ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ, ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗτου Σάββα Καλεντερίδη
Δεν θα κάνουμε ανάλυση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, αφού έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πολλά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε. Απλά, θα κάνουμε μια προσέγγιση στο ζητούμενο των επικείμενων εκλογών, με κέντρο βάρους τα εθνικά μας θέματα και τα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής. Όσον αφορά τη στάση που τήρησε το ιστολόγιο κατά την προεκλογική περίοδο, εμείς, από την πλευρά μας, προσπαθήσαμε όλες αυτές τις ημέρες, να αναδείξουμε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και να τα διασυνδέσουμε-συσχετίσουμε με την προεκλογική περίοδο, χωρίς να παίξουμε κομματικά παιχνίδια.
Άς πάμε όμως στο θέμα μας.
Η Ελλάδα, που έχει ισχυροποιήσει τη θέση της με την είσοδό της στην Ε.Ο.Κ. το 1981, σωτήρια επιλογή που πολεμήθηκε με λύσσα από κόμματα και πολιτικούς που υιοθέτησαν αφρόνως το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", μετρά μια σειρά από αρνητικές εξελίξεις στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, αρχής γενομένης από τη μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., το Φθινόπωρο του 1994 (τότε τέθηκε σε ισχύ η σύμβαση για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας), επιλογή που θεωρήθηκε από την τουρκική πλευρά ως αποτέλεσμα φοβίας και ηττοπάθειας που προκάλεσαν οι απειλές που η ίδια εκτόξευσε εναντίον της χώρας μας.
Ακολούθησαν τα Ίμια (1996), όπου η τότε κυβέρνηση στην ουσία απώλεσε τον έλεγχο εθνικού εδάφους. Στη συνέχεια (1997), η ίδια κυβέρνηση αναγνώρισε, κατόπιν πιέσεων της κ. Όλμπραϊτ, όπως εκμυστηρεύτηκε σε φίλο δημοσιογράφο ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης, "νόμιμα ζωτικά συμφέροντα" της Τουρκίας στο Αιγαίο, εξέλιξη καταστροφική για τα συμφέροντα της χώρας μας, αφού με την κίνηση αυτή βάζουμε την Τουρκία στο Αιγαίο και νομιμοποιούμε το απαράδεκτο Casus Belli με το οποίο απειλεί την Ελλάδα, για να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο.
Το 1999 η Ελλάδα έπεσε στη δίνη της υπόθεσης Οτζαλάν, όπου προδόθηκαν τα ιερά και τα όσια της φυλής και καταρρακώθηκε η περηφάνεια και η υπόληψη του ελληνικού λαού, όπως καταρρακώθηκε και η διεθνής εικόνα και το κύρος της Ελλάδας, απαραίτητα όπλα και τα δυο στο ολποστάσιο και στη φαρέτρα κάθε χώρας, για να μπορεί να ασκεί αξιόπιστη και αποτελεσματική πολιτική. Να σημειωθεί ότι η χώρα μας, εκτός από το κύρος και την αξιοπιστία, έχασε ταυτόχρονα έναν σοβαρό και πολύτιμο σύμμαχο, όπως είναι οι Κούρδοι, ενώ εμπεδώθηκε για άλλη μια φορά η αρχή "η Τουρκία πιέζει και απειλεί και η Ελλάδα υποχωρεί ατάκτως".
Αντιστροφή στην κατηφορική πορεία υπήρξε η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε., εξέλιξη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια στρατηγικής σημασίας νίκη του Ελληνισμού και φυσικά της εξωτερικής μας πολιτικής, νίκη για την οποία θα πρέπει να απονείμουμε τα εύσημα σε εκείνους που τα δικαιούνται, με πρώτον και καλύτερο τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη, που έφυγε πολύ νωρίς.
