Απάντηση στον Σταύρο....

ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ Ο ΦΙΛΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, ΕΚ ΒΟΛΟΥ, ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ:

"Κώστα μου καλωσόρισες στην κυπριακή πραγματικότητα! [...] Όσοι γνωρίζουν την αγάπη μου και τις αγωνίες μου, αλλά κυρίως την ταύτισή μου με τον κυπριακό ελληνισμό, δεν θα με παρεξηγήσουν, μάλλον θα συμφωνήσουν, με διαπιστώσεις που δεν είναι δικές μου, αλλά κοινές.
Δυστυχώς παρά την παρατεταμένη κρισιμότητα του εθνικού προβλήματος και τους κινδύνους που ελλοχεύουν, υπάρχει πολιτική ανωριμότητα και έλλειμμα πολιτικής σκέψης. Θα δυσκολευτείς να βρεις ανθρώπους, όχι να συμφωνούν μαζί σου, αλλά να καταλαβαίνουν τι λες και να σου απαντήσουν επί της ουσίας. 
Αν με τη λογική σου και τα επιχειρήματά σου, διαφωνεί κάποιος ή του χαλάς απλώς το αφήγημα, το μόνο εύκολο είναι να επιχειρήσει να κατευθύνει τη συζήτηση σε άσχετα θέματα με άλματα λογικής ή να στρέψει το διάλογο σε προσωπική επίθεση με αγοραίους χαρακτηρισμούς και το συνηθισμένο "ταμπέλιασμα" περί... "φασιστών", "εθνοκάπηλων", "φουστανελάδων", "ακροδεξιών", "εθνικιστών".... "

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ Η ΠΥΞΙΔΑ ΜΟΥ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ:

"Aυτό Σταυρο μου ήταν ξεκάθαρο από την έρευνα μου για το 74 και τα όσα άρχισαν να μου προσάπτουν όταν αυτή η έρευνα έκλεισε με την συγγραφή του ομώνυμου βιβλίου μου.
Τα χρόνια που ζεις στο νησί σε έκαναν να έχεις πιάσει τον σφυγμό τους καλύτερα σε σχέση με εμένα.
Εγώ εκ χαρακτήρος "μαυροσκούφης" είμαι υπερ της επέλασης διά γυμνής σπάθης, ενώ εσείς του "πυροβολικού" είστε της λογικής της "κονιορτοποίησης του εχθρού δια κανονιοβολισμών"...
Είναι αντιληπτό πλέον τι αντιμετωπίζω και τι θα αντιμετωπίσω στο μέλλον "εγγύς και απώτερο" με όλους όσους ελλείψει επιχειρημάτων υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και επιδίδονται στην "ταμπελλοποίηση" που είναι ίδιον των κεντροαριστερών και αριστερών χώρων. 
Η Μεταπολιτευτική Ιδεοπολιτική Ηγεμονία της Αριστεράς, ξεδόντιασε αργά αλλά σταθερά κάθε τι ελληνικό στον λεγόμενο "πατριωτικό χώρο" που κάποτε αντιπροσωπευόταν από τον ΔΗ.ΣΥ. έτσι ώστε σήμερα να γινόμαστε μάρτυρες φαινομένων τύπου "Μαππουρογλου" που είναι και η πιό light εκδοχή "νεο-νενέκου" - αυτής του νενέκου των λόγων. 
Αυτό που με απασχολεί είναι η εκδοχή του "νεο-νενέκου" των έργων που με την πολυτέλεια της Κυβερνητικής αυθαιρεσίας μπορεί να οδηγήσει την Ελεύθερη Κύπρο σε ατραπούς πολύ πιό καταστροφικές από αυτές του 74. 
Γιατί το 74 χάσαμε προσωρινά το 37% του νησιού, αλλά η ελπίδα δεν χάθηκε.
Τώρα με αυτές τις πολιτικές που ακολουθούνται από την ανίερη συμμαχία τεως πατριωτών με απατριδες διεθνιστές, όταν αυτές εξελιχθούν σε "υπογραφές" ερήμην του Λαού, τότε η ελπίδα θα σβήσει... πολύ φοβαμαι δια παντός!
Διότι ο Διογένης το είχε πει: «Μηδέν ελευθερίας προκρίνω». Και τον συμπλήρωσε μετά από μερικές δεκάδες αιώνων ο Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Όσοι δέχονται να χάσουν την ελευθερία τους για την ασφάλειά τους δεν είναι άξιοι ούτε της ελευθερίας ούτε της ασφάλειας». 
Οπότε εγώ επελαύνων δια γυμνής σπάθης, εσύ χτυπώντας τα οχυρωματικά έργα των νεο-Κυπρίων, ίσως καταφέρουμε να μην μας καταριούνται οι απογονοί μας...
Αλλωστε όπως είπε ο Θουκυδίδης «...παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες...» (Θουκυδίδου, Ιστορίαι, Α’ 70)
Δυστυχώς πλέον, η Ανοπαία Ατραπός του Κυπριακού Ελληνισμού είναι ξεκάθαρα κατανοητόν τοις πάσι, ο Πολιτικός της κόσμος!
Την αγάπη μου φίλε, συνελληνα και συναγωνιστή Σταυρο"


(*) κατά κόσμον Ρίκκος Μαππουρίδης τ,βουλευτής ΔΗΣΥ