Βιβλίο "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 14-16/8/74"

"Πολλά έχουν ειπωθεί και πολλά έχουν γραφτεί για την πιο άνιση Μάχη της Νεώτερης Ιστορίας, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του κόσμου. Για την Μάχη όπου διδάσκεται στην Βρετανική Στρατιωτική Ακαδημία, εκεί όπου 318 γενναίοι αντιμετώπισαν 6,900 περίπου στρατιώτες του εχθρού, δηλαδή ένας απέναντι σε εικοσιδύο.... (1:22)
Για μια μάχη όπου οι αμυνόμενοι δεν είχαν αεροπορική κάλυψη, δεν είχαν άρματα, δεν είχαν αντιαρματικά, αλλά μόνο μερικά πολυβόλα και ΠΑΟ και απέναντι τους έκαναν επέλαση τουλάχιστον 45 άρματα μάχης Μ-47 και Μ-48 υπό την συνεχή προστασία της αεροπορίας τους που βομβάρδιζε με μανία τους λιγοστούς αμυνόμενους...

Αυτή η άνιση Μάχη είναι η Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ., εκεί στην άκρη της κατοικημένης Λευκωσίας, δίπλα στον ΄Αγιο Δομέτιο, κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Κύπρου και απέναντι από το Στρατόπεδο του «αντίπαλου δέους» της, δηλαδή του εκκενωμένου Στρατοπέδου της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ.

Έχουν γραφτεί βιβλία είτε από στρατιωτικούς που συμμετείχαν σε αυτήν την 3ημερη άνιση μάχη, είτε από Ιστορικούς ερευνητές που προσπάθησαν να συλλέξουν στοιχεία και να τα φέρουν στην επιφάνεια.

Για πρώτη φορά όμως η Ιστορική πραγματικότητα βγαίνει από το στόμα του βασικού πρωταγωνιστή αυτής της Μάχης. Του τελευταίου Στρατοπεδάρχη του Στρατοπέδου της και Υποδιοικητή της Μονάδας, του Ανχη (ΠΖ) τότε, Παναγιώτη Β. Σταυρουλόπουλου. Του ανθρώπου που ΟΛΟΙ οι Ελδυκάριοι προσφωνούν ως «πατέρα» τους.

Θεία Τύχη μου έλαχε να είμαι αυτός που συνομίλησε δίκην συνέντευξης επί περίπου τέσσερις ώρες μαζί του, στο σπίτι του και που ανέλαβε να επιμεληθεί της καταγραφής αυτής της Μαρτυρίας που έχετε αυτήν την στιγμή στα χέρια σας. Μια συνέντευξη που διακοπτόταν κάθε τρεις και λίγο από τον κόμπο στον λαιμό που ένιωθε ο 89ετής σήμερα Ταξχος ε.α. Παν. Σταυρουλόπουλος, από την συγκίνηση που του προκαλούσαν οι αναμνήσεις εκείνου του «μαύρου» 3ημερου... Και δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτός ο κόμπος γινόταν λυγμός, ιδιαίτερα όταν θυμόταν τους Αξιωματικούς του, τον Σταυριανάκο, τον Σταμπουλή, τον Κέντρα, τον Παπαλάμπρου και τους οπλίτες του που έμειναν εκεί, πιστοί στο καθήκον τους...

Και βέβαια μόλις πέρναγε η συγκίνηση ερχόταν ο θυμός και η οργή για αυτούς που τους εγκατέλειψαν και τους άφησαν να χαθούν, μιας και τους είχαν ξεγραμμένους. Και τους ονοματίζει... Τουλάχιστον στην συνέντευξη του, αν και μετά σε ένα κρεσέντο μεγαλοθυμίας προσπαθεί να απαλείψει τα ονόματα «γιατί πέρασαν τόσα χρόνια»...

Αλλά πάλι πώς να απαλείψεις τα ονόματα αυτών που άφησαν τους «300» να φυλάξουν τις «προδομένες Θερμοπύλες». όταν γνωρίζεις ότι τους εγκατέλειψαν στην μοίρα τους κι όταν ξέρεις ότι εκεί σε αυτά τα ορύγματα μέσα και έξω από το Στρατόπεδο, έπεσαν Ελληνόπουλα κρατώντας σφιχτά στα χέρια τους το Μ1 τους;

Με αυτό το βίβλιο-μαρτυρία, ο κ.Σταυρουλόπουλος, προσπαθεί να βάλει όλα τα κομμάτια του παζλ στην θέση τους, ώστε να είναι ξεκάθαρο στον κάθε Έλληνα και στην κάθε Ελληνίδα, είτε από την μητροπολιτική Ελλάδα, είτε από την Κύπρο, τι έγινε τότε ! Τι έγινε στο 3ημερο από την 14η έως και την 16η Αυγούστου 1974 !

Για να πάψουμε επιτέλους να τιμούμε προδότες ή δειλούς ή ανίκανους και να μείνει η Τιμή και η Δόξα ΜΟΝΟ σε αυτούς που πρέπει... ΜΟΝΟ σε αυτούς που φύλαξαν Θερμοπύλες, τις νεώτερες Θερμοπύλες του Ελληνισμού, στην πανάρχαια Ελληνική γη της Κύπρου μας, που την μόλυναν οι βρωμεροί βάρβαροι της Ανατολίας...

ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ λοιπόν ΜΟΝΟ σε αυτούς που όχι μόνο φύλαξαν «Θερμοπύλες», αλλά που έμειναν εκεί παρότι γνώριζαν ότι ο «Εφιάλτης» επιτέλους θα φανεί και οι «Μήδοι» θα διαβούν...

Και στον αντίποδα, ΑΙΩΝΙΟ ΑΝΑΘΕΜΑ σε όλους αυτούς που με ελαφριά την καρδιά και εν γνώσει τους, θυσίασαν άξια παλληκάρια Αξιωματικούς, Υπαξιωματικούς και Οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, απλά και μόνο για «την τιμή των όπλων»...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΕ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ....
ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΔΕΙΞΑΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ DNA ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ, ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ....

Σίγουρα τότε, από κει ψηλά ο Λεωνίδας, ο Παλαιολόγος και ο Κολοκοτρώνης, θα σας κοιτούσαν με θαυμασμό και θα έσκυβαν με σεβασμό το κεφάλι τους μπροστά σας!".

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΕΞ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ - Επιμελητής του έργου