Πόσες φορές δεν κάθησα να σου γράψω
Έλληνα… και δεν έβρισκα πως να ξεκινήσω.
Πόσες φορές δεν έχεις ιδέα…
Από πού να ξεκινήσω και που να διαβώ με την πένα μου!
Τα κατορθώματα σου, στην γη μοναδικά. Ναι μοναδικά.
Κατορθώματα και καλά και κακά.
Γιατί θέλει προσπάθεια να κάνεις και το μέγιστο κακό.
Επιτεύγματα και Καταστροφές.
Και ξέρεις Έλληνα κάτι;
Είναι το DNA σου τέτοιο! Και κυνηγάει και τον Βορειοηπειρώτη και τον Σαλονικιό και τον Εβρίτη, και τον Κερκυραίο και τον Πελοπονήσιο και τον Αθηναίο και τον Κρητικό και τον Χιώτη και τον Κύπριο.
Πολλές φορές, άνοιξα την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» και ένιωσα να κάνω σκωτσέζικο ντους.
Από την μια άνισες Μάχες που έδειχνες το μεγαλείο της ψυχής σου, την μαγκιά σου, τον τσαμπουκά σου, τον αντριλίκι σου… και από την άλλη την ψοφοδεή πλευρά σου!
Αυτή που έγλυφε κατακτητές, κατέδιδε στους εχθρούς τους συντρόφους, έδειχνε κρυφά μονοπάτια στον εχθρό…
Κουράστηκα ρε Έλληνα. Ειλικρινά κουράστηκα.
Σε μελετώ πάντα. Κάθε σου βήμα. Και ξέρεις ανακάλυψα πολλά για σένα.
Πρώτα από όλα κατάλαβα ότι εσύ που ανακάλυψες την Δημοκρατία, δεν σου ταιριάζει σαν Πολίτευμα. Ναι σωστά άκουσες…
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί την θεωρείς ισότιμη της Αναρχίας.
Κάνεις κάτι παράνομο, σου κάνει κάποιος μια παρατήρηση και αμέσως η απάντηση είναι «Δημοκρατία έχουμε»! Ποια Δημοκρατία έχουμε; Αυτήν που καταπατάει τα δικά μου δικαιώματα για να μπορείς να κάνεις ότι βλακεία θέλεις και να νιώθεις «ελεύθερος δημοκράτης»;
Αν κάποιος πει κάτι αρνητικό για σένα, αμέσως εκνευρίζεσαι! Η μόνιμη επωδός είναι : «Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς για το άτομό μου;» ενώ όταν εσύ πεις κάτι αρνητικό ή κριτικάρεις κάποιον και εκείνος αντιδράσει, αμέσως θα πεις: «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχει λογοκρισία»!
Πετάς μια μπανανόφλουδα στον δρόμο γιατί πληρώνεις στον δήμο να έχει οδοκαθαριστές και αν κάποιος σου κάνει παρατήρηση, απαντάς ότι το κάνεις γιατί αν παντού είναι καθαρά, δεν θα χρειάζονται οδοκαθαριστές και δεν θέλεις να χάσουν την δουλειά τους. Αλτρουϊστής δηλαδή! Την απάντηση την έχεις πάντα έτοιμη.
Έχεις στο μυαλό σου ένα συγκεκριμένο Κυβερνητικό μοντέλο. Οτιδήποτε άλλο είναι μπούρδες. Και είσαι έτοιμος να χαλάσεις τις σχέσεις σου ακόμα και με φίλους που σε αγαπούν, γιατί δεν συμμερίζονται το δικό σου Κυβερνητικό μοντέλο.
Βέβαια καθημερινά, βρίζεις το Σύστημα. Το σύστημα των βολεψάκηδων, των γνωστών, των κολλητών…
Μόλις δεις όμως κλήση (τίκετ) στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου, αμέσως σκέφτεσαι ποιόν αστυνομικό γνωρίζεις αν η κλήση είναι από τροχαίο ή ποιόν δημοτικό σύμβουλο γνωρίζεις αν η κλήση είναι από δημοτικό αστυνομικό, για να στην «σβήσει»!
