ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ
XX ΤΘΜ - XXIV ΤΘΤ - ΧΧVI EMA

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Αποκαλύψεις των ίδιων των Τούρκων για το '74...



ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ "ΑΔΕΛΦΙΑ" ΣΑΣ...
ΣΕ ΣΑΣ ΤΟΥ UNITE#CYPRUS#NOW ΜΙΛΑΩ....

ΜΩΡΟΠΙΣΤΟΙ,ΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ

"... Μπήκαμε στο χωρίο. Ο Υπαξιωματικός Ακσού χώρισε τους άντρες του και ζήτησε και από τους ντόπιους συνοδούς μας, (Μουτζαχίτ Μαχητές) να πάνε μαζί, ένας με κάθε ομάδα και να ξετρυπώσουν τους άντρες του χωριού που μάλλον θα κρύβονταν. Κάποια στιγμή ακούω ένα πυροβολισμό και βρισιές. 
​Πάω κοντά και βλέπω έναν στρατιώτη μου να έχει πιαστεί στα χέρια με έναν Μαχητή (σ.σ: παραστρατιωτικό της ΤΜΤ). Μπροστά του το πτώμα μιάς ψηλής γυναίκας. 

Όμορφη γυναίκα και από τα καλά ρούχα της φαινόταν όχι γυναίκα χωριού. Σαν τις γυναίκες μας στην Ιστανμπουλ, (ελλ. Κωνσταντινούπολη), τις καλοντυμένες. Είχε πυροβοληθεί στην κοιλιά. Είχε την κιλότα της σκισμένη όπως και την φούστα της. Τα μάτια της ανοιχτά. Ρωτώ τι συνέβη.
- Ανθυπολοχαγέ εγώ την είδα πρώτος. Και ο Μεφσουτ θέλησε να μου την πάρει. Μάλιστα δεν έδωσε σημασία στον αντρα της που έτρεξε και χάθηκε προς την χαράδρα. Δεν τον κυνηγησε προκειμένου να γαμ.... την γυναίκα του. Νευρίασα. Και την ώρα που πήγε να την γαμ... την σκότωσα!
- Ανθυπολοχαγέ εφέντημ' αυτή η γυναίκα επί 20 χρόνια μας αγνοούσε. Ούτε καλημέρα δεν μας έλεγε επειδή ήμασταν Τούρκοι. Και αποφάσισα να την κάνω να το μετανιώσει. Να δει πως γαμ... οι Τούρκοι που τους αγνοούσε. Και ήλθε το "μεχμετζίκ" (σ.σ. ο φαντάρος) εδώ και μου την σκότωσε. Πριν την γαμ....! Τώρα πεθαμένη δεν θα έχει πιά γούστο.
ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΙΨΑΛΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ "ΤΡΑΚΙΑ" (σ.σ. Ελλ.Θράκης). ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΓΙΟΥΝΑΝΗΔΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ. ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΒΙΑΣΟΥΝ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ...
Εξαφνα μου ανατώθηκε το στομάχι.
Αλλά είπα μέσα μου. Εδώ ήλθαμε να κάνουμε μια δουλειά. Και θα την κάνουμε. Αλλωστε ο Πόλεμος είναι έτσι.
Έφτυσα στο χώμα την πικρίλα που είχα στο στόμα μου και τους είπα και στους δύο: "Σιχτιρ φυγετε από μπροστά μου. Θάψτε την μην πιάσουμε αρρωστιες και χαθείτε από τα μάτια μου..."
(Συνέντευξη του Λοχαγού ε.α. - Ανθλγού το 1974 στην Κύπρο - Χουσείν Καρσιογλου στο παρανομο Κουρδικό Περιοδικό της Κωνσταντινούπολης RASTI - Φεβ. 1979)
ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ... ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ!!!
ΤΩΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ!!!
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ, ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ... (sic)
ΛΟΙΠΟΝ:

- Το ίδιο έλεγαν πριν το 1897 οι ΝΕΝΕΚΟΙ Θεσσαλοί για τους Τούρκους, όταν κάποιος τους θύμιζε τι έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες το 1821
- Το ίδιο έλεγαν πριν το 1922 οι ΝΕΝΕΚΟΙ Σμυρνιοί για τους Τούρκους, όταν κάποιος τους θύμιζε τι έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες το1897
- Το ίδιο έλεγαν πριν το 1955 οι ΝΕΝΕΚΟΙ Κωνσταντινοπολίτες και Ίμβριοι/Τενέδιοι, όταν κάποιος τους θύμιζε τι έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες το 1922
- Το ίδιο έλεγαν πριν το 1974 οι ΝΕΝΕΚΟΙ Κύπριοι, όταν κάποιος τους θύμιζε τι έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες το 1955
- ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΟΙ, ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1974...
ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ...
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΛΥΚΟ. ΤΟ ΜΑΛΛΙ (ΕΜΦΑΝΙΣΗ) ΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ, ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΠΟΤΕ'... ΠΟΤΕ'...
Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΟΣ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ...

(στην φωτογραφία-ντοκουμέντο Τούρκοι στρατιώτες σερνουν με την βία Ελληνίδες στις σκηνές να τις βιάσουν. Σμύρνη Αύγουστος 1922)

Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)

Η αδυναμία της κατανόησης του όρου "ανιδιοτελής"...



Καθόμουν και σκεφτόμουν πόσο διπρόσωποι είναι κάποιοι άνθρωποι...
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα...
Το βιβλίο ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 14-16/8/74 το οποίο είναι Μαρτυρία του βασικότερου πρωταγωνιστή της, του επικεφαλής της Αμύνης τότε Ανχη ΠΖ Παναγιώτη Δ. Σταυρουλόπουλου, το οποίο είχα την τιμή να επιμεληθώ συγγραφικά εγώ.
Μέχρι τότε που εκδόθηκε πρώτη φορά, λίγοι γνώριζαν σε βάθος αυτήν την Μάχη με όλες της τις λεπτομέρειες...
Ασε τις ανακρίβειες που έλεγαν διάφοροι για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς.
ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΕΛ.ΔΥ.Κ. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΙΜΑΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΘΛΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΤΟΥ 1974 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.
Ενός βιβλίου που είναι πιστό αντίγραφο της αναφοράς του προς το ΓΕΣ του βασικού της και πιό υπεύθυνου να την αφηγηθεί Αξιωματικού, του επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης.
Και αντί να ακούσουμε έστω ένα ευχαριστώ, για αυτήν την επαναλαμβάνω ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ προσπάθεια και δική μου και πολύ περισσότερο του κ.Ταξχου, όλοι έχουν αποδοθεί σε μια "έρευνα" να ανακαλύψουν "από που βγάζουμε λεφτά" με το βιβλίο μιάς και αποδεδειγμένα, ούτε ο κ.Ταξχος εισπράττει ιδία βουλήσει δικαιώματα συγγραφέα, ούτε εγώ εισέπραξα αμοιβή επιμελητή...
Ομως δεν μπορούν να ησυχάσουν...
Και κάποιοι είναι και ...βετεράνοι!
Τους δείχνεις το δάσος και αυτοί αναλώνονται όχι να βλέπουν το δένδρο ..αλλά τον θάμνο!
ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο κ.ΤΑΞΧΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΜΕ;
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ ΣΕ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;

Εγω λέω ότι μάλλον επειδή δεν έχετε μάθει να κάνετε κάτι με ανιδιοτέλεια...
Κάποιοι από εσάς δεν γνωρίζουν καν αυτην την λέξη!

Μάθετε λοιπον ότι ούτε εγώ, ούτε ο κ.Ταξχος εισπράξαμε ένα eurocent από αυτό το βιβλίο...
Γιατι σκοπός αυτού του βιβλίου ήταν ο κόσμος να γνωρίζει πλέον ότι το 1974 εκεί στην περιοχή μεταξύ Γερόλακκου και Αγίου Δομετίου κάποιοι σταμάτησαν τους Τούρκους πολεμώντας 1 εναντίον 22 πάνοπλων και υποστηριζόμενων με άρματα, πυροβολικό και αεροπορία, Τούρκων...

Και μην φανταστείτε ότι ο κ.Ταξχος δεν έχει ανάγκη για αυτό την αποποιήθηκε την πληρωμή του.
Αν σας πω πόση είναι η σύνταξη του μίνι-Ταξχου που εισπράττει, θα γελάσετε για να μην κλάψετε!

Όσο για μένα μιας και αναφέρομαι σαν επιμελητής, θα αμοιβόμουν άπαξ με μια μικρή τυπική αμοιβή... 
Καταλάβατε λοιπόν ποιός ήταν ο αληθινός σκοπός όλων των συντελεστών στην δημιουργία και κυκλοφορία αυτού του βιβλίου;
Και από την πορεία του βιβλίου που βρίσκεται ήδη στην τελική ευθεία για την 3η (στην πραγματικότητα 4η) έκδοση του και τις αντιδράσεις Στρατιωτικών και σε κάποιες περιπτώσεις Πολιτικών παραγόντων - κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν μέχρι και στην "αναρμόδια" Κυπριακή Βουλή - φαίνεται ότι "η αποστολή μας, η διάχυση δηλαδή της γνώσης, εξετελέσθη επιτυχώς"!
Και ένα λεπτό ρε σεις λεβέντες....
Ο Σταυρουλόπουλος δεν έπρεπε να πάρει τις τιμές που δικαιούταν έστω στην δύση του βιολογικού του βίου, για οτι έκανε τότε;
Δεν έπρεπε να αναγνωρισθεί σε αυτό το 92χρονο πλέον γεροντάκι, ότι υπήρξε εξαιρετικός Αξιωματικός και πραγματικός Πατριώτης, χωρίς φόβο και με ορθή κρίση των καταστάσεων;

Δεν επρεπε οι Ελληνες να μάθουν ότι ΟΛΟΙ οι διασωθέντες Ελδυκάριοι σώθηκαν χάρις σε αυτόν ;;;;
Οταν συναντήθηκα με τον ΗΡΩΑ Λούη Ιωαννίδη που ηταν τότε Λοχαγός, Διοικητής του 4ου Λ/ΤΦ στην Μάχη του Στρατοπέδου και τον ρώτησα "κε Ιωαννίδη αν ο Σταυρουλόπουλος δεν διέτασσε "απαγκίστρωση" τι θα κάνατε;;; 
Και η απάντηση του ΓΕΝΝΑΙΟΥ Λούη Ιωαννίδη ήταν : "θα πέφταμε στα ορύγματά μας μέχρι τον τελευταίο. Κανείς μας δεν θα έκανε πίσω. Αυτή ηταν η διαταγή μας και αυτήν θα εκτελούσαμε μεχρι τον τελευταίο μας"!
Μόνο από αυτό καταλαβαίνει κανείς το βαρος που πήρε στους ώμους του ο 49χρονος τότε Αντισυνταγματάρχης του ΓΕΣ που από το πουθενά βρέθηκε Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου ως Στρατοπεδάρχης. Ένα βάρος να προτιμήσει να διατάξει "σύμπτυξη εν ημέρα και υπό την ισχυράν πίεσιν του εχθρού" παρά να χαθούν άδικα όλοι οι άνδρες του, επειδή έτσι το θέλησε ο Διοικητής τους, που την ίδια ωρα επινε μπύρες στην Κλήρου, αλλά και κάποιοι πολιτικάντηδες των Αθηνών.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ κλπ 
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ... 
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟΣ....
ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ...