Στη συνέχεια ακολουθεί και πάλι ο κατήφορος, με τις άφρονες και ακατανόητες προσπάθειες που κατέβαλαν κόμματα και πολιτικοί παράγοντες για την αποδοχή από τον κυπριακό λαό του καταστροφικού σχεδίου Ανάν, ενώ προηγουμένως έγιναν και άλλες προσπάθειες για την αποδοχή της διπλής ονομασίας των Σκοπίων, που αποφεύχθηκε επειδή δεν βρέθηκε εκείνος που θα λάμβανε την απόφαση και θα εισέπραττε και το αντιστοιχούν πολιτικό κόστος.
Στη συνέχεια, ο Ελληνικός λαός γεύτηκε τη χαρά άλλης μιας επιτυχίας, της άψογης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων, επιτυχία που πιστώνεται και σε εκείνους που προετοίμασαν και σε εκείνους που εκτέλεσαν την Ολυμπιάδα, για να ακολουθήσουν οι επιλογές της συνεργασίας με το ρωσικό παράγοντα στον ενεργειακό τομέα και η στάση στο Βουκουρέστι, όπου τα Σκόπια αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν μέχρι νεωτέρας, κινήσεις και οι δυο που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη προκλητική στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα συνεχίζει να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, με τις γνωστές προϋποθέσεις, πολιτική που συνοψίζονται στο "πλήρης ένταξη σημαίνει πλήρης συμμόρφωση".
Είναι προφανές ότι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε κόμματα και στελέχη κομμάτων, μετά την αποχώρηση από την πολιτική σκηνή, το 1995-1996, του Ανδρέα Παπανδρέου, με την καθοριστική -και οικονομική- συμβολή ξένων πρεσβειών και ξένων πολύφερνων μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, έχει τεθεί υπό διωγμό η αγνή και παραδοσιακή έννοια του πατριωτισμού, που έχει καθορίσει την πορεία αυτού του έθνους για χιλιάδες χρόνια και έχει επικρατήσει μια "άλλη" στάση απέναντι στα λεγόμενα εθνικά θέματα, αποτέλεσμα της οποίας αλλαγής στάσης ήταν οι συνεχόμενες και συνεχιζόμενες αρνητικές εξελίξεις στα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής που αναφέραμε παραπάνω. Επίσης, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η συγκεκριμένη πορεία των εθνικών μας θεμάτων δεν υπακούει σε κάποια μεταφυσική νομοτέλεια, αλλά είναι αποτέλεσμα σχεδιασμών που οδηγούν σε δορυφοροποίηση της Ελλάδας στην Τουρκία, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, με μοναδική διέξοδο από αυτή τη δίνη τον εξορθολογισμό των σχέσεων της χώρας μας με τις ΗΠΑ, την ισχυροποίηση της θέσης της Ελλάδας στην Ευρώπη και την ενίσχυση των δεσμών της με τη Ρωσία και τους άλλους παράγοντες που μπορούν αν επηρεάσουν τις εξελίξεις στην περιοχή.
Αυτό ακριβώς επιχείρησε μάλλον να πράξει με τις επιλογές του στο Κυπριακό, το Αιγαίο, τα Σκόπια και τα ενεργειακά ο Κώστας Καραμανλής, με υπουργό εξωτερικών τον Νέστορα της διπλωματίας κ. Πέτρο Μολυβίατη, επιλογές που αποδυναμώθηκαν, αν δεν ανατράπηκαν, με την τοποθέτηση της κ. Ντόρας Μπακογιάννη στη θέση του υπουργού εξωτερικών. Η επαινετικές αναφορές στην κυρία Μπακογιάννη και στον κύριο Γιώργο Παπανδρέου από τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ κ. Αναστασιάδη και τον πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών Ντάουνερ στα απόρρητα επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ για το Κυπριακό και τα επικριτικά σχόλια που γίνονται στα ίδια έγγραφα στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή, τα λένε όλα.
Εν πάση περίπτωσει, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, αφού στην πολιτική περισσότερο από τις προθέσεις μετράει το αποτέλεσμα, οι σε γενικές γραμμές σωστές επιλογές του Κώστα Καραμανλή στα κύρια ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής, στην ουσία ακυρώνονται από την αναποτελεσματικότηα της κυβέρνησής του, λόγω της ανοχής που έδειξε σε πρόσωπα και πράγματα, αλλά και από την αποδυνάμωση του ίδιου του εσωτερικού-κοινωνικού μετώπου, αφού δεν νοείται αποτελεσματικη εξωτερική πολιτική χωρίς ισχυρή οικονομία και αρραγές εσωτερικό μέτωπο.
