ΑΠΕΙΘΑΡΧΗΣΕ Ο ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΑΠΑΓΟΥ;

 Τις Μερες αυτες θα βγουν αρκετοι "επαΐοντες ιστορικοι αναλυτες" της οκας, ιδεοληπτικοι ανιστορητοι η και εντεταλμενοι Αριστερο-φιλελεδες και θα προσπαθησουν να διαστρέβλωσουν την ιστορικη αληθεια ενω θα υπαρξουν ακομη περισοτεροι "παπαγαλοι" που θα χαψουν και θα προωθουν τις ανοησιες τους.

Το γνωστο δηλαδη παραμυθι οτι ταχα η "ηττοπαθης" Ελληνικη Ηγεσια Μεταξα-Παπαγου δεν πιστεψε ποτε στη Νικη και ειχε αποφασισει και διεταξε την 8η Μεραρχια του Κατσιμητρου να ριξει μονο μερικες τουφεκιες στην Ηπειρο για να σωσει τα προσχηματα και να υποχωρισει στη Γραμμή Αραχθος-Ζυγος Μετσοβου, παραχωρόντας εθνικο εδαφος στον εχθρο ενω τη κατασταση εσωσε ταχα ο "απειθαρχος" Κατσιμητρος που παρακουσε τη διαταγη και εμεινε και εδωσε την Μαχη στη γραμμη ΕΛΑΙΑ-ΚΑΛΑΜΑ σωζοντας τελικα τη τιμη των Ελληνικων Όπλων ...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΟΗΣΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΥΡΙΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΜΠΑΡΟΥΦΑΣ ....

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Το ΓΕΣ, που παρακολουθούσε συνεχώς την κατάσταση στην Αλβανία, εκτίμησε – ορθώς – ότι η κυρία προσπάθεια των Ιταλών θα κατευθυνόταν προς την Ήπειρο και όχι προς τη Δυτική Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη. Εκτίμησε δηλαδή ότι ο Κατσιμήτρος και οι Ηπειρώτες του θα δεχόντουσαν το κύριο βάρος της ιταλικής επιθέσεως. Στις 24 Αυγούστου αποστέλλονται στον Κατσιμήτρο νέες οδηγίες επιχειρήσεων, στο τέλος των οποίων αναγράφεται:

«Αναγνωρίζεται η δυσχερής θέσις εις την οποία ευρίσκεται η Μεραρχία. Η Κυβέρνησις δεν αναμένει βεβαίως παρά της Μεραρχίας νίκας, δεδομένης της αριθμητικής υπεροχής του αντιπάλου, αναμένει όμως εκ ταύτης να σώσει την τιμήν των ελληνικών όπλων. Και προς τούτο δύναται ο διοικητής της Μεραρχίας να θέσει τα δυνάμεις αυτής όπως αυτός νομίζει καλύτερον».

Η διαταγή αυτή ειναι το σημειο οπου πατουν οι διαφοροι σημερα δολοφονοι της ιστοριας και μιλουν για «ηττοπαθή» Ηγεσία, η οποία ήθελε απλώς να «πέσουν μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων». Πρόκειται όμως για προφανή διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Οι επικριτές της Ηγεσίας αποσιωπούν εσκεμμένως ότι ο Παπάγος εξέδωσε στις 16 Σεπ 1940, διαταγή στην οποία, μεταξύ των άλλων, καθορίζει ότι:

«Η τιμή των ελληνικών όπλων απαιτεί όπως οιονδήποτε τμήμα σε οιανδήποτε κατάστασιν και αν ευρεθεί, οφείλει να πολεμήσει μέχρι και του τελευταίου ανδρός και του τελευταίου φυσιγγίου».

