Μ.Μ.Ε.: Το πιο αποτελεσματικό «εργαλείο» του Συστήματος

της Αλεξάνδρας Κ. Δημητριάδου

Ο κυρίαρχος ρόλος των ΜΜΕ είναι να σε πληροφορούν για ότι συμβαίνει κάθε στιγμή και να σε διαφωτίζουν πέραν από το να σε ψυχαγωγούν.
Αν σταθούμε στο θέμα της πληροφόρησης, είναι ξεκάθαρο ότι η πληροφορία είτε διαδικτυακή, είτε τηλεοπτική, είτε έντυπη, είτε ραδιοφωνική, αποτελεί κανάλι επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει άμεση πληροφορία. Όχι μόνο για την ενημέρωση, αλλά και επειδή πιστεύω ότι παίζει και αυτή το ρόλο της στην διαμόρφωση μιας κοινωνίας.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο ρόλος των ΜΜΕ, άτυπα, είναι να οργανώνουν και να συνθέτουν μια κοινωνία. Γαλουχούν ιδεολογίες και ιδεοληψίες, χτίζουν πεποιθήσεις και παίζουν τον ρόλο του καθοδηγητή των πολιτών, στην επιλογή των «καταλλήλων» (;;;) προσώπων που θα κληθούν να κυβερνήσουν τον τόπο. Με λίγα λόγια διαμορφώνουν και τις επιλογές των ψηφοφόρων…

            Κάτι τέτοιο θα έπρεπε να δημιουργείται με την ρεαλιστική, αμερόληπτη και αντικειμενική πληροφόρησης, καθώς τα ΜΜΕ επιβάλλεται να προσφέρουν ενημέρωση στα πλαίσια της δεοντολογίας και της πλουραλισμού. Δυστυχώς όμως πολλά παραδείγματα αποδεικνύουν ότι το συμφέρον του λαού, περνάει σε δεύτερη μοίρα, καθώς όλοι διαπιστώνουμε, ότι τα ΜΜΕ είναι σε μεγάλο βαθμό κατευθυνόμενα από ομάδες ολιγαρχών και άτομα της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ, που έχουν δοσοληψίες με την εκάστοτε κυβέρνηση ή εν δυνάμει κυβέρνηση (αντιπολίτευση).

            Κακά τα ψέματα, εξαιτίας της διαπλοκής, καθορίζεται ο τρόπος με τον οποίο πολλές πληροφορίες επικοινωνούνται στον λαό. Αυτό σημαίνει ότι τα πλέον τα ΜΜΕ δεν λειτουργούν αυτόνομα, αλλά υποστηρίζονται και τροφοδοτούνται από «εργαλεία του συστήματος», το οποίο αποβλέπει πάντα στο «ίδιον όφελος». Κάπως έτσι ξεκινάει και η λαϊκιστική προπαγάνδα πάνω σε διάφορα μείζονα θέματα που αφορούν έναν λαό.

“Η προπαγάνδα είναι ψέματα ακόμα και όταν λένε την αλήθεια” Τζορτζ Όργουελ.

Η προπαγάνδα συμβάλλει πολύ στον αποπροσανατολισμό ενός λαού ενεργώντας πάνω στην μάζα και λειτουργεί ευεργετικά προς όφελος των μεγάλων οικονομικο-πολιτικών κέντρων. Διαστρέβλωση γεγονότων, παραπληροφόρηση αλλά και σκόπιμη παράφραση δημόσιου λόγου, είναι λίγες από τις τακτικές που χρησιμοποιούνται με σκοπό να καθοδηγήσουν τον πολίτη να βγάλει συμπεράσματα άλλα από την πραγματική αλήθεια και που θα τον ή δεν θα τον παρακινούσαν να αντιδράσει, να επαναστατήσει.
Φυσικά δεν γίνεται μόνο με αυτό τον σκοπό. Γίνεται και με στόχο να του δώσουν να πιστέψει κάτι ψεύτικο, καθώς την αλήθεια πολλές φορές δεν συμφέρει να την γνωρίζει ο απλός κόσμος για πολλούς κοινωνικοπολιτικούς και οικονομικούς λόγους, που έχουν σχέση με την δομή της κοινωνίας μας. Αυτό συμβαίνει με την βοήθεια διαπλεκόμενων, εντολοδόχων Δημοσιογράφων που υποβιβάζουν το Λειτούργημα σε Επάγγελμα εξυπηρετώντας ορισμένα συμφέροντα (σίγουρα όχι του λαού).

Μια δοκιμασμένη “συνταγή” που φαίνεται να είναι αποτελεσματική για την αποχαύνωση του λαού, δεν είναι άλλη από την παράληψη ενασχόλησης των Mainstream ΜΜΕ, με μείζονα διεθνή ή και εγχώρια ζητήματα, μεταδίδοντας με συνεχή ρυθμό θέματα τα οποία είναι άκρως δευτερεύοντα, παρουσιάζοντας τα φυσικά, ως σοβαρά. Άμα κανείς το καλοσκεφτεί, πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να αναρωτιέται, “Πως και δεν ασχολούνται με το τάδε θέμα” ή “Καλά γιατί ασχολούνται με τόσο ασήμαντες ειδήσεις”;
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί απλά, κάποιοι θέλουν ο λαός να ξεχάσει ότι ένα ζήτημα είναι τόσο σημαντικό απαξιώνοντας το ή να τον κάνουν να αμφισβητήσει την σημαντικότητα του και απλά να στρέψει το ενδιαφέρον του σε ειδήσεις που δεν και τόσο μείζονος σημασίας, όσο και αν παρουσιάζονται έτσι. Γιατί πίσω από κάθε σημαντική είδηση, παίζονται πολλά παιχνίδια που αφορούν τους κυβερνοχώρους, τα οποία συζητιούνται με ειλικρίνεια «off the record».

  Η χειραγώγηση ωστόσο, λειτουργεί και μέσω της ψυχαγωγίας. Τα «ριάλιτι» και κάθε «εκπομπές-σκουπίδια» που όμως έχουν μεγάλη τηλεθέαση σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κάθε άλλο παρά ψυχαγωγούν.
Πως μια δραματικά μεγάλη μερίδα ανθρώπων παρακολουθεί κάτι τόσο φθηνό με φανατισμό;
Δεν προσπαθώ να καταλήξω σε καμία θεωρία συνωμοσίας, αλλά θεωρώ πως τα νούμερα τηλεθέασης που επιτυγχάνουν πολλές από αυτές τις εκπομπές δεν είναι φυσιολογικά.
Ας πάμε σε κάτι πρόσφατο που αφορά ένα ριάλιτι επιβίωσης, που εκπεμπόταν από μεγάλο ιδιωτικό κανάλι. Τα νούμερα της εταιρείας μέτρησης τηλεθέασης που σημείωνε, ήταν διαστημικά και επί ένα ολόκληρο τρίωρο, ο κόσμος φαινόταν ότι το παρακολουθούσε με τεράστια προσήλωση και ταυτιζόταν με χαρακτήρες και ρόλους. Το πρώτο θέμα στις συζητήσεις ήταν σχετικά με αυτό το ριάλιτι και επιπροσθέτως, πολλοί δεν μετακινούνταν από τον καναπέ τους, προκειμένου να το παρακολουθήσουν. Ενώ ταυτόχρονα συνέβαιναν πολύ σημαντικά γεγονότα, για τους περισσότερους το σημαντικότερο θέμα ήταν αυτό: ένα «ριάλιτι επιβίωσης». Καλά τα κέρδη, καλά τα νούμερα, καλό να έχει επιτυχία ένα κανάλι, αλλά τουλάχιστον ας το κάνει μεταδίδοντας κάτι πιο ποιοτικό, που θα μπορούσε να έχει απήχηση και ας είναι μόνο μία εκπομπή. Τα απανωτά φθηνά ριάλιτι και τα συναφή που απλά κατεβάζουν 10 βαθμούς το IQ ανά επεισόδιο, δεν είναι ψυχαγωγία. Άμα με το παραπάνω παράδειγμα δεν χαρακτηρίζουμε την αποχαύνωση τότε τι κάνουμε;  

            Ζούμε σε μια εποχή που το συμφέρον του λαού, θυσιάζεται στο οικονομικό συμφέρον της διεθνούς ολιγαρχίας και σε αυτό συμμετέχουν συνειδητά και τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία λειτουργούν με επιλεκτική και καθοδηγούμενη ευαισθησία προς όφελος των δανειστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το τι συνέβη με το δημοψήφισμα του 2015. * Πόσα κανάλια άραγε υποστήριξαν το ΌΧΙ και πόσα λεπτά μετέδωσαν τις συγκεντρώσεις υπέρ του ΌΧΙ;
* Αντίθετα πόσοι δημοσιογράφοι, παρακίνησαν τον λαό να μην δεχτεί τα βάναυσα μέτρα των δανειστών;
* Πόσοι έκαναν προπαγάνδα υπέρ των δολοφονικών μέτρων και πόσοι προσπάθησαν να πείσουν τον λαό με ψέματα, να ψηφίσει ΝΑΙ;
Ασχέτως με το τι υποστηρίζω εγώ, θα έπρεπε με αντικειμενικότητα να εξεταστούν και οι δύο επιλογές που δόθηκαν στον λαό, χωρίς διαστρεβλώσεις και εμφανή υποστήριξη μιας από τις δύο, είτε αυτό ήταν το ΝΑΙ, είτε το ΟΧΙ.

        Συμπερασματικά ο ρόλος των ΜΜΕ, έχει εκτροχιαστεί, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις, αποδοχή των μνημονίων και των εθνοκτόνων μέτρων.
Πόσο άραγε ζούμε σε ένα ελεύθερο περιβάλλον όταν αυτό χτίζεται από μια «κοινή γνώμη» η οποία δημιουργείται από τα κίβδηλα λόγια του κάθε ενσυνείδητου παραπληροφορητή δημοσιογράφου;

 αναρτήθηκε στην εφημερίδα Η ΜΑΧΗ της 8/4/2018