Βρίζεις γιατί το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας σου σε στέλνει για εξετάσεις μετά από ένα χρόνο, επειδή Κύριος οίδε πόσοι «γνωστοί γιατρών» σε …προσπέρασαν παράνομα στην λίστα, αλλά μόλις βρεις γιατρό που ήσασταν κάποτε συμμαθητές, κατευθείαν του κλαίγεσαι για να σε βάλει μπροστά μπροστά επικαλούμενος την παιδική σας φιλία… ασχέτως αν τον είχες ταράξει στις καρπαζιές τότε γιατί ήταν σπασίκλας!
Δεν πας σε μια παρουσίαση βιβλίου, γιατί λες «ποιος σηκώνεται από τον καναπέ τώρα;» αλλά θα πας στον Ρέμο να τον γεμίσεις γαρύφαλλα λες και είναι Επιτάφιος! Και θα κάτσεις μέχρι το πρωΐ… ξεχνώντας ότι έχεις και μια δουλειά και αυτός ο «ελεεινός» ο προϊστάμενος, δεν θέλει να αργείς!
Μουντζώνεις με την ψυχή σου όταν βλέπεις ένα αντιπαθή πολιτικό στην τηλεόραση, αλλά αν τυχόν και τον συναντήσεις όταν κάνεις την βόλτα σου, θα στριμωχθείς να του σφίξεις το χέρι!
Και φτάνουμε στο σημείο κλειδί…
Το πώς ψηφίζεις!
Ένας λόγος που επιμένω Έλληνα ότι δεν σου ταιριάζει η Δημοκρατία σαν πολίτευμα, είναι το γεγονός ότι δεν ξέρεις να ψηφίζεις.
Δεν ξέρεις να ψηφίζεις σημαίνει ότι δεν ξέρεις πώς να ψηφίσεις, ποιόν να ψηφίσεις, γιατί να τον ψηφίσεις…
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα.
Κάποτε τα πολύ παλιά τα χρόνια, όταν οι κάτοικοι των Αθηνών είχαν την πατέντα του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, κάθε φορά που ψήφιζαν, έκαναν και μια «πατάτα».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ψηφοφορία για τον Αριστείδη τον Δίκαιο.
Κάποιος ψήφισε να εξοριστεί ισοβίως από τον τόπο του, πράγμα άκρως ατιμωτικό για την τότε εποχή. Να στερηθεί το δικαίωμά του να ζει στον τόπο του.
Κι όμως ο άλλος το ψήφισε. Κάποιος τότε σκέφτηκε «μα καλά κάποιον λόγο θα έχει!». Και πήγε και τον ρώτησε.
- Γιατί ψήφισες να εξοριστεί ο Αριστείδης με το να γράψεις το όνομά του στο όστρακο; (όστρακο = το ψηφοδέλτιο της εποχής)
Η απάντηση ήταν: «Γιατί βαρέθηκα να ακούω όλους να τον αποκαλούν ΔΙΚΑΙΟ»!
Και ο Αριστείδης… εξορίστηκε!
Και πάμε στα νεώτερα χρόνια. Και βλέπουμε την μία τετραετία ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος να παίρνει 55% και να ανακηρύσσεται ΘΕΟΣ
Την επόμενη τετραετία βλέπουμε να πέφτει στο 40% ώστε την αμέσως επόμενη ο κύριος αντίπαλός του εκλέγεται με 46% και να του παίρνει τον Θρόνο του Θεού, αλλά όχι στην Βασιλεία των Ουρανών αλλά στον μάταιο κόσμο των ανθρώπων.
Ο νέος Θεός, ονόματι Ανδρέας Παπανδρέου, αφού την επόμενη τετραετία πέφτει στο 40%, περιμένει την αμέσως επόμενη, για να δει πλέον τον αντίπαλό του που ακούει στο όνομα Μητσοτάκης να παίρνει 44% και να γίνεται πλέον αυτός Θεός.
Περνά ξανά ο καιρός και ο Μητσοτάκης βλέπει με λύπη του έναν πρώην αρχιερέα (της λεγόμενης διαπλοκής) ονόματι Σημίτη να παίρνει πιά αυτός το 44% !!!
Άντε να δούμε λες από μέσα σου. Κι όμως, περνάει περνάει η μέλισσα με τα μελισσόπουλα και με τα κλεφτόπουλα και μετά από άλλη μια τετραετία, έρχεται ένας νέος Σωτήρ, που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής ο νεώτερος και παίρνει αυτός πια το 44%...
Τι είναι αυτό το 44% ρε Έλληνα. Σαν το αγαπημένο σου νούμερο είναι. Να το παίξεις στο τζόκερ μπας και δεις «άσπρη μέρα», γιατί όταν το βγάζεις στις εκλογές μας στέλνεις στον Καιάδα όπου πάντα μας σώνει την «τελευταία στιγμή» ο λεγόμενος «Θεός της Ελλάδας».
Και μετά τον Καραμανλή τον νεώτερο, νάτος ο έτερος Καππαδόκης. Ονομάζεται Γιωργάκης. Όχι στο επώνυμο. Στο όνομα. Κι αυτό γιατί λόγω της έμφυτης βλακείας του δεν κατάφερε να γίνει ποτέ Γιώργος. Αλλά εσύ Έλληνα, το δίνεις αυτού πλέον το 44%... Πάλι 44%....
Λες και είναι ένα κλειστό Club αυτοί οι ψηφοφόροι και κάθε φορά αποφασίζουν ποιόν θα ψηφίζουν μονοκούκι!
Αλλά και σύ Γιωργάκη δεν φτούρησες… Κλάταρες νωρίς νωρίς…
Και στην θέση σου ήλθε ο άλλος, μετά ο άλλος και τώρα ο ΑΡΧΙΨΕΥΤΗΣ των τριών Ηπείρων και πέντε Θαλασσών, ονόματι Τσίπρας.
Και τον ψήφισες και με τα δύο σου χέρια.
Και την πάτησες. Γιατί μιάς και αποφάσισες ότι είσαι «κοψωχέρης» δηλαδή από αυτούς που μετά τις εκλογές λένε «τι βλακεία που ψήφισα τον τάδε ή τον δείνα» και καταλήγουν «δεν μου κοβόταν καλύτερα το χέρι;» τι ήθελες να ψηφίσεις και με τα δύο σου χέρια;
Όταν ψηφίζεις με το ένα χέρι, λες «δεν μου κοβόταν το χέρι την ώρα που τον ψήφιζα!» και το πολύ πολύ να χάσεις το ένα χέρι.
Αλλά όταν ψηφίζεις και με τα δυό σου χέρια κάποιον… την πάτησες, αν σου βγει «σάπιο το καρπούζι»! Θα πρέπει να αρχίσεις να εκπαιδεύεσαι να πιάνεις το πιρούνι με τα πόδια…
Και ξέρεις γιατί γίνονται όλα αυτά…
Για δύο λόγους: είσαι επιρρεπής προς την καλοπέραση και δεν έχεις υπομονή.
Είναι σαν να χτίζεις ένα σπίτι.
Προσλαμβάνεις έναν εργολάβο που σου λέει ότι κάνει πολλή καλή δουλειά.
Συμφωνείς να του δώσεις την εργολαβία και του δίνεις τα σχέδια που θέλεις.
Εεε εκείνος φέρνει τις σκαλωσιές του, τις μπετονιέρες του, τις παλέττες με τα τσιμέντα, με τα τούβλα, ξεφορτώνει το φορτηγό την άμμο, φέρνει τα καλούπια του.
Και ξεκινάει.