Εμείς, ως ιστολόγιο, δεν νομιμοποιούμαστε και δεν το επιθυμούμε να δώσουμε γραμμή για το ποιό κόμμα θα πρέπει να ψηφίσουν οι φίλοι μας, επιλογή που ούτως ή άλλως δεν είναι εύκολη, αν όχι αδύνατη.
Λέμε να ψηφίσει το κόμμα που θέλει ο καθένας με το χέρι στην καρδιά και να κάνει την επιλογή εκείνη που θα του δώσει εσωτερική ισορροπία και ψυχική ικανοποίηση. Γιατί, εν τέλει, στο παραβάν είμαστε μόνοι μας και η ψήφος είναι ακριβώς αυτό.
Θα θέλαμε όμως να κάνουμε έκκληση και να παρακαλέσουμε τους φίλους του ιστολογίου, άσχετα με το κόμμα που θα ψηφίσουν, να αποκλείσουν από τις επιλογές τους όλους εκείνους που όλα αυτά τα χρόνια πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και των ψηφοφόρων, άλλοτε υποχωρώντας σε πιέσεις ξένων, άλλοτε κάνοντας τον ατζέντη αεροπορικών ή άλλων εταιρειών και άλλοτε λαμβάνοντας χρηματικά δώρα, οικόπεδα μέχρι και οικιακές συσκευές από ελληνικές ή ξένες εταιρείς, όπως για παράδειγμα από τη SIEMENS και από κάθε είδους προμηθευτή του πολύπαθου ελληνικού δημοσίου.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή άς είναι ο κυρίαρχος ελληνικός λαός που θα κάνει την πολυπόθητη κάθαρση και με τις επιλογές του θα διαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό, τιμωρώντας τους ξενόδουλους και τους αργυρώνητους, όλους αυτούς που μας πρόδωσαν.
Όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό και όπως έχουν καταντήσει τα κόμματα, όπου ο ένας που λάμβανε τα μαύρα εκβιάζει τον άλλον που τα έπαιρνε, μόνον εμείς μπορούμε να στείλουμε στα σπίτια τους όλους εκείνους του πολιτικούς που έκαναν τα κόμματα και την πολιτική επικερδή επιχείρηση, καθώς και εκείνους που εκθειάζουν οι ξένες πρεσβείες και ο "διεθνής παράγων", όσο ψηλά κιαν βρίσκονται στην ιεραρχία των κομμάτων τους, όποιο "ιστορικό" όνομα κιαν κουβαλούν.
Αν και υπό κανονικές συνθήκες στις εκλογές θα πρέπει να ψηφίζουμε θετικά, δηλαδή να επιβραβεύουμε εκείνους που αξίζουν και θα μας φέρουν και πάλι την ελπίδα, η κατάσταση στη χώρα μας είναι τέτοια, που τη φορά αυτή θα πρέπει να κάνουμε και τα δυο. Να ψηφίσουμε άφθαρτους πολιτικούς και να τιμωρήσουμε τους προσκηνυμένους και τους αργυρώνητους. Να κάνουμε εμείς οι ίδιοι την κάθαρση, γιατί αυ΄το επιβάλλουν οι συνθήκες.
Την Κυριακή, μπροστά στην κάλπη, ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά και ας δείξουμε τη δύναμη που έχει ο λαός. Ας δώσουμε εμείς το μήνυμα που δεν κατόρθωσαν να δώσουν οι πολιτικοί στους νταβατζήδες. Αν δεν εκλεγούν οι δικοί τους ατζέντηδες, θα είναι πιο αδύναμοι και θα έχουν πάρει το μήνυμα.
Αν το πράξουμε, αν τη Δευτέρα βαρύγδουπα ονόματα της πολιτικής σκηνής, πολιτικοί-γόνοι μεγάλων οικογενειών και όχι μόνο, άτομα που κατήντησαν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα αντιμετωπίσουν τη χλεύη του λαού, η Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου θα είναι μια καινούργια μέρα για την Ελλάδα.
