Το τέλος μιάς μακράς πορείας 33 χρόνων...

Με την έκδοση του Λευκώματος "ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ - ΚΥΠΡΟΣ 1974" κλείνει ένας κύκλος εξονυχιστικής έρευνας σχεδόν 33 ολόκληρων χρόνων, πάνω στο Κυπριακό και ιδιαίτερα πάνω στο πιό "μελανό" κεφάλαιο της Ιστορίας της Κύπρου, δηλαδή το Καλοκαίρι του 1974.
Ήταν Νοέμβριος 1984, που ευρισκόμενος για επαγγελματικούς λόγους στην Κύπρο, λίγους μήνες μετά την απόλυσή μου από τον Ελληνικό Στρατό που εξάσκησα το Δικαίωμα μου να υπηρετήσω την Πατρίδα μου ως έφεδρος Υπαξιωματικός (*) και μάλιστα στο όπλο του Ιππικού-Τεθωρακισμένων, όταν ξεκίνησα αυτήν την έρευνα "για να ανακαλύψω τι έγινε το 1974, το καλοκαίρι...." !
Ξεκίνησα δειλά δειλά λοιπόν την έρευνά μου, αρχίζοντας από την ανάγνωση αρχικά και την  μελέτη σε δεύτερο πλάνο, των 20-25 βιβλίων που είχαν εκδοθεί μέχρι τότε, για την Τουρκική Εισβολή. Ακολούθως απεικόνισα τις μάχες και τα γεγονότα που εξιστορούσε κάθε βιβλίο - με μεγάλη απόκλιση είναι η αλήθεια το ένα από το άλλο - πάνω σε έναν μεγάλο χάρτη της Κύπρου, που είχα τοποθετήσει σε ένα μεγάλο παλιό τραπέζι στο σπίτι...
Εκεί λοιπόν πάνω στον χάρτη της Κύπρου βγήκαν όλες οι απορίες, όλες οι ανακρίβειες που έπρεπε να ερευνηθούν και όλες οι προσπάθειες ενός εκάστου συγγραφέως να διογκώσει ή να αποκρύψει πληροφορίες. 
Αφού λοιπόν συγκέντρωσα όλες τις απορίες, τις ανακρίβειες και τις πληροφορίες που ήταν το "ρεζουμέ" όλων των βιβλίων, ξεκίνησα την έρευνά μου, βήμα βήμα, γεγονός γεγονός...
Και έκανα με δικά μου έξοδα περίπου 180 ταξίδια στην Κύπρο (κάποια υποβοηθήθηκαν σε ότι αφορά τα έξοδα και από την ιδιότητα μου ως Διευθυντής σε Κλάδο Πολυεθνικής με αρμοδιότητά μου και την Κύπρο, την οποία έπρεπε να επισκέπτομαι σε μηνιαία βάση), όπου με την βοήθεια φίλων που δημιούργησα ένεκα αυτής της έρευνας, πήρα πάρα πολλές συνεντεύξεις βετεράνων.
Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι η αφήγηση των γεγονότων διαφοροποιείτο ανάλογα με τις πολιτικές και ακόμα χειρότερα κομματικές πεποιθήσεις των βετεράνων-αφηγητών. Από τις 6.000 περίπου σελίδες συνεντεύξεων, οι 5.500 αποδείχθηκε ότι είχαν ίδια αξία όσο και το χαρτί υγείας.
Τελικά στα 25 χρόνια (2009) αποφάσισα να βάλω ένα προσχέδιο της έρευνάς μου στο Διαδίκτυο για να πάρω feedback. Πραγματικά οι αντιδράσεις πολλές. Όλες αυτές μέσα σε δύο χρόνια ξεδιάλυναν την εικόνα στο μυαλό μου για το τι πραγματικά έγινε το 1974 στο νησί. Και αποφάσισα να γράψω το βιβλίο. Και το έγραψα. Και προσπάθησα να βρω εκδότη να το εκδόσει. Και παρότι η επένδυση θα ήταν δική μου (δηλαδή εγώ θα πλήρωνα το κόστος της πρώτης έκδοσης) κανείς Εκδότης που άκουγε ότι καταλόγιζα ευθύνες πέραν του Στρατιωτικού Καθεστώτος της 25/11/1973, που εξετέλεσε το καταστροφικό Πραξικόπημα της 15/7/74 και στον Μακάριο αλλά και στην Κυβέρνηση Καραμανλή δεν δεχόταν να εμπλακεί στην έκδοσή του, ακόμα κι αν πλήρωνα εγώ το κόστος!