Ξυπνάς ένα πρωΐ, βλέπεις τον κακό χαμό στο οικόπεδο που χτίζεις και αρχίζεις: «Mα τι κάνεις εδώ χριστιανέ μου; Χάλια τα έκανες! Γέμισες τον τόπο παλέττες. Τι είναι αυτά τα τσιμέντα έξω. Τι είναι αυτά τα ξύλα; Τι είναι αυτά τα πεταμένα νάϋλον;
Άσε άσε δεν κάνεις καλή δουλειά!
Και τον σταματάς και ψάχνεις για καινούργιο εργολάβο…
Αυτό κάνεις. Και για αυτό δεν έχεις ακόμα σπίτι…
Αν πέσεις στα χέρια κανενός «πονηρού» εργολάβου που σε κατάλαβε τι «σπαστικός» είσαι και χωρίς υλικά, όλο κάνει ότι κατασκευάζει κάτι, αλλά αποτέλεσμα μηδέν, αρκούμενος που χαίρεσαι να βλέπεις το οικόπεδο καθαρό… Άντε να χάσεις καμμιά τετραετία ή πενταετία αν χτίζεις στην Κύπρο.
Απλά δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ χάνεις χρόνο, ενώ όλοι οι γείτονές σου εκμεταλλεύονται μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αυτός είσαι Έλληνα…
Φτηνός στα λάχανα και ακριβός στις λαχανίδες…
Εγώ δεν θα στο ξαναπώ. Μην κολλάς στις λέξεις.
Η Δημοκρατία θέλει μυαλό για να λειτουργήσει.
Είναι κάτι σαν κι αυτό που έλεγε και η γιαγιά μου: «τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν κι επιδέξιους πισινούς»!
Να το θυμάσαι αυτό.
Και να το θυμηθείς τι σου είπα, την επόμενη φορά που θα με πεις …φασίστα!
Γιατί μάλλον είσαι πιο φασίστας από ότι νομίζεις…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΜΑΧΗ-FREE PRESS" ΤΗΝ 10/12/2017
Πόσες φορές δεν έχεις ιδέα…
Από πού να ξεκινήσω και που να διαβώ με την πένα μου!
Τα κατορθώματα σου, στην γη μοναδικά. Ναι μοναδικά.
Κατορθώματα και καλά και κακά.
Γιατί θέλει προσπάθεια να κάνεις και το μέγιστο κακό.
Επιτεύγματα και Καταστροφές.
Και ξέρεις Έλληνα κάτι;
Είναι το DNA σου τέτοιο! Και κυνηγάει και τον Βορειοηπειρώτη και τον Σαλονικιό και τον Εβρίτη, και τον Κερκυραίο και τον Πελοπονήσιο και τον Αθηναίο και τον Κρητικό και τον Χιώτη και τον Κύπριο.
Πολλές φορές, άνοιξα την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» και ένιωσα να κάνω σκωτσέζικο ντους.
Από την μια άνισες Μάχες που έδειχνες το μεγαλείο της ψυχής σου, την μαγκιά σου, τον τσαμπουκά σου, τον αντριλίκι σου… και από την άλλη την ψοφοδεή πλευρά σου!
Αυτή που έγλυφε κατακτητές, κατέδιδε στους εχθρούς τους συντρόφους, έδειχνε κρυφά μονοπάτια στον εχθρό…
Κουράστηκα ρε Έλληνα. Ειλικρινά κουράστηκα.
Σε μελετώ πάντα. Κάθε σου βήμα. Και ξέρεις ανακάλυψα πολλά για σένα.
Πρώτα από όλα κατάλαβα ότι εσύ που ανακάλυψες την Δημοκρατία, δεν σου ταιριάζει σαν Πολίτευμα. Ναι σωστά άκουσες…
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί την θεωρείς ισότιμη της Αναρχίας.
Κάνεις κάτι παράνομο, σου κάνει κάποιος μια παρατήρηση και αμέσως η απάντηση είναι «Δημοκρατία έχουμε»! Ποια Δημοκρατία έχουμε; Αυτήν που καταπατάει τα δικά μου δικαιώματα για να μπορείς να κάνεις ότι βλακεία θέλεις και να νιώθεις «ελεύθερος δημοκράτης»;
Αν κάποιος πει κάτι αρνητικό για σένα, αμέσως εκνευρίζεσαι! Η μόνιμη επωδός είναι : «Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς για το άτομό μου;» ενώ όταν εσύ πεις κάτι αρνητικό ή κριτικάρεις κάποιον και εκείνος αντιδράσει, αμέσως θα πεις: «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχει λογοκρισία»!
Πετάς μια μπανανόφλουδα στον δρόμο γιατί πληρώνεις στον δήμο να έχει οδοκαθαριστές και αν κάποιος σου κάνει παρατήρηση, απαντάς ότι το κάνεις γιατί αν παντού είναι καθαρά, δεν θα χρειάζονται οδοκαθαριστές και δεν θέλεις να χάσουν την δουλειά τους. Αλτρουϊστής δηλαδή! Την απάντηση την έχεις πάντα έτοιμη.
Έχεις στο μυαλό σου ένα συγκεκριμένο Κυβερνητικό μοντέλο. Οτιδήποτε άλλο είναι μπούρδες. Και είσαι έτοιμος να χαλάσεις τις σχέσεις σου ακόμα και με φίλους που σε αγαπούν, γιατί δεν συμμερίζονται το δικό σου Κυβερνητικό μοντέλο.
Βέβαια καθημερινά, βρίζεις το Σύστημα. Το σύστημα των βολεψάκηδων, των γνωστών, των κολλητών…
Μόλις δεις όμως κλήση (τίκετ) στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου, αμέσως σκέφτεσαι ποιόν αστυνομικό γνωρίζεις αν η κλήση είναι από τροχαίο ή ποιόν δημοτικό σύμβουλο γνωρίζεις αν η κλήση είναι από δημοτικό αστυνομικό, για να στην «σβήσει»!
Βρίζεις γιατί το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας σου σε στέλνει για εξετάσεις μετά από ένα χρόνο, επειδή Κύριος οίδε πόσοι «γνωστοί γιατρών» σε …προσπέρασαν παράνομα στην λίστα, αλλά μόλις βρεις γιατρό που ήσασταν κάποτε συμμαθητές, κατευθείαν του κλαίγεσαι για να σε βάλει μπροστά μπροστά επικαλούμενος την παιδική σας φιλία… ασχέτως αν τον είχες ταράξει στις καρπαζιές τότε γιατί ήταν σπασίκλας!
Δεν πας σε μια παρουσίαση βιβλίου, γιατί λες «ποιος σηκώνεται από τον καναπέ τώρα;» αλλά θα πας στον Ρέμο να τον γεμίσεις γαρύφαλλα λες και είναι Επιτάφιος! Και θα κάτσεις μέχρι το πρωΐ… ξεχνώντας ότι έχεις και μια δουλειά και αυτός ο «ελεεινός» ο προϊστάμενος, δεν θέλει να αργείς!
Μουντζώνεις με την ψυχή σου όταν βλέπεις ένα αντιπαθή πολιτικό στην τηλεόραση, αλλά αν τυχόν και τον συναντήσεις όταν κάνεις την βόλτα σου, θα στριμωχθείς να του σφίξεις το χέρι!
Και φτάνουμε στο σημείο κλειδί…
Το πώς ψηφίζεις!
Ένας λόγος που επιμένω Έλληνα ότι δεν σου ταιριάζει η Δημοκρατία σαν πολίτευμα, είναι το γεγονός ότι δεν ξέρεις να ψηφίζεις.
Δεν ξέρεις να ψηφίζεις σημαίνει ότι δεν ξέρεις πώς να ψηφίσεις, ποιόν να ψηφίσεις, γιατί να τον ψηφίσεις…
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα.
Κάποτε τα πολύ παλιά τα χρόνια, όταν οι κάτοικοι των Αθηνών είχαν την πατέντα του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, κάθε φορά που ψήφιζαν, έκαναν και μια «πατάτα».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ψηφοφορία για τον Αριστείδη τον Δίκαιο.
Κάποιος ψήφισε να εξοριστεί ισοβίως από τον τόπο του, πράγμα άκρως ατιμωτικό για την τότε εποχή. Να στερηθεί το δικαίωμά του να ζει στον τόπο του.
Κι όμως ο άλλος το ψήφισε. Κάποιος τότε σκέφτηκε «μα καλά κάποιον λόγο θα έχει!». Και πήγε και τον ρώτησε.
- Γιατί ψήφισες να εξοριστεί ο Αριστείδης με το να γράψεις το όνομά του στο όστρακο; (όστρακο = το ψηφοδέλτιο της εποχής)
Η απάντηση ήταν: «Γιατί βαρέθηκα να ακούω όλους να τον αποκαλούν ΔΙΚΑΙΟ»!
Και ο Αριστείδης… εξορίστηκε!
Και πάμε στα νεώτερα χρόνια. Και βλέπουμε την μία τετραετία ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος να παίρνει 55% και να ανακηρύσσεται ΘΕΟΣ
Την επόμενη τετραετία βλέπουμε να πέφτει στο 40% ώστε την αμέσως επόμενη ο κύριος αντίπαλός του εκλέγεται με 46% και να του παίρνει τον Θρόνο του Θεού, αλλά όχι στην Βασιλεία των Ουρανών αλλά στον μάταιο κόσμο των ανθρώπων.
Ο νέος Θεός, ονόματι Ανδρέας Παπανδρέου, αφού την επόμενη τετραετία πέφτει στο 40%, περιμένει την αμέσως επόμενη, για να δει πλέον τον αντίπαλό του που ακούει στο όνομα Μητσοτάκης να παίρνει 44% και να γίνεται πλέον αυτός Θεός.
Περνά ξανά ο καιρός και ο Μητσοτάκης βλέπει με λύπη του έναν πρώην αρχιερέα (της λεγόμενης διαπλοκής) ονόματι Σημίτη να παίρνει πιά αυτός το 44% !!!
Άντε να δούμε λες από μέσα σου. Κι όμως, περνάει περνάει η μέλισσα με τα μελισσόπουλα και με τα κλεφτόπουλα και μετά από άλλη μια τετραετία, έρχεται ένας νέος Σωτήρ, που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής ο νεώτερος και παίρνει αυτός πια το 44%...
Τι είναι αυτό το 44% ρε Έλληνα. Σαν το αγαπημένο σου νούμερο είναι. Να το παίξεις στο τζόκερ μπας και δεις «άσπρη μέρα», γιατί όταν το βγάζεις στις εκλογές μας στέλνεις στον Καιάδα όπου πάντα μας σώνει την «τελευταία στιγμή» ο λεγόμενος «Θεός της Ελλάδας».
Και μετά τον Καραμανλή τον νεώτερο, νάτος ο έτερος Καππαδόκης. Ονομάζεται Γιωργάκης. Όχι στο επώνυμο. Στο όνομα. Κι αυτό γιατί λόγω της έμφυτης βλακείας του δεν κατάφερε να γίνει ποτέ Γιώργος. Αλλά εσύ Έλληνα, το δίνεις αυτού πλέον το 44%... Πάλι 44%....
Λες και είναι ένα κλειστό Club αυτοί οι ψηφοφόροι και κάθε φορά αποφασίζουν ποιόν θα ψηφίζουν μονοκούκι!
Αλλά και σύ Γιωργάκη δεν φτούρησες… Κλάταρες νωρίς νωρίς…
Και στην θέση σου ήλθε ο άλλος, μετά ο άλλος και τώρα ο ΑΡΧΙΨΕΥΤΗΣ των τριών Ηπείρων και πέντε Θαλασσών, ονόματι Τσίπρας.
Και τον ψήφισες και με τα δύο σου χέρια.
Και την πάτησες. Γιατί μιάς και αποφάσισες ότι είσαι «κοψωχέρης» δηλαδή από αυτούς που μετά τις εκλογές λένε «τι βλακεία που ψήφισα τον τάδε ή τον δείνα» και καταλήγουν «δεν μου κοβόταν καλύτερα το χέρι;» τι ήθελες να ψηφίσεις και με τα δύο σου χέρια;
Όταν ψηφίζεις με το ένα χέρι, λες «δεν μου κοβόταν το χέρι την ώρα που τον ψήφιζα!» και το πολύ πολύ να χάσεις το ένα χέρι.
Αλλά όταν ψηφίζεις και με τα δυό σου χέρια κάποιον… την πάτησες, αν σου βγει «σάπιο το καρπούζι»! Θα πρέπει να αρχίσεις να εκπαιδεύεσαι να πιάνεις το πιρούνι με τα πόδια…
Και ξέρεις γιατί γίνονται όλα αυτά…
Για δύο λόγους: είσαι επιρρεπής προς την καλοπέραση και δεν έχεις υπομονή.
Είναι σαν να χτίζεις ένα σπίτι.
Προσλαμβάνεις έναν εργολάβο που σου λέει ότι κάνει πολλή καλή δουλειά.
Συμφωνείς να του δώσεις την εργολαβία και του δίνεις τα σχέδια που θέλεις.
Εεε εκείνος φέρνει τις σκαλωσιές του, τις μπετονιέρες του, τις παλέττες με τα τσιμέντα, με τα τούβλα, ξεφορτώνει το φορτηγό την άμμο, φέρνει τα καλούπια του.
Και ξεκινάει.
Ξυπνάς ένα πρωΐ, βλέπεις τον κακό χαμό στο οικόπεδο που χτίζεις και αρχίζεις: «Mα τι κάνεις εδώ χριστιανέ μου; Χάλια τα έκανες! Γέμισες τον τόπο παλέττες. Τι είναι αυτά τα τσιμέντα έξω. Τι είναι αυτά τα ξύλα; Τι είναι αυτά τα πεταμένα νάϋλον;
Άσε άσε δεν κάνεις καλή δουλειά!
Και τον σταματάς και ψάχνεις για καινούργιο εργολάβο…
Αυτό κάνεις. Και για αυτό δεν έχεις ακόμα σπίτι…
Αν πέσεις στα χέρια κανενός «πονηρού» εργολάβου που σε κατάλαβε τι «σπαστικός» είσαι και χωρίς υλικά, όλο κάνει ότι κατασκευάζει κάτι, αλλά αποτέλεσμα μηδέν, αρκούμενος που χαίρεσαι να βλέπεις το οικόπεδο καθαρό… Άντε να χάσεις καμμιά τετραετία ή πενταετία αν χτίζεις στην Κύπρο.
Απλά δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ χάνεις χρόνο, ενώ όλοι οι γείτονές σου εκμεταλλεύονται μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αυτός είσαι Έλληνα…
Φτηνός στα λάχανα και ακριβός στις λαχανίδες…
Εγώ δεν θα στο ξαναπώ. Μην κολλάς στις λέξεις.
Η Δημοκρατία θέλει μυαλό για να λειτουργήσει.
Είναι κάτι σαν κι αυτό που έλεγε και η γιαγιά μου: «τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν κι επιδέξιους πισινούς»!
Να το θυμάσαι αυτό.
Και να το θυμηθείς τι σου είπα, την επόμενη φορά που θα με πεις …φασίστα!
Γιατί μάλλον είσαι πιο φασίστας από ότι νομίζεις…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΜΑΧΗ-FREE PRESS" ΤΗΝ 10/12/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου