ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΛΥΣΗ ΜΙΛΑΜΕ; ΤΙ ΛΥΣΗ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Προχθές έκανα πάλι μια παρέμβαση στο κανάλι Capital στην εκπομπή του εξαιρετικού και αδέσμευτου Πατριώτη Δημοσιογράφου Δημήτρη Σούγλη με τίτλο «Η αλήθεια καίει».
Το θέμα της εκπομπής ήταν η διαφαινόμενη ή όχι επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ Ακιντζί (στα ελληνικά «Επιδρομέα») και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδη, στο πλαίσιο που καθορίζει ο παντελώς «ανεύθυνος» Ο.Η.Ε., διά του Πορτογάλου νέου Γενικού Γραμματέα του, Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες.

Προσκεκλημένοι ήταν τρία στελέχη πολιτικών κομμάτων της Κυπριακής πολιτικής σκηνής (την προηγούμενη είχε καλέσει άλλους τρεις), των Οικολόγων, της Αλληλεγγύης και του ΕΛΑΜ.

Άναψα τσιγάρο και κάθισα να την παρακολουθήσω. Στα 20 λεπτά που είχαν κάνει μια πρώτη τοποθέτηση όλοι, ήθελα επειγόντως πιεσόμετρο…
Γιατί τότε ξαναεπιβεβαιώθηκαν ορισμένα πράγματα, που είναι γνωστά, αλλά μας διαφεύγουν λόγω κεκτημένης «οξείας κομματοσκυλίτιδας».
Εμείς «οι καλαμαράδες» όπως έχω ξαναπεί, έχουμε λόγο για το «τι μέλλει γενέσθαι» στο νησί και λόγω ενοχών και λόγω εθνικών συμφερόντων, αλλά πάνω και πρώτα από όλα, λόγω των «ποταμών αίματος» που έχυσαν παλληκάρια από την μητροπολιτική Ελλάδα για την Ελευθερία της Κύπρου…
Με βάση αυτήν την αυθαίρετη δική μου παραδοχή, γράφω αυτό το άρθρο που διαβάζετε ή που θα αγνοήσετε.

Λοιπόν, ξαναγυρνώντας στο πάνελ της εκπομπής κατάλαβα μερικά πράγματα που θα σας τα αναφέρω, αλλά που σε αυτά η κεντρική ιδέα είναι: «…πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!»

Και εξηγούμαι: Πάμε να ξεκινήσουμε πάλι μια «λανθασμένη» - κατά την γνώμη μου – διαπραγμάτευση, χωρίς να ξέρουμε από πού ξεκινάμε, που θα προχωρήσουμε και που θέλουμε να καταλήξουμε. Πάμε να ξεκινήσουμε μια διαπραγμάτευση, χωρίς να έχουμε καταλήξει στο εσωτερικό μας, ποιο είναι το επιθυμητό για εμάς. Ποιος είναι ο στόχος μας… (εκτός αν στόχος θεωρείται το να βρεθεί λύση, που «λύση νάναι κι ότι νάναι»!

Ξέρετε γιατί μιλάμε πάντα για το «Βαθύ Κράτος των Τούρκων» και τι εννοούμε με αυτό;
Βάζω ότι θέλετε στοίχημα φίλοι μου, ότι οι περισσότεροι Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, δεν ξέρουν τι σημαίνουν οι δύο λέξεις «Βαθύ Κράτος»!
«Βαθύ Κράτος» κυρίες και κύριοι, είναι η απαρέγκλιτη Στρατηγική και Πολιτική που παρά την εναλλαγή προσώπων στην εξουσία, παραμένει η ίδια και απαράλλαχτη ως προς την φιλοσοφία της, τις βασικές αρχές της και τους στόχους της…
Είναι κάτι για το οποίο – ίσως το μόνο – θαυμάζω τους Τούρκους!

Και ερχόμαστε στον αντίποδα, την δική μας πλευρά, σε Αθήνα και Λευκωσία. Καλά η Αθήνα ευρισκόμενη πάντα τραγικά εγκλωβισμένη σε μια λογική κατευνασμού προς την Τουρκία από το 1974 και μετά, με μία μόνο αναλαμπή το 1987, παραμένει πάντα στο περιθώριο των εξελίξεων, τηρώντας αμυντική στάση. Είναι δεδομένο όμως, κατά την άποψή μου, ότι η Ελλάδα είναι ειλικρινής όταν λέει ότι πλέον αν υπάρξει άλλη φορά, η Κύπρος δεν θα «κείται μακράν»!
Όμως αφήνει – και σωστά – την πρωτοβουλία στην Κύπρο και την πολιτική της ηγεσία.

Η Λευκωσία όμως που ζει άμεσα το πρόβλημα της παράνομης Στρατιωτικής Εισβολής και παράνομης Κατοχής του εδάφους της πως αντιδρά;

Η Λευκωσία προχωρεί από το 1977 και μετά, διαχρονικά σε λάθος προσέγγιση στο όλο πρόβλημα, με το να έχει «άτυπα» αποδεχθεί τα δεδομένα που δημιούργησε η Εισβολή του 1974, αποδεχόμενη  δικοινοτικές διαπραγματεύσεις προτού λυθεί το θέμα της Κατοχής. Είναι σαν να αποδέχεται – άτυπα πάντα - ότι υπάρχει και δεύτερο Κράτος στην Κύπρο, το οποίο είναι αποκλειστικά και μόνο δημιούργημα παράνομης στρατιωτικής Εισβολής.

Άλλο λάθος της Λευκωσίας είναι το γεγονός ότι δέχθηκε – αν και Κυρίαρχο Κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, να υποβιβάζει την υπόστασή της σε «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση» και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της σε επικεφαλής της «ελληνοκυπριακής διοίκησης». Εξισώθηκε δηλαδή ο θύτης με το θύμα και κάθονται ισότιμα στο ίδιο τραπέζι να δουν «πόσα από τα κλοπιμαία θα κρατήσει ο κλέφτης»!

Μέγα λάθος είναι η υιοθέτηση μιάς πολιτειακής φόρμουλας με τον τίτλο «Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία» χωρίς να έχουν διασφαλιστεί τα παρακάτω:
- ότι Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι γνωρίζουν τι σημαίνει κατά πρώτον ο όρος «Ομοσπονδία».
- ότι Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι έχουν ίδια αντίληψη περί των αρμοδιοτήτων και των συναρμοδιοτήτων της Κρατικής Αρχής και Υπόστασης (το λένε και «κράτος-γέφυρα») αυτού του Ομόσπονδου Κράτους.
- ότι Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι έχουν ίδια αντίληψη περί των αρμοδιοτήτων και των συναρμοδιοτήτων των συνιστώντων ομοσπονδιακών κρατιδίων που την αποτελούν.

Συζητάμε ενώ μείς θεωρούμε, ότι πρέπει να γίνει ένα Ομόσπονδο Κράτος κατά τα πρότυπα της Γερμανίας ή των ΗΠΑ και οι τουρκοκύπριοι (ή μάλλον καλύτερα η Τουρκία, γιατί στην ουσία – ας μην γελιόμαστε - με το βαθύ κράτος της Τουρκίας διαπραγματευόμαστε) έχουν στο μυαλό τους κάτι που είναι όχι Ομοσπονδία, αλλά Συνομοσπονδία. Οι Τούρκοι μάλιστα κατά το «καλαμαρίστικο» ρητό «η π…. θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει», πρόσφατα διά του Πρωθυπουργού της το δήλωσαν ξεκάθαρα ότι επιθυμούν Συνομοσπονδία.

Με όλα αυτά που σας ανάφερα τι εννοώ;

Εννοώ ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει Εθνικό Σχέδιο Λύσης.
Κανείς δεν μπορεί να πει ξεκάθαρα τι λύση ζητάμε!
Αρκούμαστε σε κινήσεις τακτικής και μάλιστα όταν το πρόβλημα είναι μπροστά μας… Λύσης απελπισίας…

Έχει ξεκαθαρίσει ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου, τι είδους λύση ζητάει;
Έχει ξεκαθαρίσει ο πολιτικός μας κόσμος σε ποιο σημείο είμαστε μετά από 44 χρόνια κατοχής και που θέλουμε να φτάσουμε με αυτήν την διαπραγμάτευση;
Έχουμε καθορίσει ποια είναι τα ατού μας που σε αυτά μπορούμε να ποντάρουμε;
Έχει καθορίσει ο πολιτικός κόσμος ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» σε αυτήν την διαπραγμάτευση;
Έχει δεσμευτεί όλος ο πολιτικός κόσμος να μην προχωρεί σε δηλώσεις και κραυγές έξω από το Εθνικό Συμβούλιο, πολλές φορές για μικροκομματικά οφέλη και όχι για την ουσία, που το μόνο που προσφέρουν είναι να μας εμφανίζουν διχασμένους και να μας αποδυναμώνουν σε αυτήν την διαπραγμάτευση;

Θα σας πω εγώ: ΟΧΙ. Τίποτα από όλα αυτά.

Βαδίζουμε σε μια πορεία, μακρά θα έλεγα, προς την εξεύρεση μιάς λύσης, στην βάση ενός πολιτειακού συστήματος που κανένας δεν έχει αναλύσει τι πραγματικά σημαίνει και που σε αυτήν την διαπραγμάτευση θα πρέπει να σταματάμε να λέμε ΝΑΙ και να ξεκινήσουμε τα μεγάλα ΟΧΙ…

- Ρωτάς τους πολιτικούς του ΔΗ.ΣΥ. και σου λένε ΝΑΙ στην Δ.Δ.Ο., αλλά καταλαβαίνεις ότι κανείς τους δεν ξέρει που πρέπει να σταματήσουμε να δίνουμε προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία!
- Ρωτάς τους πολιτικούς του Α.Κ.Ε.Λ. και είναι σαν να μιλάς με …Συμβούλους του Ακιντζί και του Ερντογάν!
- Ρωτάς τους πολιτικούς του ΔΗ.ΚΟ. και σου λένε ΝΑΙ στην Δ.Δ.Ο. αλλά με άλλο περιεχόμενο, χωρίς να σου λένε τι σημαίνει για αυτούς ΔΔΟ και βέβαια χωρίς να σου αναλύουν ποιο είναι αυτό το «άλλο περιεχόμενο»!
- Ρωτάς τους πολιτικούς της Αλληλεγγύης και σου απαντούν ότι είναι ΚΑΤΑ της Δ.Δ.Ο., αλλά υποστήριξαν στις Προεδρικές Εκλογές κάποιον που ήταν …υπέρ!
- Ρωτάς τους πολιτικούς της Ε.Δ.Ε.Κ. και σου απαντούν ότι είναι ΚΑΤΑ, αλλά δεν προτείνουν τίποτα εφικτό!
- Ρωτάς τους πολιτικούς της Συμμαχίας Πολιτών και σου λένε ότι είναι ΚΑΤΑ, χωρίς να εξηγούν γιατί στο παρελθόν ο Πρόεδρος τους φέρεται να αρθρογραφούσε ΥΠΕΡ και τι άλλαξε από τότε!
- Καλά τους Οικολόγους δεν τους ρωτάς… Έχουν μείνει στην εποχή των Χίππυς, με τα πολύ όμορφα συνθήματα «Peace – Love – Music» και «μην μου πειράζετε την Καρρέτα-Καρρέτα»!
- Και φθάνοντας στο Ε.ΛΑ.Μ. ρωτάς και βλέπεις μια σταθερή, παντελώς αρνητική στάση απέναντι στην διαπραγμάτευση, είτε για την Δ.Δ.Ο. είτε για οτιδήποτε άλλο, που κατ’ εμέ είναι υπό τις περιστάσεις και η πιο σωστή και συνεπής. Όμως δεν οδηγεί σε λύση!

Αυτή είναι η Πολιτική κατάσταση στην Κυπριακή Πολιτική σκηνή και κατά συνέπεια στην Κυπριακή Κοινωνία που τόσο πολύ η πολιτική και ο κομματισμός την επηρεάζει.

Ξέρω, ξέρω, τι θα μου πείτε: «Καλά τα λες ρε καλαμαρά, αλλά δεν μας λες τι μας προτείνεις!»

Σωστό. Θα σας πω γιατί δεν έχει ουσία μόνο να καταγγέλω και να κριτικάρω, χωρίς να προτείνω τι πρέπει να γίνει.

·       Κατ’ αρχάς, να μαζευτούν ΟΛΟΙ οι πολιτικοί αρχηγοί στο Προεδρικό σε μια σύσκεψη όπου θα παρθούν οι οριστικές αποφάσεις, αφού πρώτα ακουστούν οι γνώμες από ειδικούς σε θέματα Στρατηγικής όπως ο Νίκος Λυγερός, ο Στρατηγός ο Κλόκκαρης, ο Δρ. Ανδρέας Θεοφάνους, ειδικούς Τουρκολόγους, ειδικούς στις Διεθνείς Σχέσεις όπως ο Δρ. Κώστας Κέντας, η Διοίκηση της Ε.Φ., Διπλωμάτες κ.α.
Οι οριστικές αποφάσεις θα αφορούν τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε πρακτικά να διαπραγματευτούμε σε ένα τραπέζι συνομιλιών που θα μας επιβληθεί, σε θέματα εδαφικού, εγγυήσεων, αποζημιώσεων, ποσοστώσεων, διακυβέρνησης, θεσμών και αρμοδιοτήτων τους κλπ.

·       Θα ξεκαθαριστούν ΜΙΑΣ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ οι «κόκκινες γραμμές» της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε αν φτάσουμε να πιεστούμε να τις παραβιάσουμε, να προτιμήσουμε να αποχωρίσουμε από τις συζητήσεις.

·       Ποιά θα είναι η συμπεριφορά των κομμάτων κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης.

·       Να διερευνηθούν αν υπάρχουν πέραν της Ελλάδος κι άλλοι Στρατηγικοί Σύμμαχοι για την Κύπρο και μέχρι που μπορεί να φτάσει η υποστήριξή τους.

·       Να ζητήσουμε να ενημερωθεί το Ευρωκοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι η Κύπρος πλέον – ανεξάρτητα αν θα την ακολουθήσει και η Ελλάδα – είναι διατεθειμένη να μπλοκάρει με ΒΕΤΟ κάθε χρηματοδότηση και κάθε ενταξιακή συνομιλία με την Τουρκία, αν αυτή δείξει την συνήθη αλαζονεία της ως κατακτητής και την αδιαλλαξία της σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Από εκεί και πέρα ΠΡΑΚΤΙΚΑ για να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα πρέπει πρώτα να γίνουν αποδεκτά και να επιλυθούν τα παρακάτω:

·       Να γίνει αποδεκτό από τον Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα Εισβολής και Κατοχής και ότι η επίλυση θα πρέπει να βασίζεται στο πνεύμα που καθορίζουν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού, αλλιώς δεν αναγνωρίζουμε κανένα μεσολαβητή.

·       Να λυθεί από πλευράς της Τουρκίας το ανοιχτό θέμα-πληγή των Αγνοουμένων του ’74. Με το θέμα «Αγνοούμενοι» ανοικτό καμιά συζήτηση δεν μπορεί να ξεκινήσει. Τέλος.

Ξέρω, ξέρω… Θα μου πείτε «τι λες ρε πελλοκαλαμαρά;»
Σας φαίνονται αδιανόητα όλα αυτά και σουρεαλιστικά εεε; Συμφωνώ. Μου φαίνονται το ίδιο και μένα, παρότι τα γράφω εγώ ο ίδιος. Όμως σας ερωτώ: ΤΑ ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ;;;;

ΠΟΤΕ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΙΜΑ ΜΕ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΚΥΦΤΟΙ…
ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ… ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ…
ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙ…

Και σαν «κερασάκι στην τούρτα», προτείνω «Κλείσιμο των Οδοφραγμάτων» για όσο καιρό θα υφίστανται οι διαπραγματεύσεις και αναλόγως της πορείας που θα έχουν, αυτό το κλείσιμο να μπορεί να γίνει και μόνιμο (και ας στενοχωρηθούν οι εκδρομείς του Κατακλυσμού, που έτρεξαν να περάσουν το τριήμερό τους υπό την σκιά των αγαλμάτων του Κεμάλ Ατατούρκ.
Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί και το μέτρο της αφαίρεσης των Διαβατηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας, από όλους όσους από τους Τουρκοκύπριους δεν υπογράφουν Δήλωση Αναγνώρισής της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως του μόνου επίσημου Κράτους και Αρχής στο νησί. Τέλος.

ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΥΛΑΩ ΦΕΣΙΑ…

Κωνσταντίνος "Μαυροσκούφης" Δημητριάδης

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΑΧΗ FREE PRESS και στο ιστολόγιο MAXH DEFENCE της 3/6/2018