Βιβλίο: ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΟΝ ΣΑΓΓΑΡΙΟ - Κριτικές

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις "ΠΕΛΑΣΓΟΣ" του Ιωάννη Χ. Γιαννάκενα, το 4ο βιβλίο μου, ένα Ιστορικό Μυθιστόρημα με τίτλο ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΟΝ ΣΑΓΓΑΡΙΟ και που είναι η συνολική εξιστόρηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής μέσα από τα μάτια ενός Θεσσαλονικιού έφεδρου Λοχία.

                                           

Προσπάθησα να αποστασιοποιηθώ από την φανατική θεώρηση αυτού του μελανού κεφαλαίου της Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας και να την αποδώσω με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα, κάτι που χαρακτηρίζει και τα προηγούμενα βιβλία μου για την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Ήδη το βιβλίο έλαβε τις πρώτες κριτικές του, τις οποίες και αναρτώ για την ενημέρωσή σας.

                                            

"Το Όνειρο που πνίγηκε στον Σαγγάριο γεννήθηκε, σε πρώτη του μορφή το 1204, όταν η Κωνστα- ντινούπολη αλώθηκε από τους Φράγκους. Ξαναήρθε στην σκέψη των Ελλήνων το 1453, όταν αλώθηκε η Πόλη από τους Τούρκους και έκτοτε ο Έλληνας κρατούσε στην ψυχή του το όνειρο των Χαμένων Πατρίδων. Όταν κατέρρευσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν τον διαμελισμό της, κατά τα συμφέροντά τους. Στάλθηκε τότε Ελληνικός Στρατός στην Ιωνία. Ακολούθησαν πολλά εγκληματικά λάθη που αναφέρονται επακριβώς και με μια πρωτόγνωρη αντικειμενικότητα από τον συγγραφέα στο βιβλίο, που έγιναν και η αιτία η Μεγάλη Ιδέα να σβήσει και οι εκεί Έλληνες να μαζέψουν τα υπολείμματα της αξιοπρεπείας τους κα να γυρίσουν στην κυρίως Ελλάδα. Το 1923 χάθηκε ο ένας πνεύμονας της Ελλάδος και έκτοτε η Ελλάδα είναι ανάπηρη. Στο βιβλίο βλέπουμε έναν συγγραφἐα ώριμο, με μία στρωτή γλώσσα, που αναλύει με αντικειμενικότητα στην κρίση του, την Ιστορία από το 1919 έως το 1922, και μέσα από τα μάτια ενός απλού λοχία θα δούμε και θα διαβάσουμε την Ιστορία. Ο λοχίας είναι ένας νέος άνδρας που θα βρεθεί, από ένα απλό χωριό της Θεσσαλονίκης, στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη, η οποία δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Θα βρεθεί να προελαύνει προς την Ανατολή, την άγονη και άνυδρη Αλμυρά Έρημο, και να περιγράφει με λεπτομέρειες τις συνθήκες διαβίωσης των στρατιωτών και τις βαρβαρότητες των Τούρκων εναντίον των Χριστιανών (αιχμαλώτων και αμάχων). Συνεχίζει με την μάχη στον Σαγγάριο και την κατάρρευση του Μετώπου. Κυρίως περιγράφει τον πόνο και τον μαρασμό του Έλληνα, σαν ανθρώπου που μεγάλωσε με τις διηγήσεις των παππούδων του για την Κωνσταντινούπολη και τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά.

Επιστρέφοντας στην Θεσσαλονίκη ο λοχίας, νικημένος αλλά όχι ντροπιασμένος, δεν θα κατεβεί, αλλά θα συνεχίσει με το τραίνο προς τον Έβρο, όπου εκεί έχει δημιουργηθεί η Στρατιά του Έβρου, με απώτερο σκοπό την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης. Οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για αυτό το εγχείρημα, αλλά οι παππούδες μας δεν το τόλμησαν.[...] Σε αυτό το βιβλίο βλέπουμε έναν διαφορετικό Δημητριάδη, φοβερά περιγραφικό, σε βαθμό να νιώθεις ότι ζεις κάθε σκηνή του έργου ως συμμετέχων και ταυτόχρονα να μαθαίνεις Ιστορία, ζώντας όπως προανέφερα πραγματικά γεγονότα με απόλυτη εντιμότητα..."
Ιωάννης Κακολύρης, Ιστορικός Ερευνητής, Συγγραφέας, τ.Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

Αγαπητέ Κωνσταντίνε,

Σε ευχαριστώ για το βιβλίο που έγραψες «Το όνειρο πνίγηκε στον Σαγγάριο»,
Κολακεύομαι να πιστεύω ότι έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία για την τραγωδία μέσα σε απίθανους ηρωισμούς, του 1922, η οποία στιγμάτισε και στιγματίζει και θα στιγματίζει πολλές γενιές Ελλήνων.
Μέσα στο πολύ ώριμό ιστορικό μυθιστόρημά σου και χωρίς ίχνος προκατάληψης απέδωσες την πικρή πραγματικότητα η οποία εκτός των άλλων είναι και ένα μάθημα για το σήμερα ,μιας και η σημερινή Τουρκία με το – δυστυχώς - απίστευτο μίσος της για ότι είναι ελληνικό, αναμιμνήσκεται εκείνων των ημερών, λές και δεν έχει περάσει ούτε μια ημέρα εδώ και 96 χρόνια.
Και ενώ η ιστορία έχει πλέον καταλήξει ότι ο διχασμός του 1915, ο οποίος βαραίνει πολλούς ώμους, οδήγησε στην καταστροφή , όπως ο εμφύλιος του 1946-49, ο οποίος επίσης βαραίνει πολλούς ώμους, οδήγησε στην καταστροφή του 1974.., κατορθώνεις να περιγράψεις τους ηρωισμούς και τις αθλιότητες χωρίς πάθος σαν ένας πολύ καλός παραγωγός ενός αντικειμενικού ιστορικού ντοκιμαντέρ.
Η προσφορά σου για τον σημερινό αναγνώστη είναι τεράστια και για το επίκαιρο της υπόμνησης της εθνικής μας ατυχίας να συνορεύουμε με ένα κράτος παρία και προσβολή της ανθρωπότητας αφού απεργάζεται σήμερα ακόμα και την ευτυχία του ίδιου του λαού της….
Ας γίνει , εύχομαι, η λιτή, γλαφυρή και αντικειμενική σου περιγραφή ένα ακόμη μάθημα στις εδώ και πολλά χρόνια και στην Αθήνα και στην Λευκωσία ηγεσίες μας αλλά και στον Λαό μας ότι επί τέλους είμαστε μόνοι και πρέπει να στηριζόμαστε ΜΟΝΟ στις δικές μας δυνάμεις όπως μας δίδαξε εδώ και 2,500 χρόνια ο Δημοσθένης.
Αγαπητέ Κωνσταντίνε, πάλι σε ευχαριστώ για το πολύτιμο πόνημά σου και εύχομαι να το διαβάσουν πολλοί Έλληνες, από την ηγεσία μέχρι τον απλό αναγνώστη,

Αθήνα 13 Μαρτίου 2018,

Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού, επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης της Εθνικής Φρουράς κατά την υπεράσπιση της Λευκωσίας στον Αττίλα ΙΙ το 1974.

"...Kωνσταντίνε, ειλικρινά λυπάμαι που δεν έχω τα χρήματα να το γυρίσω ταινία αυτό το βιβλίο!
Θα ήταν ότι πιό διδαχτικό για τον Έλληνα του σήμερα... Ειλικρινά! Μπράβο!"

Δημήτρης Κολλάτος, Σκηνοθέτης, Συγγραφέας