ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ

ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ
XX ΤΘΜ - XXIV ΤΘΤ - ΧΧVI EMA

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ ΚΥΡΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ…

Kάθομαι και κοιτώ τους δρόμους της πόλεων μας…
ΚΕΝΝΕΝΤΥ έχουμε…
ΤΣΩΡΤΣΙΛ έχουμε…
ΡΟΥΣΒΕΛΤ έχουμε…
ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΜΑΡΙΑΣ (προφανώς Στιούαρτ) έχουμε...
ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ έχουμε...
Μάλιστα!!!


Οι δήμοι σας κύριοι Δήμαρχοι Αγ.Δομετίου, Στροβόλου, Έγκωμης, Λευκωσίας… σώθηκαν το 1974 και σήμερα είστε σε θέση να δημαρχεύετε με δόξα και τιμή σε ελεύθερο Δήμο - και όχι Δήμο επί χάρτου όπως οι Δήμαρχοι Μόρφου, Αμμοχώστου, Κερύνειας κλπ - χάρη στον αγώνα και την θυσία κάποιων Μονάδων, που φύλαξαν Θερμοπύλες.
Σας λέει τίποτα το όνομα ΕΛΔΥΚ, το 211 ΤΠ, το 336 ΤΕ, το 212 ΤΠ ;;;;
Τα ονόματα Ανχης Σταυρουλόπουλος, Λγός Σταυριανάκος; Καταδρομέας Μπικάκης, Ανθλγός Βασιλάρας, Ανθλγός Καρράς, Ανθστής Κέντρας; Στρτης Πανίκος Αθανασίου;
Αν όχι ΚΑΚΩΣ… Ανοίξτε κανένα βιβλίο να διαβάσετε.
Δεν θεωρείτε ότι πρέπει να δείξετε έμπρακτα την ευγνωμοσύνη σας σε όλους αυτού που σας κράτησαν τους Δήμους όπου είστε πρώτοι άρχοντες, ελεύθερους από την Τουρκιά;
Κε Α.Παπαχαραλάμπους, Δήμαρχε Στροβόλου, γιατί ο κεντρικός δρόμος να λέγεται Λεωφ.Στροβόλου; Δεν ξέρουμε ότι είναι η κεντρική λεωφόρος που διασχίζει τον Στρόβολο;
Γιατί να μην λέγεται πχ. ΛΕΩΦ. ΗΡΩΩΝ ΕΛ.ΔΥ.Κ. ’74 ;;;; Εσείς τουλάχιστον ξέρω ότι γνωρίζετε Ιστορία.
Δεν είναι λογικό αυτό που λέω;
Δρα Κ.Πέτρου, Δήμαρχε Αγ.Δομετίου, γιατί ο κεντρικός δρόμος να λέγεται Αγ.Παύλου;  Δεν ξέρουμε ότι περνάει από τον Άγιο Παύλο;  Γιατί να μην λέγεται ΟΔΟΣ ΗΡΩΩΝ 336 Τ.Ε. ;;; Γιατί η οδός της «νεκρής ζώνης» να λέγεται Οδός Πριάμου; Ασε τον Πρίαμο. Καλά είναι εκεί που είναι… Βασιλιάς ήταν… πέρασαν και 4,000 χρόνια από τότε! Γιατί να μην λέγεται αυτή η οδός, ΟΔΟΣ ΗΡΩΩΝ 211 ΤΠ;;; Γιατί η Λεωφ.Δημοκρατίας να λέγεται έτσι;;; Τί τιμούμε;;; Την Δημοκρατία;;; Γιατί να μην ονομάζεται ΟΔΟΣ ΜΑΧΗΤΩΝ 212 ΤΠ;;;
Καλά δεν θα μιλήσω γιά τα Φυλάκια της Ε.Φ.! Π.χ. γιατί να μην υλοποιηθεί μιά παλαιά πρόταση του κ.Λάζαρου Μαύρου στην εφημερίδα που εργάζεται να μετονομασθεί το Φυλάκιο Κολοκασίδη σε "Φυλάκιο Καταδρομέα Μπικάκη";;; (ναι καλα, αυτό δεν αφορά τους Δήμους, αλλά θέλω να δείξω ότι και άλλοι θεσμοί δεν ασχολούνται με το '74, λες και έχει λέπρα!)
Ξαναγυρνώ στις ονομασίες οδών και πλατειών των Δήμων που βρέθηκαν στην δίνη του Πολέμου το 1974 και σώθηκαν χάρη στην θυσία και τον ηρωϊσμό κάποιων, είτε από την μητρ.Ελλάδα είτε Κυπρίων!
Σχεδόν ανύπαρκτες οι ονοματοδοσίες....
Εύλογες απορίες. Και έχω και άλλες...
Μου δημιουργήθηκαν από τον χάρτη στα ακριτικά Λύμπια…
Όπου ένας προφανώς ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ τοπικός άρχων, ονόμασε μια οδό του ακριτικού χωριού του ως Οδό Νίκου Μπελογιάννη (!!!)
Γιατί κε Κοινοτάρχα ;;; Το προσέφερε ο κ.Μπελογιάννης στην Κύπρο;;;
Τι προσέφερε ο κ.Μπελογιάννης στην Ελλάδα;;;
Ξέρετε με ποιες κατηγορίες συνελήφθη ο πράκτορας της Σοβιετικής Ένωσης κ.Μπελογιάννης;;; Ξέρετε τι έκανε ο κ.Μπελογιάννης στην περίοδο της Κατοχής σε ελληνόπουλα 4 και 7 ετών ;;; Επέτρεψε να χαρακτηριστούν «συνεργάτες των Γερμανών» και τα εκτέλεσε εν ψυχρώ με μπαλντάδες… με μικρά τσεκούρια δηλαδή…
Ναι αυτός κύριε ανιστόρητε… Και εσύ αντί να δώσεις το όνομα της οδού σε ένα παλληκάρι που έβαλε τα 
στήθη του να μην περάσει ο Τούρκος, ώστε να έχεις εσύ σήμερα ένα χωριό να το παίζεις μουχτάρης και να κάθεσαι στα αριστερά στασίδια στον σολέα της εκκλησίας, το έδωσες σε έναν κατάσκοπο-εγκληματία, με απόφαση Δικαστηρίου.
Αυτοί είμαστε κυρίες και κύριοι. Αγνώμονες. Εμμονικοί . Τυπολάτρες. Φοβικοί. Ισορροπιστές και πάνω από όλα ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ.
Ο Δήμος Έγκωμης έκανε την αρχή με το πάρκο της Α’ ΜΚ. Και μπράβο και στον Δήμαρχο που το είχε αποφασίσει και στο Δημοτικό Συμβούλιο που το ενέκρινε.
Για αυτό από αυτήν εδώ την στήλη της ιστορικής εφημερίδας «Η ΜΑΧΗ» Σας καλώ:
ΙΔΟΥ ΚΥΡΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΠΕΔΙΟΝ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟΝ…
ΑΝΑΜΕΝΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ…

Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης
(στήλη ΔΗΚΤΙΚΑ εφημ. Η ΜΑΧΗ - Κύπρου 17/9/2017)
kostasmavroskoufis@gmail.com

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Προς Παναγιώτη Φωτόπουλο.