Ήλθε η ώρα να πάρουμε την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας.
Καλή ψήφο Έλληνα πολίτη.
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ INFOGNOMONPOLITICS.BLOGSPOT.COM
Άς πάμε όμως στο θέμα μας.
Η Ελλάδα, που έχει ισχυροποιήσει τη θέση της με την είσοδό της στην Ε.Ο.Κ. το 1981, σωτήρια επιλογή που πολεμήθηκε με λύσσα από κόμματα και πολιτικούς που υιοθέτησαν αφρόνως το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", μετρά μια σειρά από αρνητικές εξελίξεις στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, αρχής γενομένης από τη μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., το Φθινόπωρο του 1994 (τότε τέθηκε σε ισχύ η σύμβαση για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας), επιλογή που θεωρήθηκε από την τουρκική πλευρά ως αποτέλεσμα φοβίας και ηττοπάθειας που προκάλεσαν οι απειλές που η ίδια εκτόξευσε εναντίον της χώρας μας.
Ακολούθησαν τα Ίμια (1996), όπου η τότε κυβέρνηση στην ουσία απώλεσε τον έλεγχο εθνικού εδάφους. Στη συνέχεια (1997), η ίδια κυβέρνηση αναγνώρισε, κατόπιν πιέσεων της κ. Όλμπραϊτ, όπως εκμυστηρεύτηκε σε φίλο δημοσιογράφο ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης, "νόμιμα ζωτικά συμφέροντα" της Τουρκίας στο Αιγαίο, εξέλιξη καταστροφική για τα συμφέροντα της χώρας μας, αφού με την κίνηση αυτή βάζουμε την Τουρκία στο Αιγαίο και νομιμοποιούμε το απαράδεκτο Casus Belli με το οποίο απειλεί την Ελλάδα, για να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο.
Το 1999 η Ελλάδα έπεσε στη δίνη της υπόθεσης Οτζαλάν, όπου προδόθηκαν τα ιερά και τα όσια της φυλής και καταρρακώθηκε η περηφάνεια και η υπόληψη του ελληνικού λαού, όπως καταρρακώθηκε και η διεθνής εικόνα και το κύρος της Ελλάδας, απαραίτητα όπλα και τα δυο στο ολποστάσιο και στη φαρέτρα κάθε χώρας, για να μπορεί να ασκεί αξιόπιστη και αποτελεσματική πολιτική. Να σημειωθεί ότι η χώρα μας, εκτός από το κύρος και την αξιοπιστία, έχασε ταυτόχρονα έναν σοβαρό και πολύτιμο σύμμαχο, όπως είναι οι Κούρδοι, ενώ εμπεδώθηκε για άλλη μια φορά η αρχή "η Τουρκία πιέζει και απειλεί και η Ελλάδα υποχωρεί ατάκτως".
Αντιστροφή στην κατηφορική πορεία υπήρξε η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε., εξέλιξη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια στρατηγικής σημασίας νίκη του Ελληνισμού και φυσικά της εξωτερικής μας πολιτικής, νίκη για την οποία θα πρέπει να απονείμουμε τα εύσημα σε εκείνους που τα δικαιούνται, με πρώτον και καλύτερο τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη, που έφυγε πολύ νωρίς.
Στη συνέχεια ακολουθεί και πάλι ο κατήφορος, με τις άφρονες και ακατανόητες προσπάθειες που κατέβαλαν κόμματα και πολιτικοί παράγοντες για την αποδοχή από τον κυπριακό λαό του καταστροφικού σχεδίου Ανάν, ενώ προηγουμένως έγιναν και άλλες προσπάθειες για την αποδοχή της διπλής ονομασίας των Σκοπίων, που αποφεύχθηκε επειδή δεν βρέθηκε εκείνος που θα λάμβανε την απόφαση και θα εισέπραττε και το αντιστοιχούν πολιτικό κόστος.
Στη συνέχεια, ο Ελληνικός λαός γεύτηκε τη χαρά άλλης μιας επιτυχίας, της άψογης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων, επιτυχία που πιστώνεται και σε εκείνους που προετοίμασαν και σε εκείνους που εκτέλεσαν την Ολυμπιάδα, για να ακολουθήσουν οι επιλογές της συνεργασίας με το ρωσικό παράγοντα στον ενεργειακό τομέα και η στάση στο Βουκουρέστι, όπου τα Σκόπια αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν μέχρι νεωτέρας, κινήσεις και οι δυο που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη προκλητική στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα συνεχίζει να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, με τις γνωστές προϋποθέσεις, πολιτική που συνοψίζονται στο "πλήρης ένταξη σημαίνει πλήρης συμμόρφωση".
Είναι προφανές ότι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε κόμματα και στελέχη κομμάτων, μετά την αποχώρηση από την πολιτική σκηνή, το 1995-1996, του Ανδρέα Παπανδρέου, με την καθοριστική -και οικονομική- συμβολή ξένων πρεσβειών και ξένων πολύφερνων μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, έχει τεθεί υπό διωγμό η αγνή και παραδοσιακή έννοια του πατριωτισμού, που έχει καθορίσει την πορεία αυτού του έθνους για χιλιάδες χρόνια και έχει επικρατήσει μια "άλλη" στάση απέναντι στα λεγόμενα εθνικά θέματα, αποτέλεσμα της οποίας αλλαγής στάσης ήταν οι συνεχόμενες και συνεχιζόμενες αρνητικές εξελίξεις στα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής που αναφέραμε παραπάνω. Επίσης, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η συγκεκριμένη πορεία των εθνικών μας θεμάτων δεν υπακούει σε κάποια μεταφυσική νομοτέλεια, αλλά είναι αποτέλεσμα σχεδιασμών που οδηγούν σε δορυφοροποίηση της Ελλάδας στην Τουρκία, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, με μοναδική διέξοδο από αυτή τη δίνη τον εξορθολογισμό των σχέσεων της χώρας μας με τις ΗΠΑ, την ισχυροποίηση της θέσης της Ελλάδας στην Ευρώπη και την ενίσχυση των δεσμών της με τη Ρωσία και τους άλλους παράγοντες που μπορούν αν επηρεάσουν τις εξελίξεις στην περιοχή.
Αυτό ακριβώς επιχείρησε μάλλον να πράξει με τις επιλογές του στο Κυπριακό, το Αιγαίο, τα Σκόπια και τα ενεργειακά ο Κώστας Καραμανλής, με υπουργό εξωτερικών τον Νέστορα της διπλωματίας κ. Πέτρο Μολυβίατη, επιλογές που αποδυναμώθηκαν, αν δεν ανατράπηκαν, με την τοποθέτηση της κ. Ντόρας Μπακογιάννη στη θέση του υπουργού εξωτερικών. Η επαινετικές αναφορές στην κυρία Μπακογιάννη και στον κύριο Γιώργο Παπανδρέου από τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ κ. Αναστασιάδη και τον πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών Ντάουνερ στα απόρρητα επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ για το Κυπριακό και τα επικριτικά σχόλια που γίνονται στα ίδια έγγραφα στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή, τα λένε όλα.
Εν πάση περίπτωσει, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, αφού στην πολιτική περισσότερο από τις προθέσεις μετράει το αποτέλεσμα, οι σε γενικές γραμμές σωστές επιλογές του Κώστα Καραμανλή στα κύρια ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής, στην ουσία ακυρώνονται από την αναποτελεσματικότηα της κυβέρνησής του, λόγω της ανοχής που έδειξε σε πρόσωπα και πράγματα, αλλά και από την αποδυνάμωση του ίδιου του εσωτερικού-κοινωνικού μετώπου, αφού δεν νοείται αποτελεσματικη εξωτερική πολιτική χωρίς ισχυρή οικονομία και αρραγές εσωτερικό μέτωπο.
Εμείς, ως ιστολόγιο, δεν νομιμοποιούμαστε και δεν το επιθυμούμε να δώσουμε γραμμή για το ποιό κόμμα θα πρέπει να ψηφίσουν οι φίλοι μας, επιλογή που ούτως ή άλλως δεν είναι εύκολη, αν όχι αδύνατη.
Λέμε να ψηφίσει το κόμμα που θέλει ο καθένας με το χέρι στην καρδιά και να κάνει την επιλογή εκείνη που θα του δώσει εσωτερική ισορροπία και ψυχική ικανοποίηση. Γιατί, εν τέλει, στο παραβάν είμαστε μόνοι μας και η ψήφος είναι ακριβώς αυτό.
Θα θέλαμε όμως να κάνουμε έκκληση και να παρακαλέσουμε τους φίλους του ιστολογίου, άσχετα με το κόμμα που θα ψηφίσουν, να αποκλείσουν από τις επιλογές τους όλους εκείνους που όλα αυτά τα χρόνια πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και των ψηφοφόρων, άλλοτε υποχωρώντας σε πιέσεις ξένων, άλλοτε κάνοντας τον ατζέντη αεροπορικών ή άλλων εταιρειών και άλλοτε λαμβάνοντας χρηματικά δώρα, οικόπεδα μέχρι και οικιακές συσκευές από ελληνικές ή ξένες εταιρείς, όπως για παράδειγμα από τη SIEMENS και από κάθε είδους προμηθευτή του πολύπαθου ελληνικού δημοσίου.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή άς είναι ο κυρίαρχος ελληνικός λαός που θα κάνει την πολυπόθητη κάθαρση και με τις επιλογές του θα διαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό, τιμωρώντας τους ξενόδουλους και τους αργυρώνητους, όλους αυτούς που μας πρόδωσαν.
Όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό και όπως έχουν καταντήσει τα κόμματα, όπου ο ένας που λάμβανε τα μαύρα εκβιάζει τον άλλον που τα έπαιρνε, μόνον εμείς μπορούμε να στείλουμε στα σπίτια τους όλους εκείνους του πολιτικούς που έκαναν τα κόμματα και την πολιτική επικερδή επιχείρηση, καθώς και εκείνους που εκθειάζουν οι ξένες πρεσβείες και ο "διεθνής παράγων", όσο ψηλά κιαν βρίσκονται στην ιεραρχία των κομμάτων τους, όποιο "ιστορικό" όνομα κιαν κουβαλούν.
Αν και υπό κανονικές συνθήκες στις εκλογές θα πρέπει να ψηφίζουμε θετικά, δηλαδή να επιβραβεύουμε εκείνους που αξίζουν και θα μας φέρουν και πάλι την ελπίδα, η κατάσταση στη χώρα μας είναι τέτοια, που τη φορά αυτή θα πρέπει να κάνουμε και τα δυο. Να ψηφίσουμε άφθαρτους πολιτικούς και να τιμωρήσουμε τους προσκηνυμένους και τους αργυρώνητους. Να κάνουμε εμείς οι ίδιοι την κάθαρση, γιατί αυ΄το επιβάλλουν οι συνθήκες.
Την Κυριακή, μπροστά στην κάλπη, ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά και ας δείξουμε τη δύναμη που έχει ο λαός. Ας δώσουμε εμείς το μήνυμα που δεν κατόρθωσαν να δώσουν οι πολιτικοί στους νταβατζήδες. Αν δεν εκλεγούν οι δικοί τους ατζέντηδες, θα είναι πιο αδύναμοι και θα έχουν πάρει το μήνυμα.
Αν το πράξουμε, αν τη Δευτέρα βαρύγδουπα ονόματα της πολιτικής σκηνής, πολιτικοί-γόνοι μεγάλων οικογενειών και όχι μόνο, άτομα που κατήντησαν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα αντιμετωπίσουν τη χλεύη του λαού, η Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου θα είναι μια καινούργια μέρα για την Ελλάδα.
Ήλθε η ώρα να πάρουμε την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας.
Καλή ψήφο Έλληνα πολίτη.
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ INFOGNOMONPOLITICS.BLOGSPOT.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου