κάνουν πάλι το καθήκον τους, υπερασπίζοντας τους με τίμημα την ζωή τους, όπως έκαναν και οι Ελδυκάριοι του 1974».



Μιλώντας με Αξιωματικούς του Συντάγματος πολλές φορές και ρωτώντας για το ρεπορτάζ της εφημερίδας «πως τα πάτε με τον Μαυραγάνη» όλοι παρά το off-the-record, μου έλεγαν «Είμαστε τα "παιδιά του Μαυραγάνη". Νιώθουμε ασφάλεια μαζί του. Η εκπαίδευση απέκτησε νόημα. Μας ετοιμάζει για τα πιο απίθανα σενάρια. Αν οι τούρκοι τολμήσουν κάτι, με την εκπαίδευση που κάνουμε καθημερινά στην περίοδό του, θα δεχθούν ένα απίστευτο για αυτούς, χτύπημα, που δεν θα ξέρουν από που τους ήλθε…»




Εχθές παρουσία του ΥΠΑΜ της Κύπρου κ.Αγγελίδη στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του έκλεισε λέγοντας: «Κύριοι με τους «από κει» έχουμε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς από το 1974. Κρατούν ακόμα το παλαιό στρατόπεδο μας. Δυστυχώς, δεν βοήθησαν οι συγκυρίες ώστε επί των ημερών μου, να γίνει η απελευθέρωση του, όπως και η απελευθέρωση της υπόλοιπης κατεχόμενης Κύπρου".

Ευχόμενος στον ΝΕΟ Διοικητή της ΕΛΔΥΚ Συνταγματάρχη κ.Εμμανουήλ Χατζή, να ακολουθήσει την ίδια πορεία με τον προκάτοχό του, στέλνω προσωπικά τον ΣΕΒΑΣΜΟ μου, τον ΘΑΥΜΑΣΜΟ μου, την ΑΓΑΠΗ και την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ μου στον Ταξίαρχο Προκόπη Μαυραγάνη και εύχομαι να τον δω μια μέρα στο μέλλον, στα Ύπατα Αξιώματα της Στρατιωτικής Ηγεσίας της Ελλάδος, γιατί η Πατρίδα έχει ανάγκη ΗΓΕΤΕΣ Αξιωματικούς σαν αυτόν…




ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΕ ΤΑΞΙΑΡΧΕ… Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης, ο επιλεγόμενος «Μαυροσκούφης»

το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΑΧΗ-FREE PRESS της 29/4/2018



Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Ανοιχτή Επιστολή πρός τον κ.Πρόεδρο της Κ.Δ.



Καλημέρα σας κ.Πρόεδρε,

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Δημητριάδης, εκ Πειραιώς ορμώμενος και διαβιών από έτους εις Κύπρον, εξασκών όχι μόνο το δικαίωμα που μου παρέχει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ως Πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά την φωνή της ρίζας μου, που πάντα μίλαγε για μια Κύπρο Ελληνική.

Αποφάσισα αξιότιμε κ.Πρόεδρε, να σας γράψω αυτήν την επιστολή, εν όψει του πολυδιαφημισμένου από τα Μ.Μ.Ε. της Κύπρου Δείπνου σας με τον κ. Ακιντζί, που το όνομά του δεν ξέρω αν το γνωρίζετε στα ελληνικά σημαίνει «επιδρομέας» (κρατήστε το αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σας για το σημειολογικό του πράγματος)!

Πριν σας πω όμως αυτά που θέλω αγαπητέ μου κ.Πρόεδρε, θα ήθελα να σας αναφέρω ότι ουδόλως νιώθω «επισκέπτης χωρίς δικαίωμα άποψης» στο νησί, έτσι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Και αυτό διότι ως ταπεινός Ιστορικός Ερευνητής επί 33 χρόνια πάνω στα θλιβερά γεγονότα του 1974 και Συγγραφέας 3 βιβλίων για εκείνη την περίοδο, γνωρίζω πόσο αίμα έχυσαν οι Στρατιωτικοί του Ελληνικού Στρατού τότε, ξεκινώντας από τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ που σε μεγάλο βαθμό ήταν η αιτία που σήμερα το Προεδρικό σας Μέγαρο είναι ακόμα στην Λευκωσία και όχι στην Λεμεσό. Με το δικαίωμα λοιπόν που μου δίνει το αίμα του Σταυριανάκου, του Σταμπουλή, του Κουρούπη, του Τσώνου, του Καλμπουρτζή, του Κατούντα, του Κατσάνη και τόσων παλληκαριών από την Ηλεία, από την Κρήτη, από το Άργος Ορεστικό, από την Καβάλα, από την Αθήνα, από την Θήβα, από την Μυτιλήνη από την Χαλκιδική και κάθε μεριά της μητροπολιτικής Ελλάδας, θα σου απευθύνω αυτήν την επιστολή την οποία ευελπιστώ ότι θα την διαβάσεις. Θα την διαβάσεις αν έχει μείνει μέσα σου κάτι από το άρωμα ενός αγώνα και μιάς εποχής, που η Ελλάδα και η Ένωση της Κύπρου μαζί της, ήταν όνειρο ζωής για κάθε Κύπριο.

Βλέπεις λέω Κύπριο και όχι Ελληνοκύπριο, γιατί ο όρος αυτός είναι πλαστός. Τι πάει να πει κ.Πρόεδρε «Ελληνοκύπριος»; Ο Κύπριος μπορεί να είναι κάτι άλλο; Γιατί αν αποδεχθούμε την ορθότητα του όρου «Ελληνοκύπριος» θα πρέπει να λέμε και «Ελληνοκρητικός» ή «Ελληνορόδιος». Αλλά και το Κρητικός δεν έχει ανάγκη του «Ελληνο-» ως πρώτο συνθετικό, ούτε το Ρόδιος. Το Κρητικός υποδηλώνει Έλληνας. Για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους της Κρήτης, βγήκε ο όρος «Τουρκοκρητικός». Κατά τα αυτά και στην Κύπρο για τους τουρκικής καταγωγής κατοίκους χρησιμοποιούμε τον όρο «Τουρκοκύπριος». Αλλά ο Κύπριος είναι Έλληνας πώς να το κάνουμε; Τώρα αν οι Άγγλοι με την συνήθη διχοτομική λογική τους (ώστε να εφαρμόζεται ευκολότερα το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε») εφηύραν τον όρο για να καταδείξουν την πολυπολιτισμικότητα της Κύπρου, ώστε να βάλουν τους Τούρκους «από το παράθυρο» στις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, αυτό δεν σημαίνει ότι το αποδεχόμαστε. Και αν τότε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το αποδέχθηκε πιεζόμενος και οι Καραμανλής και Αβέρωφ έπαιξαν το παιγνίδι των Άγγλων και κατά προέκταση των Τούρκων, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα το έχουμε «κορώνα στο κεφάλι μας», έτσι δεν είναι κ.Πρόεδρε;

Θα μου πεις «Δεν είσαι ρεαλιστής» και ότι «κάποια πράγματα έχουν παγιωθεί
de facto από τα γεγονότα». Λάθος κ.Πρόεδρε. Μέγα λάθος. Και θα σου φέρω σαν παράδειγμα την Αποικιοκρατία. Ξεκίνησε το 1878 και μέχρι το 1955 είχε όχι μόνο παγιωθεί …αλλά «τσιμεντωθεί» στο νησί! Πόσο «ρεαλιστής» ήταν κάποιος, όταν υποστήριζε ότι οι αρχικά 50-100 τρελοί που έδωσαν τον Όρκο της Φανερωμένης τότε τον Απρίλη του 1955, είχαν πιθανότητα επιτυχίας στο εγχείρημά τους; Κι όμως μετά από 4 χρόνια ανάγκασαν μια ολόκληρη Αυτοκρατορία να τους δώσει την Λευτεριά τους… έστω και με την μορφή της Ανεξαρτησίας. Ούτε ο Μακάριος, ούτε ο Γρίβας, ούτε ο Αυξεντίου με τα παλληκάρια τους ήταν ρεαλιστές, όταν αποφάσισαν με κυνηγετικά όπλα και αυτοσχέδια πολυβόλα, να τα βάλουν με την οπλισμένη σαν αστακό, Βρετανική πολεμική μηχανή. Όπως βλέπεις κ.Πρόεδρε ο όρος «ρεαλισμός» είναι κάτι το σχετικό που παίρνει θετικό ή αρνητικό πρόσημο, ανάλογα με το φρόνημα.
Τώρα που τα διευκρινίσαμε όλα αυτά, ας έλθουμε και σε εκείνα που έχεις στο μυαλό σου να συζητήσεις ή μάλλον να διερευνήσεις με τον κ.«Επιδρομέα».

Ξέρω είναι δύσκολη η θέση σου, γιατί κ.Πρόεδρε έχεις κάνει τρία μεγάλα λάθη που ξέρω ότι και εσύ τα γνωρίζεις, αλλά δυστυχώς τώρα πιά έγιναν.

Το πρώτο μεγάλο λάθος σου ήταν ο αυτοϋποβιβασμός σου από Πρόεδρος του Κυρίαρχου και Πλήρως Αναγνωρισμένου Κράτους μέλους της Ε.Ε. και του Ο.Η.Ε. που ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία, σε επικεφαλής της εθνικής πλειοψηφίας των Ελλήνων του νησιού. Μα κ.Πρόεδρε, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο μόνος θεσμικός οργανισμός που αναγνωρίζει η Διεθνής Κοινότητα στο νησί και εσύ είσαι ο Πρόεδρος της. Γιατί αποδέχθηκες τον υποβιβασμό σου σε κάτι που θυμίζει «Κοινοτάρχη» και που σε έβαλε στο ίδιο επίπεδο με τον επικεφαλής της εθνικής μειοψηφίας των τουρκογενών του νησιού; Ξέρω, ξέρω θα μου πεις… «πιέστηκα»! Από παντού… Ναι το πιστεύω. Αλλά εκεί θέλω τον Πρόεδρο να είναι Πρόεδρος. Τώρα ξέρεις τι έχεις κάνει; Έχεις θεσμοθετήσει τις συζητήσεις μεταξύ των επικεφαλής του Νόμιμου και του Παράνομου Κράτους, επί «ίσοις όροις».

Το δεύτερο μεγάλο λάθος σου ήταν ότι ξεκίνησες διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο πρόβλημα που προέκυψε από την προδοτική συμπεριφορά της Χούντας του Ιωαννίδη, που συμπαρέσυρε και τον Μακάριο σε λανθασμένες κινήσεις αντίδρασης, όχι στην βάση ότι αυτό το πρόβλημα είναι αποτέλεσμα Παράνομης Στρατιωτικής Εισβολής και Κατοχής που έχει καταδικαστεί από πολυάριθμες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., αλλά σαν να είναι ένα πρόβλημα που προέκυψε από «διαφορές» που έχουν οι δύο εθνότητες που απαρτίζουν τον πληθυσμό αυτού του νησιού. Τι συνομιλίες είναι αυτές που βάζουν «κάτω από το χαλί» μια παράνομη στρατιωτική εισβολή και κατοχή του 37% ενός κυρίαρχου Κράτους επί 44 χρόνια, σαν να είναι μια διαδικασία διαιτησίας ανάμεσα σε δύο συγχωριανούς που μαλώνουν για τα σύνορα της φάρμας τους;
Έπρεπε από την αρχή να το απαιτήσεις αυτό από τον κ.«Επιδρομέα». Αυτό θα έφερνε και τον Ο.Η.Ε. προ των ευθυνών του. Γιατί; Ο Ο.Η.Ε. είναι αυτός που εξέδωσε τα Καταδικαστικά Ψηφίσματα, πως θα μπορούσε να τα αναιρέσει; Αν είναι να γίνουν ρεαλιστικές συζητήσεις πάνω σε επικαιροποιημένη βάση, τουλάχιστον αυτές να γίνουν πάνω σε μια νομικά ορθή και δίκαιη πλατφόρμα. Τώρα μετά την τροπή που πήραν οι συζητήσεις, ο κ.«Επιδρομέας» έφτασε να μας λέει με θράσος, αυτό που επί χρόνια λένε οι Τούρκοι από την Άγκυρα, ότι δηλαδή το 1974 με τους χιλιάδες νεκρούς, τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, τους 1619 – τότε – αγνοούμενους - που όπως αποδεικνύεται κατά παράβαση κάθε Συμφωνίας ακόμα και αυτής των Κανόνων του Πολέμου, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ – ήταν μια «Ειρηνευτική (!!!) Επιχείρηση». Τι μπορείς να συζητήσεις με αυτόν τον τύπο κ.Πρόεδρε;

Το τρίτο και μεγαλύτερο λάθος σου κ.Πρόεδρε, είναι ότι προεκλογικά διακήρυσσες κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η λύση μέσω ενός μοντέλου Δ.Δ.Ο. είναι μονόδρομος και ότι …θα κάνεις τα πάντα για να το επιτύχεις! Μα αγαπητέ μου κ.Πρόεδρε, ποιος σου είπε ότι η Δ.Δ.Ο. είναι μονόδρομος; Ποιος σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα να καταλύσεις την Κυπριακή Δημοκρατία σαν Κυρίαρχη θεσμική Κρατική οντότητα. Είπαμε ότι ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. το ’55-’59 δεν κατάφερε για λόγους που δεν είναι της παρούσης επιστολής να αναφέρουμε, να φέρει την πολυπόθητη ένωση της Κύπρου με την υπόλοιπη μητροπολιτική Ελλάδα. Όμως κατάφερε να δημιουργήσει αυτήν την θεσμική οντότητα που είναι ένα Κράτος Διεθνώς αναγνωρισμένο, μέλος της Ε.Ε. και του Ο.Η.Ε., το δεύτερο Κράτος του Ελληνικού Έθνους. Γνωρίζεις καλύτερα από εμένα ότι με την εφαρμογή μιας λύσης πάνω στο μοντέλο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αυτό το Κράτος, τουλάχιστον ως προς την θεσμική του μορφή …παύει να υφίσταται. Αυτό είναι κάτι που διαχρονικά και διακαώς επιθυμούσε η Τουρκία. Ποιο θα είναι το μέλλον του Ελληνισμού στο νησί, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία μετεξελιχθεί σε ένα από τα δύο κράτη που θα απαρτίζουν το «νέο» - μετά Δ.Δ.Ο. – Κυπριακό Κράτος; Ποιο το μέλλον του Ελληνισμού, αν κάποτε οι Τούρκοι ξαναχρησιμοποιώντας μια ήσσονος σημασίας αφορμή κατά τα ειωθότα του ’63 ή του ’74, αποφασίσουν να αυξήσουν δυναμικά – όπως τότε – την επιρροή τους ή και την κυριαρχία τους στο νησί; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η μόνη, μα πραγματικά η μόνη, ασφάλεια που μπορεί να έχει ακόμα ο Ελληνισμός της Κύπρου, είναι η διατήρηση στην σημερινή της μορφή, της Κυπριακής Δημοκρατίας; Και τι ήταν πάλι αυτό το «θα κάνω τα πάντα να επιτευχθεί λύση στα πλαίσια της Δ.Δ.Ο.»; Δηλαδή μέχρι που θα μπορούσες να φτάσεις κ.Πρόεδρε; Γιατί όταν λες δημόσια ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα και την ίδια στιγμή το ακούει και ο κ.«Επιδρομέας» και οι «αφεντάδες» του στην Άγκυρα, δεν καταλαβαίνεις ότι αυξάνεις την αδιαλλαξία τους; Δεν καταλαβαίνεις ότι ανοίγεις την όρεξή τους; Δεν καταλαβαίνεις ότι σκληραίνουν την στάση τους;

Αγαπητέ μου κύριε Πρόεδρε,

Είναι κάποια πράγματα που θα ήταν καταστροφικό να μην τεθούν ως προαπαιτούμενα σε μια οποιασδήποτε μορφής συζήτηση για εξεύρεση λύσης, στο πρόβλημα που διαιωνίζεται επί 44 χρόνια.


Δεν συζητούμε τίποτα για υδρογονάνθρακες, εδαφικό και περιουσιακό, αν πρώτα δεν αποχωρήσουν όλα τα στρατεύματα που δεν προβλέπονται από τις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Η Εθνική Φρουρά θα διαλυθεί μόνο όταν αποχωρίσει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης από το νησί, όχι πριν. Ούτε συνεννοήσεις για τμηματικές αποχωρίσεις, ούτε χρονοδιαγράμματα.
Στο νησί θα παραμείνουν μόνο η ΕΛΔΥΚ και η ΤΟΥΡΔΥΚ, μέχρι να γίνει ένα χρονοδιάγραμμα για την αυτοδιάλυσή τους, υπό την εποπτεία του Ο.Η.Ε.
Να καταργηθεί η Συνθήκη Εγγυήσεων και Εγγυητής θα είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία Ευρωπαϊκή Ένωση η Τουρκία ευελπιστεί κάποια στιγμή να εισέλθει, ως ισότιμο μέλος.
Οι συζητήσεις για το εδαφικό και το περιουσιακό θα γίνουν υπό το πρίσμα του ενιαίου Κράτους και όχι ενός κράτους χωρισμένο σε καντόνια.

Ξέρω ξέρω τι θα μου πεις.
- Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται !!! Όλα έχουν δρομολογηθεί σε μια άλλη κατεύθυνση.

Ναι το ξέρω ότι δρομολογήθηκαν σε μια άλλη κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που εσύ ξεκίνησες και εσύ διαμόρφωσες. Αλλά αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να την συνεχίσεις. Η πρόσφατη επανεκλογή σου δεν έγινε πάνω σε αυτό το πλάνο. Η επανεκλογή σου έγινε γιατί οι Έλληνες της Κύπρου είχαν να επιλέξουν μεταξύ της υποψηφιότητάς σου και ενός φιλο-κομμουνιστή υποψηφίου. Σε ψήφισε πλήθος ανθρώπων που δεν ανήκουν στο κόμμα σου, καθώς και πλήθος κομματικών στελεχών σου και απλών οπαδών του ΔΗΣΥ που δεν θέλουν να ακούν για Δ.Δ.Ο.
Δεν σου έδωσε κανείς λευκή επιταγή, έστω άθελά σου, να τουρκοποιηθεί – σταδιακά – η Κύπρος (γιατί μια Δ.Δ.Ο. που ήταν πάντα στα σχέδια της Τουρκίας, εκεί θα οδηγήσει).
Κι αν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. σε πιέζουν (για τα δικά τους συμφέροντα), αν ο Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. σε πιέζει (για τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους), χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και θύμισέ τους ότι είναι οι ίδιοι αυτοί που καταδίκασαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, τις ενέργειες που οδήγησαν στο σημερινό
status quo στο νησί, που τις κατάγγειλαν ως παράνομες, καλώντας το Κράτος που τις διέπραξε δηλαδή την Τουρκία, να αποχωρήσει αμέσως και ότι είναι δική τους ευθύνη που το σημερινό status είναι κάτι που διαιωνίζεται από το 1974.
Κάνε και άλλα δύο βήματα.
Κατάργησε όσα Διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας – που παρέχουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο της μετακίνησης και διαμονής σε Κράτη μέλη - έχουν δοθεί σε κατοίκους του κατεχόμενου τμήματος του νησιού, που δεν υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση παραδοχής και αποδοχής της θεσμικής ιδιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως της μόνης νόμιμης Κρατικής οντότητας στο νησί.
Και ταυτόχρονα μέχρι την εξεύρεση βιώσιμης και δίκαιης λύσης … κλείσε ΟΛΑ τα οδοφράγματα.

Και μην μου αντιτείνεις ότι η Τουρκία τότε θα προχωρήσει στην διχοτόμηση του νησιού γιατί ξέρω ότι αφελής δεν είσαι. Ξέρεις ότι την διχοτόμηση θα την φέρει η Δ.Δ.Ο. εν χορδαίς και οργάνοις. Αλλά και άτυπα η Τουρκική Δημοκρατία σήμερα έχει διχοτομήσει το νησί. Διαθέτει στο κατεχόμενο κομμάτι δικό της Στρατό, του παρέχει Ηλεκτρική Ενέργεια, Νερό, οι κωδικοί τηλεφωνικής συνδιάλεξης είναι της Τουρκίας, οι ταχυδρομικοί κώδικες είναι της Τουρκίας, οι υπηρεσίες λειτουργούν
on-line με την Τουρκία και οι έποικοι δεν δείχνουν κανένα απολύτως διαβατήριο.

Λοιπόν κ.Πρόεδρε σου είπα ότι είχα να σου πω, μέσα στα πλαίσια μιας επιστολής.
Μακάρι να είχαμε το χρόνο να τα λέγαμε και κατ’ ιδίαν. Είχα πολλές ιστορίες να σου εξιστορήσω. Και προπαντός να σου υποδείξω άτομα που σε νεαρότερη ηλικία, ήταν διαφορετικοί, με άλλα πιστεύω και που σήμερα είναι κλασσικό παράδειγμα της ρήσης «Aχ, πού σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!»

Με σεβασμό στο αξίωμα σας,

Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης
(δημοσιεύθηκε στην εφημερίδη ΜΑΧΗ-FREE PRESS της 15/4/2018 και στην ιστοσελίδα ΜΑΧΗ-DEFENCE της ιδίας μέρας)

Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

Εντοπίστηκε η σορός του ΗΡΩΑ Σμηναγού

Εντοπίστηκε, σύμφωνα με πληροφορίες του Δημάρχου του νησιού , η σορός του Γιώργου Μπαλταδώρου, του άτυχου χειριστή του Mirage 2000-5 το οποίο κατέπεσε ανοιχτά της Σκύρου χθές το μεσημέρι (12/4/18).
Το πτώμα βρέθηκε το πρωί σήμερα 13/4/2018 στις  09.30 από πλήρωμα αλιευτικού σκάφους, το οποίο συμμετείχε στις έρευνες της Πολεμικής Αεροπορίας. Υπενθυμίζεται ότι την Πέμπτη είχαν βρεθεί στην περιοχή το κράνος του άτυχου σμηναγού, η μικρή σωστική λέμβος και το κιτ επιβίωσης που υπάρχουν στο cockpit κάθε μαχητικού Mirage 200-5.

Ο Γιώργος Μπαλταδώρος ήταν ένας πολύ έμπειρος χειριστής, με περισσότερες από 800 ώρες πτήσεις στο ενεργητικό του. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας κήρυξε τριήμερο πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η έρευνα για το τι τελικά οδήγησε στην τραγωδία.
Θα επανέλθω με νεώτερα μόλις αυτά ανακοινωθούν

Τρίτη 10 Απριλίου 2018

Aγώνας ΕΟΚΑ 1955-1959. Όλα έγιναν επί ματαίω;

του Κωνσταντίνου Α. Δημητριάδη
Ήταν 1η του Απρίλη, της ΕΟΚΑ η αρχή,
που ακούστηκε στην Κύπρο, η φωνή του «Διγενή»!
Και στον ήχο στης φωνής του, έτρεξε η λεβεντιά,
για να δώσουνε τη μάχη, εις της Κύπρου τα βουνά!

63 χρόνια από την έναρξη, 59 από την λήξη του ένοπλου αγώνα των Κυπρίων, εναντίον της Αγγλικής Αυτοκρατορίας και της Αποικιοκρατίας που αυτή συμβόλιζε.
63 χρόνια από τότε, που μια χούφτα άοπλοι – όπως οι πρόγονοι της Φυλής τους του 1821 στον Μοριά – ξεσηκώθηκαν με το δικαίωμα που έχει και ο τελευταίος από τα περίπου 8 δισεκατομμύρια κατοίκους αυτού του πλανήτη, για Ελευθερία και Αυτοδιάθεση.
Έχοντας σιχαθεί την Εγγλέζικη ράτσα που πολλές φορές τους κορόϊδεψε, καλώντας τους να τους συνδράμουν σε όλους τους αγώνες του Αγγλικού Στέμματος, με την απατηλή υπόσχεση της παροχής του δικαιώματος της «Ένωσης τους με την Μητέρα Ελλάδα» μετά την «τελική νίκη», αυτοί οι λίγοι – που στην πορεία έγιναν πολλοί – ξεσηκώθηκαν.
Δεν υπολόγισαν κινδύνους, δεν μέτρησαν δυνάμεις, με υποτυπώδη οπλισμό, αλλά με μια «πύρινη καρδιά» έδωσαν όλη την ψυχή τους, την ακραιφνώς Ελληνική ψυχή τους, στον αγώνα.
Στάθηκαν αγέρωχοι και χαμογελαστοί μπροστά στα Αγγλικά ικριώματα στις φυλακές, ένιωσαν την λευτεριά να τους πλημμυρίζει καθώς ο αυχένας τους έσπαγε, όταν το σώμα τους πέφτοντας στο κενό του χώρου της θυσίας τους, συγκρατείτο από την θηλειά της αγχόνης, οδηγώντας τους στο Πάνθεον των Αθανάτων Ελλήνων.
Στάθηκαν ανυποχώρητοι στον Όρκο τους μέσα στα Κρατητήρια-Κολαστήρια των Αποικιοκρατών στην Κοκκινοτριμιθιά, στο Πυρρόϊ και αλλού.
Και ήλθε το 1959, τότε που οι Άγγλοι βλέποντας ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με αυτούς τους «πελλούς» που αποχαιρετούσαν αυτόν τον κόσμο ψάλλοντας τους πρώτους στίχους του « Ύμνου προς την Ελευθερία» του Διονυσίου Σολωμού, στους ρυθμούς του Νικόλαου Μάντζαρου, αποφάσισαν να κάνουν ένα βήμα πίσω…

Αφού φρόντισαν τα από το 1878 «κεκτημένα τους», ως εσαεί Δεσπότες του τόπου, παραχώρησαν μια «αγχωμένη αυτοδιάθεση» φροντίζοντας να δεσμεύσουν με τις Συμφωνίες που προετοίμασαν προσεκτικά, τον Κυπριακό Ελληνισμό σε μια πορεία ώστε στο μέλλον να μην επιτύχει, ακόμα κι αν την αποζητήσει, την Ένωσή του με την Μητέρα Πατρίδα. Και το βασικό τους «εργαλείο» σε αυτήν τους την ανέντιμη πολιτική, μια πολιτική που έδειξε ότι δεν ήξεραν να χάνουν, ήταν δυστυχώς «όργανα» της Ελλαδικής και Κυπριακής πολιτικής σκηνής.
«Όργανα» που αποδέχθηκαν την είσοδο της Τουρκίας – από το παράθυρο – στις Συμφωνίες, ως ισότιμη (!!!) συνομιλήτρια. Και με αυτό το Σχέδιο, εξαΰλωσαν το όραμα για «Ένωση» και το κατρακύλησαν στα «σκαλιά της ντροπής», οδηγώντας το στην διάτρητη από ασαφείς εγγυήσεις, Ανεξαρτησία!
Κάποιοι το αποδέχθηκαν, κάποιοι όχι… Και όταν δόθηκε η ευκαιρία, όταν πλέον φαινόταν ξεκάθαρα ότι η Τουρκία κρατούσε «όμηρο» την Κύπρο, απειλώντας την συχνά-πυκνά με στρατιωτική εισβολή κάποιοι ξεκίνησαν έναν νέο αγώνα, πιστοί στο «Ένωσις και μόνο Ένωσις» αντιμαχόμενοι σε έναν παράλογο εμφύλιο, όσους αρκέστηκαν στην ρεαλιστική (!!!) λύση του Ανεξάρτητου Κράτους.
Από εκεί και πέρα, τα γεγονότα είναι γνωστά.
Αποδυνάμωση του πολιτικοκοινωνικού εθνικού ιστού στο νησί, διχασμός, μίσος, μισαλλοδοξία, προδοσίες…
Έρχονται πλέον σήμερα, οι περισσότεροι απόντες στον Εθνικό Αγώνα της ΕΟΚΑ, που σε πολλές περιπτώσεις συμπορεύτηκαν με τον Αποικιοκράτη σε μια ιδιότυπη ανίερη «προδοτική» Συμμαχία, για να στηλιτεύσουν αυτόν τον αγώνα και να σπιλώσουν τους μπροστάρηδες αγωνιστές του.
Και ομιλώ ευθέως για τους εκπροσώπους της Κυπριακής Αριστεράς, μιας ιδιότυπης Αριστεράς που κυκλοφορεί με
Mercedes, ζει σε βίλλες, κάνει τουρισμό σε πανάκριβα θέρετρα της Εσπερίας, αλλά ταυτόχρονα «μάχεται» (!!!) για το δίκιο του Εργάτη. Μιας καλοβολεμένης ελίτ στην σημερινή Κυπριακή κοινωνία με ανθελληνικά και κομμουνιστική ρητορική.
Και το κακό θα τελείωνε εκεί αν σε αυτήν την προσπάθειά τους δεν εύρισκαν ευφάνταστους συνοδοιπόρους της πάλαι ποτέ «πατριωτικής πλευράς», που σε ένα κρεσέντο ενός ιδιότυπου και αρρωστημένου «ρεαλισμού» διαλαλούν ότι «…ίσως ο αγώνας του ’55-’59 δεν έπρεπε να γίνει…», αναζητώντας δείγματα ύπαρξης «Κυπριακού (!!!) Έθνους» φτύνοντας στους τάφους των Κυπρίων ΗΡΩΩΝ της Φυλής μας.
Και βρίσκουν σε αυτήν την προσπάθειά τους οπαδούς, οι οποίοι δεν είναι μόνο ανιστόρητοι, αλλά κύρια κατευθυνόμενοι από το πάθος τους για μια χλιδάτη ζωή χωρίς αγώνες και θυσίες.
Κάποιους, που κρίνοντες από τα λάθη, τις παραλείψεις και την ανικανότητα των διαχειριστών της εξουσίας από την Τουρκική Εισβολή του 1974 και μετά, αναπολούν την ασφάλεια που παρείχε – έστω χωρίς Ελευθερία – η Αγγλική Αποικιοκρατία, ένα καθεστώς που αποστερούσε στους Κυπρίους αυτό το δικαίωμα που είχαν κατακτήσει μέχρι και οι ημιάγριοι Ζουλού…
Όχι Κύριοι…
Ο Αγώνας του 1955-1959 ήταν ένας αγώνας ΙΕΡΟΣ, ένας αγώνας που ανύψωσε τον άνθρωπο, που εκθείασε τον Κύπριο και τον κατέταξε εθνικά στην ίδια βαθμίδα με τον Έλληνα της Αγίας Λαύρας του ‘21, τον Έλληνα της Μακεδονίας των αρχών του περασμένου αιώνα, τον Έλληνα των νησιών στους Βαλκανικούς, τον Έλληνα της Βορείου Ηπείρου στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Έλληνα του Γράμμου και του Βίτσι στον Συμμοριτοπόλεμο…
Το ότι βρέθηκαν «απάτριδες προδότες» που μεθόδευσαν ή και πίεσαν και εξεβίασαν (Καραμανλής-Αβέρωφ), για την αποδοχή των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, δεν σημαίνει ότι ο αγώνας του Αυξεντίου, του Καραολή, του Μάτση, του Δράκου, του Λένα, του Παλληκαρίδη, έγινε «επί ματαίω»…
Το ότι βρέθηκαν ανόητοι επίορκοι αξιωματικοί, που «άνοιξαν την κερκόπορτα» στον Τούρκο το 1974, συνεπικουρούμενοι από την ακούσια ή εκούσια συνδρομή των αντιπάλων τους, δεν σημαίνει ότι ο Κόσιης, ο Σαμψών και τόσοι άλλοι που βασανίστηκαν απάνθρωπα, σε βαθμό που ανέδειξε την ανθρώπινη αντοχή στον πόνο, ότι πόνεσαν και κουβάλησαν ανήκεστο βλάβη της υγείας τους πάνω στο κορμί τους, για έναν αγώνα «που δεν έπρεπε να είχε γίνει»… επειδή το λένε κάποιοι που φόρεσαν «κουκούλες» ευρισκόμενοι τότε στην μισερή υπηρεσία του Άγγλου Αποικιοκράτη.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΓΝΟΤΕΡΟ, ΟΤΙ ΟΜΟΦΟΤΕΡΟ, ΟΤΙ ΠΙΟ ΛΕΒΕΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΕΙΟ, ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΜΕ ΕΥΛΑΒΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ…
Γιατί είναι φωτεινός φάρος για τις γενιές που θα έλθουν και που θα είναι αυτές που θα μας οδηγήσουν στην ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ!

αναρτήθηκε στην εφημερίδα Η ΜΑΧΗ της 8/4/2018

Μ.Μ.Ε.: Το πιο αποτελεσματικό «εργαλείο» του Συστήματος


της Αλεξάνδρας Κ. Δημητριάδου

Ο κυρίαρχος ρόλος των ΜΜΕ είναι να σε πληροφορούν για ότι συμβαίνει κάθε στιγμή και να σε διαφωτίζουν πέραν από το να σε ψυχαγωγούν.
Αν σταθούμε στο θέμα της πληροφόρησης, είναι ξεκάθαρο ότι η πληροφορία είτε διαδικτυακή, είτε τηλεοπτική, είτε έντυπη, είτε ραδιοφωνική, αποτελεί κανάλι επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει άμεση πληροφορία. Όχι μόνο για την ενημέρωση, αλλά και επειδή πιστεύω ότι παίζει και αυτή το ρόλο της στην διαμόρφωση μιας κοινωνίας.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο ρόλος των ΜΜΕ, άτυπα, είναι να οργανώνουν και να συνθέτουν μια κοινωνία. Γαλουχούν ιδεολογίες και ιδεοληψίες, χτίζουν πεποιθήσεις και παίζουν τον ρόλο του καθοδηγητή των πολιτών, στην επιλογή των «καταλλήλων» (;;;) προσώπων που θα κληθούν να κυβερνήσουν τον τόπο. Με λίγα λόγια διαμορφώνουν και τις επιλογές των ψηφοφόρων…
            Κάτι τέτοιο θα έπρεπε να δημιουργείται με την ρεαλιστική, αμερόληπτη και αντικειμενική πληροφόρησης, καθώς τα ΜΜΕ επιβάλλεται να προσφέρουν ενημέρωση στα πλαίσια της δεοντολογίας και της πλουραλισμού. Δυστυχώς όμως πολλά παραδείγματα αποδεικνύουν ότι το συμφέρον του λαού, περνάει σε δεύτερη μοίρα, καθώς όλοι διαπιστώνουμε, ότι τα ΜΜΕ είναι σε μεγάλο βαθμό κατευθυνόμενα από ομάδες ολιγαρχών και άτομα της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ, που έχουν δοσοληψίες με την εκάστοτε κυβέρνηση ή εν δυνάμει κυβέρνηση (αντιπολίτευση).
            Κακά τα ψέματα, εξαιτίας της διαπλοκής, καθορίζεται ο τρόπος με τον οποίο πολλές πληροφορίες επικοινωνούνται στον λαό. Αυτό σημαίνει ότι τα πλέον τα ΜΜΕ δεν λειτουργούν αυτόνομα, αλλά υποστηρίζονται και τροφοδοτούνται από «εργαλεία του συστήματος», το οποίο αποβλέπει πάντα στο «ίδιον όφελος». Κάπως έτσι ξεκινάει και η λαϊκιστική προπαγάνδα πάνω σε διάφορα μείζονα θέματα που αφορούν έναν λαό.
“Η προπαγάνδα είναι ψέματα ακόμα και όταν λένε την αλήθεια” Τζορτζ Όργουελ.
Η προπαγάνδα συμβάλλει πολύ στον αποπροσανατολισμό ενός λαού ενεργώντας πάνω στην μάζα και λειτουργεί ευεργετικά προς όφελος των μεγάλων οικονομικο-πολιτικών κέντρων. Διαστρέβλωση γεγονότων, παραπληροφόρηση αλλά και σκόπιμη παράφραση δημόσιου λόγου, είναι λίγες από τις τακτικές που χρησιμοποιούνται με σκοπό να καθοδηγήσουν τον πολίτη να βγάλει συμπεράσματα άλλα από την πραγματική αλήθεια και που θα τον ή δεν θα τον παρακινούσαν να αντιδράσει, να επαναστατήσει.
Φυσικά δεν γίνεται μόνο με αυτό τον σκοπό. Γίνεται και με στόχο να του δώσουν να πιστέψει κάτι ψεύτικο, καθώς την αλήθεια πολλές φορές δεν συμφέρει να την γνωρίζει ο απλός κόσμος για πολλούς κοινωνικοπολιτικούς και οικονομικούς λόγους, που έχουν σχέση με την δομή της κοινωνίας μας. Αυτό συμβαίνει με την βοήθεια διαπλεκόμενων, εντολοδόχων Δημοσιογράφων που υποβιβάζουν το Λειτούργημα σε Επάγγελμα εξυπηρετώντας ορισμένα συμφέροντα (σίγουρα όχι του λαού).
Μια δοκιμασμένη “συνταγή” που φαίνεται να είναι αποτελεσματική για την αποχαύνωση του λαού, δεν είναι άλλη από την παράληψη ενασχόλησης των Mainstream ΜΜΕ, με μείζονα διεθνή ή και εγχώρια ζητήματα, μεταδίδοντας με συνεχή ρυθμό θέματα τα οποία είναι άκρως δευτερεύοντα, παρουσιάζοντας τα φυσικά, ως σοβαρά. Άμα κανείς το καλοσκεφτεί, πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να αναρωτιέται, “Πως και δεν ασχολούνται με το τάδε θέμα” ή “Καλά γιατί ασχολούνται με τόσο ασήμαντες ειδήσεις”;
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί απλά, κάποιοι θέλουν ο λαός να ξεχάσει ότι ένα ζήτημα είναι τόσο σημαντικό απαξιώνοντας το ή να τον κάνουν να αμφισβητήσει την σημαντικότητα του και απλά να στρέψει το ενδιαφέρον του σε ειδήσεις που δεν και τόσο μείζονος σημασίας, όσο και αν παρουσιάζονται έτσι. Γιατί πίσω από κάθε σημαντική είδηση, παίζονται πολλά παιχνίδια που αφορούν τους κυβερνοχώρους, τα οποία συζητιούνται με ειλικρίνεια «off the record».
  Η χειραγώγηση ωστόσο, λειτουργεί και μέσω της ψυχαγωγίας. Τα «ριάλιτι» και κάθε «εκπομπές-σκουπίδια» που όμως έχουν μεγάλη τηλεθέαση σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κάθε άλλο παρά ψυχαγωγούν.
Πως μια δραματικά μεγάλη μερίδα ανθρώπων παρακολουθεί κάτι τόσο φθηνό με φανατισμό;
Δεν προσπαθώ να καταλήξω σε καμία θεωρία συνωμοσίας, αλλά θεωρώ πως τα νούμερα τηλεθέασης που επιτυγχάνουν πολλές από αυτές τις εκπομπές δεν είναι φυσιολογικά.
Ας πάμε σε κάτι πρόσφατο που αφορά ένα ριάλιτι επιβίωσης, που εκπεμπόταν από μεγάλο ιδιωτικό κανάλι. Τα νούμερα της εταιρείας μέτρησης τηλεθέασης που σημείωνε, ήταν διαστημικά και επί ένα ολόκληρο τρίωρο, ο κόσμος φαινόταν ότι το παρακολουθούσε με τεράστια προσήλωση και ταυτιζόταν με χαρακτήρες και ρόλους. Το πρώτο θέμα στις συζητήσεις ήταν σχετικά με αυτό το ριάλιτι και επιπροσθέτως, πολλοί δεν μετακινούνταν από τον καναπέ τους, προκειμένου να το παρακολουθήσουν. Ενώ ταυτόχρονα συνέβαιναν πολύ σημαντικά γεγονότα, για τους περισσότερους το σημαντικότερο θέμα ήταν αυτό: ένα «ριάλιτι επιβίωσης». Καλά τα κέρδη, καλά τα νούμερα, καλό να έχει επιτυχία ένα κανάλι, αλλά τουλάχιστον ας το κάνει μεταδίδοντας κάτι πιο ποιοτικό, που θα μπορούσε να έχει απήχηση και ας είναι μόνο μία εκπομπή. Τα απανωτά φθηνά ριάλιτι και τα συναφή που απλά κατεβάζουν 10 βαθμούς το IQ ανά επεισόδιο, δεν είναι ψυχαγωγία. Άμα με το παραπάνω παράδειγμα δεν χαρακτηρίζουμε την αποχαύνωση τότε τι κάνουμε;  
            Ζούμε σε μια εποχή που το συμφέρον του λαού, θυσιάζεται στο οικονομικό συμφέρον της διεθνούς ολιγαρχίας και σε αυτό συμμετέχουν συνειδητά και τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία λειτουργούν με επιλεκτική και καθοδηγούμενη ευαισθησία προς όφελος των δανειστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το τι συνέβη με το δημοψήφισμα του 2015. * Πόσα κανάλια άραγε υποστήριξαν το ΌΧΙ και πόσα λεπτά μετέδωσαν τις συγκεντρώσεις υπέρ του ΌΧΙ;
* Αντίθετα πόσοι δημοσιογράφοι, παρακίνησαν τον λαό να μην δεχτεί τα βάναυσα μέτρα των δανειστών;
* Πόσοι έκαναν προπαγάνδα υπέρ των δολοφονικών μέτρων και πόσοι προσπάθησαν να πείσουν τον λαό με ψέματα, να ψηφίσει ΝΑΙ;
Ασχέτως με το τι υποστηρίζω εγώ, θα έπρεπε με αντικειμενικότητα να εξεταστούν και οι δύο επιλογές που δόθηκαν στον λαό, χωρίς διαστρεβλώσεις και εμφανή υποστήριξη μιας από τις δύο, είτε αυτό ήταν το ΝΑΙ, είτε το ΟΧΙ.

        Συμπερασματικά ο ρόλος των ΜΜΕ, έχει εκτροχιαστεί, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις, αποδοχή των μνημονίων και των εθνοκτόνων μέτρων.
Πόσο άραγε ζούμε σε ένα ελεύθερο περιβάλλον όταν αυτό χτίζεται από μια «κοινή γνώμη» η οποία δημιουργείται από τα κίβδηλα λόγια του κάθε ενσυνείδητου παραπληροφορητή δημοσιογράφου;

 αναρτήθηκε στην εφημερίδα Η ΜΑΧΗ της 8/4/2018