Φίλε Πάνο καλησπέρα,



Επειδή γνωρίζω ότι τον τελευταίο καιρό, κάποιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να σε εμπλέξουν σε μια θεωρία συνωμοσίας ότι δηλαδή εχεις συνάψει μια σιωπηρή συμφωνία μαζί μου, για να με υπερασπίζεσαι, εγώ θα σου απαντήσω σε ότι σε ρωτάνε και κοινοποίησε τους τα.
Ξέρεις ότι πλέον δεν ασχολούμαι μαζί τους, γιατί είναι ανώφελο.
Τους απαντάς και εκείνοι για να υπερασπισθούν την «παράγκα» των κατα φαντασία "πολεμάρχων" που δημιούργησαν, λένε τα δικά τους.
Λοιπόν ας τα παρουμε ένα ένα.
Από όσους μιλούν για μένα, πιο σοβαρό θεωρώ τον Κοντουδάκη, ο οποίος ήταν και ο πρώτος στον οποίο είχα στείλει δώρο το βιβλίο μόλις είχε εκδοθεί. Κι τον θεωρώ πιό σοβαρό όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί απλά και μόνο αντιλαμβάνεται καλύτερα τα πράγματα. Και είναι πιό έξυπνος από τους υπόλοιπους επικριτές μου. Εκεί που βλέπει ότι δεν μπορεί να στηρίξει τίποτα εναντίον μου, δεν επιμένει και δεν το συνεχίζει.
Οι άλλοι είναι τόσο "φελλοί" που συνεχίζουν να λένε τα δικά τους.
Λοιπον.
1. Σε ότι αφορά τον λόγο που δεν ήλθα στην κηδεία του Σταυρουλόπουλου:
Δεν ήλθα γιατί διαμένω και εργάζομαι εκτός Ελλάδος από 1/4/2017. Η οικογένεια του αείμνηστου κ.Ταξχου θέλησε να κάνει την κηδεία άμεσα. Από την άλλη με κανένα τρόπο δεν θα ήθελα να παρευρεθώ στην κηδεία του, παρουσία ατόμων που μη φορώντας παντελόνια ή μαλλον φορώντας αλλά μην τιμώντας τα, ενώ μεχρι την προηγούμενη μέρα έλεγαν τον Σταυρουλόπουλο «κατασκευασμένο ήρωα», πήγαν στην κηδεία και μάλιστα έκλαιγαν (δεν ξέρω αν είχαν φέρει καθαρισμένα κρεμμύδια μαζί τους για "βοήθεια") και καλά για την απώλειά τους. Λοιπόν η κηδεία θα γινόταν «μπουρδέλο» όταν έβλεπα να κλαίνε άνθρωποι που ενώ ήταν μεχρι την έκδοση του βιβλίου κοντά του, μετά την εκδοσή του, τον είχαν εγκαταλείψει. Γιατί εγώ δεν έχω μάθει να υποκρίνομαι ή να μην ξεσκεπάζω τους υποκριτές. Και βέβαια πολλοί από αυτούς θα ένιωθαν ανακούφιση και που πέθανε ο Σταυρουλόπουλος και που δεν ήμουν εγώ στην κηδεία. Τον Σταυρουλόπουλο όπως ξέρουν οι πάντες τον τίμησα όσο κανένας άλλος. Το λέω με περηφάνεια όσο κανένας άλλος. Για μένα ο Σταυρουλόπουλος - όπως ο ίδιος έλεγε μπροστά σε τρίτους - ήταν σαν ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ. Τον είχαν στην απ’όξω για 40 χρόνια και βέβαια τους κακόπεσε  που ο αειθαλής αυτός γέροντας που τα είχε νοητικά 400 (και δεν ήταν ο γερος με Αλτζχάϊμερ που έλεγε ο έτερος συγγραφέας του βιβλίου της ΕΛΔΥΚ) στην δύση του βίου του πήρε την αναγνώριση για ότι έκανε έστω εκείνο το 3ημερο. Βγήκε και είπε την αλήθεια για εκείνο το τριήμερο. Για την θυσία των ΓΕΝΝΑΙΩΝ του. Δεν είναι λίγο να σε έχουν διατάξει να πολεμήσεις μέχρις ενός και εσύ να το κάνεις, αλλά όταν καταλαβαίνεις ότι το παιγνίδι ήταν στημένο, προκειμένου να σώσεις τους λεβέντες σου, διατάζεις απαγκίστρωση αφού βεβαια πρώτα εχεις επιφέρει μεγάλο πλήγμα στον εχθρό. Να παίρνεις στους ώμους σου με τον κίνδυνο του Στρατοδικείου την σωτηρία 200 ψυχών. Γιατί όλοι οσοι πολεμησαν τον έλεγαν «Πατέρα» (το έχω ακούσει με τα αυτιά μου).



2, Κάποιος από αυτούς που πολέμησαν τότε είπε: «Μας πρήξατε με τον Σταυρουλόπουλο. Εγώ τον Σταυρουλόπουλο τον γνώρισα μετά τον Πόλεμο. Εγώ δεν τον ήξερα πριν. Ούτε τον είχα δει. Εγώ ήξερα τον λεβέντη τον Λοχαγό μου τον Λούη Ιωαννίδη. Χάρη σε αυτόν σωθήκαμε». Πλάνη οικτρά.
Διότι όταν παρουσία 6 ατόμων ρώτησα τον Λούη εγώ ο ίδιος στην Λεμεσό, «κε Ιωαννίδη αν ο Σταυρουλόπουλος δεν διέτασσε απαγκίστρωση περίπου στις 13.30 της 16/8/74 εσείς τι θα κάνατε;» μου απάντησε «τι θα έκανα; Θα έμενα και θα πολεμούσα μέχρι να σκοτωθώ, γιατί δεν θα καθόμουν να πιαστώ αιχμάλωτος των Τούρκων. Όπως και όλοι οι δικοί μου – και ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Πεπεράς, ο Μπραουδάκης, ο Σπανογιάννης, ο Στάϊκος κλπ – διότι η διαταγή του Νικολαϊδη πριν φύγει ήταν «μεχρι ενός». Σωθήκαμε χάρη στην απόφαση που πήρε ο Παναγιώτης 
(ενν.τον Σταυρουλόπουλο), αλλιώς θα είχαμε αφήσει τα κόκκαλα μας εκεί.»
Κάποιοι λοιπόν ζουν σήμερα και πίνουν τις τσικουδιές τους εξ’αιτίας του Σταυρουλόπουλου αν κατάλαβες.




3. Πάμε στο άλλο φαιδρό. «Ο Σταυρουλόπουλος δίχασε την ΕΛΔΥΚ». Αυτοί που το λένε ανήκουν είτε στον Λόχο που ήταν στην θερινή διαβίωση – όπως αναφέρει και το επίσημο βιβλίο της ΕΛΔΥΚ σελ 65 που εξεδόθη για τα 50 χρόνια του Συντάγματος το 2010 – είτε στους Λόχους που ΔΙΕΤΑΧΘΗΣΑΝ να ακολουθήσουν τον Διοικητή στα μετόπισθεν. Κανείς δεν κατηγόρησε – ούτε ο Σταυρουλόπουλος το κάνει – όσους έτυχε να ανήκουν σε αυτούς τους Λόχους. Όμως το βιβλίο γράφτηκε για όσους πολέμησαν και ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ στον Αττίλα ΙΙ διότι ως γνωστόν ο Σταυρουλόπουλος μη οργανικά ανήκων στην ΕΛΔΥΚ κατά τον Αττίλα Ι και στην εκεχειρία είχε αναλαβει διοικητής για λίγες μέρες στο 286 μετά στο 252 αλλά και στο 312 της Λαρνακας. Τον χρησιμοποιούσαν σαν μπαλαντέρ. Μέχρι τις 10/8/74 που με διαταγή του ΓΕΣ (τότε Αρχ.Στρατού) ανέλαβε Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ και από 13/8/74 Στρατοπεδάρχης. Το τι έγινε πριν την 10/8/74 δεν το γνωρίζει. Πως θα μπορούσε να γράψει για αυτό; Αν έγραφε θα βασιζόταν σε διηγήσεις και ξέρουμε όλοι πως δημιουργήθηκαν αυτές οι διηγήσεις.
4, Κάποιος είπε ότι ο Σταυρουλόπουλος καταφέρεται στο βιβλίο κατά του Δελή. Ουδέν ψευδέστερο. Όταν σε μια παράγραφο λέει ότι δεν τον είδε ανάμεσα στους άντρες του που μάχονταν έχει και την φράση «μέσα στην αντάρα της Μάχης» εννοώντας ξεκάθαρα ότι δεν μπορούσε να τον διακρίνει μέσα στην Μάχη που μαίνονταν. Πουθενά δεν είπε ότι ο κ.Δελής την … «κοπάνησε».
5, Σε ότι αφορά τον Νικολαϊδη Διοικητή της ΕΛΔΥΚ, τον κατηγορεί ότι τους εγκατέλειψε στους σχεδιασμούς αυτών που δεν του έστειλαν τις ενισχύσεις, που στον ασύρματο έλεγαν «αυτοί στην ΕΛΔΥΚ είναι τελειωμένοι» κλπ. Πουθενά δεν λέει ότι ο Νικολαϊδης σχεδίασε την Προδοσία. Ξεκάθαρα και στην αναφορά του, του Νοεμβρίου 1974 προς το ΓΕΣ (αντίγραφο της οποίας έχω και εγώ), αναφέρει τι είπε στον Νικολαϊδη μετά την διάσωση των 200 της μονάδας και πως τον αντιμετώπισε ο Νικολαϊδης καθ’ όλην την διάρκεια των Μαχών. Για τον δε Κομματά του 2ου ΕΓ που ρωτούσε αν επεσε ή όχι το Στρατόπεδο, το αναφέρει και ο κ.Δελής στο δικό του βιβλίο.
Για την 187 ΜΠΠ που εξ αιτίας της παύσης των πυρών της, πέρασαν τα τουρκικα άρματα μέσα από τις γραμμές του Λόχου Διοικήσεως, οπότε η Άμυνα άρχισε να καταρρέει, ο Σταυρουλόπουλος χρησιμοποιών τις μαρτυρίες των εφ.Ανθλγών αυτής της Μοιρας (ο πρώτος σε πυροβολαρχία, ο 2ος ΠΑΠ) Σ.Λοϊζίδη και Α.Τουμαζή που λένε ότι βλήματα υπήρχαν παρά περί του αντιθέτου αναφορές από την ΔΠΒ/ΓΕΕΦ, δεν κατηγόρησε κανένα στο βιβλίο του παρά μονο το ΓΕΕΦ. Ούτε τον Διοικητή της Μοίρας Ταραντίλη που με τον γιό του μίλησαν στην παρουσίαση του βιβλίου στην Κόρινθο πέρυσι τον Απρίλιο, ούτε τους πυροβολητές.
6. Σε όλες τις συνεντεύξεις του ο Σταυρουλόπουλος ΠΟΥΘΕΝΑ δεν λέει ΕΓΩ. Το μεγαλείο αυτού του γεγονότος και μόνο θα έπρεπε να ήταν τροχοπέδη σε οποιονδήποτε να μιλήσει για εκείνον.
Πάντα έλεγε ΤΑ ΦΑΝΤΑΡΙΑ ΜΟΥ… Και δάκρυζε 91 χρονών άντρας.
Βέβαια αυτά για κάποιους - που το ονομα τους το έμαθα επειδή ασχολούνται μαζί μου - που αρέσκονται να λένε κοτσάνες σε όσους είναι άσχετοι, ατενίζοντας το πέλαγος από το σπιτι τους στην Χαλκιδική και που η γενέτειρά τους με πληροφόρησε τι κουμάσια ήταν στην πολιτική τους ζωή, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Κολλάει η βελόνα τους και προσπερνούν τις αιτιάσεις μου.



7. Μιας και μίλησα για τον «αρματωμένο» της Χαλκιδικής. Ενημερώθηκα ότι με ανέφερε ότι είπα «έκτρωμα» το Μνημείο του Μαντά στην Λαμία. ΟΥΔΕΝ ΨΕΥΔΕΣΤΕΡΟΝ.
Στο σπίτι του Σταυρουλόπουλου, μια μέρα παρουσία των κ.Σπανογιάννη, Βλαστάρη, Ευσταθόπουλου, του γιού του κ.Ταξχου Βασίλη και της εγγονής της «γιαγιάς της ΕΛΔΥΚ» κ.Ζωής Χριστοφή σε σχετική ερώτηση μου περί του Μνημείου ο κ.Σπανογιάννης μου είπε ότι ο Μαντάς δημιούργησε αυθαίρετα αυτό το μνημείο χωρίς να ρωτήσει κανένα και μάλιστα ότι προσπαθούσαν να τον σταματήσουν νομικά διότι το θεωρούσε «έκτρωμα». Ούτε δική μου έκφραση ήταν, ούτε θα μπορούσε να ήταν γιατί εγώ δεν το είχα δει. Μετά από μήνες το είδα. Και μην ξεχνούν ότι στην διαμάχη του Αντιδημάρχου με τον Μαντά ΕΓΩ δημοσιοποίησα υπέρ του Μαντά το θέμα όχι μόνο στο FB αλλά και στον ημερήσιο Τύπο (εφημ.Δημοκρατία), στον Κυριακ.Τύπο (εφ.Πρωτο Θεμα), στο Ράδιο (Παραπολιτικά FM) και στην τηλεόραση (ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ και BLUE SKY). Πέραν των blogs (Ινφογνώμων-Καλεντερίδη), (Defenceline-Λαμπράκη) κλπ. Αν θελουν ας ρωτήσουν τον Σπανογιάννη αν ο Σύλλογος ΕΛΔΥΚ 74 κινήθηκε νομικά εναντίον του Μαντά. Εγω καμμια δουλειά δεν έχω.
8. Επειτα παρά τις ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ του ίδιου του Σταυρουλόπουλου ON-CAMERA ότι εγώ ως επιμελητής δεν πρόσθεσα ούτε αφαίρεσα μία λέξη από όσα εκείνος μου είπε, σε μια συνέντευξη που την κρατώ για την δική μου ασφάλεια απέναντι στους κακόπιστους (ένα copy εχει και ο εκδότης Γιαννάκενας) διάρκειας 3.44’ σε DVD, συνεχίζουν να αναφέρουν το «μυθιστόρημα του Δημητριάδη». Ή είναι ΒΛΑΜΜΕΝΟΙ ή τους ΒΛΑΜΜΕΝΟΥΣ παριστάνουν. Το βιβλίο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Δημητριάδη που τότε ήταν 11 ετών. Είναι Μαρτυρία του Σταυρουλόπουλου που ο Δημητριάδης το επιμελήθηκε χρησιμοποιώντας την συνέντευξη Σταυρουλόπουλου χωρίς να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι και το έστειλε για έκδοση. Αν λοιπόν έχουν πρόβλημα – που δεν θα έπρεπε γιατί οι συγκεκριμένοι που αντιδρούν δεν ήταν εκεί, όχι με δική τους ευθύνη το επαναλαμβάνω, αλλά κατόπιν διαταγής, οπότε δεν μπορούν να γνωρίζουν τι έγινε τότε, διότι δεν είχαν ιδίαν αντίληψη – τότε έχουν πρόβλημα με τον Σταυρουλόπουλο και όχι με τον Δημητριάδη. Αν ο Σταυρουλόπουλος μου έλεγε ότι οι Στρατιώτες μου ήταν όλοι δειλοί και μου το έλεγε on camera εγώ θα έγραφα ακριβώς ότι μου είπε. Απλά ο Σταυρουλόπουλος μου μίλησε για Γενναίους και όχι για Δειλούς.



8. Σε ότι αφορά το θέμα το οικονομικό. Ας ρωτήσουν κάποιον που έγραψε βιβλίο που απευθύνθηκε σε περιορισμένο χώρο και κοινό, όπως το βιβλίο της ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ, αν έχει βγάλει ένα πενηνταράκι… Είναι τουλάχιστον αστείο σε ένα βιβλίο των 15€ που η συνολική πώληση απέφερε 30.000€ είσπραξη στον Εκδοτη να έκανε πλούσιο οποιονδήποτε συγγραφέα. Διότι αν αφαιρεθούν οι φόροι δλδ ΦΠΑ, το κόστος δημιουργικού και εκτύπωσης πάμε περίπου στα 10.000€. Με 20% δλδ ο Σταυρουλόπουλος θα έπαιρνε 2,000€. Εεεε εγινε πλούσιος. Αλλά ούτε αυτό έγινε. Διότι από την πρώτη στιγμή ο Σταυρουλόπουλος υπέγραψε συμφωνητικό με τον Εκδότη, ότι αρνείται οποιαδήποτε αμοιβή και αναγκασε και εμενα εμμέσως πλην σαφώς να αποποιηθώ την εφάπαξ αμοιβή μου σαν επιμελητής έκδοσης των 800€ (ναι αυτή είναι η αμοιβή του επιμελητή για βιβλίο μέχρι 250 σελίδες η οποία καταβάλλεται μόνο στην πρώτη έκδοση), διότι όπως έλεγε «το βιβλίο έγινε για να μάθει ο κόσμος τι έγινε στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ από 14-16/8/74 και όχι για να βγάλουμε μια δραχμή (το συμφωνητικό το έχω αναρτήσει και εγώ και ο εκδότης πολλές φορές). Αλλά κάποιοι που δεν μπορούν να σκεφθούν ανιδιοτελώς, κάνουν ότι δεν το είδαν και συνεχίζουν να λένε τα δικά τους.
9. Σε ότι αφορά το βιβλίο του Χρυσάφη. Ο Χρυσάφης έκανε λόγω λανθασμένης αντίληψης των πραγματων, το μέγα λάθος να θεωρήσει το βιβλίο του Σταυρουλόπουλου ανταγωνιστικό με το δικό του. Αυτό είναι λάθος. Για 3 ΒΑΣΙΚΩΤΑΤΟΥΣ λόγους:
α. Aυτα που αναφέρει ο Σταυρουλόπουλος δεν θα μπορούσε να τα ξερει ο Χρυσάφης, ούτε κανείς από αυτούς που του έδωσαν τις μαρτυρίες τους. Ο Χρυσαφης εχει ένα βιβλίο κατά το ήμισυ πολιτικό (αναφορά στην κατασταση, στο πραξικοπημα, εμπαθείς χαρακτηρισμοί για αξιωματικούς που ναι μεν έλαβαν μέρος στο Πραξικόπημα αλλά εσωσαν πολλούς στρατιώτες στον Πόλεμο πχ Παπαγιάννης) και κατά το ήμισυ με μαρτυρίες Ελδυκαρίων. Και ο ΕΛΔΥΚαριος δεν θα μπορούσε να ξέρει τι είπε ο Νικολαϊδης με τον Σταυρουλοπουλο, ο Σταυρουλοπουλος με τους Δελη, Ιωαννιδη, Κωνσταντούλα και Πίο, τι είπε ο Σταυρουλόπουλος με τον Δκτή της 187 ΜΠΠ, τι είπε ο Σταυρουλόπουλος με την ΔΠΒ την ΔΤΘ και την ΔΥΓ του ΓΕΕΦ. Το βιβλίο του Σταυρουλόπουλου αυτά αποκαλύπτει.
β. Το βιβλίο του Σταυρουλόπουλου στην συλλεκτική έκδοση του (τελευταία) έφτασε με το φωτογρ.υλικό 275 σελ. Το βιβλίο του Χρυσάφη είναι λόγω της φύσης της δομής του 1500 σελ. Καμμιά σχέση λοιπόν.
γ. Το ένα είναι ένα βιβλίο των 15-20€ το άλλο ένα βιβλίο των 50-70€. Ούτε εδώ καμμιά σχέση λοιπόν.
10. Από την αρχή προσπάθησα να καταλάβω γιατι καποιοι επιτέθηκαν σε αυτό το βιβλίο του Σταυρουλόπουλου. Και άλλοι είχαν γραψει βιβλία για την ΕΛΔΥΚ αλλά και για τον πόλεμο της Κύπρου γενικότερα. Γιατί δεν τους κατηγόρησαν αυτούς ότι «κονόμησαν» όπως ευθέως είπαν για τον Σταυρουλόπουλο με πρωτοστάτη γνωστό μυθοπλάστη που στον Αττίλα Ι λέει ότι μάζευε κάλυκες από το έδαφος και στον Αττίλα ΙΙ μόνος του λέει ότι παρακολουθούσε από την Μακεδονίτισσα σαν ταινία, την Μαχη ενώ η διμοιρία του σφαγιαζόταν στο Υψωμα Β;
α. γιατί δεν κατηγόρησαν τον Δελή ότι έγραψε βιβλίο να κονομήσει;
β. γιατί δεν κατηγόρησαν τον Χρυσάφη ότι έγραψε βιβλίο να κονομήσει;
γ. γιατί δεν κατηγόρησαν τον Μπίκο ότι έγραψε βιβλίο να κονομήσει;
δ. γιατί δεν κατηγόρησαν τον Σταμάτη ότι έγραψε βιβλίο να κονομήσει;
ε. γιατί δεν κατηγόρησαν τον Χάντζο ότι έγραψε βιβλίο να κονομήσει;» και τόσους άλλους...
ΜΟΝΟ Ο ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ 
ΣΑΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΒΙΒΛΙΟ;;;; ΟΧΙ ΔΑ!



ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΜΟΙΒΗ. ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΤΕΤΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΤΕ, ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΧΑΡΤΙ ;;;;
Αλλά ξέρεις τι έγινε Πάνο με το βιβλίο του Σταυρουλόπουλου;
Εγινε καταφανές ποιοι πολέμησαν και ποιοι όχι (πάντα χωρίς να τους κατηγορεί κανείς διότι δεν ήταν με δική τους ευθυνη το ότι δεν πολέμησαν στην Μάχη του Στρατοπέδου). Και τότε κάποιοι που φωτογραφίζονταν με φυσεκλίκια και χειροβομβίδες να κρέμονται από πάνω τους και τις έδειχναν στο χωριό τους (όπως ο εν λόγω της Χαλκιδικής) διηγούμενοι φανταστικές ιστορίες μαχών που δήθεν πρωτοστάτησαν… βρέθηκαν μετέωροι. Διότι έλεγαν τον Λόχο τους και ο Σταυρουλόπουλος ανέφερε ότι αυτός ο Λόχος ή ήταν στα ΚΑΟΑ στην Αμμόχωστο θερινή διαβίωση ή έφυγε με τον Διοικητή ή ήταν στην Βασίλεια.
Και ξεβρακώνονταν… στο μεχρι πριν την εμφανιση του βιβλίου, ακροατήριο τους.
12. Σε ότι αφορά τον βετεράνο της Λαμίας που κάποτε τον υπερασπίστηκα με σθένος, έπαψα να ασχολούμαι όταν
α. καποιοι μου ειπαν οτι ζητούσε ...ενίσχυση για το Μνημείο που υποτίθεται το εφτιαχνε με δικα του έξοδα (ονόματα στην διαθεσή σου αν χρειαστεί)
β. όταν είδα σε αναρτηση του να λέει ότι σκότωσε 1256 Τούρκους με τους συντρόφους του στην επιθεση στο Κιόνελι (την εχω φωτογραφήσει την αναρτηση σε περίπτωση που την σβήσει)
γ. όταν είδα σε φωτογραφία τριών στρατιωτών σε μια σκηνή του Πεπερά του Μπραουδακη και του Φραγκου αυτός έλεγε ότι ήταν ο ένας από τους τρεις
δ. όταν είπε ότι ΜΟΝΟ ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ μπορούν να γράψουν για την Μάχη της ΕΛΔΥΚ... (με την ίδια λογική δεν θα έπρεπε να ξέραμε τι έγινε στο Μανιάκι γιατί δεν έζησε κανείς τους... αλλά ούτε και στις Θερμοπύλες θαρρώ...)!!!
Μολαταύτα έχω πάψει να ασχολούμαι μαζί του... Δεν εχω κανενα λόγο να ασχοληθώ...
13. Κλείνω λέγοντας ότι κάποιοι ανέφεραν κάποια σχόλια για δήθεν επικριτικές κουβέντες που είπε το συγγενικό περιβάλλον του αείμνηστου Ταξιάρχου για μένα. Επειδή αυτό δεν το επιβεβαιώνει το συγγενικό περιβάλλον του Παν.Σταυρουλόπουλου, οποιοσδήποτε ξαναναφερθεί με μυθοπλασίες και ψεύδη για ηθικά παραπτώματα κατά του Δημητριάδη, θα αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη. Είμαι έτοιμος για αυτό και σε θέματα ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΜΟΥ δεν κάνω πίσω, ούτε παίζω.
12. Με μια τελευταία φράση θα τελειώσω αυτήν την αναφορά μου, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, λέγοντας ότι είμαι ευτυχής που γνωρισα τον Σταυρουλόπουλο, που κάναμε αυτό το βιβλίο, και το ευρυ κοινό έμαθε τον αγώνα της ΕΛΔΥΚ. Μέχρι πριν 2-3 χρόνια μόνο ένα-δύο μπλογκς ανάφεραν κάτι την περίοδο των επετείων για την Μάχη. Τώρα είτε στην μητρ.Ελλάδα είτε στην Κύπρο, εκείνες τις μέρες ακούς ΜΟΝΟ το ονομα της ΕΛΔΥΚ και του αγώνα της. Και χαίρομαι γιατί συνέβαλα σε αυτό.
Η στολή του φρόντισα με την υποστήριξη των Διοικητών της ΕΛΔΥΚ πρώην και νυν, να κοσμεί βιτρίνα στο Διοικητήριο της Μονάδας, το δε ιματίδιο του – που μου είχε δωρίσει - κοσμεί με δική μου πρωτοβουλία τον ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ Αγ.ΠΑΥΛΟΥ στον Αγ.Δομέτιο 200μ μακρια από το παλαιό Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.

         
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩΣΑ ΛΙΓΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΑ ΕΛΑΒΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΛΔΥΚΑΡΙΩΝ ΤΟΥ 1974.
ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΛΗΓΩΘΗΚΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΞΕΡΩ ΜΟΝΟ ΕΓΩ.
ΕΓΩ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΟΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΡΩΓΑΜΕ ΜΑΖΙ 3-4 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΑΡΕΑ ΟΠΟΤΕ ΕΝΙΩΘΕ ΜΟΝΑΞΙΑ…
ΕΓΩ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΟΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ 'Η ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ...
ΕΓΩ ΠΟΥ ΑΦΗΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΩ ΣΤΟ 401 ΓΣΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ...
Αλήθεια ποιος από ολους αυτούς που καταφέρονται εναντίον μου πήγαν έστω μια φορά να πιουν ένα καφέ μαζί του μια Κυριακή;
Ποιός του είπε έλα "Πατέρα" να φάμε σπίτι μια Κυριακή.
Μονο στις εκδηλώσεις ήξεραν να στριμώχνονταν για να φωτογραφηθούν μαζί του…για αυτοπροβολή.
Μέχρι και ο Σύλλογος ΕΛΔΥΚ 74 δεν ανάρτησε ΠΟΤΕ στην Ιστοσελίδα του το βιβλίο του κ.Ταξχου.
Τέλος πάντων.
Υπάρχουν πολλοί μάρτυρες σε ότι λέω.
Άλλωστε δεκάδες φίλοι μου, φρόντισα είτε να γευματίσουν, είτε να δειπνήσουν, είτε να πιούν ένα καφέ μαζί του. Ανάμεσα σε αυτούς 2-3 φορές και εσύ Παναγιώτη έτσι;
Μην τολμήσει λοιπόν κανείς να με αμφιβητήσει.
13. Άλλωστε όσους είχαν εναστάσεις τους κάλεσα δημόσια και στην Παρουσίαση της Αθήνας και στης Πάτρας και στης Θεσσαλονίκης και στων Χανίων, ότι ένσταση έχουν να έλθουν και να την πουν Δημόσια σε μια απο τις παρουσίάσεις που έγιναν. ΕΚΑΝΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ.
Μόνο στην Κύπρο εμφανίστηκε ο Ταξχος ε.α. Α.Πασιαρδής, που ήταν Λοχαγός του 212 το 1974 και είπε τις ενστάσεις του πέρυσι στην Παρουσίαση του βιβλίου στην Λευκωσία, που όμως φέτος ο Διοικητής του τοτε Τχης και νυν Υπτγος εα Κ.Αχιλλείδης προς ικανοποίηση της αληθείας, τις απέρριψε σε συνέντευξη του στο ΡΙΚ-1 και στον ASTRA ο ίδιος.
Αυτά Παναγιώτη και ελπίζω να σε κάλυψα.
Και έχεις δει πλέον περαν των φωτογραφιών, τι μου έχει μείνει από τον αείμνηστο Ταξίαρχο ετσι;
Ο αναπτήρας του που είχε τότε στον πόλεμο και οι δύο δάφνες διακριτικά πέτου Ανωτάτου που μου τα έδωσε ως αναμνηστικό ο ίδιος (το ιματίδιο οπως προείπα το δώρισα στο Εθνικό Σωματείο Μαυρομμάτης!