Ξέρω ότι ανιδιοτελώς έπραξα ότι έπραξα, δηλαδή πήρα την συνέντευξη από τον κ.Ταξχο, μετέτρεψα τον προφορικό του λόγο σε γραπτό και το παρέδωσα - αφού πήρα την έγκριση του κ.Ταξχου - στον Γιάννη Γιαννάκενα για να το εκτυπώσει, αφού πρώτα υπογράψαμε και οι δυό μας αποποίηση από οποιαδήποτε αμοιβή ή δικαιώματα.
ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΜΟΝΗ ΑΜΟΙΒΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΗΣ Χαράς Τοπαλίδη, αδελφής του πεσόντα Λοχία του ΛΒΟ/ΕΛΔΥΚ Νίκου Κρητικού και της Ελένης Γρίβα, αδελφής του αγνοηθέντος μέχρι και σήμερα αγνοούμενου Δεκανέα του Λ/ΔΚΣΕΩΣ Χρήστου Γρίβα ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ:
- Nα είστε καλα και συ και ο κ.Ταξχος γιατί πλέον μάθαμε πως χάθηκαν τα αδέλφια μας...
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ....
Καταλάβατε κύριοι ιδιοτελείς που συνεχώς αναφέρεστε σε μένα, επειδή δεν μπορείτε να βρείτε την αληθινή σημασία - ώστε να την κατανοήσετε - της λέξεως ανιδιοτελής;;;
ΥΓ: Σε ότι αφορά κάποιους Κυπρίους Αποστράτους που αναφέρουν ότι "υπερτονίστηκε η προσφορά της ΕΛΔΥΚ στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ" θα τους καλούσα, να ρωτήσουν όποιους Βρετανούς Αξιωματικούς συναντήσουν, ποιά Μάχη διδάχθηκαν στην Στρατιωτική τους Ακαδημία, ως την πιό άνιση Μάχη της Παγκόσμιας Ιστορίας των Νεωτέρων χρόνων. Και μετά ...συζητάμε ότι θέλουν !

Στην φωτο βλέπετε:
- ιδιωτικο συμφωνητικο αποποιησης δικαιωμάτων κ.Ταξχου και δικής μου αμοιβής
- 1η εκδοση εξαντλήθηκε
- 2η εκδοση - εξαντλήθηκε
- ειδική εκδοση εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - εξαντλήθηκε
- 3η έκδοση - σε κυκλοφορία από 16/6/2017

Το παρόν άρθρο είχε γραφεί κατά τον μήνα Μάιο.
Στις 11/6/17 ο κ.Ταξχος απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών.
​Του το αφιερώνω.

Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)

Το Μνημόσυνο του "Αρχηγού των Γενναίων"




































Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)

Πάνω από τα Κόμματα μία είναι η ιδεολογία... Ο Πατριωτισμός!



Β
λέπω συχνά συζητώντας με ομοϊδεάτες Πατριώτες το εξής παράδοξο, δείγμα του πόσο μεγάλο κακό κάνει ο κομματισμός στην Πατρίδα.

Ξεκινάμε λοιπόν μια συζήτηση που αφορά το πως θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον ένα και μοναδικό εχθρό μας, τον Τούρκο που συνοδεύεται από τους εδώ νενέκους (*) εκφραστές της τρομοκρατίας του.
Αναλύουμε τα γεγονότα, την διαμορφωθείσα πραγματικότητα του σήμερα, το ρεαλιστικό μέγεθος του προβλήματος και τις μεθόδους που ενδεχόμενα πρέπει να ακολουθήσουμε για να τους αντιμετωπίσουμε.
Και τότε κάποιος κάνει το "μέγα λάθος" να χρησιμοποιήσει ένα παράδειγμα από την πρόσφατη Ιστορία είτε της κυρίως Ελλάδος είτε - ακόμα χειρότερα - της Μεγαλονήσου.
Και γινόμαστε τότε θεατές ενός μονόπρακτου που αν δεν ήταν γιά κλάματα είναι τουλάχιστον για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
Αν δηλαδή κάποιος πει "Τότε αυτό δεν είχε κάνει ο Κληρίδης και ...μπλα μπλα μπλα" βλέπουμε ένα δύο από την ομήγυρη να αλλάζει ύφος, να σκληραίνουν τα χαρακτηριστικά του και να παίρνει βίαια τον λόγο για να απαντήσει ωσάν ο Κληρίδης να ήταν ο πατέρας του και να έπρεπε να υπερασπισθεί την απειλούμενη τιμή της οικογενείας...
Και εκεί που η συζήτηση είχε την αντιμετώπιση του Τούρκου ως μοναδικού αυτήν την στιγμή προβλήματος για τον Κύπριο πολίτη, μέλος της ΕΕ και μόνο αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ επίσημα (γιατί με τα λάθη μας το ανεπίσημα είναι διαφορετικό, επαναλαμβάνω με 100% δική μας ευθύνη), γινόμαστε μάρτυρες μιάς ελεεινής ανταλλαγής ύβρεων, ανάμεσα σε έχοντες την ίδια προσμονή απέναντι στον Τούρκο, αλλά με διαφορετικές κομματικές ταμπέλες, που μπορεί να οδηγήσει και σε προπηλακισμούς και συχνά πυκνά σε χειροδικίες.
Μου θυμίζει την ταινία με πρωταγωνιστή τον Λογοθετίδη και τίτλο "Οι Γερμανοί ξανάρχονται", όπου στο όνειρό του ο Λογοθετίδης πάνω στην αμάκα της αυλής, είδε ότι με την επανεμφάνιση των Γερμανών και την Νέα Κατοχή, όλοι οι Έλληνες ενώθηκαν κατά του κοινού εχθρού, του Κατακτητή. Και μόλις έφτασε η στιγμή, οι ένοικοι της αυλής, να φυγαδευτούν εκτός Αθηνών και ίσως εκτός Ελλάδος, για να μην τους πιάσουν οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, οι κομματικές αγκυλώσεις επικράτησαν...
"Γιατί να πάμε με τους Αγγλους, γιατί να πάμε στο βουνό με τους κομμουνιστές...;;;"
Ώσπου οι Γκεσταμπίτες τους εγκλώβισαν εκεί που βρίσκονταν κρυμμένοι και τους επιτέθηκαν...
Με αυτήν την περιγραφή θα σας εξομολογηθώ μια ιστορία που μου εκμυστηρεύτηκε η κυρία Μαίρη Κουρούπη, σύζυγος του μέχρι σήμερα αγνοούμενου Διοικητή του 251 ΤΠ της Γλυκιώτισσας στην Κερύνεια Αντισυνταγματάρχη ΠΖ Παύλου Κουρούπη. Μου είπε λοιπόν η κα Κουρούπη:
"Μιά μέρα ο Παύλος έκανε επιθεώρηση των χώρων του μεγάλου Στρατοπέδου. Φθάνοντας στις τουαλέττες (αποχωρητήρια) των οπλιτών, διαπίστωσε ότι από την μιά μεριά στους τοίχους ήταν κολλημένες αφίσσες του Γρίβα και από την άλλη μεριά ήταν κολλημένες αφίσσες του Μακαρίου. Αμέσως ο Κουρούπης διέταξε αναφορά τάγματος.
Με τους άνδρες του μαζεμένους στον χώρο αναφοράς τάγματος ο Κουρούπης τους έδειξε τις αφίσσες που είχε βρει στα αποχωρητήρια. Και με μιά κίνηση του δείχνει με το δάκτυλό λοξά δεξιά του τον τουρκοκρατούμενο από την εποχή της τουρκανταρσίας Άγιο Ιλαρίωνα και τους λέει: "Ο ΕΧΘΡΟΣ ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ. ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ."
Προφητικό.
Αυτό λέω και εγώ σήμερα σε όλους όσους απαρτίζουν τον Αντιομοσπονδιακό χώρο.
Είμαστε κατά της ΔΔΟ όχι γιατί αυτό πρεσβεύει το Πολιτικό Κόμμα που συμπαθούμε. Τα κόμματα είναι πλασμένα να παίζουν "παιγνίδια", τα λεγόμενα κομματικά παιγνίδια.
Εμείς δεν παίζουμε κανένα παιγνίδι, που να το υπαγορεύουν πολιτικά κόμματα.
Εμείς αφού εξετάσαμε τα πεπραγμένα, τα προτεινόμενα και τα γεγονότα, αποφασίσαμε να κρατήσουμε αυτήν την στάση. Εμείς. Μόνοι μας... Και ας πάνε στο διάβολο τα κόμματα, ότι κι αν αποφασίσουν να πράξουν, χάριν σκοπιμοτήτων.
Γιατί εμείς είμαστε ΠΡΩΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ... και μετά οτιδήποτε άλλο....
Γιατί για εμάς ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ, ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΧΤΥΛΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΟΣΤΡΑΡΕΙ ΤΟ ΜΠΑΪΡΑΚΙ ΤΟΥ.
Και να το ξέρετε. Αν τελικά γίνει το "μπαμ" με τους Τούρκους πάλιν "ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ".Φύλακες γρηγορείτε... Ο καιρός γαρ εγγύς...

(*) 
νενέκος = Δημήτριος Νενέκος, οπλαρχηγός της Αχαΐας με έδρα την ευρύτερη περιοχή πέριξ των Καλαβρύτων και του  Αιγίου. Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόνησο και τον ανταρτοπόλεμο που ξεκίνησε εναντίον του ο Κολοκοτρώνης, ο Νενέκος αποστάτησε και με τους άντρες του μπήκε στην υπηρεσία του Πασά. Το έσωσε μάλιστα μια φορά όταν ο Ιμπραήμ χάθηκε σε περίπατό του στην άγρια φύση των Καλαβρύτων και εκείνος τον βρήκε και τον έφερε πίσω στο Αίγιο. Ο Κολοκοτρώνης έβγαλε διαταγή να σκοτωθεί ο Νενέκος και ειδικά έδωσε εντολή στον συγγενή εξ αγχιστείας του Νενέκου, ονόματι Σαγιά να βρει μια ευκαιρία να τον σκοτώσει. Έτσι και έγινε. Ο Σαγιάς εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο Νενέκος επειδή ήταν συγγενείς δεν φυλαγόταν όταν βρισκόταν μαζί του, τον σκότωσε εκτελώντας την εντολή του Εθνάρχη Κολοκοτρώνη. Έκτοτε όλοι όσοι συνεργάζονται ή είναι φιλικά διακείμενοι με τον εχθρό, ονομάζονται "νενέκοι". Ο όρος "ναιναικος" είναι καινοφανής και πιθανώτατα οφείλει την ύπαρξη του στην λέξη ΝΑΙ αλλά με έμφαση (2 φορές ΝΑΙ) και αναφέρεται σε όσους από δική τους αντίληψη ή παρασυρμένοι από τους νενέκους είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΝΑΙ σε ένα πιθανό Δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι της λύσης με βάση της Αρχές της Συνομοσπονδίας (γιατί αυτό το πράγμα που μας προτείνεται μόνο Ομοσπονδία δεν είναι).

Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)

ΚΟΜΜΑΤΑ: Όπως λειτουργούν καθίστανται γάγγραινα για τη Δημοκρατία



Α
κούω διάφορους τύπους, πολύ πιο δημοκράτες από μένα – έτσι φαίνεται – να μιλούν συνεχώς για την ανάγκη ύπαρξης των Πολιτικών Κομμάτων στον σύγχρονο Δημοκρατικό βίο κάθε κοινωνίας και με πιάνει αλλεργία. Και αυτό γιατί, όλα αυτά που εμφανίζουν ως προτερήματα της ύπαρξης των κομμάτων, στην πραγματικότητα είναι η περιγραφή των αιτίων της καταστροφής μας.


Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τι είναι το Πολιτικό Κόμμα;
Θεωρητικά πάντα, με την έννοια πολιτικό κόμμα μπορούμε να ορίσουμε μια οργανωμένη ομάδα ατόμων με στόχο την προώθηση συγκεκριμένων θέσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ανάληψη της διακυβέρνησης μιας χώρας. Τα πολιτικά κόμματα (θεωρητικά πάντα) έχουν μεγάλη σημασία για τη λειτουργία του πολιτεύματος. Αποτελούν μέσο διασύνδεσης του πολίτη με τους φορείς Διακυβέρνησης αλλά και αντίστροφα είναι οι δίαυλοι μέσα από τους οποίους οι φορείς αυτοί ενημερώνονται για τα αιτήματα των πολιτών. Η σχέση μεταξύ πολιτικής εξουσίας – πολιτών επηρεάζεται, όπως θα δούμε, και από άλλες οργανώσεις πολιτών, τις ομάδες πίεσης και συμφερόντων.

Το πολιτικό κόμμα έχει κάποια βασικά χαρακτηριστικά που το διαφοροποιούν από άλλες οργανώσεις. Συγκεκριμένα το πολιτικό κόμμα:

• Έχει στόχο την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας ή έστω τη συμμετοχή σε αυτή και την εφαρμογή του προγράμματός του. Αυτή είναι η βασική διαφορά του κόμματος από άλλες ομάδες συμφερόντων – πίεσης που επιζητούν, κυρίως, να επηρεάσουν την πολιτική εξουσία.

• Αποτελεί οργάνωση με μέλη που είναι επίσημα εγγεγραμμένα και διαθέτουν «κομματική ταυτότητα». Έτσι, το κόμμα διακρίνεται από ευρύτερα κοινωνικά κινήματα (π.χ. φεμινιστικό κίνημα, ειρηνιστικό, οικολογικό κτλ.)

• Έχει ιδεολογική βάση (π.χ. φιλελεύθερη, συντηρητική, ριζοσπαστική, εθνικιστική ή διεθνιστική, κομμουνιστική ή σοσιαλιστική ιδεολογία κτλ.).

Τα κόμματα κάθε χώρας συγκροτούν το κομματικό σύστημα.  Ανάλογα με τον αριθμό των κομμάτων που λειτουργούν σε μια δημοκρατία, διακρίνουμε τα εξής κομματικά συστήματα:

α) Μονοκομματικό σύστημα: ένα μόνο κόμμα μονοπωλεί την άσκηση της πολιτικής εξουσίας (π.χ. το κομμουνιστικό κόμμα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας).

β) Πολυκομματικό σύστημα: περισσότερα από δύο κόμματα διεκδικούν την εξουσία και συνήθως συνεργάζονται σχηματίζοντας πολυκομματικές κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει στην Ιταλία, Γερμανία και αλλού.

Όταν στην πολιτική σκηνή κυριαρχούν δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, υπάρχει το λεγόμενο φαινόμενο του δικομματισμού, όπως για παράδειγμα στην Αγγλία το συντηρητικό και το εργατικό κόμμα, στις Η.Π.Α. το ρεπουμπλικανικό και το δημοκρατικό κόμμα κτλ.

Το Σύνταγμα αναγνωρίζει στους Έλληνες πολίτες το δικαίωμα της ελεύθερης ίδρυσης πολιτικών κομμάτων και της ελεύθερης συμμετοχής σε αυτά (άρθρο 29 Σ.). Ως όρο ίδρυσης κόμματος το Σύνταγμα θέτει την εξυπηρέτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτό σημαίνει ότι ένα κόμμα μπορεί να ασκήσει την πολιτική εξουσία μόνον εφόσον σέβεται και εφαρμόζει τους συνταγματικούς κανόνες. 

Η ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος πάντως μπορεί να γίνει προβληματική, αν η εσωτερική οργάνωση των κομμάτων είναι αυταρχική. Το δικαίωμα του πολίτη για ενεργητική συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι προϋποθέτει δημοκρατική εσωτερική οργάνωση των κομμάτων, τέτοια που να δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη πολιτικής δράσης από τα κομματικά μέλη.  

«Τα κόμματα έχουν δικαίωμα στην οικονομική τους ενίσχυση από το Κράτος για τις εκλογικές και λειτουργικές τους δαπάνες, όπως νόμος ορίζει» (άρθρο 29 παρ. 2 Σ.) Το κράτος δηλαδή ενισχύει οικονομικά τα κόμματα, ανάλογα με την εκλογική τους δύναμη. Διασφαλίζει έτσι την ανεξαρτησία τους από ιδιωτικά συμφέροντα.

Καινοτόμος είναι η συνταγματική διάταξη που προβλέπει τη δυνατότητα συμμετοχής των νέων στα τμήματα νέων των κομμάτων. Έτσι, προωθείται η ενεργός συμμετοχή του πολίτη στην πολιτική, πριν ακόμα αποκτήσει το δικαίωμα της ψήφου.

Είπαμε όμως, όλα αυτά «θεωρητικά».  Ας πάμε λίγο πιο βαθιά στην θεωρία των Πολιτικών Κομμάτων.

Επίσης τα κόμματα πέραν της ιδεολογίας του, αναλόγως της στάσης τους ως προς την υφιστάμενη Κυβέρνηση διακρίνονται σε φιλοκυβερνητικά ή συμπολιτευόμενα και σε αντιπολιτευόμενα. Παλιότερα και ειδικά στην Ελλάδα του 19ου αιώνα είχαμε και κόμματα που αυτοονομάζονταν «Γαλλικό», «Ρωσικό» και «Αγγλικό» διότι τα συμφέροντα των εγχώριων κοινωνικών ομάδων που αντιπροσώπευαν, συνδέονταν με τα συμφέροντα της αντίστοιχης χώρας, με τα οποία θεωρούσαν έπρεπε να συμπλεύσουν για να ευοδωθούν.

Αυτός λοιπόν είναι ο ορισμός των Κομμάτων.

Πιο ακριβής ορισμός της έννοιας του κόμματος δεν μπορεί να υπάρξει, μιας και αρκετοί κοινωνιολόγοι, συνταγματολόγοι και άλλοι πολιτικοί ερευνητές που εξετάζουν το θέμα από διαφορετικές απόψεις, αδυνατούν να δώσουν έναν κοινό ορισμό, για όλες τις μορφές ύπαρξης ενός πολιτικού κόμματος.

Και χωρίς να έχουν μπει καν στον πυρήνα του ορισμού. 

Γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον να ψάξουμε λίγο την αριθμητική πορεία των Κομμάτων. Τότε θα αντιληφθούμε ότι από τα 3 κόμματα της Ελληνικής Πολιτείας και του Βασιλείου της Ελλάδος (το 1828 και 1832 αντίστοιχα), φθάσαμε αισίως στα 152 (!!!) κόμματα, κινήματα και συνασπισμούς, στα χρόνια του Μνημονίου (2016)…

Στην Κύπρο αντίθετα τα υπάρχοντα αναγνωρισμένα κόμματα είναι συνολικά 14 από τα οποία μόνο τα 8 εκπροσωπούνται στην Κυπριακή Βουλή.

Τώρα που συμφωνήσαμε με τους ορισμούς και τα αριθμητικά στοιχεία θα σας πάω στους λόγους για τους οποίους αντιπαθώ σφοδρά την πολιτική παρουσία των κομμάτων στη διαχρονική πορεία του τόπου.

Λοιπόν από τα βασικά προαπαιτούμενα της ύπαρξης των κομμάτων είναι οι εξής παράμετροι:

1.Ως όρο ίδρυσης κόμματος το Σύνταγμα θέτει την εξυπηρέτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Mάλιστα. Πόσες φορές δεν βλέπουμε – ιδίως τα τελευταία χρόνια – τα ίδια τα κόμματα να υπονομεύουν την Δημοκρατία; Πόσες φορές δεν είδαμε να παρακάμπτουν τις Δημοκρατικές διαδικασίες προκειμένου να πετύχουν με ιδιοτέλεια τον σκοπό τους; Πόσες φορές δεν είδαμε να έχουν κάνει «κουρέλι» το Σύνταγμα, με βάση το οποίο υπάρχουν προκειμένου να επιτύχουν τους ΑΝΤΕΘΝΙΚΟΥΣ και ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ;

Πόσες φορές τα κόμματα δεν σέβονται και δεν τηρούν τους Συνταγματικούς κανόνες; Πόσες φορές θα πρέπει να δούμε κόμματα όπως πχ ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελληνική Δημοκρατία να εξαπατούν τον Λαό, να εκλέγονται με υποσχέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες από αυτό που τελικά πράττουν καταστρατηγώντας το «πνεύμα» της Δημοκρατικής εκλογής, όπως αυτή καθορίζεται από το Σύνταγμα;

Ή ο ΔΗΣΥ στην Κυπριακή Δημοκρατία, που από την μια τα μέλη της ηγετικής του ομάδα εμφανίζονται οι Ηρακλείς του Πατριωτικού χώρου, ενός χώρου που δημιουργήθηκε με φυντάνια των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και της «Ενωτικής Παράταξης» και σήμερα συναγωνίζονται σε ραγιαδισμό, κόμματα Διεθνιστικά όπως πχ το Α.Κ.Ε.Λ., με το οποίο μάλιστα συμπορεύονται;

Αν ο υποψήφιος Πρόεδρος που υποστηρίχθηκε ως πρώην Πρόεδρος του από το ΔΗ.ΣΥ., εν χορό μετά των υποψηφίων βουλευτών του – πολλώ δε μάλλον και διά του νέου Αρχηγού του - στην προβλεπόμενη προεκλογική τους εκστρατεία, ενημέρωναν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους ότι σκοπεύουν να δώσουν τα πάντα στην Τουρκοκυπριακή πλευρά προκειμένου να τους πιστώσει η Ιστορία μια λύση στο Κυπριακό πρόβλημα, παρότι αυτό κατά βάσιν είναι πρόβλημα δημιουργηθέν από Στρατιωτική Εισβολή και Κατοχή, ποιος Συναγερμικός θα τους ψήφιζε, πέραν αυτών των οπαδών της νέας «νοοτροπίας» που λέει «τα δίνουμε όλα προκειμένου να μην έχουμε πόλεμο»; Και πολύ περισσότερο αν τους ενημέρωνε προκαταβολικά ότι σε αυτήν τους την πορεία ήταν διατεθειμένοι να συμμαχήσουν και να συνεργασθούν με τους Κομμουνιστές του ΑΚΕΛ… με αυτούς δηλαδή που από το πρωί μέχρι το βράδυ τους καθυβρίζουν ως «φασίστες» ;

Κάποιος μπορεί να μου πει ότι ο εκλεγείς Πρόεδρος που προτάθηκε από τον ΔΗΣΥ, είχε δείξει τις διαθέσεις του από την περίοδο της εμφάνισης του Σχεδίου Ανάν θα απαντήσω ότι δεν θα ήταν κατά κανένα τρόπο περίεργο να έχει αλλάξει γνώμη βλέποντας την αδιαλλαξία των Τούρκων και Τουρκοκυπρίων, αλλά και το αποτέλεσμα του τότε Δημοψηφίσματος.

Ο Τσίπρας στην Ελληνική Δημοκρατία πχ, εξελέγη για να «σκίσει τα Μνημόνια», «να κάνει μονομερή διαγραφή του Χρέους» και «να μην δοθεί κανένα σπίτι στα χέρια Τραπεζίτη». Και υποσχόμενος αυτά… τελικά υπόγραψε και 4ο Μνημόνιο και «αλυσόδεσε» την Ελλάδα να σέρνει το άρμα των Διεθνών Τοκογλύφων μέχρι το 2060, χωρίς να του έχει δεσμευτεί κανείς ότι θα του διαγράψει μέρος του Χρέους προκειμένου αυτό να είναι εξυπηρετήσιμο και βέβαια επιτρέποντας σε κάθε Τραπεζίτη να κατάσχει τα σπίτια που ανήκουν σε ληξιπρόθεσμους οφειλέτες !

Δεν είναι αυτό κατάφωρη παραβίαση του συντάγματος; Δεν αποτελεί αυτό εξαπάτηση του λαού και σε ελληνικό και σε κυπριακό κράτος, από τους ηγέτες του; Εξόφθαλμη εξαπάτηση… αισχρή εξαπάτηση… 

2. Οπωσδήποτε η εσωτερική οργάνωση των κομμάτων δεν θα έπρεπε να είναι αυταρχική. Το δικαίωμα του πολίτη για ενεργητική συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι προϋποθέτει δημοκρατική εσωτερική οργάνωση των κομμάτων, όπου καθένας θα μπορεί τηρώντας απόλυτα το καταστατικό του κόμματος να λέει την άποψη του και την κριτική του, στα κομματικά όργανα. Μάλιστα. Ποιο κομματικό Στέλεχος στα Κυβερνητικά Κόμματα σε Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να βγει και να κάνει κριτική στην πολιτική …την επαναλαμβάνω ξεδιάντροπη πολιτική που εξασκεί πάνω στον τόπο του και τον λαό του αυτός που θεωρείται ο θεσμικός ηγέτης του τόπου;  Τα παραδείγματα των διαγραφών στην Ελληνική Βουλή στελεχών (βουλευτών) που δεν ακολούθησαν την κομματική γραμμή είναι άπειρα. Από όλα τα Κόμματα… Ποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πει «Δεν ψηφίζω αυτά που η Κυβέρνηση μας καλεί να ψηφίσουμε, διότι εμείς υποσχεθήκαμε ότι θα κάνουμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά!»;

Ποιος βουλευτής ή μεγαλοστέλεχος του Κυβερνητικού Κόμματος στην Κύπρο θα μπορούσε να σκεφθεί να μην ψηφίσει τον λεγόμενο «Νόμο Ακιντζί»; Μια δύο περιπτώσεις ήταν κατ’ εμέ «στάχτη στα μάτια» !

Όπως και σε ότι αφορά αυτήν την ρημάδα την διαπραγμάτευση με τους Τούρκους… Που θα βρεθεί αυτός που θα εναντιωθεί λέγοντας σε κομματόσκυλα και μη «πως μπορούμε να ξεπουλάμε (τελικά ναι, εμείς οι ίδιοι) την Πατρίδα προκειμένου ο α’ εργολάβος ή ο β’ μεγαλοκαταστηματάρχης να κάνουν μετά από μια «άρπα-κόλα» λύση «business» με τους Τούρκους»;

Την επόμενη μέρα τον έχει φάει το «μαύρο σκοτάδι» από Πολιτική και ενδεχόμενα επαγγελματική άποψη. Και βέβαια και αυτός θα στοχοποιηθεί από τους πολιτικούς του αντιπάλους εντός κόμματος αλλά και φιλικά του πρόσωπα, για να πιεστεί αυτός να αλλαξοπιστήσει ως προς το Εθνικό ή άλλο θέμα για το οποίο αντιδρά.

3. Τα κόμματα δεν πρέπει να έχουν οικονομικές δοσοληψίες – εν κρυπτώ – με οικονομικούς παράγοντες. Η διαπλοκή του Κράτους με τους Πολίτες, εξ αιτίας της πελατειακής σχέσης που είχε αναπτυχθεί την τελευταία χρόνια, έχει κάνει τα κόμματα έρμαιο των διαθέσεων των χρηματοδοτών τους, πράγμα ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Και αυτή η διαπλοκή είναι πυραμίδα. Ξεκινάει από τους «οικονομικούς καρχαρίες» που συνήθως χρηματοδοτούν όλα τα κόμματα, για να εξασφαλίζουν δουλειές με το Δημόσιο και ταυτόχρονα να μην αντιδρά η αντιπολίτευση και καταλήγουμε με τους «φτωχοδιάβολους» που χωρίς να διαθέτουν τα τυπικά προσόντα, προσπαθούν να βολέψουν μέλη της οικογένειάς τους ή και τους ίδιους σε κάποια θεσούλα στον Κρατικό Μηχανισμό, υπερπηδώντας το εμπόδιο αυτών που τα διαθέτουν και μένουν «εκτός νυμφώνος».

* Μα καλά τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την Δημοκρατία;
* Σε ποια Δημοκρατία ο πολίτης πρέπει να φοβάται το κόμμα;
* Σε ποια Δημοκρατία ο Λαός εξαπατάται τόσο ξεδιάντροπα χωρίς καμιά κύρωση για αυτούς που υπεξαίρεσαν δολίως την ψήφο του ;
* Σε ποια Δημοκρατία ο απατεώνας πολιτικός προστατεύεται από το υπόλοιπο Πολιτικό Σύστημα των Κομμάτων που σε αγαστή συνεργασία τον κρατά στο απυρόβλητο και το ακαταδίωκτο παρ΄ όλες τις ανομίες του ;
* Σε ποια Δημοκρατία το Κυβερνών κόμμα κινούμενο μακράν των πλαισίων των προεκλογικών του υποσχέσεων φθάνει στο σημείο να πράττει ακριβώς τα αντίθετα και  δεν υφίσταται μηχανισμός καθαίρεσης του από τη  εξουσία (πχ μέσω ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου) ;
* Σε ποια Δημοκρατία οι πολιτικοί μπαίνουν φτωχοί στο Πολιτικό Σύστημα και ξάφνου γίνονται πάμπλουτοι χωρίς να τους ελέγχει κανείς ή μάλλον οι ελεγκτές να είναι και οι ελεγχόμενοι ταυτόχρονα ;
* Σε ποια Δημοκρατία οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν μόνο «ΤΙ ΕΣΧΟΝ» αλλά κανείς δεν τους ελέγχει για το «ΠΟΘΕΝ» - όπως γίνεται για τον τελευταίο φορολογούμενο πολίτη;
* Σε ποια Δημοκρατία η σύμπραξη «με τον εχθρό σου» προκειμένου να μπορέσεις να ικανοποιήσεις τις αλλοπρόσαλλες επιδιώξεις σου θεωρείται «πολιτικά και ηθικά πρέπουσα» ;

- ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ…ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΣ ΜΟΡΦΗ!
- ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ…

Και μην βρεθεί κάνεις να μου μιλήσει περί «Περικλέους» γιατί αν ζούσε ο Περικλής θα τους είχε εξορίσει για βίαιη παραβίαση των κανόνων αυτής ταύτης της δημοκρατίας και της έννομης τάξης…

Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)


ΚΥΠΡΙΕ.. ΠΑΣ ΜΗ ΩΝ ΜΕΘ'ΗΜΩΝ... ΚΑΘ'ΗΜΩΝ!

Οι αρχαίοι Μήλιοι (κάτοικοι της Μήλου) είχαν ρίζες εκ της ευρύτερης περιοχής της Σπάρτης, καθότι η Μήλος ήταν μια μικρή αποικία των Λακεδαιμονίων.
Οι Σπαρτιάτες εκείνη την εποχή που ειπώθηκε αυτή η φράση που είναι ο τίτλος αυτού του άρθρου,  την οποία μας την έκανε γνωστή ο Θουκυδίδης, είχαν την πιό ισχυρή πολεμική μηχανή σε ότι αφορά τον Στρατό Ξηράς - μιλώντας με τα σημερινά δεδομένα.
Οι Αθηναίοι αντίθετα είχαν πολύ ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό... πάλι μιλώντας με τα σημερινά δεδομένα.
​Ο Διάλογος των Μηλίων με τους Αθηναίους είναι ένα από τα δραματικότερα επεισόδια του Πελοποννησιακού Πολέμου και εξιστορείται στο 5ο βιβλίο της Ιστορίας του Θουκυδίδη.
Το περιστατικό συνέβη το 416 π.Χ..
Οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στην Μήλο, με σκοπό να την αναγκάσουν να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι Μήλιοι ζήτησαν να γίνει σεβαστό το δικαίωμά τους να μείνουν ουδέτεροι στη σύγκρουση των Αθηναίων με τη Σπάρτη, λόγω της συγγένειας τους με τους Σπαρτιάτες.
Τελικά οι Αθηναίοι δεν το αποδέχθηκαν, σπρώχνοντας τα γεγονότα στα άκρα.
"Πας μη ων μεθ' ημών, καθ' ημών" (όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας!)
​Η Ιστορία είναι γνωστή από κει και πέρα.
Οι Αθηναίοι αποβιβάστηκαν στην Μήλο και την πολιόρκησαν και εκμεταλλευόμενοι την τεράστια στρατιωτική τους υπεροχή την κατέλαβαν.
Ο λόγος αυτής της εισαγωγής από κάποιον που δεν είναι επαΐων στον Θουκυδίδη ή την Αρχαία Ελληνική Ιστορία, είναι να καταδείξει ότι πλέον και στην Κύπρο ισχύει το δίλημμα στο οποίο μπροστά βρέθηκαν οι Μήλιοι...
Ο Λαός της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να αποφασίσει.
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ "ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΣΤΟ ΝΗΣΙ;;; 
Δεν υπάρχει ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ...
Δεν είναι ερώτηση δημοσκόπησης. Είναι ερώτηση ζωτικότατης σημασίας.
ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ  "ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΣΤΟ ΝΗΣΙ, ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑ...
Και είσαι σύμμαχος των Τούρκων εισβολέων, των Τουρκοκύπριων συνοδοιπόρων τους και των κάθε λογής προσκυνημένων για ιδιοτελείς σκοπούς.
Και είσαι εχθρός όλων αυτών που πασχίζουν να επιβάλλουν μια ΔΙΚΑΙΗ και ΒΙΩΣΙΜΗ Λύση στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε ακόμα και πριν το '63 και επισφραγίστηκε το '74 και το '83.

Είσαι εχθρός όλων αυτών που νιώθουν Ελληνες γιατί είναι Ελληνες, γιατί ανήκουν στο Ελληνικό Εθνος.
Είσαι εχθρός όσων εκτοπίσθηκαν, προσφυγοποιήθηκαν, σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν, διαπομπεύθηκαν, εξανδραποδίστηκαν. 
Σου επαναλαμβάνω: "Δεν υπάρχει ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ..."
ΠΑΣ ΜΗΝ ΩΝ ΜΕΘ'ΗΜΩΝ... ΚΑΘ'ΗΜΩΝ!
Έφτασε πλέον ο κόμπος στο χτένι. Έφτασε η ώρα της μεγάλης απόφασης.
Θα σκύψουμε το κεφάλι ή θα μείνουμε όρθιοι;
Και εσύ Κύπριε, που στον τόπο σου και για τον τόπο σου αγωνίσθηκε ένας Χριστόδουλος Σώζος, ένας Αυξεντίου, ένας Μάτσης, ένας Παλληκαρίδης, ένας Λένας, ένας Κάρυος, ένας Καραολής, ένας Χατζηγιακουμής, ένας Δημητρίου, ένας Πατάτσος και για να πάμε στους νεώτερους ένας Χρίστος Φώτης, ένας Τάσσος Μάρκος και τόσοι άλλοι ανώνυμοι αγωνιστές του Έθνους, ΕΙΣΑΙ ΜΕΘ'ΗΜΩΝ;
Αν ΝΑΙ αντιπάλεψε τα Κινήματα των νεο-ραγιάδων..
Αν ΟΧΙ τότε είσαι ΚΑΘ'ΗΜΩΝ... οπότε να παρακαλάς να μην συναντηθούμε στα Μαρμαρένια Αλώνια... (οι άνδρες δεν συναντώνται στα "γουναράδικα" όπως λένε κάποιοι νεόκοποι παλληκαράδες της αριστεράς... Οι άνδρες όπως κι ο Διγενής παλεύουν στα Μαρμαρένια Αλώνια...)
ΚΑΤΙΣΙΗ ΣΑΣ... "ΟΤΑΝ Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ" !!!
(και ο νοών νοείτω και ο μη νοών α-νοείτω...)
Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)

Το τέλος μιάς μακράς πορείας 33 χρόνων...


Με την έκδοση του Λευκώματος "ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ - ΚΥΠΡΟΣ 1974" κλείνει ένας κύκλος εξονυχιστικής έρευνας σχεδόν 33 ολόκληρων χρόνων, πάνω στο Κυπριακό και ιδιαίτερα πάνω στο πιό "μελανό" κεφάλαιο της Ιστορίας της Κύπρου, δηλαδή το Καλοκαίρι του 1974.
Ήταν Νοέμβριος 1984, που ευρισκόμενος για επαγγελματικούς λόγους στην Κύπρο, λίγους μήνες μετά την απόλυσή μου από τον Ελληνικό Στρατό που εξάσκησα το Δικαίωμα μου να υπηρετήσω την Πατρίδα μου ως έφεδρος Υπαξιωματικός (*) και μάλιστα στο όπλο του Ιππικού-Τεθωρακισμένων, όταν ξεκίνησα αυτήν την έρευνα "για να ανακαλύψω τι έγινε το 1974, το καλοκαίρι...." !
Ξεκίνησα δειλά δειλά λοιπόν την έρευνά μου, αρχίζοντας από την ανάγνωση αρχικά και την  μελέτη σε δεύτερο πλάνο, των 20-25 βιβλίων που είχαν εκδοθεί μέχρι τότε, για την Τουρκική Εισβολή. Ακολούθως απεικόνισα τις μάχες και τα γεγονότα που εξιστορούσε κάθε βιβλίο - με μεγάλη απόκλιση είναι η αλήθεια το ένα από το άλλο - πάνω σε έναν μεγάλο χάρτη της Κύπρου, που είχα τοποθετήσει σε ένα μεγάλο παλιό τραπέζι στο σπίτι...
Εκεί λοιπόν πάνω στον χάρτη της Κύπρου βγήκαν όλες οι απορίες, όλες οι ανακρίβειες που έπρεπε να ερευνηθούν και όλες οι προσπάθειες ενός εκάστου συγγραφέως να διογκώσει ή να αποκρύψει πληροφορίες. 
Αφού λοιπόν συγκέντρωσα όλες τις απορίες, τις ανακρίβειες και τις πληροφορίες που ήταν το "ρεζουμέ" όλων των βιβλίων, ξεκίνησα την έρευνά μου, βήμα βήμα, γεγονός γεγονός...
Και έκανα με δικά μου έξοδα περίπου 180 ταξίδια στην Κύπρο (κάποια υποβοηθήθηκαν σε ότι αφορά τα έξοδα και από την ιδιότητα μου ως Διευθυντής σε Κλάδο Πολυεθνικής με αρμοδιότητά μου και την Κύπρο, την οποία έπρεπε να επισκέπτομαι σε μηνιαία βάση), όπου με την βοήθεια φίλων που δημιούργησα ένεκα αυτής της έρευνας, πήρα πάρα πολλές συνεντεύξεις βετεράνων.
Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι η αφήγηση των γεγονότων διαφοροποιείτο ανάλογα με τις πολιτικές και ακόμα χειρότερα κομματικές πεποιθήσεις των βετεράνων-αφηγητών. Από τις 6.000 περίπου σελίδες συνεντεύξεων, οι 5.500 αποδείχθηκε ότι είχαν ίδια αξία όσο και το χαρτί υγείας.
Τελικά στα 25 χρόνια (2009) αποφάσισα να βάλω ένα προσχέδιο της έρευνάς μου στο Διαδίκτυο για να πάρω feedback. Πραγματικά οι αντιδράσεις πολλές. Όλες αυτές μέσα σε δύο χρόνια ξεδιάλυναν την εικόνα στο μυαλό μου για το τι πραγματικά έγινε το 1974 στο νησί. Και αποφάσισα να γράψω το βιβλίο. Και το έγραψα. Και προσπάθησα να βρω εκδότη να το εκδόσει. Και παρότι η επένδυση θα ήταν δική μου (δηλαδή εγώ θα πλήρωνα το κόστος της πρώτης έκδοσης) κανείς Εκδότης που άκουγε ότι καταλόγιζα ευθύνες πέραν του Στρατιωτικού Καθεστώτος της 25/11/1973, που εξετέλεσε το καταστροφικό Πραξικόπημα της 15/7/74 και στον Μακάριο αλλά και στην Κυβέρνηση Καραμανλή δεν δεχόταν να εμπλακεί στην έκδοσή του, ακόμα κι αν πλήρωνα εγώ το κόστος!
Ο μόνος που δέχθηκε ήταν ο Γιάννης Γιαννάκενας με τις Εκδόσεις "Πελασγός". Και το εκτυπώσαμε. Και κάναμε "μπαμ" στην καθεστηκυία αντίληψη που είχε δημιουργήσει η Μεταπολίτευση, ότι "για όλα έφταιγε η Χούντα" και ότι όλα εξελίχθηκαν μέχρι την 22/7/74, τελεία και παύλα. Σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ "Αττίλας ΙΙ", σαν όλα να είχαν τελειώσει στις 22/7/74, με την έναρξη της εκεχειρίας στον "Αττίλα Ι"... !!!
Και για μένα που δεν είχα ποτέ μπλέξει με πολιτικά κόμματα και παρατάξεις, κανείς δεν μπορούσε να μου αποδώσει ιδιοτέλεια, δόλο, έννομο συμφέρον, εκούσια παραχάραξη της ιστορίας. Χαρακτηριστική είναι η κριτική στο βιβλίο που έκανε ο τ.Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, Ιστορικός Ερευνητής και Συγγραφέας κ. Ιωάννης Κακολύρης για το βιβλίο μου:
«Ο Συγγραφέας έκανε μια εξαίρετη δουλειά. [...] Η συγγραφή του παρόντος πονήματος έγινε από έναν άνθρωπο που δεν ήταν παρών στα γεγονότα. Συνεπώς δεν μπορεί να του επιρρίψει κανείς ουδεμία μομφή ή ιδιοτέλεια. Έγραψε το παρόν βιβλίο, αυτό το θαυμάσιο βιβλίο το οποίο διάβασα, και με τιμά σαν Συγγραφέα και σαν Άνδρα, απλά και μόνο επειδή αγαπά αυτόν τον χώρο που λέγεται Πατρίδα. […] Το κίνητρο του συγγραφέως είναι ξεκάθαρο: o Πατριωτισμός του. […] Συγχαίρω τέλος τον Συγγραφέα για το φοβερό του έργο, τον ευχαριστώ από καρδιάς, θεωρώ ότι συμπλήρωσε το δικό μου έργο, των Αεροπορικών Αποστολών και των Καταδρομέων του 1974, με στοιχεία που ο Ιστορικός του αύριο θα πρέπει να τα συγκεντρώσει και να τα βάλει μαζί, για να λάμψει επιτέλους η μία και μοναδική Αλήθεια». ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΛΥΡΗΣ
Aλλά και μιά άλλη μορφή του Πολέμου του 1974 στην Κύπρο, ο Τχης το 1974 και Αντιστράτηγος ε.α. κ.Δημήτριος Αλευρομάγειρος, ο έχων το γενικό πρόσταγμα της Αμύνης της Β.Λευκωσίας στον "Αττίλα ΙΙ", έγραψε γιά το βιβλίο μου: «Αγαπητέ κε Δημητριάδη, διάβασα με μεγάλη προσοχή το βιβλίο σας, που είχε την καλοσύνη να μου θέσει υπ’ όψιν μου και να μου δώσει η κόρη ενός πρώην συναδέλφου, ο οποίος σημειωτέον ήταν μαζί μας στην Κύπρο το 1974. Να μου επιτρέψτε να σας συγχαρώ και για τον χρόνο που διαθέσατε, αλλά κυρίως γιατί αντιμετωπίσατε σφαιρικά το θέμα με μια αφοπλιστικά έντιμη αντικειμενικότητα.» ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΣ
Από το 2011 που εκδόθηκε το βιβλίο μου φρόντισα σε κάθε έκδοση να γίνονται διορθώσεις, διευκρινήσεις, προσθήκες κλπ. Και φτάσαμε αισίως στην 4η Έκδοση (που αν υπολογίσουμε και την έκδοση για την Εφημερίδα η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι η 5η). Και την ονόμασα ΠΛΗΡΗ. Διότι είναι η πιό πλήρης καταγραφή της έρευνάς μου και των συμπερασμάτων της, αρέσουν, δεν αρέσουν σε μερικούς. Και αφήνω αυτό το πόνημα, σαν βάση στον Ιστορικό του μέλλοντος να ξεκινήσει από εκεί που σταμάτησα εγώ, ώστε μιά μέρα να έχει λάμψει και η τελευταία πτυχή αυτής της ατιμωτικής Ιστορίας για τον Ελληνισμό και που υπήρξε η αιτία να ακρωτηριαστεί η Κύπρος μας.
Και σε όσους κάνουν κριτική στο βιβλίο χωρίς να το έχουν διαβάσει, προτείνω να το διαβάσουν.
Μ
όλις πλησίαζε θυμάμαι η εποχή να εκδοθεί η Γ' έκδοση του βιβλίου, είχα διαπιστώσει ότι το κεφάλαιο"ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ" ήταν φτωχό, απίστευτα φτωχό σε σχέση με το Επικό γεγονός. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήξερα ότι ήξεραν όλοι για αυτή την Μάχη. Ότι με την έναρξη του "Αττίλα ΙΙ" οι Τούρκοι επιτέθηκαν με υπέρτερες δυνάμεις κατά του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ όπου έγινε μια Ιστορική Μάχη 3 ημερών και που στο τέλος οι Τούρκοι κατάφεραν να το καταλάβουν. Όμως κάτι μου έλεγε μέσα μου, ότι αυτή η Μάχη ήταν κάτι παραπάνω. Ζήτησα λοιπόν τότε στον Εκδότη μου να συναντήσουμε τον Ταξίαρχο ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, που ζούσε κάπου στο Πικέρμι, για να του πάρω μια συνέντευξη, ώστε να εμπλουτίσω αυτό το κεφάλαιο στην Γ' Έκδοση. Έτσι κι έγινε. Κλείστηκε το ραντεβού και πήγα με στοχευμένες ερωτήσεις να "ανακρίνω" τον κ.Ταξίαρχο που μόλις πριν τον "Αττίλα ΙΙ" είχε χριστεί από το Α/ΕΔ της Ελλάδος, Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ, Στρατοπεδάρχης και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου. Η συνέντευξη έγινε για ευνόητους λόγους αξιοπιστίας, on camera. O κ.Ταξίαρχος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μου, εμφανίζοντας μου άλλη μια ιστορία γενναιότητας, ανικανότητας και προδοσίας. Όταν τέλειωσε η συνέντευξη, έγινε αντιληπτό ότι αυτό που μας εξιστόρησε ο γηραιός Στρατιωτικός, θα "πήγαινε χαμένο" ως προσθήκη σε ένα βιβλίο που μίλαγε γενικά για την Προδοσία της Κύπρου. Και έτσι αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα ξεχωριστό βιβλίο, που να μιλάει μόνο για την Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, από την 14η έως την 16η Αυγούστου 1974.
Ανέλαβα λοιπόν να μετατρέψω σε γραπτό λόγο τον προφορικό της συνέντευξης του κ.Ταξιάρχου. Χωρίς να προσθέσω τίποτα. Και έγραψα ακριβώς ότι μου εκμυστηρεύτηκε ο κ.Σταυρουλόπουλος,το οποίο ο κ.Γιαννάκενας (πάλι των Εκδόσεων "Πελασγός") το εκτύπωσε σε βιβλίο.
Το βιβλίο αγαπήθηκε πολύ από όλους, εκτός από αυτούς για τους οποίους γράφτηκε, για να μαθευτεί η πραγματική Αλήθεια. Σαν να μην ήθελαν να μαθευτεί η αλήθεια... Μια αλήθεια που τους εμφάνιζε σαν ημίθεους, που κάποιοι τους πρόδωσαν και τους έστειλαν θυσία στον Μινώταυρο της Ιστορίας. Ξεκίνησε ένας πόλεμος από διάφορους, με διαφορετικά κίνητρα ο καθένας του.
Κάποιος που έγραψε βιβλίο με την πολεμική ιστορία της ΕΛΔΥΚ στους "Αττίλα Ι & ΙΙ" , θεώρησε ότι το βιβλίο του κ.Ταξιάρχου θα ...του κόψει πωλήσεις, άρχισε να μιλάει για "έναν γέρο με Αλτζχάϊμερ", για έναν "παραχαράκτη της Ιστορίας (εμένα). Βέβαια πως θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστικό ένα βιβλίο ούτε 200 σελίδων που περιείχε τις κινήσεις, ενέργειες, συνομιλίες στα ανώτατα κλιμάκια μεταξύ Σταυρουλόπουλου και αυτών που τους ήθελαν νεκρούς,  Για την τιμή των Όπλων ! 
Και βέβαια πως θα μπορούσε ένα βιβλίο που περιγράφει ακριβώς ότι δήλωσε στην Αναφορά του προς το ΓΕΣ ο επικεφαλής Αξιωματικός, να είναι ανταγωνιστικό με ένα βιβλίο που αναλώνεται στα του Πραξικοπήματος κατά το ήμισυ και σε μαρτυρίες των οπλιτών κατά την διάρκεια της Μάχης. Άλλο το ύφος και ο σκοπός του ενός βιβλίου και διαφορετικό του άλλου...
Ένας άλλος βετεράνος "παρακολουθητής των Μαχών από μακριά" επειδή με αυτό το βιβλίο ξεσκεπάστηκε και φάνηκαν τα ψεύδη που έλεγε για χρόνια δεξιά και αριστερά, αποκάλεσε τον κ.Ταξίαρχο "κατασκευασμένο ήρωα" και εμένα "κατασκευαστή πλαστών ηρώων"...
Τέλος κάποιοι απόστρατοι Κύπριοι που η ένδοξη Ιστορία της ΕΛΔΥΚ, όπως αυτή εξιστορήθηκε από τον κ.Ταξίαρχο, τους εξέθεσε ως επικεφαλής Τάγματος Επιστράτων ανεπανόρθωτα, εμφανίζοντας τους ως φυγάδες κατά την απαγκίστρωση της διλοχίας των Ελλήνων στρατιωτικών, προσπάθησαν να ρίξουν λάσπη στον δημιουργό του βιβλίου αυτού... Πολύ λάσπη... Όμως δυστυχώς γιά αυτούς τα ντοκουμέντα (μαρτυρίες Ελδυκαρίων, έρευνα Ταξιάρχου Σέργη κλπ) απέδειξαν ότι ο κ.Ταξίαρχος ήταν ακριβέστατος στην εξιστόρηση του.
Βέβαια όλοι αυτοί - με εξαίρεση τους αμετροεπείς Κυπρίους - επιτέθηκαν μόνο εναντίον μου, κατηγορώντας με ότι έγραψα ανακρίβειες κλπ. Είχαν βλέπετε αντιληφθεί ότι αν καταφέρονταν εναντίον αυτού χάριν του οποίου ζουν σήμερα και χαίρονται τις οικογένειές τους και εξ αιτίας του δεν έγιναν αντικείμενο ερευνών, ή ταυτοποιήσεων μέσω DNA ή μνημοσύνων, όπως καμμια εκατοστή συμπολεμιστών τους, θα σηκώνονταν και οι πέτρες να πέσουν πάνω τους...
Οπότε ότι επιθέσεις έκαναν ήταν εναντίον μου. Μέχρι ότι χειραγώγησα τον κ.Ταξχο είπαν...
Ευτυχώς η συνέντευξη του στο ΡΙΚ-1 και ειδικά στην Δημοσιογράφο Αίμιλη Μιχαήλ, που υπάρχει στο διαδίκτυο, απέδειξε όχι μόνο ότι τα είχε πει ότι ήταν γραμμένα στο βιβλίο αλλά έριξε και το γάντι σε όσους είχαν αμφιβολίες... Βέβαια κανείς δεν εμφανίστηκε να τον αμφισβητήσει.
Με αυτό το βιβλίο έστω και καθυστερημένα ο λαμπρός αυτός Αξιωματικός που σαφώς αδικήθηκε από την Πολιτεία ως προς την εξέλιξη του στην Ιεραρχία, εδέησε να λάβει στην δύση του βιολογικού του βίου, την άτυπη άλλα ουσιαστική καταξίωση και αναγνώριση που δικαιούτο και είμαι ευτυχής που συνετέλεσα σε αυτό με όλες μου τις δυνάμεις από την μέρα που τον γνώρισα μέχρι την τελευταία μέρα του βίου του, την 11/6/2017, που έφυγε σε ηλικία 92 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
Ηδη εδώ και τρεις εβδομάδες κυκλοφορεί η 3η (ουσιαστικά 4η με υπολογισμένη την έκδοση για την εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΕΣΤΙΑ) έκδοση του βιβλίου του, που ονομάσθηκε Συλλεκτική καθότι είχε αποφασισθεί να μην προστεθούν επιπλέον πληροφορίες στις μελλοντικές εκδόσεις-επανεκτυπώσεις. 
Τέλος από τις αρχές του χρόνου, θα έπρεπε να είχαμε εκδόσει και ένα Λεύκωμα με ΟΛΟΥΣ τους Πεσόντες και Αγνοούμενους του 1974 στην Κύπρο, στελέχη της ΕΛΔΥΚ και της Ε.Φ., με καταγωγή απο την μητροπ. Ελλάδα, ως φόρο τιμής γιά την ηρωϊκή θυσία τους.
Δυστυχώς κάποιοι/ες συγγενείς, κύρια Αγνοουμένων, δήλωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν επιθυμούσαν οι δικοί τους άνθρωποι να εμφανίζονται σε αυτό το βιβλίο.
Όσο ακατανόητο και να είναι αυτό, όσο κι αν δεν έχουν αυτό το δικαίωμα της απαγόρευσης, γιατί οι ήρωες του Γένους μας από την στιγμή που έπεσαν Υπερ Πατριδος ή είναι αγνοούμενοι εν υπηρεσία, δεν ανήκουν πλέον στην οικογένειά τους, παρά ανήκουν στο ΕΘΝΟΣ, αποφάσισα τελικά να γράψω ένα άλλο βιβλίο, με επιλεκτικά 20-25 Στρατιωτικούς που έπεσαν ή αγνοούνται από το 1974. Το βιβλίο πήρε τον τίτλο "ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ - ΚΥΠΡΟΣ 1974" και το όλο εγχείρημα είναι μια χορηγία του Νίκου Μπογονικολού, στην Μνήμη του πατέρα του επίσης Αξιωματικού στην Κύπρο μεχρι το 1973, έχοντα σχέση με πολλούς συναδέλφους του που χάθηκαν στην λαίλαπα του '74. Αυτό το βιβλίο κυκλοφορεί από σήμερα 26/6/17 σε πρώτη έκδοση. θα μοιρασθεί δε ΔΩΡΕΑΝ σε όλες τις μονάδες του Ελληνικού Στρατού αλλά και σε όλες τις Ελληνικές Στρατιωτικές Παραγωγικές Σχολές, ώστε όλοι να μάθουν πως το 1974 ΔΕΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΔΩΘΗΚΑΜΕ...
Ατυπα "Ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ" ΑΝΟΙΞΕ. Ελπίζω κάποιοι να συνεχίσουν αυτό το έργο. 
Με αυτα τα 3 βιβλία κλείνει και η συγγραφική ή ερευνητική μου προσπάθεια για την Κύπρο και τα θλιβερά γεγονότα του 1974. Ξεκίνησε στα πρώτα νιάτα μου το '84, τελειώνει τώρα!
Κουράστηκα, πικράθηκα, νευρίασα, έβρισα, απογοητεύθηκα, αλλά κάνοντας την "σούμα" της προσφοράς μου, νιώθω περήφανος που συνετέλεσα έστω και κατ' ελάχιστον ενεργών στην Υπηρεσία της Αλήθειας, να μεταφερθεί η Γνώση που επιμελώς μας έκρυβαν, αλλά και να αποδοθεί ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ σε όλους τους Πεσόντες και Αγνοούμενους στην Κύπρο στα γεγονότα του 1974.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ και ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ...

(*) Η εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας για έναν Έλληνα είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και όχι Υποχρέωση, όπως λανθασμένα αναφέρεται. Ο Έλληνας πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποδεικνύει ότι είναι ικανός να προστατεύσει την Πατρίδα αν χρειαστεί, την οικογένεια του και τον τρόπο ζωής του. Έτσι το εκλαμβάνω εγώ - από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. "ΑΜΥΝΩ ΔΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ..."


Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ...

O Άνδρας αυτός που "αναπαύεται" σε αυτό το φέρετρο με την Ελληνική σημαία, το πηλίκιο του Ανωτάτου Αξιωματικού, το ξίφος και το μαξιλαράκι με τα παράσημα, δεν ήταν ένας κοινός θνητός.
Κάποιοι θέλησαν να τον αφήσουν στην λήθη της Ιστορίας, εμφανίζοντας τον ως έναν Απόστρατο, που θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιούν για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους, χωρίς όμως να παρουσιάζουν για αυτόν μια λαμπρή Ιστορία που τον συνόδευε, διότι ενδεχόμενα να "απορύθμιζε" την φυσιολογική ροή των πολιτικών πραγμάτων και γεγονότων, όπως αυτά εξελίχθηκαν από το 1974 μέχρι σήμερα.
Και ήλθε σαν ιδέα, μιά μέρα σε κάποιον που ευελπιστεί κάποτε να αναγνωριστεί ως Ιστορικός Συγγραφέας, να του πάρει μια συνέντευξη, με σκοπό να φωτίσει κάποια γεγονότα για την Μητέρα όλων των Μαχών το 1974 στην Κύπρο, που ήταν η Μάχη της υπεράσπισης του Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. από την 14η έως και την 16η Αυγούστου. Ο σκοπός ήταν να εμπλουτιστούν οι σελίδες αυτής της Μάχης μέσα σε ένα υπάρχον βιβλίο που είχε εκδοθεί με τίτλο"ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ".
Όταν η συνέντευξη τελείωσε όλοι οι παρόντες σε αυτήν, είχαν μείνει άφωνοι...

Μπροστά τους εξελίχθηκε μια ξεκάθαρη Ιστορική Μάχη και ένα πασιφανές γεγονός που θεωρείται ο ορισμός της "προδοσίας"...

Έγινε αντιληπτό άμεσα ότι αυτή η συνέντευξη δεν θα είχε καμμία πρακτική σημασία αν έμπαινε ως "σφήνα" σε ένα βιβλίο που αναφερόταν σε πολλά γεγονότα και μάχες...
Οπότε αποφασίστηκε να γίνει βιβλίο... Ενα ξεχωριστό βιβλίο...
Ένα βιβλίο που θα μιλούσε για ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ, για ΗΡΩΕΣ, για ΔΕΙΛΟΥΣ και για ΠΡΟΔΟΤΕΣ...
Και τυπώθηκε αυτό το βιβλίο...
Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Δ. Σταυρουλόπουλου "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛ.ΔΥ.Κ. 14-16/8/74" με επιμέλεια του φερέλπιδος Ιστορικού Ερευνητή και Συγγραφέα Κωνσταντίνου Α. Δημητριάδη και ευθύνη για την εκτύπωση και την διανομή από τις εκδόσεις "ΠΕΛΑΣΓΟΣ" του Ιωάννη Χ. Γιαννάκενα. Αυτά είναι τα στοιχεία του βιβλίου.
Το βιβλίο απέδιδε με μυθιστορηματικό τρόπο και γλαφυρότητα την 3ημερη αντίσταση 317 ανδρών συν του Διοικητή τους (που είχε το γενικό πρόσταγμα) απέναντι σε υπερ-εικοσαπλάσιους Τούρκους και Τουρκοκύπριους στρατιώτες, υποστηριζόμενους από άρματα μάχης, πυροβολικό και αεροπορία.
Και "μωροί, αφελείς και ανόητοι" και οι τρείς τους, συγγραφέας, επιμελητής και εκδότης, θεώρησαν ότι με την δημοσιοποίηση του αγώνα αυτών των ανδρών αλλά και την προδοσία που υπέστησαν, θα ένιωθαν την ευγνωμοσύνη των διασωθέντων αυτής της Μάχης, αλλά και την αναγνώριση όλων όσων όχι με δική τους ευθύνη, δεν έλαβαν μέρος σε αυτήν...
Ποιά ηταν η πραγματικότητα; Τι πραγματικά συνέβη; Κάτι που δεν το είχαν υπολογίσει...
Η "παραχαραγμένη" Ιστορία που κυριάρχησε για 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι να εκδοθεί αυτό το βιβλίο, είχε πολύ "βαθιές ρίζες". Ολοι αυτοί που επιδείκνυαν μέχρι τότε φωτογραφίες σε πόζες δίκην Ράμπο, με φυσεκλίκια και κρεμασμένες χειροβομβίδες και εξιστορούσαν στον περίγυρό τους "ιστορίες" μαχών όπου ήταν δήθεν εμπλεκόμενοι, "αντιστάθηκαν" στην κατάρρευση των μύθων τους!
Η αληθινή Ιστορία αυτής της Μάχης... τους χάλασε το παραμύθι, που είχαν φτάσει να το πιστεύουν και οι ίδιοι. 
Μα εμείς δεν είχαμε συμμετοχή ;;;; αναρωτιόνταν! 
Έστω κι αν αυτή η συμμετοχή κολυμπούσε άτσαλα μέσα στην λίμνη της φαντασίας τους...
Έστω κι αν είναι ξεκάθαρο ότι αν όλοι αυτοί βρίσκονταν εκεί που λένε και τους μετρούσαμε, οι υπερασπιστές του Στρατοπέδου θα έπρεπε να ήταν όχι 318 αλλά 1.318 - γιατί έκαστος είτε πολέμησε είτε όχι, κάτι είχε να διηγηθεί από την ...δήθεν συμμετοχή του στις εχθροπραξίες!
Ήλθε λοιπόν αυτός, ο οποίος σήμερα οδηγείται στην τελευταία του κατοικία, να βάλει τα πράγματα στην θέση τους... Χωρίς φόβο και με νηφαλιότητα! Πολλώ δε μάλλον χωρίς ιδιοτέλεια, διότι δεν δέχθηκε ποτέ να πληρωθεί με συγγραφικά δικαιώματα από αυτό το έργο!
Δεν θα πουν για μένα ότι έβγαλα σε βιβλίο το αίμα των φαντάρων μου για να κερδίσω χρήματα... έλεγε και ξανάλεγε!
Και δεν πληρώθηκε... Και αναγκαστικά ακολούθησε και ο επιμελητής και δεν εισέπραξε αμοιβή για την επιμέλεια του βιβλίου... Και αναγκαστικά κατόπιν αυτών ο εκδότης με μειωμένα σημαντικά τα έξοδά του, φρόντισε το βιβλίο να διατίθεται σε χαμηλή τιμή ώστε να το προμηθευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι φιλίστορες αναγνώστες!
Να γίνουν κοινωνοί αυτής της Μάχης όλοι οι Έλληνες... έλεγε και ξανάλεγε ο δημιουργός του έργου.
Και τότε στα 90 του που εκδόθηκε αυτό το βιβλίο, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, αυτός ο ικανώτατος Αξιωματικός, δέχθηκε την χολή και το όξος, όλων αυτών των οποίων χάλασε τα "παραμύθια" με την μαρτυρία του...
Γιατί με την Μαρτυρία του:
Μάθαμε για τους ήρωες του...
Μάθαμε για τους γενναίους του...
Μάθαμε για τους δειλούς και ανίκανους...
Μάθαμε για τους προδότες...

Ο Ανδρας αυτός που βρίσκεται μέσα σε αυτό το φέρετρο αναπαυμένος, δέχθηκε την ύβριν την απαξίωση τον χλευασμό, την καχυποψία και την βρωμιά όλου αυτού του βορβορώδους κυκλώματος που ονομάζεται ΚΥΠΡΟΣ 1974... Και σε πολλές περιπτώσεις από αυτούς που ...έσωσε!
Ο Ανδρας αυτός που ούτε μία στιγμή δεν εκθείασε τον εαυτό του, παρά μόνο τους "Λεβέντες του" τα "Παιδιά του", κατηγορήθηκε ως "ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ", ως "ΓΕΡΟΣ ΜΕ ΑΛΤΖΧΑΙΜΕΡ", ως "ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ" που ενεφανίσθη μόνο στις 15 του μήνα στο Στρατόπεδο...
Κάποιοι τον είπαν και ..."ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ" γιατί δεν διέταξε Υποχώρηση, παρότι γνωρίζουν ότι είχε διαταχθεί από τον Διοικητή της ΕΛΔΥΚ Σχη (ΠΖ) Ν.Νικολαΐδη, να πολεμήσουν και να πέσουν "μέχρι ενός"! Τον κατηγορούν δηλαδή ότι δεν τόλμησε ως Ελλην Αξιωματικός να παραβεί διαταγή δηλαδή, να εγκαταλείψει την θέση του εν ώρα μάχης.
Και τότε ο αγέρωχος αυτός σεβάσμιος Ανδρας, βίωσε την στυγνή πραγματικότητα της υποκρισίας. 
Βετεράνος που υποτίθεται ότι ήταν από αυτούς που βρισκόταν "κοντά του" έδειχνε σε συνομιλία του με τον επιμελητή του έργου, να έχει αμφιβολίες ότι ο κ.Ταξίαρχος ήταν στον Άγιο Γεώργιο το 3ημερο... 150μ από τα συρματοπλέγματα, παρότι το βεβαιώνουν οι πάντες!
Άλλος Βετεράνος τον κατηγόρησε για μισαλλοδοξία, ότι θίγει δηλαδή στην μαρτυρία του "έντιμους Αξιωματικούς"... όπως αυτόν που αρνήθηκε εκτέλεση διαταγής "γιατί είχε γυναίκα και παιδιά"!
Άλλος Βετεράνος τον κατηγόρησε ότι ενσπείρει τον διχασμό ανάμεσα στους Ελδυκάριους του 1974, διαχωρίζοντας τους σε αυτούς που πολέμησαν και σε όσους βρέθηκαν κατόπιν διαταγής του Διοικητή Νικολαΐδη, στα μετόπισθεν.
Ο Άντρας αυτός που πολέμησε στον Συμμοριτοπόλεμο, που τραυματίστηκε δύο φορές και παρασημοφορήθηκε επ' ανδραγαθεία, που είδε να του φέρνουν το ακέφαλο σώμα του Υπολοχαγού αδελφού του μπροστά του για να το θάψει, θύμα του "Καπετάν Γιώτη" και των ανδρών του, ο Αντρας αυτός λύγισε... Λύγισε, αλλά ευτυχώς ήταν η "πάστα" του τέτοια και δεν έσπασε...
Μα γιατί τα κάνουν αυτά; Γιατί τα λένε αυτά; Γιατί μου φέρονται έτσι; Εγώ δεν λέω τίποτα για μένα. Εγώ δεν έκανα τίποτα! Τα "φαντάρια" μου έκαναν αυτόν τον τιτάνιο αγώνα...έλεγε και ξανάλεγε.
Στο έντιμο μυαλό του δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει την ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, την ΖΗΛΕΙΑ και την ΚΑΚΙΑ...που μπορούν να επιδείξουν ακόμα και τύποι που σήμερα ζουν εξαιτίας του!
Και βέβαια στο απυρόβλητο δεν θα έμενα ούτε εγώ, ούτε ο Εκδότης...
Όμως εμένα με ένοιαζε τι έλεγαν για τον ίδιο τον κ.Ταξίαρχο.... Και όχι για μένα...
Με είπαν "άκαπνο" λες και ήμουν σολωμός και έπρεπε να ήμουν "καπνιστός" στα 11 μου χρόνια, όταν έγινε ο πόλεμος στο νησί... Ή ότι θα έπρεπε να είχα μπαρουτοκαπνιστεί για να μπορώ να μιλώ για αυτήν την μάχη. 
Κάποιος άλλος που με "εράνους" κατασκευάζει "με δικά του χρήματα (όπως λέει)" μνημεία, μου απαγόρευσε να ομιλώ για εκείνη την Μάχη...διότι "δεν είχα πολεμήσει τότε"!
Λες και για τις Θερμοπύλες θα έπρεπε να αναστηθεί κάποιος από τους 300 να μας τα εξιστορήσει - δικαιωματικά - μιας και πολέμησε τότε...
Αλλά είπαμε, δεν με ένοιαζε τι έλεγαν για μένα. Με ένοιαζε να μην πληγωθεί ο σεβάσμιος αυτός Άντρας!
Και τον υπερασπίστηκα.
Σαν να υπερασπιζόμουν τον βιολογικό πατέρα μου.
Και τράβηξα πάνω μου όλη την επιθετική ενέργεια των απανταχού μισαλλόδοξων και αχάριστων ερπετών...
Που δεν κατάλαβαν ότι αν αυτός ο Ανδρας δεν είχε τους "δίδυμους αδένες" να "πάρει επάνω του" την απόφαση της "απαγκίστρωσης" προκειμένου να μην χαθούν 317 άνδρες άδικα και χωρίς αντίκρυσμα, μιάς και τα πάντα είχαν εξόφθαλμα προδοθεί, σήμερα δεν θα ζούσε κανείς τους... ή μάλλον θα ζούσαν μόνο οι "ξύπνιοι" που την κοπάνησαν από τις 11.30 ενώ οι συμπολεμιστές τους σφάζονταν... και όταν οι υπόλοιποι έτρεχαν στην Μακεδονίτισσα από τις 2.30, τους βρήκαν να είναι καθισμένοι ανάμεσα στα αμπέλια και να τρώνε σταφύλια...
Ρώτησα πριν έναν χρόνο τον Λούη Ιωαννίδη, έναν Λεμεσιανό Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, που ήταν Λοχαγός, Διοικητής του 4ου Λόχου Τυφεκιοφόρων στην Μάχη του Στρατοπέδου:
Tι θα κάνατε κε Ιωαννίδη αν ο κος Σταυρουλόπουλος δεν έδινε διαταγή για απαγκίστρωση;
Η απάντηση ξεκάθαρη και αποστομωτική από τα χείλη άλλου ενός Γενναίου Αξιωματικού:
Τι να κάναμε. Θα μαχόμασταν και θα πέφταμε όλοι μέχρι ενός μέσα στα ορύγματά μας.
Αυτόν τον Ανδρα λοιπόν που οι γενναίοι αξιωματικοί του ήταν έτοιμοι να πέσουν μέσα στα ορύγματα τους, προκειμένου να εκτελέσουν την διαταγή του, κάποιοι τον λοιδώρησαν...
Κάποιοι που έζησαν εξ αιτίας του... και μόνο χάρη σε Αυτόν...
Δέθηκα πολύ μαζί του.
Και δεν ήταν μόνο τα ταξίδια μας σε πόλεις της Ελλάδος όπου έγιναν παρουσιάσεις του βιβλίου - πάντα με δικά μας έξοδα - ή και η συνεχείς ομιλίες μας σε Στρατιωτικές Μονάδες και Συλλόγους, που ειρήσθω εν παρόδω πάντοτε τις καλοδεχόταν. Ούτε και οι ατελείωτες ώρες που συζητούσαμε για την ζωή Του!
Ήταν η σχέση Πατρός-Υιού που άρχισε να σφυρηλατείται ανάμεσά μας.
Μιλούσαμε καθημερινά - εκτός από τις φορές που έπεφτε η μπαταρία στο ακουστικό του...
Τον βοηθούσα - παρόλες τις ασχολίες μου - σε θέματα που τον απασχολούσαν στην καθημερινότητα του, από τα πιό απλά μέχρι τα πιό "μπελαλίδικα". Τον φρόντιζα με μια περισσή αγάπη, αλλά πάντα με ανιδιοτέλεια.
Γιατί μπροστά μου είχα κάποιον που τον ένιωθα Πατέρα μου.
Και εκείνος με αποζητούσε νιώθοντας με γιό του...

Χαιρόταν σαν μικρό παιδί όταν πηγαίναμε μαζι για φαγητό, δείπνο τις Τετάρτες, γεύμα τις Κυριακές.
Ένιωθα την χαρά του που έγινε πλέον αναγνωρίσιμος στην περιοχή που έμενε και που κανείς επί 41-42 χρόνια δεν ήξερε τι είχε προσφέρει αυτός ο άνθρωπος στην Πατρίδα και στην Κύπρο... Τώρα τον σταματούσαν να του σφίξουν το χέρι, να του μεταδώσουν την αγάπη τους...
Να του πούν "Σε ευχαριστούμε κε Ταξίαρχε" ή "Συγχαρητήρια κε Σταυρουλόπουλε, τιμή μας να είσαι συμπολίτης μας"!
Απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας...
Φρόντισα να παραδώσει την στολή του στην ΕΛΔΥΚ ώστε να κοσμήσει και να εμπλουτίσει το Μουσείο της. Ο προηγούμενος Διοικητής Σχης (ΠΖ) Ε.Θεοδώρου το ενέκρινε όταν του το πρότεινε ο Λγός (ΠΖ) Σ.Σερμεντζέλης και την παρέλαβε, ο δε νυν Διοικητής Σχης (ΠΖ) Π.Μαυραγάνης, αποφάσισε να την βάλει στην αίθουσα των Σημαιών του Διοικητηρίου και όχι απλά σαν άλλο ένα έκθεμα στο Μουσείο...
Φρόντισα να του ζητηθεί να μιλήσει στους νυν Ελδυκάριους και να τους εξιστορήσει το 3ημερο του Τιτάνιου Αγώνα, παρέχοντας τους μια ιδιότυπη εκπαίδευση - εξίσου σημαντική με την στρατιωτική - με το να γνωρίζουν ΠΟΙΩΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ είναι και σε ΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ υπηρετούν την θητεία τους.
Και όσο συνέβαιναν αυτά τόσο οι ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ σκύλιαζαν...
Αφηναν υπονοούμενα μέχρι και για οικονομικές δοσοληψίες...εμού και του κου Ταξιάρχου, προφανώς κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια...πάντα βέβαια υπό το κάλυμμα αυτού που ερωτά γιατί τάχα θέλει να μάθει την αλήθεια...(!!!)
Σαμποτάρισαν μέχρι και την πρωτοβουλία να δοθεί τιμητικά στον κ.Ταξχο από το ΥΠΕΘΑ ο βαθμός του Αντιστρατήγου ε.α. για την προσφορά του προς την Πατρίδα...
Πριν είχε γευθεί την αχαριστία Κυπρίων Αξιωματικών ε.α. οι οποίοι έφθασαν μέχρι την Κυπριακή Βουλή να διαμαρτυρηθούν διότι θεώρησαν ότι "υπερτονίστηκε η προσφορά της ΕΛΔΥΚ"...
Και το είπαν ποιοί; Αυτοί που το έβαλαν στα πόδια μόλις τους επιτέθηκε ένας Λόχος Τούρκων με 3 άρματα - όπως αναφέρει στο βιβλίο του Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ο Ταξίαρχος ε.α. Σέργης,  τα οποία άρματα όμως, τα ακινητοποίησε η διμοιρία της Α' ΜΚ/Γ' ΜΑΚ στα Υψώματα Κολοκασσίδη και Cyta. Αυτοί που όταν τα τούρκικα άρματα έμπαιναν στο στρατόπεδο, το μοναδικό εν λειτουργία ΠΑΟ-106 το μετέφεραν στο Διοικητήριο τους στα γραφεία της εφημερίδας Η ΜΑΧΗ, για την προστασία τους (!!!) στερώντας το από την άμυνα των Ελδυκάριων...
Θλιβερά ανθρωπάκια που δεν αρκούνται πλέον στα 4000-5000€ σύνταξη που ξεκοκκαλίζουν μηνιαία , θέλουν και "δάφνες" που δεν τις δικαιούνται...
Και σήμερα γινόμαστε θεατές ενός αποτρόπαιου θεάματος...
Τεθλιμμένοι άπαντες στην Νεκρώσιμη Ακολουθία...

Ακόμα και ο Πρόεδρος ενός Συλλόγου Βετεράνων που είχε αποκαλέσει τον κ.Ταξίαρχο "Κατασκευασμένο Ηρωα" ήταν εκεί... Για να πάρει κι αυτός ανεμίζοντας το "μπαϊράκι" της λέσχης του, λίγο από το χειροκρότημα που δεν του αναλογεί, όχι μόνο γιά ότι έγραψε για τον ΗΡΩΑ Στρατοπεδάρχη, αλλά διότι στην Μάχη αυτός ήταν ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΑΠΩΝ, κρυπτόμενος στα γύρω υψώματα και αντί να συνδράμει τους άνδρες του λόχου του που μάχονταν, παρακολουθούσε μια 60ωρη "Πολεμική Ταινία"...LIVE !
Ναι ήταν κι άλλοι που κράτησαν "ίσες αποστάσεις" από τον ίδιο τον Ταξίαρχο και τους υβριστές του... Δηλαδή πορεύτηκαν και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ... "Να χαμηλώσουν οι τόνοι" έλεγαν και ξανάλεγαν, λες και είτε εγώ είτε ο κ.Ταξχος είχαμε βγάλει πρώτοι το σπαθί από το θηκάρι.
Ναι ήταν και οι άλλοι που δυσκολεύονταν να του παράσχουν μια υποτυπώδη βοήθεια στο σπίτι, ώστε να μην αναγκαστεί ο ΗΡΩΑΣ του '74 να βρίσκεται σε έναν Οίκο Ευγηρίας στην δύση του βιολογικού βίου του (πράγμα που κατά την γνώμη μου - μαζί με την ασθένεια του βιολογικού του γιού, του Βασίλη - "τον έριξε" σε ένα πλέον συνεχώς επιδεινούμενο καταθλιπτικό περιβάλλον, το οποίο δεν το άντεχε η ιδιοσυγκρασία του) και που κατά συνέπεια νίκησε την καταπονημένη του καρδιά....
Μου έχει πει πολλά και για πολλούς στις πολλές ώρες που περνούσαμε παρέα...
Μου είπε πολλά για πρόσωπα και πράγματα...
Μου έδωσε και πολλά στοιχεία από το προσωπικό αρχείο του...
Μου μίλησε για κιοτήδες που αυτοτραυματίστηκαν το 74 και έκτοτε δεν τους ξαναμίλησε μόλις το διαπίστωσε και ας τους έβλεπε επί 43 χρόνια κάθε μέρα...
Μου μίλησε για δειλούς που έφτασαν Στρατηγοί...
Μου μίλησε για αυτούς που την "κοπάνησαν" την ώρα της Μάχης και που επειδή δεν δέχθηκε κανείς να καταθέσει αυτό το γεγονός, δεν τους ανέφερε στην Αναφορά του προς το ΓΕΣ προκειμένου να περάσουν Στρατοδικείο.
Μου μίλησε για αυτούς τους αρριβίστες στρατιωτικούς που απαντώντας με θράσος χιλίων χιμπατζήδων στους συγγενείς των αγνοουμένων που ερωτούσαν για τους ανθρώπους τους, ότι "το Τρόοδος είναι μεγάλο" υπονοώντας ότι μπορεί και να ... λιποτάκτησαν!
Μου μιλούσε ώρες ατελείωτες για πολλά και διάφορα...
Αλλά και χαιρόταν και υπερηφανευόταν για όλα αυτά που του δημιουργούσαν μια ανάταση ψυχής, όπως η προσφώνηση "ΠΑΤΕΡΑ" από τους Πολεμιστές του εκείνο το 3ημερο, που και εκείνος τα θεωρούσε "ΠΑΙΔΙΑ" του...
Από τον Πεπερά, τον Βάσιο, τον Στάϊκο, τον Βλαχόπουλο, τον Θεοφανίδη, τον Ευσταθόπουλο και όλους όσους τον αγάπησαν πραγματικά...
Που δεν τον χρησιμοποίησαν ποτέ...

Αυτός λοιπόν ο Ανδρας είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσε σήμερα να σηκωθεί από αυτό το φέρετρο θα κυνηγούσε πολλούς με την μαγκούρα του...
Και ίσως και να είχε σπάσει και καμμία από αυτές τις τρεις που του δώρισα πέρυσι το καλοκαίρι στην γιορτή του, στην πλάτη κάποιων...!!!
Γιατί ήταν ένας άντρας που δεν του άρεσε το άδικο...
Γιατί ήταν ένας άντρας που τιμούσε τα παντελόνια του, όσο κι αν το κορμί του στα 92 του πλέον, δεν τον "υποστήριζε" όπως θα ήθελε...

ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...
ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...
ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ...

Όμως το καλοσκέφτομαι...
Από το να νιώθει πίκρες από μισαλλόδοξα ανθρωπάκια χωρίς ψυχή και χαρακτήρα, που μόνο εμετό προκαλούν, καλύτερα εκεί με τα παιδιά του και τους φίλους του !
Με τον Σταυριανάκο, τον Σταμπουλή, τον Κέντρα, τον Παπαλαμπρου, τον Κούρλιο, τον Γιαννακόπουλο, τον Σκαμπαρδώνη, τον Κρητικό, τον Γρίβα, τον Γκούρο, τον Γλαρέντζο, τον Λούρμπα, τον Ζαχαρέα, τον Κρατημένο, τον Λύγγο, τον Παπαδόπουλο, τον Μπροδήμα, τον Παπαδόπουλο, τον Βολακάκη, τον Κουτρούλη και όλα αυτά τα παιδιά που χάθηκαν πολεμώντας στην Μάχη αυτή, υπηρετώντας την θητεία τους, την Πατρίδα τους. "Να τα πει" και με τον πολύ καλό του φίλο τον Χρήστο τον Καλέτσιο, τον Παυλάρα του "Μαυρομμάτη", όπως και τους παλαιότερους, τον χαμένο Υπολοχαγό αδελφό του, με τον επίσης φίλο του τον "μαυροσκούφη" τον Σουρανή καθώς και τις σειρές του, που άλλοι χάθηκαν το '49 και άλλοι στην Κορέα...
Και εμείς θα φροντίσουμε το όνομα ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ να μην το λέει "λάθος" κανείς και να το αναφέρει με σεβασμό κάποιος που θέλει να βρεί συνώνυμο των λέξεων ΓΕΝΝΑΙΟΣ, ΕΛΛΗΝ, ΗΘΟΣ, ΑΞΙΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ και ΑΝΔΡΙΣΜΟΣ.
Και τώρα πιά που σας εξήγησα ποιός είναι αυτός ο ΑΝΔΡΑΣ... 
...έφτασε πλέον η ώρα να τον δεχθεί η τιμημένη γη της Αττικής, η γη πλησίον του Μαραθώνα...
ΕΓΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΩ...
Όπως δεν ξέχασα ποτέ τον βιολογικό μου πατέρα που έχασα πριν 17 χρόνια...

Κλείνω αυτήν την ξεχωριστή σελίδα της ζωής μου που τον αφορούσε και προχωρώ μπροστά...
Όπως θάθελε και κείνος να κάνω...
Αυτό σας καλώ και σας...
Κλείστε τον στην ψυχή σας και προχωρήστε στον δρόμο που εκείνος και τα παλληκάρια του χάραξαν...
Τον δρόμο της Τιμής και της Αξιοπρέπειας...
Οσο για τους γυμνοσαλιαγκες;;; ...δεν θα καταφέρουν τίποτα άλλο από το να γλύφουν και να έρπουν... Και να ζουν με την αγωνία ότι κάποιος θα περάσει και θα τους πατήσει...!!!
ΣΤΡΑΤΗΓΕ (για όλους μας) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ...
Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΠΑΝΤΑ...
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΛΗΘΗ...
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΣΟΥ...
​ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΑΤΕΡΑ...




 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΕΞ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
​(12/6/2017)