Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΟΝΔΥΛΗ ΤΟΥ

Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΟΝΔΥΛΗ ΤΟΥ

Αυτό το όνομα που με αυτό του έτερου Θεσσαλού του Πλαστήρα, οι Τούρκοι δεν ξέχασαν ποτέ!

Μιά μεγαλύτερη μορφή της Μικρασιατικής Εκστρατείας στο πεδίο της μάχης, και κατα πολλους ισάξια με αυτην  του Πλαστηρα.

Στην στρατιωτική του καριέρα, «σκότωσε αμετρητους Τουρκους». Και πάντα με αστραπιαίες επιθέσεις. Για αυτό του δόθηκε το παρατσούκλι «Κεραυνός»!

Εθελοντης της Κρητικης Επαναστασης του 1896, οπλαρχηγος στον Μακεδονικο Αγωνα, Υπολοχαγός στους Βαλκανικους πολεμους, αντισυνταγματάρχης στην Ουκρανική εκστρατεία, Συνταγματάρχης στην Μικρασιατικη.

Ειναι αυτος, που με το Συνταγμά του γύριζε ατμοπλοϊκώς απο την Ουκρανια, αποβιβαστηκε στην Σμυρνη αρχες Ιουνιου 1919 και αφου πληροφορήθηκε την σφαγη, το ζωντανό κάψιμο σε φουρνάρικα και το πετάλωμα 86 στρατιωτων του 8ου Συνταγματος Κρητων απο τους Τουρκους, καθως και την κατακρεουργηση 6.500 Μικρασιατων και 31 Προσκοπων απο τους Τσετες του αρχιεγκληματια (και κατοπινου πρωθυπουργου) Adnan Menteres, (που του άρεσε να τον αποκαλούν ελληνιστί Αντνάν ο Μενάνδριος) προεβη με τους 3.000 ανδρες του σε ευρεία κυκλωτική κινηση περαν απο τον ποταμο Μαίανδρο, απώθησε βίαια στα όρια της έναρξης της Ιταλικής Ζώνης Ευθύνης εναν Ιταλο Λοχαγό, χτυπώντας τον βάναυσα με το καμτσικι του που πήγε να του κλείσει τον δρόμο, έστεισε στον τοίχο και εκτέλεσε 20 Ιταλους οπλίτες που ειχαν νταραβέρια με τους Τουρκους και είχαν δώσει δίοδο δαφυγής στους «σφαγείς του Αϊδινίου», και «αμολυσε» τους αφιονισμενους στεργιανούς Θεσσαλούς του, που δεν είχαν ακόμα συνέλθει από το ταξίδι με το καράβι από την Οδησσό  (δεν τα πήγαινα οι ανδρες του και τόσο καλά με το «υγρό στοιχείο» ως ορεσίβιοι που ήταν), πανω στους κατασκηνωμενους Τσέτες και σε όσα Τουρκικά χωρια βρεθηκαν στο περασμα του.

Οι Τσετες στο στρατόπεδό τους στην Τζίνα κυκλώθηκαν την ώρα του φαγητου και των διηγήσεων για τις σφαγές που έκαναν κατά του Ελληνικού πληθυσμού και για τους βιασμούς που διέπραξαν απέναντι σε Ελληνοπούλες πριν τις εκτελέσουν. Όλοι τους κατακρεουργήθηκαν μαζικα από τους άνδρες του Κονδύλη, ενω ο αρχηγός τους, Ταγματάρχης Ναχρί Μπέης, εκτελέστηκε με στομωμένο μαχαιρι απο εναν Λαρισαίο, κατ’εντολήν και παρουσία του Κονδύλη.

"Μετα την εξόντωση των αιμοβορων νομάδων, ο Ελληνικος Στρατος επέπεσε με ορμή σε όλα τα Τουρκικά χωρια της κοιλαδας του κάτω Μαιάνδρου, αφανίζοντας τα παντα: Άνδρες, γυναίκες και παιδιά σφαγιάστηκαν, μετά απο ρητές εντολές του Θεσσαλου Διοικητή, που αγνόησε κάθε εντολή του Γενικού Επιτελείου για «σύνεση» και παρά τις διαμαρτυρίες των Ιταλών προς την Διοίκηση της Στρατιάς στην Σμύρνη, που ηταν φανερό τι άθλιο ρολο έπαιζαν παρότι δήθεν «σύμμαχοι» στον Α’ ΠΠ. Ο Κονδύλης δεν καταλάβαινε τίποτα.

Τζαμιά κάηκαν μαζι με τους Χοτζάδες μεσα, ενώ σε αυτές τις επιχειρήσεις διακριθηκε ενας Μικρασιάτης Ιερέας, ο Παπα-Λάμπρος απο το Αιδίνι, που έπειτα απο την φρικτη σφαγή των τεσσάρων παιδιών του στο Αιδινι (μάλιστα οι σαδιστές Τσέτες ειχαν παλουκώσει την μεγαλύτερη του κόρη, Ευλαμπία, με το…κοντάρι της Ελληνικής Σημαίας) ήταν πλέον εκτός εαυτού. Με ενα μικρό τσεκούρι και ενα χασαπομάχαιρο ακολουθούσε έχοντας σχεδόν χάσει τα λογικά του τον Ελληνικό Στρατό και έμπαινε μεσα στα σπίτια των Τούρκων χωρικών με ορμή «κομματιάζοντας τους πάντες αδιακρίτως», ενώ έκοψε τον λαιμο και ενός απο τους πιο επιφανείς Τούρκους Ιμάμηδες της περιοχής του Αιδινίου, που έμαθε από τους ίδιους τους Τούρκους της περιοχής ότι τους ξεσήκωνε στις σφαγές.

Ο Συνταγματάρχης Σταυριανόπουλος, Διοικητής του 1/38  που αποβιβάστηκε πρώτος στις 2 Μαΐου 1919 στην Σμύρνη, πλησιάζοντας στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Ντεμερτζίκ, είδε κάποιους Τούρκους μαζεμένους να συζητούν. Γύρισε τότε και είπε στον Μικρασιάτη Δημοσιογράφο που τον συνόδευε: "Αυτό που είδα τώρα θα το θυμάμαι. Νόμιζα ότι δεν είχε μείνει ούτε ρουθούνι Τούρκου ζωντανού, από κει που πέρασε ο Κονδύλης με τους Θεσσαλούς του".

Τα θύματα των Τουρκων ξεπέρασαν τους 500 ενοπλους και πανω απο 2.000 αμαχους το μεγαλύτερο μέρος των οποίων όμως, παρότι δήθεν άμαχοι, είχαν λάβει μέρος στις σφαγές των Ελλήνων.
Έτσι η περιοχη του Αιδινιου ηρέμησε για τρια (!) ολοκληρα χρονια.

Ο Κονδυλης ξαναπερασε τον ποταμό, με μια καταματωμένη στολη και κρατωντας ενα μακρύ ραβδι, ενω οι αδάμαστοι Θεσσαλοι πισω του «κραύγαζαν απο άγρια χαρα».

Κι όταν κάποια στιγμή ανώτερος Ιταλός αξιωματικός επισκέφθηκε τον Διοιηκή της 1^ης Μεραρχίας Ζαφειρίου, για να διαμαρτυρηθεί για την επιχείρηση του Κονδύλη μέσα στην Ιταλική Ζώνη Ευθύνης, ο Ζαφειρίου που ήξερε τι είχε συμβεί τον ρώτησε:
«Κύριε Κονδύλη, ό κύριος ταγματάρχης απ’ εδώ παραπονείται, ότι έκυνηγήσατε τούς Τσέτες εντός της ιταλικής ζώνης κι έκάψατε 7 χωριά!»

Τότε ο Κονδύλης, μέ ζωηρή φωνή και μάτι που γυάλιζε, έτοιμος γιά καυγά, απάντησε:
«Νά πήτε σ’ αυτόν τόν κύριον ότι, εφόσον προστατεύουν τούς Τούρκους καί τούς άφήνουν ελευθέρους νά μας χτυπούν, θά κάψω όχι εφτά, άλλά δεκαεφτά χωριά, εστω κι άν χρειασθή νά φθάσω μέχρι την Βαβυλώνα».

Ο Συνταγματάρχης Κονδύλης ηταν απο τους ελάχιστους Έλληνες στην Ελληνικη Ιστορια που είχαν καταλάβει την ιδιοσυγκρασία των Τούρκων, τον φόβο των Τούρκων στην δύναμη και την αποφασιστικότητα και έδρασε αναλόγως. Είχε καταλάβει την θρασυδειλία του Τούρκου και τον τσάκισε!

Το αποτέλεσμα μετά απο τις επιχειρησεις του Κονδύλη στην περιοχή Μαίνανδρου: Πλήρης ηρεμία…".

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 9/6/2020