 

Μπορείς να κάνεις χρήση όπου χρειάζεται αυτού του άρθρου.
Κωστας Α. Δημητριάδης
ΥΓ Μην μου ξαναστείλεις τι λενε για μενα. Δεν με ενδιαφέρει.
Με νοιαζει τι πιστευουν όσοι πραγματικά πολέμησαν, οι συγγενεις των αγνοουμενων, των πεσοντων, των τραυματισθέντων. Αυτών η γνώμη για το ατομό μου με ενδιαφέρει, όχι για τον "άκαπνο" τύπο από το Σιδηρόκαστρο με την φωτο με τις χειροβομβίδες και με τα φυσεκλίκια (ο οποίος δεν είδε ποτέ ούτε κράνος Τούρκου), που όποτε του έλθει "πετάει μια κουβέντα" δίκην πορδής αναζητώντας απεγνωσμένα ένα ..."like"!
Αν μετα την δημοσιοποιηση αυτης της απαντησης κάποιοι συνεχιζουν να ομιλουν επικριτικά για μένα, ε τότε το θέμα θα πρέπει να απασχολήσει πλέον Ψυχίατρο και δη Καθηγητή Πανεπ.Ψυχιατρικής Κλινικής και όχι εμάς…
.






Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Ας μιλήσουμε γιά την ΕΛ.ΔΥ.Κ.

γράφει ο Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης
www.kostasmavroskoufis@gmail.com

















Λ
έμε ΕΛ.ΔΥ.Κ. και εννοούμε Ελληνική Δύναμη Κύπρου.
Αν ψάξει κανείς στο Διαδίκτυο θα βρει τα εξής:
«Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) αποτελεί τη μόνιμη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο, και αποτελείται από ένα αριθμό στρατιωτικών μονάδων οι οποίες βρίσκονται στα περίχωρα της πόλης της Λευκωσίας».

Αποβιβάστηκε στην Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1960, με την υπογραφή της Συνθήκης Ζυρίχης – Λονδίνου. Το Στρατόπεδό της έμεινε στον ίδιο χώρο μεταξύ Αγ.Δομετίου και Γερόλακκου, για 14 συναπτά έτη ΑΚΡΙΒΩΣ, ήτοι από την άφιξή της μέχρι την κατάληψή του από τους Τούρκους την 16/8/74 (κατά σύμπτωση ίδια ημερομηνία με την άφιξή της στο νησί). Ακολούθως εγκαταστάθηκε στην περιοχή Κλήρου. Yπάγεται τέλος, στον Α' Υπαρχηγό του ΓΕΣ.
                                          

Ανέκαθεν η ΕΛΔΥΚ εθεωρείτο και συνεχίζει να θεωρείται μέχρι σήμερα, αν όχι το πιο μάχιμο, ένα από τα πλέον μάχιμα τμήματα του ελληνικού Στρατού ενώ ανεπίσημα οι οπλίτες που υπηρετούν στην ΕΛΔΥΚ αποκαλούνται Ελδυκάριοι. Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί ότι η ΕΛΔΥΚ αποτελεί παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή ενώ χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από το σύνολο των Ελλήνων Κυπρίων».
Η άποψη του γράφοντος είναι ότι η ΕΛ.ΔΥ.Κ. αποτελεί την «αφρόκρεμα» του Ελληνικού Στρατού Ξηράς, αμέσως μετά από τις Ειδικές Δυνάμεις.
Και αυτό διότι είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση υποτυπώδους επιφυλακής, παρόμοιας με αυτήν που βρίσκονται όλες οι παραμεθόριες μονάδες εκστρατείας, αλλά με την ιδιαιτερότητα ότι θα πρέπει συνεχώς να εκπαιδεύεται σε σενάρια «Μάχης» καθημερινά, πάντα με πραγματικά πυρά, σε κανονικές συνθήκες «πολέμου», για την αποτροπή πιθανής προέλασης του κατακτητή εχθρού, αν και ποτέ αυτός το τολμήσει.
Η διαφορά της με την Εθνική Φρουρά είναι ότι δεν διαθέτει εφεδρείες, δεν διαθέτει την δυνατότητα επιστράτευσης και γνωρίζει ότι αν κληθεί, θα πρέπει «να βγάλει μόνη της τα κάστανα από την φωτιά».
Η Ιστορία της λίγο πολύ γνωστή. Συνοψίζουμε τα κύρια σημεία της:
  •       Η ΕΛΔΥΚ αποβιβάστηκε για πρώτη φορά στο Λιμάνι της Αμμοχώστου από το Αρματαγωγό «Αλιάκμων», αποτελούμενη από την Διοίκηση με πρώτο Διοικητή της, τον Σχη (ΠΖ) Διονύσιο Αρμπούζη με το Επιτελείο του, καθώς και το 1ο και 2ο Τάγμα Τυφεκιοφόρων. Μαζί τους αποβιβάστηκε και ο Λόχος Υποστήριξης της και ο Λόχος Διοικήσεως της. Συνολική δύναμη 950 άνδρες που υπήχθησαν άμεσα στο Τριμερές Στρατηγείο. Το θεωρητικά και μόνον, αντίπαλο δέος της ΕΛΔΥΚ, η ΤΟΥΡΔΥΚ (Τουρκική Δύναμη Κύπρου) εγκαταστάθηκε σε Στρατόπεδο που γειτνίαζε με αυτό της Ελληνικής Δύναμης. Και η ΤΟΥΡΔΥΚ υπήχθη στο Τριμερές Στρατηγείο.
  •       Την 21 Δεκεμβρίου 1963, ξεκίνησαν στην Λευκωσία και επεκτάθηκαν σε όλες τις πόλεις και χωριά της Κύπρου, οι αιματηρές ταραχές των δύο κοινοτήτων, της Ελληνικής και της τουρκογενούς, ταραχές που έμειναν γνωστές στην Ιστορία ως «Τουρκανταρσία». Αποτέλεσμα αυτών των ταραχών ήταν η χάραξη από τους Άγγλους στις 30/12/1963 της γνωστής σε όλους πλέον «πράσινης γραμμής» που έκτοτε χωρίζει την Λευκωσία στα δύο (με διαφοροποιήσεις στα όρια που δημιούργησε η εισβολή του 1974). Το όνομα «πράσινη γραμμή» προήλθε από το πράσινου χρώματος  στυλό που χρησιμοποίησε Στρατηγός Young, που ήταν ο Άγγλος Διοικητής των Βρετανών «ειρηνευτών», για να χαράξει πάνω στον Χάρτη, την διαχωριστική γραμμή. Όταν σημειώθηκαν τα πρώτα σοβαρά ελληνοτουρκικά επεισόδια το 1963, η εμπλοκή των τμημάτων της ΕΛΔΥΚ απετράπη, την τελευταία στιγμή, μετά από …Βρετανική παρέμβαση. Όμως εκείνη την εποχή η Κύπρος ήταν «καζάνι που έβραζε» και τα επεισόδια μεταξύ των δύο κοινοτήτων διαδέχονταν το ένα το άλλο.
  •       Τον Μάρτιο του 1964, σκοτώθηκε ένας υπαξιωματικός της ΕΛΔΥΚ, ο μόνιμος Επιλοχίας (ΠΖ) Σ.Καραγιάννης.
  •       Στις 27/3/1964 εγκαταστάθηκε στην Κύπρο, η Διεθνής Ειρηνευτική Δύναμη Κύπρου, γνωστή ως ΟΥΝΦΙΚΥΠ (UNFICYP), η οποία συγκροτήθηκε από τον ΟΗΕ, αφού 20 ημέρες προηγουμένως οι Τουρκογενείς της Πάφου χτύπησαν σε ώρα αιχμής την αγορά της πόλεως, σκοτώνοντας ανυποψίαστους Κύπριους πολίτες. Αμέσως οι Κύπριοι, απάντησαν με αντίποινα, που επέβαλαν πλέον την άφιξη Ειρηνευτικής Δύναμης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
  •       Την εύθραυστη εκεχειρία που ακολούθησε, τίναξε στον αέρα η στυγερή δολοφονία αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ, της 11ης Μαίου 1964. Σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του ΥΠΕΘΑ, αυτή η τριπλή δολοφονία έγινε υπό τις ακόλουθες συνθήκες:  «Την 14.30’ της 11/5/1964, τρεις  Έλληνες αξιωματικοί, υπηρετούντες στην Ελληνική Δύναμιν Κύπρου, ο Ταγματάρχης ΠΖ Πούλιος Δημήτριος, ο Λοχαγός ΜΧ Καποτάς Βασίλειος και ο Λοχαγός ΠΖ Ταρσούλης Παναγιώτης επιστρέφοντες εις Λευκωσίαν δι’ αυτοκινήτου μέσω Αμμοχώστου, εισήλθον εκ λάθους εις τον τουρκικόν τομέα της Αμμοχώστου. Αντιληφθέντες της πλάνην των, προσεπάθησαν να οπισθοχωρήσουν, αλλά συνελήφθησαν υπό 5μελούς περιπόλου Τουρκοκυπρίων, εξ ων 4 έφερον στολήν, ο δε πέμπτος πολιτικήν περιβολήν, οι οποίοι και εζήτησαν τας ταυτότητάς των. […] Μετά την επίδειξιν της ταυτότητός των, ο άνευ στολής άτακτος Τουρκοκύπριος, τους επυροβόλησεν με βολήν οπλοπολυβόλου, φονεύσας τον Τχην Πούλιον Δ., τον Λγόν Καποτά Β. και τον οδηγόν του αυτοκινήτου Ελληνοκύπριον Αστυνομικόν Παντελίδην Κ., υιόν του Αστυνομικού Διευθυντού Λευκωσίας Παντελίδην Μ. και τραυματίσας βαρύτατα τον Λγον Ταρσούλην Π. Τα πτώματα των τριών φονευθέντων καθώς και ο τραυματισθείς Λοχαγός παρελήφθησαν από τον Ερυθρόν Σταυρόν και παρεδόθησαν την 15.30’ εις το Νοσοκομείον Αμμοχώστου. […] Είναι απολύτως βέβαιον ότι οι εν λόγω αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ πυροβολήθησαν εν ψυχρώ. Εις το σώμα του Τχου Πούλιου ευρέθησαν 17 σφαίρες.»Το όνομα του Τχη (ΠΖ) Δημ. Πούλιου έφερε το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την περίοδο της άνανδρης Τουρκικής Εισβολής το 1974.Το όνομα του Λγού (ΜΧ) Βασ. Καποτά δόθηκε στο μεγάλο Στρατόπεδο της ΕΦ στην Λευκωσία, το γνωστό ως ΒΜΗ (British Military Hospital).
  •       Το 1974 κατά το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, η ΕΛΔΥΚ δεν έλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο. Άσκησε μόνο υπό την επίβλεψη του Υποδιοικητή της, καθήκοντα Αστυνόμευσης στις περιοχές του Προεδρικού και του Αεροδρομίου.
  •       Κατά την άνανδρη Τουρκική Εισβολή των Τούρκων στο νησί στις 20/7/74 η ΕΛΔΥΚ ήταν η πρώτη Ελληνική Στρατιωτική Μονάδα που δέχθηκε τις πρώτες βόμβες από την Τουρκική αεροπορία. Οι απώλειες ήταν σχετικά μικρές διότι ο παρών την προηγουμένη το βράδυ στην σύσκεψη στο ΓΕΕΦ Υποδιοικητής της Ανχης (ΠΖ) Κων.Παπαγιάννης, αντιληφθείς μπροστά στην οθόνη του ραντάρ ότι η αποβατική δύναμη κατευθυνόταν προς Κερύνεια και όχι προς Αμμόχωστο, όπως επέμενε ο εκτελών χρέη Α/ΓΕΕΦ, πραξικοπηματίας Ταξχος Μιχαήλ Γεωργίτσης και τα «παπαγαλάκια του» (και είδικά αυτός ο Ταγματάρχης που είπε το γνωστό πλέον «Κύριοι πάτε για ύπνο»!), ζήτησε από τον Διοικητή της ΕΛΔΥΚ Σχη (ΠΖ) Νικόλαο Νικολαϊδη, όπως διατάξει την μονάδα να ακροβολιστεί στους χώρους διασποράς, όπως και έγινε, αλλά δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος της, μόνο σε χώρους εντός του τεράστιου Στρατοπέδου. Κάποιες διμοιρίες καλύφθηκαν σε κοντινό αλσύλλιο, σε ημιτελή ορύγματα μάχης. Παρά ταύτα, οι Τουρκικές βόμβες προκάλεσαν κατά βάση μόνο υλικές ζημιές, κύρια στις εγκαταστάσεις της Μονάδος με πρώτο και καλύτερο το Διοικητήριο και ακολούθως τον Λόχο Βαρέων Όπλων. Απολογισμός απωλειών σε άνδρες: 3 νεκροί και 15 τραυματίες.

  •       Κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας της εισβολής, ο Α/ΓΕΕΦ διέταξε τον υπό διοίκησή του πλέον Διοικητή της ΕΛΔΥΚ να επιτεθεί κατά του Κιόνελι. Το αιτιολόγησε ως διαταγή από το Α/ΕΔ της Αθήνας και δη από την ΔΙΚ.Οι Ελδυκάριοι με 4 λόχους, υποστηριζόμενοι από Ίλη αρμάτων Τ-34/85, επιτέθηκαν πεζή σε βάθος 3,5 χλμ αποψιλωμένου κάμπου, προκειμένου να καταλάβουν τις 3 σειρές μονίμων πολυβολείων των Τούρκων (άριστα παραλλαγμένων) και να καταλάβουν το Κιόνελι. Σημειωτέον ότι σε αυτήν  την επίθεση κατά παράβαση κάθε στρατιωτικής λογικής, ο επιτιθέμενος (λόχοι ΕΛΔΥΚ) υστερούσε κατά του οχυρωμένου αμυνόμενου (Τούρκοι) σε μια αναλογία 1:4,5 (!!!). Οι πλευρικές επιθέσεις που προβλέπονταν από μονάδες της ΕΦ κατά του Κιόνελι και κύρια από Άγ.Ερμόλαο (301 ΤΕ) και Γερόλακκο (Οπαδοί Λυσσαρίδη) προς υποβοήθηση του εγχειρήματος της ΕΛΔΥΚ δεν έγιναν ποτέ! Η ΕΛΔΥΚ αφέθηκε μόνη της να καταλάβει το Κιόνελι. Μέσα σε κόλαση όλμων και διασταυρωμένων πυρών κατάφερε και πέρασε την πρώτη σειρά πολυβολείων, αλλά καθηλώθηκε μπροστά στην δεύτερη, διότι κάποια άρματα που την υποστήριζαν έπεσαν μέσα στην αντιαρματική τάφρο «Τσινάρ» και λόγω της χαμηλής ισχύος στρέψης της ερπύστριας εξ αιτίας της παλαιότητας των κινητήρων τους, δεν κατάφεραν να απεγκλωβισθούν και εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματά τους. Με τον φόβο της αεροπορικής προσβολής με το πρώτο φως της ημέρας, οι επιτιθέμενες μονάδες της ΕΛΔΥΚ διετάχθησαν να απαγκιστρωθούν, λίγο πριν ξημερώσει. Ο απολογισμός; 8 νεκροί, 11 αγνοούμενοι και 17 τραυματίες. Σημαντική σημείωση: μεγάλο μέρος των ανδρών που ανέλαβαν αυτήν την ηρωϊκή επίθεση στο Κιόνελι, ήταν νέοι Ελδυκάριοι που είχαν αφιχθεί στην Μονάδα μόλις το προηγούμενο βράδυ!
  •       Κατά τον Αττίλα ΙΙ η ΕΛΔΥΚ δημιούργησε τον ΑΘΛΟ της Ιστορία της. Την ΕΠΙΚΗ Μάχη Υπεράσπισης του Στρατοπέδου τους. Σε αυτήν την Μάχη, 317 άνδρες (2ος Λόχος ΤΦ, 4ος Λόχος ΤΦ, μέρος του Λόχου Διοικήσεως και διμοιρία όλμων του Λ.Β.Ο.) υπό τις διαταγές του Ανχη (ΠΖ) Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, που μόλις είχε αναλάβει Υποδιοικητής της Μονάδας και Στρατοπεδάρχης (ο Υποδιοικητής κατά το Πραξικόπημα και τον Αττίλα-1 Ανχης (ΠΖ) Κων/νος Παπαγιάννης διετάχθη να επαναπατρισθεί), αντιμετώπισαν επιτυχώς για περίπου 60 ώρες, 6.900 πάνοπλους Τούρκους και τουρκογενείς της Λευκωσίας, υποστηριζόμενους από μια ενισχυμένη Επιλαρχία μέσων αρμάτων (περί τα 60 άρματα Μ-47 και Μ-48), Πυροβολικό και Αεροπορία. Μια αναλογία 1:22 (!!!) Και άντεξε από τις 05.45 της 14/8/74 έως και τις 16.10’ της 16/8/74 που αποχώρησε ο τελευταίος Έλληνας ένστολος από το Στρατόπεδο, μαζί με τον επικεφαλής τους Αντισυνταγματάρχη. Το Στρατόπεδο δεν θα έπεφτε, αν για τελείως ανεξήγητο λόγο, δεν έπαυαν οι ανασχετικές βολές της 187 ΜΠΠ που το υποστήριζε και κρατούσε τα τουρκικά άρματα σε κάποια απόσταση ασφαλείας. Με την παύση της υποστήριξης από το Πυροβολικό τα άρματα των Τούρκων κατάφεραν και πέρασαν το μαλακό υπογάστριο της όλης παράταξης της ΕΛΔΥΚ, οπότε με κίνδυνο να εγκλωβισθούν οι πάντες ο επικεφαλής Υποδιοικητής τους, διέταξε «απαγκίστρωσιν εν ημέρα και υπό την ισχυράν πίεσιν του εχθρού» την 13.25’.Κατά την Μάχη του Στρατοπέδου, που εν πολλοίς ήταν και η αιτία να παραμείνει η Λευκωσία στα προ της εισβολής όρια της, καθόσον 6,900 Τούρκοι στρατιώτες κρατήθηκαν μακριά από αυτήν μέχρι 4 ώρες προ της κατάπαυσης του πυρός. Οι πάντες αντιλαμβάνονται τι θα είχε συμβεί αν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει το Στρατόπεδο από τις 14/8.
    Τα 
    μαχόμενα πιο Β.Α. Τάγματα της ΕΦ υπό τον Ταγματάρχη (ΠΖ) Δημήτριο Αλευρομάγειρο και τον Λοχαγό Ιωάννη Χριστοδουλίδη (Μαυρόγιαννο) ήτοι το 336 ΤΕ, ο 1/211 ΤΠ, το 212 ΤΠ (που υποστήριζε την ΕΛΔΥΚ υπό τον Ταγματάρχη Κωνσταντίνο Αχιλλείδη), τμήματα του 386,391 και 399 ΤΠ, θα δέχονταν επίθεση από τα νώτα τους, πέραν αυτής που δέχονταν κατά μέτωπο και θα κατέρρεαν. Με ότι αυτό θα σήμαινε για την Λευκωσία.Για αυτό την Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ η Βρετανική Στρατιωτική Ακαδημία την διδάσκει ως την «πιο άνιση μάχη των νεώτερων χρόνων». Ο απολογισμός της περί τους 90 νεκρούς και αγνοούμενους. Οι αγνοούμενοι με βάση πρόσφατα ευρήματα κατά την γνώμη μου ήταν αιχμάλωτοι και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Η συλλογή των νεκρών που επετράπη την Κυριακή 18/8/74 αποκάλυψε ότι οι Τούρκοι αποκεφάλισαν αρκετούς νεκρούς ΕΛΔΥΚάριους προκειμένου να φωτογραφηθούν με τα κομμένα κεφάλια των Ηρώων μας, μπροστά στην Κεντρική Πύλη του καταληφθέντος Στρατοπέδο.
  • Την επόμενη μέρα άντρες της ΕΛΔΥΚ παρόλο που ίσχυε κατάπαυση του πυρός, τέθηκαν ως ενίσχυση των προσβληθέντων υπό των Τούρκων ολιγάριθμων μαχόμενων τμήματων της 21 ΕΑΝ της ΕΦ, στην περιοχή της Δένειας.
  •       Ερχόμενοι στο σήμερα τα δύο Στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ στην Μαλούντα φέρουν τα ονόματα των ηρωϊκά πεσόντων Λοχαγών της, Σωτήριου Σταυριανάκου (ΜΧ) και Βασίλειου Σταμπουλή (ΠΖ). Το τρίτο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ εδρεύει στην Αθαλάσσα. 


Θα σας διηγηθώ ένα πρόσφατο συμβάν που ήμουν παρών.
Κάθομαι και ακούω τον σημερινό Διοικητή της ΕΛΔΥΚ να ομιλεί με σταθερή φωνή που εμπνέει εμπιστοσύνη προς τους Αξιωματικούς, Υπαξιωματικούς και Οπλίτες του 1ου Μ/Κ Τάγματος, κατά την τελετή ανάληψης καθηκόντων από τον νέο Διοικητή του:
«Εύχομαι στον νέο Διοικητή του Τάγματος όταν έλθει η ώρα να παραδώσει την Μονάδα, να την παραδώσει με όλους τους στρατιώτες του ζωντανούς και τουλάχιστον στα εδαφικά όρια που την παραλαμβάνει. Και λέω τουλάχιστον και προχωρώ ακόμα παρακάτω, λέγοντας αν είναι τυχερός να την παραδώσει με ΗΡΩΕΣ ζωντανούς, διότι αρκετούς ΗΡΩΕΣ νεκρούς είχαμε και το έδαφος της Κύπρου ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟ, με την βοήθεια του Θεού. Διότι να θυμάστε ότι έχουμε αφήσει "ανοιχτούς λογαριασμούς" με τους απέναντι. Λογαριασμούς από το 1974, που το ματωμένο χώμα της Κύπρου μας τους υπενθυμίζει. Του εύχομαι λοιπόν καλή επιτυχία στο έργο του.»Λόγια Λεβέντη Διοικητή...



Οι άντρες και γυναίκες της ΕΛΔΥΚ αποτελούν εγγύηση προς όλον τον Κυπριακό Ελληνισμό, ότι αν κληθούν "όταν η περίστασις συγχωρήσει", θα κάνουν και αυτοί το καθήκον τους όπως και οι συνάδελφοι τους ΕΛΔΥΚάριοι του 1974.
Δίχως δισταγμό, δίχως δεύτερη σκέψη. 

Αναρτήθηκε στην εφημερίδα Η ΜΑΧΗ της 3/9/2017