γράφει ο Κώστας Καρδαράς
O εορτασμός των εθνικών επετείων αποτελεί μακρά παράδοση για μας τους Έλληνες αλλά και για πολλούς άλλους λαούς. Συντελεί στην αναζωπύρωση της εθνικής συλλογικής μνήμης και υπερηφάνειας, στην σταθεροποίηση των δεσμών της νεωτέρας γενεάς με τα επιτεύγματα και τις θυσίες των παλαιοτέρων και ενισχύει το συλλογικό πνεύμα του λαού πού σε εποχές άκρου έξατομισμού όπως είναι ή δική μας τόσο πολύ χαλαρώνει και εκφυλίζεται.
Οι μικροί φαύλοι άνθρωποι πού ή κακή μοίρα της Πατρίδος τοποθέτησε προσωρινά επικεφαλής τού Ελλαδικού κρατιδίου, αποτελούν ακριβώς βλαστάρια του βάλτου της παντελούς ισοπεδώσεως και για τούτο κάθε συμφέρον έχουν να συντηρούν μία γκρίζα ομοιομορφία πολεμώντας και καταστρέφοντας συστηματικά κάθε τι πού διαφοροποιεί τα άτομα και τους λαούς θέλοντας να θάψουν την ποικιλία, την πολυμορφία και την αρμονία των φυσικών διαφοροποιήσεων των ατόμων και των εθνών και να την μετατρέψουν σε μία στατιστικά προβλέψιμη και προπαγανδιστικά εύκολα χειραγωγήσιμη ομοιόμορφη μάζα πού θα εξασφαλίσει την διατήρηση της εκφυλισμένης τους υπάρξεως στους θώκους της εξουσίας.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας φροντίζουν τόσο να διαστρεβλώνουν το νόημα και να υποβιβάζουν τη σήμα σία των εθνικών επετείων όσο και να αλλοιώνουν συστηματικά και σκοπίμως τις Ιστορικές αλήθειες και γεγονότα ώστε να χάνεται ο ειρμός και ή συνέχεια της Ιστορικής μας μνήμης. Αποτελεί χρέος μας τόσο ο Ελληνοπρεπής εορτασμός των επετείων αυτών όσο και ή δια παντός τρόπου και με σου αποκατάσταση της διαστρεβλωθείσης ιστορικής αληθείας καθώς και η διάδοσή της. Γιατί είναι δυστυχώς αλήθεια ότι στα τέλματα τού ψεύδους και της απάτης βλαστάνουν και ανθίζουν όλοι οι σπόροι τού εκφυλισμού των σημερινών κοσμοεξουσιαστών.
Δυστυχώς, ή επίσημη κάλυψη του εορτασμού της επετείου της 28ης "Οκτωβρίου βρίσκεται στα χέρια εκείνων των ανθρώπων πού εγκατέλειψαν το μνημείο των Σαλαμινομάχων μετατρέποντας το σε σκουπιδότοπο και τα άγια οστά των ηρώων σε αθύρματα αδέσποτων σκύλων, πού ακόμη δεν έχουν αναγνωρίσει επισήμως την θυσία των ηρώων τού 1974 στην Κύπρο, ότι δηλαδή έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πατρίδος ώστε να τους αποδοθούν οι τιμές πού τους πρέπουν, πού μας οδηγούν από την μία εθνική ταπείνωση στην άλλη στο όνομα μιας τρυφηλής, θανατηφόρου ευδαιμονίας πού συν τοις άλλοις αποδεικνύεται απραγματοποίητη φενάκη.
«Μη, μην πάτε στην Ελλάδα. Εκεί η ίδια η γη σηκώνεται και τρώει τον ξένο!»
Ας γυρίσουμε όμως 58 χρόνια πίσω τις ταραγμένες ήμερες του "Οκτωβρίου τού 1940. Τα ξημερώματα της 28ης "Οκτωβρίου 1940 (στις 3 παρά δέκα τη νύχτα) ένα αυτοκίνητο του Διπλωματικού Σώματος φθάνει σε μία απλή παλαιική διώροφη κατοικία στην Κηφισιά. Ανάμεσα στους τρεις επιβάτες του είναι και ο τότε πρέσβυς της Ιταλίας στην Ελλάδα Εμμανουέλε Γκράτσι στον οποίο άλλωστε ανήκει και ή περιγραφή των στιγμών αυτών. Βγαίνει από το αυτοκίνητο και ζήτα στην Ελληνική γλώσσα αφού γνωστοποιεί πρώτα την ιδιότητα του στον μοναδικό χωροφύλακα σκοπό της εξώπορτας της α ύλης, να συναντήσει τον πρωθυπουργό της χώρας "Ιωάννη Μεταξά για ένα εξαιρετικά επείγον θέμα. Με τα επίμονα χτυπήματα τού κουδουνιού στο εσωτερικό τού σπιτιού εμφανίζεται ο ίδιος ο Μεταξάς με μία ρόμπα ριγμένη π άνω από το απλό βαμβακερό του νυκτικό και αναγνωρίζοντας τον επισκέπτη του τον οδηγεί σε ένα λιτά επιπλωμένο σαλονάκι. "Εκείνος τού επιδίδει το μακροσκελέστατο τελεσίγραφο πού ζητούσε την άμεση παράδοση στην Ιταλία στρατηγικών θέσεων της Ελληνικής επικρατείας. Το διαβάζει κρατώντας το με χέρια πού έτρεμαν ελαφρά (ήτο άλλωστε τότε 70 ετών) και με ελαφρά βουρκωμένα μάτια όπως πάντα όταν ήτο συγκεκινημένος και με σταθερή φωνή λέγει στα Γαλλικά πού ήταν και ή γλώσσα των διπλωματών της εποχής «Alors c' est la guerre - Λοιπόν έχουμε πόλεμο»
Ας γυρίσουμε όμως 58 χρόνια πίσω τις ταραγμένες ήμερες του "Οκτωβρίου τού 1940. Τα ξημερώματα της 28ης "Οκτωβρίου 1940 (στις 3 παρά δέκα τη νύχτα) ένα αυτοκίνητο του Διπλωματικού Σώματος φθάνει σε μία απλή παλαιική διώροφη κατοικία στην Κηφισιά. Ανάμεσα στους τρεις επιβάτες του είναι και ο τότε πρέσβυς της Ιταλίας στην Ελλάδα Εμμανουέλε Γκράτσι στον οποίο άλλωστε ανήκει και ή περιγραφή των στιγμών αυτών. Βγαίνει από το αυτοκίνητο και ζήτα στην Ελληνική γλώσσα αφού γνωστοποιεί πρώτα την ιδιότητα του στον μοναδικό χωροφύλακα σκοπό της εξώπορτας της α ύλης, να συναντήσει τον πρωθυπουργό της χώρας "Ιωάννη Μεταξά για ένα εξαιρετικά επείγον θέμα. Με τα επίμονα χτυπήματα τού κουδουνιού στο εσωτερικό τού σπιτιού εμφανίζεται ο ίδιος ο Μεταξάς με μία ρόμπα ριγμένη π άνω από το απλό βαμβακερό του νυκτικό και αναγνωρίζοντας τον επισκέπτη του τον οδηγεί σε ένα λιτά επιπλωμένο σαλονάκι. "Εκείνος τού επιδίδει το μακροσκελέστατο τελεσίγραφο πού ζητούσε την άμεση παράδοση στην Ιταλία στρατηγικών θέσεων της Ελληνικής επικρατείας. Το διαβάζει κρατώντας το με χέρια πού έτρεμαν ελαφρά (ήτο άλλωστε τότε 70 ετών) και με ελαφρά βουρκωμένα μάτια όπως πάντα όταν ήτο συγκεκινημένος και με σταθερή φωνή λέγει στα Γαλλικά πού ήταν και ή γλώσσα των διπλωματών της εποχής «Alors c' est la guerre - Λοιπόν έχουμε πόλεμο»
 |
| συν. Κώστας Καρδαράς |
Αυτό το ΟΧΙ ήταν ο πυρήνας ενός άνεμοστροβίλου και ή αρχή μιας εποποιίας πού έμελλε να συνταράξει την ανθρωπότητα ολόκληρη. Τα τελευταία χρόνια ένας εκ τού πονηρού λαϊκισμός, προσπαθεί να μας πείσει ότι ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ φοβούμένος την λαϊκή αγανάκτηση ενώ ο ίδιος ήταν δήθεν έτοιμος να παραδώσει την χώρα στους Ιταλούς και άλλα τέτοια εξ Ίσου φαιδρά και ευτράπελα.
Ή πηγή όλων αυτών είναι είτε οι αγράμματοι και αστοιχείωτοι ξυλοσχίστες του Υπουργείου Παιδείας καθώς και οι ανταγωνιστές τους στην άπαιδευσία δημοσιογράφοι των μεγάλων ΜΜΕ αλλά και των μικρών πού προσπαθούν συνήθως να τους μιμηθούν και να τους μοιάσουν πού είναι εύκολοι και πρόθυμοι αναμεταδότες κάθε αντεθνικό Ο ψεύδους και κάθε εκφυλισμένου συρμού.
Τα ηρωικά πρότυπα και οι προσωπικότητες αποτελούν απαραίτητα σύμβολα για την ψυχική ευρωστία ενός λαού. Ή απομυθοποίηση των συμβόλων και των προτύπων ανέκαθεν αποτελούσε αντικείμενο της προπαγάνδας των κομμουνιστών και των άλλων αντεθνικών στοιχείων. Μετακινώντας το βάρος της αποφάσεως από τον ηγέτη στην μάζα πετυχαίνουν τα εξής:
1) Κολακεύουν το ατομικιστικό αίσθημα και τον ατομικισμό του καθενός καταργώντας κάθε έννοια συλλογικότητος.
2) Καταργούν το ηρωικό πρότυπο απαραίτητο στοιχείο για την συλλογική έκφραση και ψυχική ευρωστία.
3) Μετατρέπουν τον λαό από ένα ενιαίο οργανικό σύνολο σε ένα άθροισμα μεμονωμένων ατόμων πού είναι εύκολα χειραγωγήσιμο από τις προπαγάνδες πού κολακεύουν και υποκινούν τα κατώτερα ένστικτα και τα ατομικιστικά αισθήματα των ατόμων ενώ αφαιρούν από τον θεσμό της ιεραρχήσεως την αξιοκρατική του υπόσταση μετατρέποντάς τον σε μία άνευ ουσίας κοινωνική ταξινόμηση και διαστρωμάτωση πού απλώς βολεύει τους εξουσιαστές μας.
Αποτελεί για τον λαό μας ελάχιστο χρέος να αναγνωρίζει και να τοποθετεί στο βάθρο πού τους πρέπει τους ηγέτες εκείνους πού στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές απετέλεσαν την χαλύβδινη αιχμή του δόρατος του έθνους οδηγώντας το στο δρόμο των προοπτικών και των επιδιώξεων του. Ή αλήθεια είναι σήμερα καλά γνωστή, απλή και προφανής.
Εκείνη την ιστορική Ώρα ο Ιωάννης Μεταξάς ήτο μόνος ενώπιον της Ιστορίας και ουσιαστικά ανακοίνωσε μία Απόφαση πού ο ίδιος είχε πάρει πολύ καιρό πριν. Από το φθινόπωρο ήδη του 1936 στη Συνεδρίαση τού Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου ...πως διασώζεται από τα πρακτικά είχε προβλέψει την έκρηξη του πολέμου καθώς και την αναγκαστική συμμετοχή της Ελλάδος σε αυτόν είχε δε (ορθώς γεωπολιτικά) προδιαγράψει την θέση μας παρά το πλευρό της Αγγλίας.
«Αυτό πού θα σας είπω δεν θα το ανακοινώσετε εις κανένα, προβλέπω πόλεμον μεταξύ του Αγγλικού και του Γερμανικού συγκροτήματος. Πόλεμον πολύ χειρότερον από τον προηγούμενον. Εις τον πόλεμον αυτόν θα κάνω ότι ημπορώ δια να μην εμπλοκή ή Ελλάς αλλά τούτο δυστυχώς θα είναι αδύνατον. Είναι περιττόν να σας είπω ότι η θέσις μ ας εις την σύρραξιν αυτήν θα είναι παρά το πλευρόν της Αγγλίας. Επαναλαμβάνω και πάλιν: το τελευταίο αυτό προπαντός, να μην εξέλθη της αιθούσης ταύτης.»
Είναι εξ άλλου γνωστό ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ανεμόρφωσε πλήρως τον ουσιαστικά άοπλο και διχασμένο από τον διχασμό και τα κινήματα στρατό σε αξιόμαχη και επίφοβη δύναμη φροντίζοντας τόσο τον εξοπλισμό του με μαζικές παραγγελίες ...όπλων και υλικού σε ποσότητες πρωτοφανείς για τα τότε Ελληνικά δεδομένα καθώς και για το ψυχικό σκέλος τού ηθικού τού στρατεύματος πού άλλωστε αποτελούσε αντανάκλαση τού ηθικού ολοκλήρου τού λαού πού ενωμένος με πίστη στην ηγεσία του πού ήδη είχε καταξιωθεί στην συνείδησή του με την άκρα επιτυχία της κοινωνικής και οικονομικής της πολιτικής. Η αλήθεια είναι ότι ο Μεταξάς όχι μόνο είναι αυτός πού είπε το ΟΧΙ αλλά και από πολύ ενωρίς είχε προβλέψει την εμπλοκή μας στον πόλεμο και με μεγάλη συνέπεια και επιμέλεια είχε προετοιμάσει και τον λαό και τον στρατό γι' αυτό. Το Έπος της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι τυχαίο γεγονός ούτε αποτέλεσμα παρορμήσεων της στιγμής αλλά το αποτέλεσμα μακρόχρονης μεθοδικής προετοιμασίας ενός μεγάλου λαού από τον εξίσου μεγάλο κυβερνήτη του. Επομένως αν θελήσουμε να προσδιορίσουμε τους συντελεστές της νίκης θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας τα εξής:
Εκείνες τις δραματικές στιγμές, Κυβερνήτης ήτο μόνος του ενώπιον της Ιστορίας. Η απόφαση επομένως ήταν δική του και κανενός άλλου (όπως αποκλειστικά δική τους ήταν η απόφαση τού Καραμανλή το 1974 πού είπε πως η Κύπρος ευρίσκεται πολύ μακριά δια να επέμβωμεν καί τού Σημίτη πού ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για την πρωτοφανή προσβολή της εθνικής τιμής και αξιοπρέπειας πού κατάφεραν αυτός και οι όμοιοί του στα Ίμια). Φυσικά και εξέφραζε εκείνη την στιγμή την θέληση τού λάου και τού έθνους πού άλλωστε ο ίδιος είχε διαυλώσει και σφυρηλατήσει.
Άλλωστε αυτό είναι και το μεγαλείο τού κυβερνήτου, ή οργανική διαρκής κοινωνία με τις ενδόμυχες τάσεις και ροπές τού έθνους και ή έκφραση και υλοποίηση τους. Αποτελεί πράξη εθνικής προδοσίας και προϊόν χαμερπών εγκεφάλων ή προσπάθεια να αποδοθούν σε μία μεγαλειώδη πράξη - έκφραση της άρρηκτης κοινωνίας τού κυβερνήτου με τον λαό του, ταπεινά και εγωιστικά ελατήρια. Οι πολλαπλές και επανειλημμένες καταγραφές στο ημερολόγιο του πού εκδόθηκε μετά τον πόλεμο αποκαλύπτουν την σταθερή του απόφαση να προτίμηση τον δρόμο τού αγώνος από την εύκολη λύση τού συμβιβασμού και της συνθηκολογήσεως καθώς και την σπουδή του να προετοιμάσει τον λαό και τον στρατό εγκαίρως για την επερχόμενη θύελλα. Διαβάζουμε σποραδικά στο ημερολόγιο του:
18 Μαρτίου 1939
«Φοβερά απόφασίς μου εν περιπτώσει Ιταλικής προσβολής» 23 Αυγούστου 1940
«Έναρξις επιστρατεύσεως 8ης και 9ης Μεραρχίας. Νυν υπέρ πάντων ο άγων» 25 Αυγούστου 1940
«Ή μηχανή δουλεύει εκτάκτως καλά. ...Τα διαγγέλματα και τα διατάγματα είναι επίσης καθ' όλα έτοιμα.» 24 Οκτωβρίου 1940
«Ελάβαμε όλα τα μέτρα μας» 28 Οκτωβρίου 1940
«Ούτε σήμερα επίθεσις»
Έργο δικό του και της 4ης Αυγούστου αποτελεί η ψυχική προετοιμασία και πολεμική προπαρασκευή τού λαού πού όπως γνωρίζουμε ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδος με ενθουσιασμό και αυταπάρνηση. Ή μεγάλη επιτυχία των κοινωνικών και οικονομικών μέτρων τού καθεστώτος πού συγκριτικά ευρίσκεται στην κορυφαία θέση μεταξύ όλων των κυβερνήσεων τού 20ού αιώνος, συνετέλεσε στην απελευθέρωση του λαού από το φάσμα της εξαθλιώσεως, της αβεβαιότητος και της πενίας καθώς και στην αύξηση των συλλογικών δεσμών του και της εμπιστοσύνης του προς την κυβέρνησή του.
Αναφέρουμε μερικά μόνο από τα μέτρα της Κυβερνήσεως της 4ης Αυγούστου πού έθεσπίσθησαν το ένα μετά το άλλο όπως είναι ή καθιέρωση του 8ώρου εργασίας και της αργίας της Κυριακής, του θεσμού της εργατικής κατοικίας, ή ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία του ΙΚΑ, ή προικοδότηση των απόρων κορασίδων, ή ίδρυση και λειτουργία τού πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού και τόσα άλλα.
Ή συστηματική εθνική διαπαιδαγώγηση και ηθική πολεμική προπαρασκευή τόσο μέσα στους κόλπους της ΕΟΝ όσο και μέσα στους χώρους εργασίας και γενικά δημόσιους χώρους καθώς και από τα κρατικά και μη μέσα μαζικής ενημερώσεως όπως και οι συνεχείς ασκήσεις αεράμυνας και επιστρατεύσεως συνετέλεσε στην πολεμική προπαρασκευή του πληθυσμού και στο θαύμα της επιστρατεύσεως στο όποιο όλοι φαντάζομαι έχουμε γίνει κοινωνοί παρακολουθώντας σκηνές από επίκαιρα της εποχής πού δείχνουν τον αλλόφρονα ενθουσιασμό μέσα στον όποιο έτρεχαν να καταταγούν και να πολεμήσουν ακόμη και εκείνοι πού ήσαν πολύ μικροί ή πολύ μεγάλοι για να επιστρατευτούν. Γνωρίζουμε επίσης πάρα πολύ καλά την συμμετοχή τού αμάχου πληθυσμού στις πολεμικές επιχειρήσεις, κυρίως των Ηπειρωτών πού χρησίμευαν σαν οδηγοί στα στρατιωτικά τμήματα κινούμενοι διαρκώς στις προωθημένες θέσεις και μέσα στην ζώνη του πυρός όσο κυρίως και των ηρωικών γυναικών της Ηπείρου πού αντικατέστησαν τα υποζύγια μεταφέροντας πυρομαχικά και εφόδια για τις αδηφάγες ανάγκες του πολέμου στα απόκρημνα βουνά της πρώτης γραμμής. Επίσης δικό του έργο αποτελεί η από πάσης πλευράς προετοιμασία του Στρατού για την ανάληψη αυτού του έργου.
Ή συστηματική εθνική διαπαιδαγώγηση και ηθική πολεμική προπαρασκευή τόσο μέσα στους κόλπους της ΕΟΝ όσο και μέσα στους χώρους εργασίας και γενικά δημόσιους χώρους καθώς και από τα κρατικά και μη μέσα μαζικής ενημερώσεως όπως και οι συνεχείς ασκήσεις αεράμυνας και επιστρατεύσεως συνετέλεσε στην πολεμική προπαρασκευή του πληθυσμού και στο θαύμα της επιστρατεύσεως στο όποιο όλοι φαντάζομαι έχουμε γίνει κοινωνοί παρακολουθώντας σκηνές από επίκαιρα της εποχής πού δείχνουν τον αλλόφρονα ενθουσιασμό μέσα στον όποιο έτρεχαν να καταταγούν και να πολεμήσουν ακόμη και εκείνοι πού ήσαν πολύ μικροί ή πολύ μεγάλοι για να επιστρατευτούν. Γνωρίζουμε επίσης πάρα πολύ καλά την συμμετοχή τού αμάχου πληθυσμού στις πολεμικές επιχειρήσεις, κυρίως των Ηπειρωτών πού χρησίμευαν σαν οδηγοί στα στρατιωτικά τμήματα κινούμενοι διαρκώς στις προωθημένες θέσεις και μέσα στην ζώνη του πυρός όσο κυρίως και των ηρωικών γυναικών της Ηπείρου πού αντικατέστησαν τα υποζύγια μεταφέροντας πυρομαχικά και εφόδια για τις αδηφάγες ανάγκες του πολέμου στα απόκρημνα βουνά της πρώτης γραμμής. Επίσης δικό του έργο αποτελεί η από πάσης πλευράς προετοιμασία του Στρατού για την ανάληψη αυτού του έργου.
Συμφωνά με τα πρακτικά του -Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου της χώρας της 14-12-1932:
«η κατάστασις αμύνης της χώρας είναι αυτόχρημα τραγική» ενώ ο Αλέξανδρος Παπάγος όταν ανέλαβε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στράτου διεπίστωσε ότι:
«ή Στρατιωτική ημών κατάστασις ήτο από πάσης πλευράς αξιοθρήνητος»
καί ο πρέσβυς της Μεγάλης Βρετανίας Waterlow, σημειώνει για την Ελλάδα του 1935
«Όχι μόνον η οικονομική και κοινωνική αποσύνθεση βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη. αλλά η Ελλάς ήταν άοπλη καί ανυπεράσπιστη την στιγμή που τα σύννεφα ενός γενικού πολέμου υψωνόταν πάνω από την Ευρώπη. Είχε πάψει να υπολογίζεται ακόμα και σαν πιόνι στο Βαλκανικό και Μεσογειακό σκάκι. Η επιστράτευση του Μαρτίου τού 1935 είχε κάνει φανερό αυτό πού δεν ήταν ποτέ μυστικό, ότι δηλαδή ο Στρατός διοικούμενος άσχημα, με κακή πειθαρχία, κακό οπλισμό και με ανύπαρκτες σχεδόν υπηρεσίες εφοδιασμού και Ιατρικής περιθάλψεως, ήταν ασήμαντος σαν μαχητική δύναμις.»
Αυτή λοιπόν την τραγική κατάσταση κατάφερε να ανατρέψει η Κυβέρνηση της 4ης Αύγουστου. Από την πρώτη στιγμή της αναλήψεως της εξουσίας εδόθησαν αμέσως μαζικές παραγγελίες όπλων και πυρομαχικών αλλά και αυτοκινήτων, αεροπλάνων και πολεμικών σκαφών σε ποσότητες τεράστιες για τα δεδομένα της εποχής, με δαπάνες ύψους 15 δισεκατομμυρίων δραχμών ενώ άρχισαν να λειτουργούν για πρώτη φορά και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά κατασκευάζοντας δύο νέα αντιτορπιλικά των οποίων όμως την κατασκευή διέκοψε ο πόλεμος. Η σχεδόν εξ αρχής κατασκευή των μεγάλης εκτάσεως οχυρώσεων της Γραμμής Μεταξά πού θωράκισαν τα προς την Βουλγαρία σύνορά μας και παρέμειναν απόρθητα ακόμη και από τις ανίκητες Γερμανικές στρατιές, απετέλεσε ένα ακόμη αξιοθαύμαστο επίτευγμα πού δείχνει την σφοδρή θέληση αλλά και την από καιρού εν ψυχρώ είλημμένη απόφαση της υπερασπίσεως του εδάφους και της τιμής της Πατρίδος.
Σαν Έλληνες γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι στην έκβαση των πολέμων ανώτερο του υλικού εξοπλισμού ρόλο διαδραματίζει το ηθικό του στρατού. Αξιοθαύμαστος είναι εν προκειμένω ο ρόλος της 4ης Αυγούστου πού μετέτρεψε τον διχασμένο και κουρασμένο στρατό πού ήδη περιεγράψαμε σε ένα θαυμαστό πολεμικό μηχανισμό και μάλιστα με σαφώς επιθετικό προσανατολισμό αλλά και επιτελικά σχέδια (όπως άλλωστε και οι ίδιοι οι Ιταλοί έκπληκτοι διεπίστωσαν και κατέγραψαν),
«Πως συμβαίνει ώστε να βρίσκουμε αυτούς τους "Έλληνες εφοδιασμένους για πόλεμο ορεινό και τακτικά σχέδια τόσο σαφώς επιθετικά;»Corriere Della Sierra – 18/1/1941
με τόσο υψηλό ηθικό πού ακόμη και κατά την υποχώρηση πού έγινε με πλήρη τάξη συνελάμβαναν και έπαιρναν μαζί τους αιχμαλώτους μαχόμενοι τους καταδιώκοντες αυτούς Ιταλούς. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι προς αποκατάσταση της ιστορικής αληθείας, της τιμής των αντιπάλων αλλά και της αξίας του στρατού μας, ότι αντίθετα με την προπαγάνδα της εποχής εκείνης πού έγινε για λόγους τονώσεως του ηθικού του αμάχου πληθυσμού και τού στρατού οι Ιταλοί πολέμησαν και μάλιστα καλά. Ήταν ένας από τους Ισχυρότερους στρατούς της εποχής εκείνης καλά εκπαιδευμένος και άριστα εξοπλισμένος πού είχε ήδη καταλάβει την Βρετανική Σομαλία και είχε προελάσει στην Λιβύη σε βάθος 100 χιλιομέτρων καταλαμβάνοντας το Σίντι Αλ Μπαράνι και το Σολούμ απειλώντας την Αλεξάνδρεια και αναγκάζοντας τους Άγγλους να συμπτυχθούν με όλες τις δυνάμεις τους στη Μάρσα Ματρούχ.
Ο στόλος τους, δεύτερος μετά τον Αγγλικό, είχε τρομερή ελευθερία δράσεως στην Μεσόγειο μετά τις νίκες της Αφρικής ενώ αποτελούσε απόλυτο σχεδόν κυρίαρχο της Αδριατικής.
Με προφανή υπεροχή τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό παρά τον ήδη αναφερθέντα εξοπλισμό του στρατού μας απετέλεσε το μέτρο της ευψυχίας, του ηρωισμού και της πολεμικής αρετής του στρατού μας πού εγγίζουν το υπεράνθρωπο. Οι σελίδες δόξης πού έγραψαν πολίτες και στρατιώτες, αξιωματικοί και οπλίτες είναι εν πολλοίς γνωστές και είναι αδύνατον να περιγραφούν τώρα εδώ. Με θυελλώδη ορμή και ενθουσιασμό μέσα σε 15 μέρες μετατρέπουν την περήφανη Ιταλική στρατιά από επιτιθεμένη σε αμυνόμενη μέσα στο δικό της έδαφος, μέσα στον πρώτο μήνα του αγώνος απελευθερώνεται μεγάλο τμήμα της Βορείου Ηπείρου ενώ μέσα σε σχεδόν δύο μήνες απελευθερώνεται ολόκληρο το πολύπαθο αυτό κομμάτι της πατρίδος πού μοίρα του είναι να ελευθερώνεται με αγώνα και αίμα και να ξανασκλαβώνεται με συνθήκες, υπογραφές και προδοσίες.
Όταν όπως άλλωστε είχε προβλέψει ο Μεταξάς οι κυρίαρχοι της Ευρώπης Γερμανοί με την απόλυτη ανοχή της τότε συμμάχου τους Σταλινικής Ρωσίας πού υπέταξαν το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου μας σε διάστημα ενός μηνός ήρθαν σε βοήθεια των συμμάχων τους σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να τους απαγκιστρώσουν, μετά απεγνωσμένο και ηρωικό αγώνα ενίοτε και μέχρις εσχάτων και πολλές φορές μόνο για την τιμή της σημαίας και των όπλων κατάφεραν να επιτύχουν την έντιμη συνθηκολόγηση μετά από δίμηνη εμπλοκή τού στρατού τους στην Ελλάδα γεγονός πού τους κόστισε σύμφωνα με γενική και παγκόσμια ομολογία την ήττα τους στο Ανατολικό μέτωπο όπως και Γερμανικά έγγραφα αλλά και Ρωσικές πηγές καταμαρτυρούν. Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ο αιφνίδιος θάνατος του Μεταξά πού επήλθε κατά την κορύφωση του αγώνος προ της Γερμανικής επιθέσεως ενσπείρει πολλές υπόνοιες για την συμμετοχή των Άγγλων σε αυτόν.
Αν και όπως προαναφέραμε ο Μεταξάς είχε προβλέψει την επέμβαση των Γερμανών και είχε προδιαγράψει τόσο σε δηλώσεις του στις συσκέψεις του επιτελείου, στον Γερμανό πρεσβευτή αλλά και κατ Ιδίαν στο ημερολόγιο του την απόφασή του για σθεναρά αντίσταση, όπως μας αποκαλύπτουν άλλωστε και οι πηγές «Αργά ή γρήγορα θα πολεμήσωμεν καί τους Γερμανούς» - στο Υπουργικό Συμβούλιο την 28η – 10 – 1940
«Αν μας επιτεθείτε θα αμυνθώμεν» - στον πρέσβυ της Γερμανίας την 20 –12 – 1940.
Σύμφωνα όμως με βάσιμες πηγές, προσπαθούσε διπλωματικώς να παγιώσει τα εδαφικά κέρδη των νικών τού Αλβανικού μετώπου σε μία έντιμη ανακωχή. Άγνωστο εάν θα επετύγχανε οτιδήποτε.
Δεν έχει βεβαίως αποδειχτεί ότι δολοφονήθηκε αλλά τα γεγονότα πού αποτελούν ενδείξεις είναι:
1) Ό θάνατος του επήλθε σε μία βολική για τους Άγγλους στιγμή στις 29 Ιανουαρίου, πάνω στην κορύφωση της Ελληνικής προελάσεως ενώ η Γερμανική επίθεση εξεδηλώθη την 6η Απριλίου και αφού στον πόλεμο ενεπλάκησαν καί Αγγλικές δυνάμεις.
2) Πέθανε από μία ασήμαντη αίτία (απόστημα δοντιού) πού εύκολα θα μπορούσε και τότε να αντιμετωπισθεί.
3) Πέθανε περιστοιχιζόμενος από Άγγλους γιατρούς και νοσοκόμες μερικών εκ των οποίων αγνοείται ή ταυτότης και εικάζεται ότι ήσαν πράκτορες.
Είναι αναμφίβολες τόσο ή προσωπικότητα όσο και οι Ικανότητες του Ιωάννου Μεταξά. Ακόμη και οι πολιτικοί αντίπαλοι το έχουν ομολογήσει δημοσίως.
Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι είχε προβλέψει την εμπλοκή μας στον πόλεμο και είχε προαποφασίσει τη σθεναρή αντίσταση. Ακόμη είναι γνωστός ο απαράμιλλος ηρωισμός του λαού και του στρατού τόσο στην Γραμμή του μετώπου όσο και σε όλη την έκταση των μετόπισθεν.
Για να μη μακρηγορούμε λοιπόν θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τους παράγοντες της νίκης στα εξής
Ένας ικανός, εμπνευσμένος, άξιος και εθνικιστής κυβερνήτης.
Ένας λαός όπως ο Ελληνικός πάντα έτοιμος για έργα θαυμαστά αρκεί να αναζωπυρωθεί αυτή φλόγα πού πάντα καίει στην ψυχή του.
Και ένας στρατός πού οι ατελείωτες σελίδες δόξης του δονούν και κοσμούν συνάμα όλη την χωρική και χρονική έκταση της ανθρώπινης ιστορίας.
Αυτών ή συζεύξει και τότε και πάντα θα γράφει μοναδικές σελίδες δόξης και θριάμβων για όσο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι, για όσο καιρό δηλαδή θα υπάρχουν Έλληνες.
Και την συζεύξει αυτή ακριβώς προσπαθούν να εμποδίσουν με κάθε τρόπο όσοι συντηρώντας την τακτική τού «Διαίρει και βασίλευε», προσπαθούν να διατηρήσουν την εναντίον οποιασδήποτε εννοίας αξιοκρατίας παραμονή τους στους θώκους της εξουσίας, παρατείνοντας την πολιτική, κοινωνική, οικονομική και ηθική παρακμή και εξαθλίωση δημιούργημα αλλά και ζωοδότη τους συνάμα πού έχει φτάσει πια σε απροχώρητο σημείο.
Γνωρίζουν και γι' αυτό αγωνιούν πώς το τέλος τού κύκλου αυτού της παρακμής θα σημάνει και το δικό τους τέλος γιατί αιχμή του δόρατος και αξιοκρατική αρχή τού έθνους θα αποτελέσουν οι από μέσα του βγαλμένοι άξιοι καί Ικανοί ηγέτες με μία και μόνη Ιδεολογία:
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!
(*) αναρτήθηκε από την Ιστοσελίδα "Κοινός Παρονομαστής" στις 28/10/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου