ΕΝΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ: Κρατάει χρόνια αυτη η κολώνια..

Αυτή η ενδοτικότητα απέναντι στην Τουρκία ξεκινάει με το σόκ του 1922...

Λες και ο χρόνος για την Εθνικη μας Διπλωματία σταματησε τον Σεπτέμβρη του 1922...

Όλα τα εξετάζουμε με την φοβία που μας δημιουργησε αυτη η περίοδος...

Και παρότι γνωρίζουμε από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και από την περίοδο του '55 και του '64 και του '67 και του '74 και του '87 και του '96 πόσο μας υπολογίζουν και μας φοβούνται οι Τούρκοι πολιτικοί (και κατά συνέπεια και οι Στρατιωτικοί) εμείς συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο να συμπεριφερόμαστε σαν γιουσουφάκια...

Κι όποτε ένας Αρχηγός Ε.Δ. (ΓΕΕΘΑ) τολμήσει να δείξει στον Τούρκο τα μπροστινά μας, οι φοβικοί και νενεκίζοντες πολιτικοί μας, τον καρατομούν (βλ Στρατηγός Γράψας).

Απόδειξη των ευκαιριών που χάσαμε ειναι και η στιχομυθία μεταξύ Ισμέτ Ινονού και βουλευτή Σινώπης Ριζά Νουρ Μπέη, την περίοδο προ της Συνθήκης της Λωζάνης όταν ο ΄Πάγκαλος είχε δημιουργήσει την Στρατιά Έβρου, η οποία ήταν ένα αξιοαχο τμήμα του Ελληνικού Στρατού έτοιμο να ορμήσει κατά της Κωνσταντινούπολης. Αυτην την στιχομυθία την έφερε στην δημοσιότητα ο αείμνηστος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, από τουρκικά αρχεία. Διαβάστε λοιπόν τον δραματικό διάλογο Ινονού-Ριζά Νουρ μπέη"

"Η ώρα μηδέν είχε φτάσει. Όλα κρίνονταν από την απάντηση Ινονού στην τελευταία ελληνική πρόταση για παράδοση του Τριγώνου του Κάραγατς. Όλες οι πηγές αναφέρουν ότι ο Ινονού άλλαξε γνώμη και δέχτηκε την ελληνική πρόταση, χωρίς να εξηγούν το «γιατί».

Ριζά: «Και η επίθεση του Πάγκαλου είναι σίγουρη. Δεν συμφωνείς;».

Ινονού: «Οπωσδήποτε»

Ριζά: «Και δεν υπάρχει δυνατότητα άμυνας, δεν είναι έτσι;»

Ινονού: «Ναι»

Ριζά: «Τότε δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Οι δυο μας να πάρουμε αμέσως μιαν απόφαση παραιτούμενοι άλλων αξιώσεων να ξεπεράσουμε αυτόν τον τρομερό κίνδυνο. Διαφορετικά υπάρχει καταστροφή».

Ινονού: «Η κυβέρνηση θα μας καταστήσει υπεύθυνους»

Ριζά: «Θα γίνει πόλεμος και αν χαθεί η Κωνσταντινούπολις, υπεύθυνη θα είναι η ίδια η κυβέρνηση»

Ινονού: «Ναι! Αν δεν παραιτηθούμε, ο Πάγκαλος θα επιτεθεί και αναμφίβολα θα καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Και όλα θα πάνε στράφι».

Εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, οι Ινονού και Ριζά, γνώριζαν πολύ καλά ότι και η μαχητική ικανότητα του τουρκικού στρατού, είχε μειωθεί αισθητά.

Ο Άγγλος Αρχιστράτηγος Χάρινγκτον, ανέφερε ότι μέσα σε 6 μήνες, ως τον Μάιο του 1923, ο τουρκικός στρατός είχε χάσει το 50% της μαχητικής του αξίας.

Έτσι, με τη Συνθήκη της Λωζάνης δόθηκε στην Τουρκία το Τρίγωνο του Κάραγατς, που έχει έκταση 24.000 τ.χλμ και μεγάλη στρατιωτική και οικονομική σημασία.

Η παροχή εδαφικού ανταλλάγματος στο Τρίγωνο του Κάραγατς αντί για την καταβολή αποζημίωσης, είναι μοναδική για τη νεότερη ελληνική ιστορία.

Ακόμα και κατά το τέλος του Αγώνα του 1821, το κατεστραμμένο οικονομικά ελληνικό κράτος, προτίμησε να δώσει ένα μέρος του συμμαχικού δανείου (12.531.164 φράγκα, από τα 60.000.000 συνολικά), για να πάρει τη Φθιώτιδα από την Τουρκία.

ΚΩΝ.Α.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