Η φράση ότι «δεν αναμένονται από την Μεραρχία νίκες», σε συνδυασμό με την πρωτοβουλία που παρεσχέθη στον διοικητή της, κάλυπτε πλήρως τον Κατσιμήτρο ό,τι και αν έκανε. Αφέθηκε λοιπόν στον Μέραρχο η απόφαση, γιατί κανείς δεν γνώριζε τι συμβαίνει στον τομέα του καλύτερα από εκείνον. Ο Αρχιστράτηγος του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και αυτό προκύπτει από προσωπική επιστολή με ημερομηνία 22 Αυγ 1940, στην οποία του έγραφε:

«Αγαπητέ Κατσιμήτρο, (…) Επιθυμώ να γνωρίζεις ότι τόσον η Κυβέρνησις όσον και εγώ σε περιβάλλομεν μετ’ απολύτου εμπιστοσύνης και πλήρους εκτιμήσεως. (…) Σε ασπάζομαι εγκαρδίως. Αλέξανδρος Παπάγος.»

Θα πρέπει εξαρχής να επισημανθεί ότι οι αρθρογραφούντες περί της «απείθειας» του Κατσιμήτρου –που προφανώς κάτι άκουσαν, κάτι διάβασαν- ξεκινούν από την λανθασμένη άποψη ότι το Σχέδιο του Γενικού Στρατηγείο προέβλεπε παραχώρηση εθνικού εδάφους. Η πραγματικότητα είναι ότι τα Σχέδια ΙΒα και ΙΒβ προέβλεπαν προωθημένη άμυνα, χωρίς παραχώρηση εθνικού εδάφους. Η απόφαση αυτή του Παπάγου απεδείχθη από το αποτέλεσμα επιτυχέστατη, διότι απέκρουσε τον εισβολέα κατά το δυνατό πλησιέστερα προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα και κάλυψε πλήρως τη γενική επιστράτευση και τη στρατηγική συγκέντρωση των ελληνικών δυνάμεων.

Ο Κατσιμήτρος δεν ήταν απλώς ένας ικανότατος στρατηγός. Ήταν δεμένος με τη Μεραρχία του αλλά και με τη γη της Ηπείρου. Από το 1938, που ανέλαβε τη διοίκηση της VIIIης Μεραρχίας είχε αφιερωθεί στο να καταστήσει την Ήπειρο αληθινό προμαχώνα. Στο πλαίσιο της ελευθερίας αποφάσεως που του παρείχαν το Σχέδιο Επιχειρήσεων και οι Οδηγίες του Γενικού Στρατηγείου, επέλεξε να αμυνθεί επί της Γραμμής ΕΛΑΙΑ-ΚΑΛΑΜΑΣ. Δεν παρέβη καμία διαταγή, ούτε θα τις παρέβαινε αν συμπτυσσόταν στη Γραμμή ΑΡΑΧΘΟΣ-ΖΥΓΟΣ ΜΕΤΣΟΒΟΥ. Την απόφασή του αυτή την ανέφερε στο ΓΕΣ, κατά τα προβλεπόμενα, και εγκρίθηκε. Έτσι γίνεται στο Στρατό. Κανείς δεν κάνει του κεφαλιού του.

Τις παραμονές της ιταλικής επιθέσεως τηλεφωνεί στον αρμόδιο επιτελή του ΓΕΣ, στον οποίο λέγει τα εξής:

«Αναφέρατε παρακαλώ στον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ ότι, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αύριον την πρωίαν ή κατά τη διάρκεια της νυκτός 27 προς 28 Οκτωβρίου θα έχωμεν ιταλικήν επίθεσιν. Η Μεραρχία θα εκτελέσει το καθήκον της προς την πατρίδα, συμφώνως προς τας διαταγάς και οδηγίας του Γενικού Επιτελείου. Δύναμαι να βεβαιώσω υπευθύνως τον κ. Αρχηγόν ΓΕΣ – και τονίζω τούτο ιδιαιτέρως – ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί από το Καλπάκι.»

Τι πιο προφανές; Ο ίδιος ο Κατσιμήτρος, πρώτον λέγει ότι θα εφαρμόσει τις διαταγές και οδηγίες του Γενικού Επιτελείου, και δεύτερον αναφέρει την απόφασή του στους προϊσταμένους του. Πόσο άσχετος ή εμπαθής πρέπει να είναι κάποιος για να τον χαρακτηρίσει ως «απείθαρχο».

Εαν ο Ιωαννης Μεταξας ειχε προαποφασισει την παραδοση της χωρας στους Ιταλους ειχε το ποιο ατρανταχτο αλλοθι να το πραξει οταν απο το 1936 που ανελαβε τα ηνια βρηκε μια χωρα απροετοιμαστη και στρατιωτικα διαλυμενη δε θα εμπαινε απο τοτε λοιπον στο κοπο να την οργανωσει να την προπαρασκευασει και να την εξοπλισει ξοδευοντας τεραστια για την εποχη εκεινη ποσα για την κατασκευη φαραωνικων οχυρωματικων εργων οπως τα Οχυρα Μεταξα, την αγορα οπλισμου και μεσων και για τους τρεις κλαδους των Ενοπλων Δυναμεων, την ιδρυση των ναυπηγειων στο Σκαραμαγκα, τη ναυπηγηση εκει νεων αντιτορπιλικων, ουτε θα εβαζε τον Κατσιμητρο και τον Μαυρογιαννη να οχυρωνουν την γραμμη Eλαιας-Kαλαμα απο το 1938 κλπ κλπ κλπ !!!

Και βεβαια οταν μετα την σκληρη μαχη της Πινδου τα γκεσεμια του Ιταλικου Στρατου, η Μεραρχια Τζουλια διερρηξε την αμυνα του Δαβακη και βρεθηκε στη Βωβουσα στις πορτες του Μετσοβου απειλωντας τον Κατσιμητρο με συντριβη και ολο τον Ελληνικο Στρατο με κυκλωση και ολοκληρωτικη Ηττα, δεν θα εκανε το παν να στειλει αμεσα τους Στρατηγους Βραχνο και Στανωτα με τις δυναμεις τους να σωσουν τη κατασταση !!!

Θα αφηνε τον χρονο να περασει αγοραζοντας μονο λιγα παλιοντουφεκα για τα ματια του κοσμου, ξοδευοντας ολο αυτο το χρημα για τη προβολη του καθεστώτος του, ταϊζοντας ημετερους και τον εαυτο του - οπως κανουν οι σημερινοι - και οταν θα ερχοταν η ωρα θα ελεγε ενα ολοστρογγυλο ΝΑΙ δηλωντας στον Ελληνικο λαο οτι υπαρχει τεραστιο χασμα δυναμεων, οπως εκαναν καποιοι αλλοι στα ιμια το 1996 !!! Αλλωστε για αυτον θα ηταν ευκολοτερο καθως δεν θα ειχε μπροστα του εκλογες για να φοβηθει το πολιτικο κοστος !!

Μιλώντας για την Ηγεσία,λοιπον οφείλουμε να αναφερθούμε και στη στάση της ανωτάτης πολιτικής ελιτ της χώρας την κρίσιμη στιγμή..

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», παλιός πολέμιος του Ι. Μεταξά, που επανειλημμένως στο παρελθόν του είχε επιτεθεί σκληρά με την αρθρογραφία του εγραψε..

«Καὶ ἔφθασε τότε ἡ μεγάλη στιγμή. Εἴκοσι ὀκτὼ Ὀκτωβρίου, Δευτέρα, τρεῖς τὸ πρωί. Ὁ Μεταξᾶς, μόνος, κοιμᾶται. Τὸ τηλέφωνον. Μία ὁμιλία. Ὁ Γκράτσι. Γύρω του δὲν ἔχει κανένα. Δὲν ἔχει κἂν τὸ γραφεῖον του, δὲν ἔχει ἕνα κλητῆρα. Κανένα. Ἡ ὑπηρεσία, ὅπως ὅλη ἡ Ἑλλὰς τὴν ὥραν ἐκείνην, κοιμᾶται. Πρὸς στιγμήν, ἂς κρατήσωμεν τὴν ἀναπνοήν μας, διότι ἐδῶ πλησιάζομεν τὸν μεγαλύτερον σταθμὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Ἡ Ἰταλικὴ Αὐτοκρατορία, μὲ τὰ σαράντα ὀκτώ της ἑκατομμύρια, μὲ τὸν πλοῦτον της, μὲ τοὺς στρατούς της, μὲ τὰ ἀεροπλάνα της, μὲ τὰ ἅρματά της, ἐξύπνησε αἰφνιδιαστικῶς ἕνα ἄνθρωπον καὶ τοῦ ἐζήτησε ἐντὸς τριῶν ὡρῶν τὴν Ἑλλάδα. Καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶπεν: Ὄχι. Ἀμέσως, ἄνευ συζητήσεως, ἄνευ ἐνδοιασμοῦ. Δὲν εἶπεν «ὄχι» ἁπλῶς. Ἐντὸς λεπτοῦ, ὅπως ἐξύπνησεν αὐτὸς, ἐντὸς λεπτοῦ ἐξύπνησε τὴν Ἑλλάδα. Διαταγαί, σχέδια, τηλεφωνήματα, γενικὴ ἐπιστράτευσις, κήρυξις Στρατιωτικοῦ Νόμου, ἐπιτάξεις, προκηρύξεις, ἀγγέλματα… ἔγιναν πρὶν ἀνατείλη ὁ ἥλιος καί, ὅταν ἀνέτειλε, ἤδη ἐμάχετο ἡ Ἑλλάς.»

Ο Ελευθεριος Βενιζέλος σε επιστολή του από το Παρίσι προς τον πρώην υπουργό-του Λουκά Ρούφο, στις 9 Μαρτιου 1936 (9 ημέρες προ του θανάτου του) γράφει μεταξύ άλλων:

«Δεν είναι ανάγκη να σου είπω πόσο ζωηρά είναι η χαρά μου διότι ο Βασιλεύς απεφάσισε (…) να αναθέσει το υπουργείον των Στρατιωτικών εις τον Μεταξάν». Καταλήγει δε με την φράση: «Από μέσα από την καρδιά αναφωνώ: Ζήτω ο Βασιλεύς.»

Ο Παναγιωτης Κανελλόπουλος στο βιβλίο του «ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ»:

«Πρέπει να είμεθα χωρίς άλλο ευγνώμονες εις τον Ιωάννην Μεταξά διότι είπε ολομόναχος στο σκοτάδι της νυκτός το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν όσοι αντιμετωπίζουν με εμπάθειαν και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της Ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπεν ο Μεταξάς, ότι το είπεν ο λαός. Ναι, το είπεν ο λαός, αλλά αφού το είχεν ειπεί ο Μεταξάς. Ο ατυχής και συμπαθής Εμμανουέλε Γκράτσι εξύπνησε την 3ην πρωϊνήν τον Μεταξάν και όχι τον Ελληνικόν λαόν. Εάν έλεγεν ο Μεταξάς ΝΑΙ, πώς θα έλεγεν ΟΧΙ ο Ελληνικός λαός, που θα εξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του και θα το εξεδήλωνε έμπρακτα, όταν θα οργάνωνε μυστικά την αντίστασή του. Αλλά το Βορειοηπειρωτικόν έπος δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμεθα λοιπόν τίμιοι απέναντι της Ιστορίας. Το μεγάλο ΟΧΙ είναι πράξις του Ιωάννου Μεταξά».

Οσο για τον ελληνικο λαο ειδειξε τα αιθηματα του οταν τον εχασε με την πανδημη παρουσια του στη κηδεια του Ηγετη του και με τα τραγουδια του