Ο μόνος που δέχθηκε ήταν ο Γιάννης Γιαννάκενας με τις Εκδόσεις "Πελασγός". Και το εκτυπώσαμε. Και κάναμε "μπαμ" στην καθεστηκυία αντίληψη που είχε δημιουργήσει η Μεταπολίτευση, ότι "για όλα έφταιγε η Χούντα" και ότι όλα εξελίχθηκαν μέχρι την 22/7/74, τελεία και παύλα. Σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ "Αττίλας ΙΙ", σαν όλα να είχαν τελειώσει στις 22/7/74, με την έναρξη της εκεχειρίας στον "Αττίλα Ι"... !!!
Και για μένα που δεν είχα ποτέ μπλέξει με πολιτικά κόμματα και παρατάξεις, κανείς δεν μπορούσε να μου αποδώσει ιδιοτέλεια, δόλο, έννομο συμφέρον, εκούσια παραχάραξη της ιστορίας. Χαρακτηριστική είναι η κριτική στο βιβλίο που έκανε ο τ.Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, Ιστορικός Ερευνητής και Συγγραφέας κ. Ιωάννης Κακολύρης για το βιβλίο μου:
«Ο Συγγραφέας έκανε μια εξαίρετη δουλειά. [...] Η συγγραφή του παρόντος πονήματος έγινε από έναν άνθρωπο που δεν ήταν παρών στα γεγονότα. Συνεπώς δεν μπορεί να του επιρρίψει κανείς ουδεμία μομφή ή ιδιοτέλεια. Έγραψε το παρόν βιβλίο, αυτό το θαυμάσιο βιβλίο το οποίο διάβασα, και με τιμά σαν Συγγραφέα και σαν Άνδρα, απλά και μόνο επειδή αγαπά αυτόν τον χώρο που λέγεται Πατρίδα. […] Το κίνητρο του συγγραφέως είναι ξεκάθαρο: o Πατριωτισμός του. […] Συγχαίρω τέλος τον Συγγραφέα για το φοβερό του έργο, τον ευχαριστώ από καρδιάς, θεωρώ ότι συμπλήρωσε το δικό μου έργο, των Αεροπορικών Αποστολών και των Καταδρομέων του 1974, με στοιχεία που ο Ιστορικός του αύριο θα πρέπει να τα συγκεντρώσει και να τα βάλει μαζί, για να λάμψει επιτέλους η μία και μοναδική Αλήθεια». ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΛΥΡΗΣ
Aλλά και μιά άλλη μορφή του Πολέμου του 1974 στην Κύπρο, ο Τχης το 1974 και Αντιστράτηγος ε.α. κ.Δημήτριος Αλευρομάγειρος, ο έχων το γενικό πρόσταγμα της Αμύνης της Β.Λευκωσίας στον "Αττίλα ΙΙ", έγραψε γιά το βιβλίο μου: «Αγαπητέ κε Δημητριάδη, διάβασα με μεγάλη προσοχή το βιβλίο σας, που είχε την καλοσύνη να μου θέσει υπ’ όψιν μου και να μου δώσει η κόρη ενός πρώην συναδέλφου, ο οποίος σημειωτέον ήταν μαζί μας στην Κύπρο το 1974. Να μου επιτρέψτε να σας συγχαρώ και για τον χρόνο που διαθέσατε, αλλά κυρίως γιατί αντιμετωπίσατε σφαιρικά το θέμα με μια αφοπλιστικά έντιμη αντικειμενικότητα.» ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΣ
Από το 2011 που εκδόθηκε το βιβλίο μου φρόντισα σε κάθε έκδοση να γίνονται διορθώσεις, διευκρινήσεις, προσθήκες κλπ. Και φτάσαμε αισίως στην 4η Έκδοση (που αν υπολογίσουμε και την έκδοση για την Εφημερίδα η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι η 5η). Και την ονόμασα ΠΛΗΡΗ. Διότι είναι η πιό πλήρης καταγραφή της έρευνάς μου και των συμπερασμάτων της, αρέσουν, δεν αρέσουν σε μερικούς. Και αφήνω αυτό το πόνημα, σαν βάση στον Ιστορικό του μέλλοντος να ξεκινήσει από εκεί που σταμάτησα εγώ, ώστε μιά μέρα να έχει λάμψει και η τελευταία πτυχή αυτής της ατιμωτικής Ιστορίας για τον Ελληνισμό και που υπήρξε η αιτία να ακρωτηριαστεί η Κύπρος μας.
Και σε όσους κάνουν κριτική στο βιβλίο χωρίς να το έχουν διαβάσει, προτείνω να το διαβάσουν.
Μόλις πλησίαζε θυμάμαι η εποχή να εκδοθεί η Γ' έκδοση του βιβλίου, είχα διαπιστώσει ότι το κεφάλαιο"ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ" ήταν φτωχό, απίστευτα φτωχό σε σχέση με το Επικό γεγονός. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήξερα ότι ήξεραν όλοι για αυτή την Μάχη. Ότι με την έναρξη του "Αττίλα ΙΙ" οι Τούρκοι επιτέθηκαν με υπέρτερες δυνάμεις κατά του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ όπου έγινε μια Ιστορική Μάχη 3 ημερών και που στο τέλος οι Τούρκοι κατάφεραν να το καταλάβουν. Όμως κάτι μου έλεγε μέσα μου, ότι αυτή η Μάχη ήταν κάτι παραπάνω. Ζήτησα λοιπόν τότε στον Εκδότη μου να συναντήσουμε τον Ταξίαρχο ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, που ζούσε κάπου στο Πικέρμι, για να του πάρω μια συνέντευξη, ώστε να εμπλουτίσω αυτό το κεφάλαιο στην Γ' Έκδοση. Έτσι κι έγινε. Κλείστηκε το ραντεβού και πήγα με στοχευμένες ερωτήσεις να "ανακρίνω" τον κ.Ταξίαρχο που μόλις πριν τον "Αττίλα ΙΙ" είχε χριστεί από το Α/ΕΔ της Ελλάδος, Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ, Στρατοπεδάρχης και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου. Η συνέντευξη έγινε για ευνόητους λόγους αξιοπιστίας, on camera. O κ.Ταξίαρχος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μου, εμφανίζοντας μου άλλη μια ιστορία γενναιότητας, ανικανότητας και προδοσίας. Όταν τέλειωσε η συνέντευξη, έγινε αντιληπτό ότι αυτό που μας εξιστόρησε ο γηραιός Στρατιωτικός, θα "πήγαινε χαμένο" ως προσθήκη σε ένα βιβλίο που μίλαγε γενικά για την Προδοσία της Κύπρου. Και έτσι αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα ξεχωριστό βιβλίο, που να μιλάει μόνο για την Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, από την 14η έως την 16η Αυγούστου 1974.
Ανέλαβα λοιπόν να μετατρέψω σε γραπτό λόγο τον προφορικό της συνέντευξης του κ.Ταξιάρχου. Χωρίς να προσθέσω τίποτα. Και έγραψα ακριβώς ότι μου εκμυστηρεύτηκε ο κ.Σταυρουλόπουλος,το οποίο ο κ.Γιαννάκενας (πάλι των Εκδόσεων "Πελασγός") το εκτύπωσε σε βιβλίο.
Το βιβλίο αγαπήθηκε πολύ από όλους, εκτός από αυτούς για τους οποίους γράφτηκε, για να μαθευτεί η πραγματική Αλήθεια. Σαν να μην ήθελαν να μαθευτεί η αλήθεια... Μια αλήθεια που τους εμφάνιζε σαν ημίθεους, που κάποιοι τους πρόδωσαν και τους έστειλαν θυσία στον Μινώταυρο της Ιστορίας. Ξεκίνησε ένας πόλεμος από διάφορους, με διαφορετικά κίνητρα ο καθένας του.
Κάποιος που έγραψε βιβλίο με την πολεμική ιστορία της ΕΛΔΥΚ στους "Αττίλα Ι & ΙΙ" , θεώρησε ότι το βιβλίο του κ.Ταξιάρχου θα ...του κόψει πωλήσεις, άρχισε να μιλάει για "έναν γέρο με Αλτζχάϊμερ", για έναν "παραχαράκτη της Ιστορίας (εμένα). Βέβαια πως θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστικό ένα βιβλίο ούτε 200 σελίδων που περιείχε τις κινήσεις, ενέργειες, συνομιλίες στα ανώτατα κλιμάκια μεταξύ Σταυρουλόπουλου και αυτών που τους ήθελαν νεκρούς,  Για την τιμή των Όπλων ! 
Και βέβαια πως θα μπορούσε ένα βιβλίο που περιγράφει ακριβώς ότι δήλωσε στην Αναφορά του προς το ΓΕΣ ο επικεφαλής Αξιωματικός, να είναι ανταγωνιστικό με ένα βιβλίο που αναλώνεται στα του Πραξικοπήματος κατά το ήμισυ και σε μαρτυρίες των οπλιτών κατά την διάρκεια της Μάχης. Άλλο το ύφος και ο σκοπός του ενός βιβλίου και διαφορετικό του άλλου...
Ένας άλλος βετεράνος "παρακολουθητής των Μαχών από μακριά" επειδή με αυτό το βιβλίο ξεσκεπάστηκε και φάνηκαν τα ψεύδη που έλεγε για χρόνια δεξιά και αριστερά, αποκάλεσε τον κ.Ταξίαρχο "κατασκευασμένο ήρωα" και εμένα "κατασκευαστή πλαστών ηρώων"...
Τέλος κάποιοι απόστρατοι Κύπριοι που η ένδοξη Ιστορία της ΕΛΔΥΚ, όπως αυτή εξιστορήθηκε από τον κ.Ταξίαρχο, τους εξέθεσε ως επικεφαλής Τάγματος Επιστράτων ανεπανόρθωτα, εμφανίζοντας τους ως φυγάδες κατά την απαγκίστρωση της διλοχίας των Ελλήνων στρατιωτικών, προσπάθησαν να ρίξουν λάσπη στον δημιουργό του βιβλίου αυτού... Πολύ λάσπη... Όμως δυστυχώς γιά αυτούς τα ντοκουμέντα (μαρτυρίες Ελδυκαρίων, έρευνα Ταξιάρχου Σέργη κλπ) απέδειξαν ότι ο κ.Ταξίαρχος ήταν ακριβέστατος στην εξιστόρηση του.
Βέβαια όλοι αυτοί - με εξαίρεση τους αμετροεπείς Κυπρίους - επιτέθηκαν μόνο εναντίον μου, κατηγορώντας με ότι έγραψα ανακρίβειες κλπ. Είχαν βλέπετε αντιληφθεί ότι αν καταφέρονταν εναντίον αυτού χάριν του οποίου ζουν σήμερα και χαίρονται τις οικογένειές τους και εξ αιτίας του δεν έγιναν αντικείμενο ερευνών, ή ταυτοποιήσεων μέσω DNA ή μνημοσύνων, όπως καμμια εκατοστή συμπολεμιστών τους, θα σηκώνονταν και οι πέτρες να πέσουν πάνω τους...
Οπότε ότι επιθέσεις έκαναν ήταν εναντίον μου. Μέχρι ότι χειραγώγησα τον κ.Ταξχο είπαν...
Ευτυχώς η συνέντευξη του στο ΡΙΚ-1 και ειδικά στην Δημοσιογράφο Αίμιλη Μιχαήλ, που υπάρχει στο διαδίκτυο, απέδειξε όχι μόνο ότι τα είχε πει ότι ήταν γραμμένα στο βιβλίο αλλά έριξε και το γάντι σε όσους είχαν αμφιβολίες... Βέβαια κανείς δεν εμφανίστηκε να τον αμφισβητήσει.
Με αυτό το βιβλίο έστω και καθυστερημένα ο λαμπρός αυτός Αξιωματικός που σαφώς αδικήθηκε από την Πολιτεία ως προς την εξέλιξη του στην Ιεραρχία, εδέησε να λάβει στην δύση του βιολογικού του βίου, την άτυπη άλλα ουσιαστική καταξίωση και αναγνώριση που δικαιούτο και είμαι ευτυχής που συνετέλεσα σε αυτό με όλες μου τις δυνάμεις από την μέρα που τον γνώρισα μέχρι την τελευταία μέρα του βίου του, την 11/6/2017, που έφυγε σε ηλικία 92 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
Ηδη εδώ και τρεις εβδομάδες κυκλοφορεί η 3η (ουσιαστικά 4η με υπολογισμένη την έκδοση για την εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΕΣΤΙΑ) έκδοση του βιβλίου του, που ονομάσθηκε Συλλεκτική καθότι είχε αποφασισθεί να μην προστεθούν επιπλέον πληροφορίες στις μελλοντικές εκδόσεις-επανεκτυπώσεις. 
Τέλος από τις αρχές του χρόνου, θα έπρεπε να είχαμε εκδόσει και ένα Λεύκωμα με ΟΛΟΥΣ τους Πεσόντες και Αγνοούμενους του 1974 στην Κύπρο, στελέχη της ΕΛΔΥΚ και της Ε.Φ., με καταγωγή απο την μητροπ. Ελλάδα, ως φόρο τιμής γιά την ηρωϊκή θυσία τους.
Δυστυχώς κάποιοι/ες συγγενείς, κύρια Αγνοουμένων, δήλωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν επιθυμούσαν οι δικοί τους άνθρωποι να εμφανίζονται σε αυτό το βιβλίο.
Όσο ακατανόητο και να είναι αυτό, όσο κι αν δεν έχουν αυτό το δικαίωμα της απαγόρευσης, γιατί οι ήρωες του Γένους μας από την στιγμή που έπεσαν Υπερ Πατριδος ή είναι αγνοούμενοι εν υπηρεσία, δεν ανήκουν πλέον στην οικογένειά τους, παρά ανήκουν στο ΕΘΝΟΣ, αποφάσισα τελικά να γράψω ένα άλλο βιβλίο, με επιλεκτικά 20-25 Στρατιωτικούς που έπεσαν ή αγνοούνται από το 1974. Το βιβλίο πήρε τον τίτλο "ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ - ΚΥΠΡΟΣ 1974" και το όλο εγχείρημα είναι μια χορηγία του Νίκου Μπογονικολού, στην Μνήμη του πατέρα του επίσης Αξιωματικού στην Κύπρο μεχρι το 1973, έχοντα σχέση με πολλούς συναδέλφους του που χάθηκαν στην λαίλαπα του '74. Αυτό το βιβλίο κυκλοφορεί από σήμερα 26/6/17 σε πρώτη έκδοση. θα μοιρασθεί δε ΔΩΡΕΑΝ σε όλες τις μονάδες του Ελληνικού Στρατού αλλά και σε όλες τις Ελληνικές Στρατιωτικές Παραγωγικές Σχολές, ώστε όλοι να μάθουν πως το 1974 ΔΕΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΔΩΘΗΚΑΜΕ...
Ατυπα "Ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ" ΑΝΟΙΞΕ. Ελπίζω κάποιοι να συνεχίσουν αυτό το έργο. Με αυτα τα 3 βιβλία κλείνει και η συγγραφική ή ερευνητική μου προσπάθεια για την Κύπρο και τα θλιβερά γεγονότα του 1974. Ξεκίνησε στα πρώτα νιάτα μου το '84, τελειώνει τώρα!
Κουράστηκα, πικράθηκα, νευρίασα, έβρισα, απογοητεύθηκα, αλλά κάνοντας την "σούμα" της προσφοράς μου, νιώθω περήφανος που συνετέλεσα έστω και κατ' ελάχιστον ενεργών στην Υπηρεσία της Αλήθειας, να μεταφερθεί η Γνώση που επιμελώς μας έκρυβαν, αλλά και να αποδοθεί ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ σε όλους τους Πεσόντες και Αγνοούμενους στην Κύπρο στα γεγονότα του 1974.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ και ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ...

(*) Η εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας για έναν Έλληνα είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και όχι Υποχρέωση, όπως λανθασμένα αναφέρεται. Ο Έλληνας πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποδεικνύει ότι είναι ικανός να προστατεύσει την Πατρίδα αν χρειαστεί, την οικογένεια του και τον τρόπο ζωής του. Έτσι το εκλαμβάνω εγώ - από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. "ΑΜΥΝΩ ΔΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ..."

Κ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ο επιλεγόμενος "Μαυροσκούφης"
(αρθρογράφος της εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου)